Μπορεί η ομάδα μπάσκετ να μην είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μες στην εβδομάδα ωστόσο εμείς θα λειτουργήσουμε σαν να μεσολάβησε ματς Ευρωλίγκας εχθές. Φέρνοντας λίγο πιο κοντά στην μνήμη μας τον αγώνα της περασμένης Παρασκευής  κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και επισημαίνοντας ΞΑΝΑ τις ανάγκες της ομάδας ενόψει δεύτερου γύρου προκειμένου να μας πάνε όλα κατ’ευχήν. Προκειμένου ο εναπομείνας γύρος του top-16 να είναι για εμάς γύρος θριάμβου και όχι γύρος θανάτου. 

Για ακόμα ένα ματς επιβεβαιώθηκε ότι ο Ολυμπιακός έχει χτιστεί εξυπηρετώντας ένα συγκεκριμένο στυλ μπάσκετ το οποίο «κουμπώνει» πάνω σε συγκεκριμένου τύπου ομάδες. «Ξύλο, άμυνα πάνω στην μπάλα και όσο γρηγορότερο γίνεται τρανζίσιον εμείς …σκάσιμο και τρύπες στην άμυνα αυτοί» αυτά θέλουμε με άλλα λόγια ...για να μπορούμε να περνάμε ευχάριστες νύχτες. Κόντρα σε ομάδες που διαθέτουν την «πολυμορφία» των Ρώσων όμως αυτή η λογική δεν είναι εύκολο να περάσει. Δεν μπορείς για παράδειγμα να περιμένεις να ευνοηθείς στις αλλαγές των σκριν, στοχεύοντας στα μις-ματς κοντού-ψηλού, χτυπώντας στα πόδια στην επίθεση όταν στο ρόστερ του αντιπάλου υπάρχει ο Χάινς. Ακόμα κι αν είχε βάση να ισχυρισθεί κανείς πως η φετινή ΤΣΣΚΑ είναι ποιοτικά πεσμένη, βλέπουμε πως αριθμητικά ίσως να διαθέτει περισσότερες επιλογές σε σχέση με πέρυσι. Επιλογές που της επιτρέπουν να κρατάει φρεσκάδα και να μην φθείρεται κόντρα σε ομάδες με την λογική του Ολυμπιακού. Αυτό εν πολλοίς εννοούσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση όταν είπαμε πως "δεν χρειάζεται να’ναι κανένα μεγαθήριο κάποιος για να κερδίσει τον φετινό Ολυμπιακό ...μόνο τρόπο χρειάζεται να'χει". 

Ο Ολυμπιακός την περασμένη Παρασκευή, μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, κατέβηκε έχοντας αποφασίσει να αφήσει το inside game στην ΤΣΣΚΑ. Αγωνιζόμενος και πάλι με ενάμισο ψηλό ...την ώρα που οι Ρώσοι έχουν ό,τι παίκτη γουστάρουν προκειμένου να βάλουν την μπάλα μέσα(ασχέτως ποιότητος). Οποιοσδήποτε άλλος βρισκόταν στην θέση του Ιτούδη λοιπόν, κόντρα σε αυτόν τον Ολυμπιακό ...θα επέλεγε την ασφαλή λύση του να στείλει την μπάλα στο ζωγραφιστό. Ενδεικτικό της υστέρησής μας στην ρακέτα είναι το γεγονός ότι και πάλι ο Πρίντεζης πήρε σχεδόν τον τριπλάσιο χρόνο σαν πεντάρι σε σχέση με τον αντίστοιχο του Μιλουτίνοφ. Τι καταλαβαίνουμε εμείς από αυτό για την φύση του δικού μας προβλήματος; Ή πιο σωστά τι ...θυμόμαστε; Ότι το καλοκαίρι επιλέξαμε να δώσουμε θέση ξένου σε έναν παίκτη που ακόμα κι όταν η ρακέτα είναι «κουτσή» λόγω τραυματισμών και αποχωρήσεων, ακόμα κι όταν ο –κατ’ανάγκην έστω- βασικός μας ψηλός υποφέρει από κόψιμο ...ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ. Παράλληλα επιλέξαμε να απομακρύνουμε το μέχρι πρότινος άμεσο μπακ-απ του Χάντερ, το οποίο αποκτήθηκε μεσούσης της σεζόν και τώρα τρέχουμε. Θεωρώντας ότι ο Τζέιμς δεν θα μπορούσε να σηκώσει ούτε τον χρόνο του Μιλουτίνοφ με αξιοπρέπεια σε ένα ματς όπως αυτό της Μόσχας. Βγάζει όμως νόημα όλο αυτό;;

