ΠΑΟ 2016-17: ΤΑ ΕΛΑΤΗΡΙΑ ΚΟΛΛΗΣΑΝ, ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 16:52 | 04-11-2016
Ο Παναθηναϊκός φέτος έχει το κορυφαίο μακράν ρόστερ όλων των εποχών, κάτι που σωστά είχαν επισημάνει εγκαίρως από το καλοκαίρι αρκετοί αδέσμευτοι δημοσιογράφοι, όπως ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, ο Νικόλας Βασιλαράς και ο Τάσος Νικολογιάννης. Δηλαδή στο παρελθόν έπαιζε ρε παιδί μου στον ΠΑΟ ο Δομάζος, αλλά δίπλα του είχε κάτι τυχάρπαστους παίκτες, όπως ο Καμάρας, ο Λουκανίδης και ο Σούρπης. Μετά έπαιζε στον ΠΑΟ ο Ρότσα-Μπουμπλής, αλλά δίπλα του ήταν οι Σαραβάκος-Ζάετς, όχι ισάξιοί του. Λίγα χρόνια αργότερα, πλάι στο Βαζέχα παίζανε ο Μπορέλι, ο Μαραγκός και ο Δώνης, της πλάκας παίκτες. Μετά το millenium, ο Παναθηναϊκός πήρε κάτι αστείες φιγούρες, σαν το Χένρικσεν, τον Ολισαντέμπε που τον παρακολουθούσε η μισή Premier League και ιδίως τον Πάολο Σόουζα, ο οποιος έπαιζε μόνος του κόντρα σε όλα τα χαφ της ανύπαρκτης Γιουβέντους και τους κατάφερνε. Δίπλα σε αυτούς υπήρχαν ο άμπαλος Λυμπερόπουλος, αργότερα ο αργός Κόλκα και ο Σεϊταρίδης που λίγο έλειψε να υπογράψει στη Ρεάλ.
Όλα αυτά τελειώσανε από το 2008 και μετά. Από τότε που ήρθαν να σώσουν τον ΠΑΟ οι πολυμετοχικοί (με δάνεια της Marfin που ποτέ δεν αποπληρώθηκαν), ο ΠΑΟ κάθε σεζόν έχει γεμάτα ρόστερ σε όλες τις θέσεις. Παίρνει ρε παιδί μου Σισέ και Ζιλμπέρτο Σίλβα, αλλά δεν τους αφήνει μόνους. Κοτσάρει δίπλα τους κι ένα Ροντρίγκο Σόουζα, έναν Αλέξη Τζόρβα, ένα Μελίσση, ένα Ματίας Μπίαρσμιρ σε μια τελική, που σύμφωνα με βαθείς γνώστες του αθλήματος σαν το Χενκ τεν Κάτε και το Νικόλα Πατέρα, ήταν μια κλάση ανώτερος του μέτριου Μέλμπεργκ. Από το 2012 δε, που ανέλαβε πρόεδρος ένας βαθύπλουτος μεγιστάνας της παγκόσμιας ναυτιλίας, ο Ιωάννης Αλαφούζος, οι παίκτες που έχουν έρθει στον ΠΑΟ θα μνημονεύονται από πολλές οπαδικές γενιές του μέλλοντος, ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων. Τι δεν έχουμε δει. Φορναρόλι, Μπαϊράμι, Μέντεζ, Κουτρουμπίνιο, Λαγό, Ατζαγκούναρο, Σάντσεθ, ενδεικτικά και μόνο και το κόβω εδώ για να μην πω καμιά 200αριά ακόμη ονόματα.
Η εκθετική συνάρτηση της προόδου της αγωνιστικής ποιότητας του ΠΑΟ έπιασε το ακρότατό της φέτος το καλοκαίρι. Σε όλες τις θέσεις της 11άδας υπάρχουν τουλάχιστον 2 ισάξιοι παίκτες. Δίπλα στο μονίμως ετοιμοπόλεμο Μέστο με τα 4 πνευμόνια και τα 6 νεφρά, προστέθηκε ο Κουλιμπαλί, με τεράστια οικονομική υπέρβαση του Αλαφούζου, ο οποίος τίναξε την μπάνκα στον αέρα κι έπεισε τη διοίκηση του Πλατανιά να αγνοήσει τις προτάσεις της Μπάγερν και της Μάντσεστερ Σίτι για τον παίκτη, λέγοντας το ναι στις 250.000 ευρώ που προσέφερε ο σύγχρονος Ωνάσης μεγαλομέτοχος του ΠΑΟ. Δικαίως πανηγυρίστηκε η μεταγραφή αυτού του πολυεργαλείου, την ώρα που παλαιότερα ο κόσμος του ΠΑΟ έβριζε το Βύντρα που "ήρθε από τον Πανηλειακό, ω ρε κατάντια". Άλλο Πλατανιάς, άλλο Πανηλειακός και βέβαια ούτε μισή πουτσότριχα του Κουλιμπαλί δεν είναι ο γκαφατζής Βύντρα, ο οποίος στα καλά του έσβηνε το φορμαρισμένο Ροναλντίνιο. Αριστερά, δίπλα στον Έλληνα Μαρσέλο Χουχούμη, ήρθε ο καθαρόαιμος μπακ Χουλτ, ο οποίος χρόνια ολόκληρα παραδίδει μαθήματα για το πώς παίζεται η θέση, παρόλο που συνήθως στις προηγούμενες ομάδες του έπαιζε πιο μπροστά, στα χαφ. Στα στόπερ, δίπλα στον ισάξιο του Κομπανί Μολέντο, ο οποίος τα 2,5 τελευταία χρόνια έκανε ρεκόρ συμμετοχών στην καριέρα του, φτάνοντας το διψήφιο νούμερο (συνολικά, όχι ξεχωριστά ανά σεζόν), προστέθηκαν ο αέρινος Σάμπα-Σαμπά, ένας παίκτης με σώμα δίχως ίχνος λίπους και μόνο με καθαρή μυική μάζα, πρότυπο επαγγελματία, αλλά και ο Ιβανόφ, που παράτησε καριέρα στην ανερχόμενη ποδοσφαιρική υπερδύναμη που λέγεται "Βόρεια Βαλκάνια", επειδή δελεάστηκε από το project του Αλαφούζου. Ο δε Τελάντερ διέψευσε πανηγυρικά τις Κασσάνδρες που προέβλεπαν ότι έχει σοβαρό ιατρικό πρόβλημα και δεν μπορεί να βγάλει σερί ματς σε 1 σεζόν, από την στιγμή που ήδη μετράει πάνω από 40 συμμετοχές σε επίσημα ματς (στο Pro). Να πάμε στα χαφ; Είχε ποτέ ο ΠΑΟ Λεντέσμα, παίκτη-σκύλο που παρά τα 34 χρόνια του αλωνίζει σε δέκα ολόκληρα τετραγωνικά αγωνιστικού χώρου; Τι να πεις για το Ζέκα, που τρέχει ασταμάτητα και βάζει τα γυαλιά σε όσους άμπαλους λένε "το 8άρι στον άξονα πρέπει να μπορεί να κουβαλήσει και λίγο την μπάλα"; Αν χρειαστούν αντικαταστάτη αυτοί οι 2, κατεβαίνει ο Κουτρουμπίνιο στα χαφ και παίζει ταυτόχρονα και 6άρι και 8άρι. Καθ'υπερβολήν θα λέγαμε ότι όταν έχεις την πολυτέλεια ως προπονητής να έχεις στον πάγκο τον Κουτρουμπίνιο, παρακαλάς μέσα σου να τραυματιστεί π.