Από την αρχή της σεζόν εδώ μέσα ξοδέψαμε αρκετές γραμμές και πολύ χρόνο προκειμένου να εξηγήσουμε την εγγενή αδυναμία του φετινού Ολυμπιακού στην γραμμή των κοντών. Παρατηρήσαμε ότι χρειαζόμαστε έναν ακόμα «επιθετικό» παίκτη που θα απασχολεί τις αντίπαλες άμυνες και θα δίνει λύσεις είτε αγωνίζεται πέντε είναι δεκαπέντε είτε εικοσιπέντε λεπτά. Παίκτη που θα μπορεί να λειτουργήσει στο «ένας με έναν» και που μετά το σκριν δεν θα περιμένει μόνο το ρολλάρισμα του ψηλού για να του δώσει την μπάλα προκειμένου να πάρουμε σκορ. Ο Ολυμπιακός πήρε και κοντό μέσα στην σεζόν ...ο οποίος στο τελευταίο Ευρωπαϊκό μας παιχνίδι δεν αγωνίστηκε καθόλου. Μπορούσε ο Τζόνσον-Όντομ να κουμπώσει αμυντικά κόντρα σε (κάποια έστω)γκαρντ των Ρώσων; «ΝΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ» είναι η απάντηση. Ο λόγος όμως που δεν τον είδαμε καθόλου – αφήνοντας έξω το συνομωσιολογικό σκέλος και την κουβέντα περί  επικείμενης(;) αλλαγής του – είναι ότι το παλληκάρι επιθετικά ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ έχει ως τώρα φανεί ΑΚΙΝΔΥΝΟ! Συν ότι, στον αγώνα της Μόσχας, δεν είχαμε την πολυτέλεια να ελπίζουμε πως ένας παίκτης σαν τον Όντομ θα ευνοούνταν από τις αλλαγές, χτυπώντας στα πόδια τον ψηλό που θα’βρισκε απέναντί του. Αφού όπως προείπαμε η ΤΣΣΚΑ μπορεί να βρει και αθλητικά προσόντα και γρήγορα πόδια στην front line της, Χάινς παρόντος. 

Σίγουρα, στην φάση που διανύουμε, δεν θα ωφελούσε να επεκταθούμε αναφορικά με το ποιος ευθύνεται (και)για το εγγενές μας ελάττωμα στο rotation των κοντών. Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι παρότι αποκτήσαμε και κοντό μες στην σεζόν δεν καταφέραμε να λύσουμε ούτε στο ελάχιστο το πρόβλημά μας στην επίθεση. Την ώρα που -εκτός των άλλων κουλών - περίμεναν ορισμένοι από τον Όντομ να απορροφήσει και μέρος του χρόνου συμμετοχής του (τότε)τραυματία Λοτζέσκι. Την στιγμή που παραγωγικά ο Όντομ δεν μπορεί να δώσει τίποτα απ’αυτά που ένας παίκτης σαν τον Λοτζέσκι δίνει ...είτε με το τρίποντο είτε εκμεταλλευόμενος τυχόν ρήγματα της αντίπαλης άμυνας στο σετ παιχνίδι. 

Ο Ολυμπιακός προ μιας εβδομάδος μέτρησε 92 πόντους παθητικό κόντρα σε μια ομάδα από αυτές που πρέπει να μπορείς να βάλεις από κάτω για να ελπίζεις σε κάτι καλό στην διοργάνωση. Και στέκομαι σε αυτό – αφήνοντας παράλληλα κατά μέρος την κουβέντα για διαιτησία -  ακριβώς γιατί ο φετινός Ολυμπιακός σχεδιάστηκε στην λογική του να μην τρώει πολλούς πόντους σε αυτό το επίπεδο. Σε αυτό σκόπευε να στηριχθεί για να προχωρήσει. Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι η περυσινή ομάδα που ήταν σαφώς πιο ισορροπημένη στις δυο πλευρές του γηπέδου κατέληγε να τρώει λιγότερους πόντους στα ζόρικα ματς, ακόμα κι αν είχε λιγότερους αμυντικά προσανατολισμένους παίκτες στο ρόστερ της. Τι καταλαβαίνουμε από αυτό; Ότι πέρα από την άμυνα, είναι και το πλάνο και οι επιλογές στην επίθεση που σε κάνουν να μην δέχεσαι πολλούς πόντους πίσω. Για τις δυνατότητες της περυσινής ομάδας είχα ξεκάθαρη άποψη από την αρχή της σεζόν. Για την φετινή ομάδα - παρότι κοντεύει η άνοιξη – άποψη δεν έχω καταφέρει να σχηματίσω. Κυρίως γιατί από την αρχή της σεζόν αυτό το ρόστερ αντιμετωπιζόταν αναπόφευκτα ως ελλιπές ...ακόμα κι όταν δεν υπήρχε κανείς τραυματίας. Αυτό όμως από μόνο του νομίζω κάτι λέει.  