χ. ο παίκτης-σίδερο Λεντέσμα, ώστε να τον ξεκινήσεις βασικό. Αν θέλουμε δε να ξεχειλώσουμε την υπερβολή μας, θα πούμε ότι με την επιλογή του Κουτρουμπίνιο μπαίνεις στον πειρασμό ως προπονητής να ξεκινήσεις το ματς με 10 παίκτες, αφού ξέρεις ότι έχεις ένα πλήρες πακέτο στον άξονα, έναν παίκτη που κόβει σαν Ματουιντί και ράβει σαν Βιντάλ. Οπότε γιατί να πληρώνεις και τζάμπα παίκτες στο τέλος τέλος; Κερασάκι στην τούρτα ένας παίκτης-πασπαρτού, που μπορεί να παίξει με τεράστια επιτυχία σε 5-6 θέσεις της 11άδας, ο Γουακάσο, ο οποίος εκθέτει αυτούς που ποτέ δεν κλοτσήσανε το τόπι, γι'αυτό λένε ότι "δεν έχει ταχύτητα και το ένας-με έναν να παίξει στο πλάι, ούτε κρατάει τη θέση του για να παίξει στον άξονα". Στα εξτρέμ, στο πλευρό του Μπουμάλ, ο οποίος αποκτήθηκε τον Ιανουάριο από τον Πανιώνιο επειδή ήταν πρώτος σε ασίστ στο πρωτάθλημα και μπορεί να έχει παίξει και 4 φορές βασικός (θα έλεγα 5, αλλά δεν θέλω να το χοντρύνω), όσο κι αν φαίνεται ασύλληπτα μεγάλος αυτός ο αριθμός, προστέθηκε ο Εμποκού. Μιλάμε για παίκτη-οδοστρωτήρα από το πλάι, που βγάζει συνεχώς καλές σέντρες και σκοράρει ακατάπαυστα, όπως και ο άλλος κατά συνθήκη εξτρέμ, ο Ιμπάρμπο. Ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ιταλία σφαζότανε στα πόδια του, ο Ντε Μπουρ πήγε στην Ίντερ το καλοκαίρι και τους είπε "αν είναι να μου φέρετε έναν παίκτη, θέλω αυτόν", η Νάπολι έβλεπε στο πρόσωπο του τον ιδανικό διάδοχο του Ιγκουαΐν, ώστε να καλμάρει τους οπαδούς της για τη φυγή του Αργεντινού στη Γιουβέντους, αλλά ο Ιμπάρμπο τόλμησε να πει το μνημειώδες "δεν με νοιάζει τίποτε, παρατάω την Κάλιαρι του Τζίτζι Ρίβα και πάω ΕΠΟΠ...εεε πάω στον ΠΑΟ", απόδειξη του πόσο γιγαντώθηκε το brand name του Panathinaikos επί των ημερών του σύγχρονου Ωνάση Αλαφούζου. Κάτι φιόγκοι γραβατόφλωροι γκρινιάζανε το καλοκαίρι που έφυγαν δύο παίκτες οι οποίοι άνετα έπαιζαν ως εξτρέμ, οι Κλωναρίδης-Καλτσάς, αλλά ανάθεμα κι αν εχουν μαγέψει ποτέ τους ολόκληρη γειτονιά στην αλάνα τέτοιοι μπούληδες. Στη θέση "10" δε, επικρατεί το αδιαχώρητο. Ποιον να πρωτοβάλεις; Θες να παίξεις σύγχρονο ποδόσφαιρο, με κίνηση στο χώρο, δίχως να κουβαλάει κανείς μπάλα; Αμολάς μέσα το μηχανάκι Λουντ και βλέπεις μοντέρνα πράγματα στο χορτάρι, όπως το Λεντέσμα να προσπαθεί να βγάλει 40άρες μπαλιές στα άκρα και στο κέντρο της επίθεσης, όταν βεβαίως δεν έχει μπει το ΕΚΑΒ στο γήπεδο με αντλίες οξυγόνου να τον προλάβει μην μείνει στον τόπο. Διότι αυτό το μεταμοντέρνο στοιχείο που παρουσιάζει ο ΠΑΟ, ενώνεται με το παραδοσιακό, σε κάτι κραυγές που περνούν μέσα από τα μικρόφωνα του δημοτικού γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας "γιόμα τη ρε πούστη, περιοχή δεν πατάμε ρεεεε". Ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟ φέρνει στο άθλημα την αύρα ενός Φουκό ή ενός Ντεριντά-χτα. Και πού όλα αυτά; Στην Ελλάδα των μνημονίων και όχι στην Αθήνα του Περικλέους ή στην Ελλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αν τώρα επιμένεις σε αναχρονιστικές γραφικότητες τύπου "βάλε ρε μαλάκα μέσα ένα παίκτη να κάνει παιχνίδι, να κρατήσει λίγο μπάλα, να την μοιράσει, να ενώσει τις γραμμές", δεν θα βρεις έναν, αλλά δύο παίκτες. Και Λέτο υπάρχει να σε μαγέψει, σέρνοντας σαν κουτσάλογο το μισό υγιές πόδι που του απέμεινε για να καταφέρει να βάλει γκολ σε κενή εστία, αν του δοθεί τέτοια ευκαιρία στα 5-10 τετραγωνικά που θα κινηθεί (κι όμως, πιστέψτε το, αν την δει αλλιώς κινείται και σε 11ο τετραγωνικό), αλλά κυρίως υπάρχει Βιγιαφάνιες. Μιλάμε για παίκτη που στην Ιντεπεντιέντε και στον Παναιτωλικό έπαιζε αριστερό χαφ, αλλά με το που πήγε στον ΠΑΟ δήλωσε ότι βολεύεται περισσότερο ως δεκάρι. Βέβαια ο κανόνας είναι ότι όταν πας από μια μικρότερη ομάδα ενός πρωταθλήματος σε μια μεγαλύτερη του ιδίου πρωταθλήματος, αν είναι να αλλάξεις θέση θα πας από τον άξονα στα άκρα, όχι το ανάποδο. Ε ο ΠΑΟ κι εδώ πρωτοπορεί, δίνοντας άπλετο χώρο για να μαγέψει σε έναν παίκτη που παίζει μόνο με την μπάλα στα πόδια, με το να τον βάλει εκεί που μαζεύονται καμιά 15αριά νοματαίοι στο μεγαλύτερο διάστημα των περισσοτέρων παιχνιδιών, στον άξονα δηλαδή και όχι στα άκρα, όπου θα έβρισκε έναν αντίπαλο και αν. Είπαμε, ο ΠΑΟ πρωτοπορεί φέτος. Και βεβαίως η πληρότητα του ρόστερ επιτυγχάνεται με την προσθήκη Ρινάλντι. Σαν την καλαμιά στον κάμπο έμοιαζε μέχρι πέρυσι ο Μπεργκ, που γενικά στην καριέρα του όποτε τύχει σε μια σεζόν να ξεπεράσει τους 3 μήνες σερί παιχνιδιών, πάει κάνα μήνα για απόσυρση και περισυλλογή. Τώρα ήρθε και ο Ρινάλντι, έπειτα από σκληρή μεταγραφική μάχη με τη μισή και βάλε Β' Εθνική της Αργεντινής που τον καλόβλεπε.
"Δώστε μου μάτια να βλέπω" είναι το ρόστερ που έφτιαξε ο μάγος της μανατζερικής Στραπατσάνης. Χρειάστηκε να κάνει 20 μεταγραφές σε 6 μήνες, έδιωξε και παρόπλισε τους μισούς από όσους έφερε τον Ιανουάριο του 2016 κι ετοιμάζεται αν χρειαστεί να φέρει τον Ιανουάριο του 2017 καμιά δεκαριά ακόμη πανάκριβους παίκτες με συμβόλαια των 100, ίσως και 110 χιλιάδων τον χρόνο, υποχρεώνοντας το σύγχρονο Ωνάση Αλαφούζο να ξανατινάξει την μπάνκα στον αέρα (και τον ίδιο τον Ιταλό να πάρει το κατιτίς του). Είναι όμως απολύτως πετυχημένος, αφού με 20 μεταγραφές γέμισε τουλάχιστον 3 θέσεις της 11άδας, φτιάχνοντας υπερπλήρες και ποιοτικότατο ρόστερ. Αν κάτσει 3 χρόνια στον ΠΑΟ και δεν φύγει για τη Σίτι να αντικαταστήσει τον υπερτιμημένο Γκουαρντιόλα, μπορεί να κάνει και 100 μεταγραφές, καταφέρνοντας να έχει γεμάτες και 6 θέσεις της 11άδας. Ναι, 6, πιστέψτε το, όσο αδύνατο κι αν μοιάζει. Μιλάμε για δάσκαλο της μανατζερικής, όχι αστεία.
Μην πιάσουμε το κομμάτι της προπονητικής. Να ξεκινήσουμε από προετοιμασία; Στην Ελλάδα ξέραμε παλιά τον Γκμοχ ως τον προπονητή που έκανε τις πιο επίπονες προετοιμασίες. "Τέντωναν" πραγματικά όλοι οι παίκτες του κάθε καλοκαίρι, χάνανε 7-8 κιλά σε 20 μέρες, αλλά μέσα στη σεζόν δεν είχαν τραυματισμούς και τρέχανε αρκετά περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Πλέον ξεχνάμε τον Πολωνό και από εδώ και πέρα μιλάμε για Στραπατσάνη. Ο Ιταλός κατάφερε το ακατόρθωτο. Το καλοκαίρι που η ομάδα είχε να δώσει προκριματικά, αγνόησε τις Σειρήνες που τον καλούσαν να "λύσει τα γκέμια" και έκανε σκληρότατη προετοιμασία, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να έχει φρέσκους τους παίκτες του, οι οποίοι απέκλεισαν εύκολα ομάδες που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι πιο έτοιμες από πλευράς φυσικής κατάστασης, αφού τα πρωταθλήματά τους είχαν αρχίσει πολύ νωρίς και είχαν ρυθμό. Ο ΠΑΟ έτρεχε πιο πολύ και τις καθάρισε για πλάκα. Κάποιοι γραφικοί που λέγανε "ρε σεις, σε κάνα δίμηνο οι παίκτες δεν θα μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, αν πετάνε αρχές Αυγούστου", πήραν τις απαντήσεις τους. Μόνο 15 μυικούς τραυματισμούς έχει ως τώρα, αρχές Νοεμβρίου, ο ΠΑΟ. Όσο κι αν το εύχονταν κάποιοι που βλέπουν μετά από κάθε επίσημο ματς της Πανάθας έναν τουλάχιστον παίκτη να πηγαίνει στο συνεργείο, δεν θα σπάσει το περυσινό ρεκόρ θλάσεων που είχε ο ΠΑΟΚ του δουλευταρά εργάτη Τουντορ. 38 θλάσεις ο ΠΑΟ με τίποτε φέτος, όσο κι αν το θέλουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του Μαρινάκη. 35 ναι, άντε 36, το πολύ 37. 38 με τίποτε, που να σκυλιάζουν οι γαύροι προπαγανδιστές.
Στο δε κοουτσάρισμα, με άριστα το 10 μπορεί να παίρνει και 11 ο Ιταλός. Ό,τι χρειαστεί η ομάδα κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, θα της το προσφέρει ο μακιγιέρ από τον πάγκο, πάντοτε βεβαίως με μεταμοντέρνες πινελιές, μακριά από το συντηρητισμό και τα προπονητικά καθώς πρέπει. Γκολ θέλει απέναντι σε κλειστή άμυνα; Θα αποσύρει όλα τα εξτρέμ, αγνοώντας τους κλειστόμυαλους που πιστεύουν εν έτει 2016 ότι το ταμπούρι σπάει με ρήγματα από τα άκρα, αναγκάζοντας τα αντίπαλα στόπερ να καλύψουν το κενό που δημιουργείται στο πλάι και δίνοντας την ευκαιρία στους επιθετικούς σου και στους χαφ που έρχονται από πίσω να βρουν χώρους στην αντίπαλη περιοχή. Το ταμπούρι σπάει πολύ πιο εύκολα από τον άξονα, όπου υπάρχουν 15 παίκτες και όχι από τα άκρα, που πρέπει απλώς το εξτρέμ σου να περάσει έναν αντίπαλο. Αν πρέπει να κρατήσει αποτέλεσμα ο ΠΑΟ, ο Στραπατσάνης θα βγάλει κεντρικό χαφ και θα βάλει εξτρέμ και δη εξτρέμ που δεν καλύπτει το μπακ πίσω του. Γιατί ο Στραπατσάνης ξέρει ότι πρέπει να βγεις μπροστά όταν έχεις το σκορ που θες, οπότε δεν θα κάτσει να ασχοληθεί με τον άξονα των χαφ του, ένα χώρο δηλαδή όπου παίζεται το 80% των περισσοτέρων ματς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ούτε με τα άκρα του, από όπου θα κοιτάξει να τον τρυπήσει ο αντίπαλος προπονητής. Ως μετρ της τακτικής, με κινήσεις Κασπάροφ και σχεδιασμό ενός Κλαούζεβιτς, θα βγει μπροστά, αφήνοντας κενά πίσω, "φέρνοντάς την" στον απέναντι πάγκο. Πόσα χρόνια μπροστά είσαι ρε Στραπατσάνη. Πώς μετά να μην έχει επιτυχίες η ομάδα; Πώς να μην τρώει μόνο 5 γκολ στη Λεωφόρο από το μεγαθήριο της Ξάνθης του Λουτσέσκου και της απλησίαστης για τα ελληνικά δεδομένα Σταντάρ του Βελγίου; Εσείς οι γαύροι που διαβάζετε θα τρώγατε για πλάκα 10 από αυτές τις δύο υπερομάδες στο Καραϊσκάκη.