Στην ερώτηση «και τώρα τι γίνεται» νομίζω η απάντηση φαντάζει αρκετά προφανής ...άσχετα αν δεν φαίνεται να’χει συζητηθεί καθόλου μέχρι τώρα: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ! Αν κάτι μπορεί να διακρίνει εύκολα κάποιος στο φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού, ειδικά στην τωρινή του κατάσταση με τις απουσίες/αποχωρήσεις ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΑΔΥΝΑΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΙΚΟΙ ...οι εξής δυο! Είναι προφανές ποιοι είναι οι παίκτες που ο ίδιος ο προπονητής δείχνει να μην εμπιστεύεται στα δύσκολα. ΑΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ...εφόσον έχουμε τον νταλκά της χρησιμοποίησης των ίδιων ξένων σε Ευρώπη και Ελλάδα. Αλλιώς ας πάμε κι εμείς με περισσότερους από έξι ξένους στην Ευρώπη ...δεν χάλασε ο κόσμος.

Στο διάστημα που του απομένει για τον δεύτερο γύρο ο Ολυμπιακός  – παρά τις διαρροές ότι δεν καίγεται – πρέπει και τον «αντι-Γιανγκ» να φέρει κάνοντας την αλλαγή που πρέπει στην front line ...ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ. Και όταν λέω «αντι-Γιανγκ»  δεν εννοώ παίκτη ίδιο με τον Αμερικανό που χάσαμε: Θέλεις παίκτη δυνατό,  αν γίνεται με έκρηξη. Παίκτη που στην ανάγκη θα μπορέσει να μας δώσει μερικά λεπτά και στο «τέσσερα». Παίκτη με όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πόδια που δεν θα μειονεκτεί στις αλλαγές των σκριν και θα μπορέσει να παρακολουθήσει το τέμπο της ομάδας στο τρανζίσιον. Παίκτη που θα εξυπηρετήσει και αμυντικά και επιθετικά το πικ-εν-ρολλ παιχνίδι μεν αλλά που θα μπορεί να παράξει σκορ και χωρίς πικ-εν-ρολλ.  Αν έχει μια αξιοπρέπεια και πάνω απ’την στεφάνη τόσο το καλύτερο. Εύκολο να βρεθεί τέτοιος παίκτης τέτοια ώρα μπορεί να μην είναι ...ωστόσο εδώ που φτάσαμε είναι αναγκαίο. Μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός ύστερα από τον τραυματισμό του Γιανγκ είχε την ευκαιρία να πάρει τον χρόνο του εξετάζοντας ακόμα περισσότερες λύσεις, κοιτώντας και τα κοψίματα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Σε εκείνο το χρονικό σημείο ο χρόνος προσαρμογής για τον παίκτη θα’ταν πολύ περισσότερος και εξίσου περισσότερες θα’ταν οι πιθανότητες να αποδώσει την στιγμή που τον θέλαμε. Αφού απωλέσαμε εκείνη την ευκαιρία τότε λοιπόν, είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε το ρίσκο τώρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον παίκτη στα γκαρντ! 

Σε όλους όσοι λένε πως πρέπει να αντικαταστήσεις τον Όντομ με ψηλό λοιπόν ...η απάντηση είναι πως αυτό που πρέπει στην πραγματικότητα να κάνεις είναι να αντικαταστήσεις «ξένο κοντό με ξένο κοντό» και «ξένο ψηλό με ξένο ψηλό». Προκειμένου να διεκδικήσεις με αξιώσεις την πρόκρισή σου στους οκτώ και –δευτερευόντως- μια μη απαγορευτική διασταύρωση. Το «παραπέρα» - αν μπορεί να υπάρξει «παραπέρα - θα κριθεί αγώνα με τον αγώνα εδώ που’χουμε φτάσει. Μακάρι σε αυτές τις πέντε ημέρες που απομένουν να δούμε τις απαραίτητες κινήσεις. Μακάρι να διαπιστώσουμε με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως ακόμα και στο δεύτερο μισό του Φλεβάρη μπορούν να γίνουν αλλαγές που θα αποδειχθούν «λίρα εκατό» βελτιώνοντας το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σε κάτι τέτοιο άλλωστε φαίνεται πως ελπίζει και ο βάζελος που και την άδεια θέση ξένου κάλυψε με τον Χέινζ και αντικατάσταση έκανε για να χώσει τον Ουίλιαμς και κινήθηκε για την απόκτηση αθλητικού ψηλού. Η απουσία αθλητικού ψηλού άλλωστε ήταν το βασικό μειονέκτημα του βάζελου έναντι ημών ...ακόμα και την στιγμή που η ρακέτα μας ήταν «κολοβή» αφού πίσω απ’τον Χάντερ δεν υπήρχε κανένας. Ήταν λογικό λοιπόν να θέλουν να το θεραπεύσουν. Εμείς απ'την πλευρά μας ελπίζουμε να μην διαπιστώσουμε Μάη μήνα με τρόπο επώδυνο ποιες μπορεί να’ναι οι συνέπειες απώλειας αυτού του πλεονεκτήματος.

ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ...

DRAZA