Αλλά εδώ κολλάει και το άλλο. Πώς να μην αναγνωρίσουν όλα αυτά τα τεράστια βήματα προόδου που γίνονται στην ομάδα τους οι οπαδοί του ΠΑΟ; Διότι παλιά τι έβλεπαν; Έβλεπαν τον ΠΑΟ να πηγαίνει στους "4" του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985, αλλά μετά για 11 χρόνια, μέχρι να το ξανακάνει, δεν έβλεπαν τίποτε. Οι άνω των 60 θυμούνται και το έπος του Γουέμπλεϊ, αυτό που κοροϊδευτικά οι γαύροι αποκαλούν Χουντέμπλεϊ. Σποραδικές επιτυχίες, χωρίς διάρκεια. Στα νεότερα χρόνια, έβλεπαν τον ΠΑΟ 15ο και για ένα μικρό διάστημα μιας σεζόν 12ο στην επίσημη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, την περίοδο που έπαιζε μονότερμα την Άρσεναλ στο Χάιμπουρι και την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου για 20 λεπτά, ενώ οι στοιχηματικές εταιρείες τον έδιναν πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μετά το διπλό στο Οπόρτο το 2003 με το γκολ του Ολισαντέμπε (μια τρίχα από τα αρχίδια του Μπεργκ, καλά για Τζιμπρίλαρο που έβαζε 10 γκολ στο Τσου Λου και έκανε 50 ντρίμπλες ανά ματς, ούτε λόγος) στη φάση των "8" της διοργάνωσης. Είπαμε όμως, αυτά γίνονταν μια στο τόσο. Τώρα βλέπεις διαρκή πρόοδο. Πέμπτη χρονιά είναι η φετινή για το μεγιστάνα της παγκόσμιας ναυτιλίας Αλαφούζο στο τιμόνι του ΠΑΟ και η ομάδα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Πήρε Κύπελλο κόντρα σε όλο το γαυροσύστημα και την εγκληματική οργάνωση του Μαρινάκη και της ΕΠΟ του Σαρρή το 2014. Βέβαια σε εκείνη τη διοργάνωση όλες τις καλές ομάδες, Αστέρα Τρίπολης και Ατρόμητο, τις είχε αποκλείσει νωρίτερα ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ κέρδισε απλώς στον τελικό του ΟΑΚΑ τον ΠΑΟΚ που διαχρονικά μετά τα Τέμπη γίνεται πελάτης όλων των ομάδων της Νοτίου Ελλάδας, αλλά ο τίτλος είναι τίτλος. Πρωτάθλημα δεν παίρνουν, αλλά η Ε.Ο. (=Εγκληματική Οργάνωση) πού να αφήσει... Κάνει όμως αγώνα ο Αλαφούζος για να αλλάξει το σκηνικό. Τριπλοβάρδιες βαράνε σχεδόν κάθε μέρα έξω από τα γραφεία ανακριτών-εισαγγελέων-δικαστών η Ιωάννα Μάνδρου, η Μαίρη Μπενέα, αλλά και ο ίδιος ο Κυριάκος Θωμαΐδης, για να ταρακουνηθεί η Ε.Ο. κάθε Δευτέρα βράδυ μέσω της "Δίκης στον ΣΚΑΙ" και των συνομιλιών που αυτή δημοσιοποιεί. Συνομιλίες από νόμιμες υποκλοπές της ΕΥΠ (νόμιμες για να τις χρησιμοποιεί η ΕΥΠ, όχι για να βγαίνουν στην τηλεόραση), άρα κανείς γαύρος δεν μπορεί να πει τίποτε. Άσε που αποτελούν υλικό δικογραφιών, που οι περισσότερες βέβαια έχουν μπει στο αρχείο, αλλά εμείς στον ΣΚΑΙ δεν μασάμε από μεθοδεύσεις του γαύρικου παραδικαστικού κυκλώματος, που λυμαίνεται το χώρο της Δικαιοσύνης, αφού η Ε.Ο. ελέγχει δικαστές, πολιτικούς, αστροναύτες, ρεκτιφιερίστες, ενώ φήμες λένε ότι στις υπηρεσίες της έχει τεθεί και ο Πολέμαρχος του Θεού, ο οποίος λίγο πριν καθαρίσει σαν αβγά τα τσιράκια Λευκής και Μαύρης Αδερφότητας των Σαμαέλ-Λίλιθ Λαμασθού, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποτίναξη του ζυγού της ανθρωπότητας από τα 72 ρυπαρά γένη των Νεφελίμ της κοίλης Γης και την εγκαθίδρυση της νέας ΠΑΝ-ελληνικής αυτοκρατορίας, με την προσεδάφιση των διαστημοπλοίων που κουβαλούν τους προγόνους των Ελλήνων, τους ΕΛ, από το Σείριο (έρχονται οσονούπω...), δέχτηκε να υπηρετήσει το σάπιο γαυροσύστημα, που τον εξαγόρασε ως άλλη οικογένεια Λάνιστερ. Εμείς στον ΠΑΟ θα καθαρίσουμε ΚΑΙ τη Δικαιοσύνη (δηλαδή θα την πιέσουμε να αποφασίζει ό,τι μας συμφέρει, αλλιώς θα βγάζουμε τους δικαστές πιασμένους από το Μαρινάκη). Ήδη έχουν γίνει μεγάλα βήματα προόδου και οι μπαμπέσηδες γαύροι μαζεύτηκαν. Λέγαμε ότι το φθινόπωρο του 2014, αφότου πήραμε από τον ίδιο τον εισαγγελέα Κορέα, με τις πλάτες Ντογιάκου και κυρά-Ευτέρπης από τον Άρειο Πάγο, το βούλευμά του και το βγάλαμε στον ΣΚΑΙ, θα προφυλακιστεί ο Μαρινάκης και θα υποβιβαστεί ο Ολυμπιακός. Έκτοτε πήρε μόνο 2 πρωταθλήματα σε 2 χρόνια και φέτος πάει για το τρίτο, ενώ ο Μαρινάκης είναι ισχυρότερος από ποτέ. Δεν μασάμε όμως. Στήσαμε από το πουθενά εμπλοκή Μαρινάκη στη μεταφορά 2 τόνων ηρωίνης με το Noor 1, αλλά ούτε αυτό μας έκατσε και σε λίγο θα πρέπει να απολογηθούμε και στα δικαστήρια γι'αυτό. Συνεχίζουμε όμως και κάθε Δευτέρα, μετά τη δημοσιοποίηση (απορρήτων κανονικά) συνομιλιών των βρομιάρηδων, έγκριτοι νομικοί στο πάνελ της "Δίκης", όπως η Ειρήνη Μαρούπα, η Έλλη Μελέμη και οι Μαλάτος-Παναγόπουλος του ΙΔΕΑΔ, του πασίγνωστου Ινστιτούτου Αθλητικού Δικαίου και Απεντομώσεων, μένουν άναυδοι. Ο δε Τσαρούχας αντιδρά σε κάθε διάλογο τύπου "ξέρεις κάποιον να μας κλείσει εισιτήρια να δούμε την παράσταση; -Ναι μωρέ, θα πάρω το Β. (πρόεδρος μεγάλης ΠΑΕ), αυτός έχει άκρες παντού" που διαβάζει ο Κυριάκος με ένα μακρόσυρτο "σσσσςςς" (ήχος ρουφήγματος ελληνικού καφέ από άνδρα άνω των 70 ετών), "είναι φοβερά πράγματα αυτά Κυριάκο. Δεν το χωράει ο νους μου. Πού κατήντησε το ελληνικό ποδόσφαιρο, να το διοικούν πρόεδροι που έχουν άκρες ακόμη και στο χώρο του θεάτρου. Το διανοείσαι; Κι εκεί άπλωσε τα πλοκάμια της η Ε.Ο.". Εμείς οι οπαδοί του ΠΑΟ τα βλέπουμε αυτά και στηρίζουμε τον Αλαφούζο, που δίνει μάχες για την Πανάθα. Παλιά τι να στηρίξουμε; Αφού δεν υπήρχε προοπτική. Παίζαμε ας πούμε με την πρωταθλήτρια Ισπανίας Ντεπορτίβο Λα Κορούνια το 2000 στο ΟΑΚΑ, πρεμιέρα ομίλων Τσου Λου, κερδάγαμε, αλλά στο 84' μας ισοφαρίζανε τα ψωλοπαικτάκια των άλλων. Δικαίως γιουχάραμε τους πάντες και τα πάντα. Τώρα τρώμε 3 από την 7η στο Βέλγιο Σταντάρ Λιέγης και μετά από μια χαλαρή γιούχα κι ένα σύνθημα που δεν φώναξε ούτε το μισό πέταλο, χειροκροτάμε, γιατί τώρα υπάρχει προοπτική. Παλιά πηδάγαμε στην Πάτρα τις κερκίδες και μπουκάραμε στο γήπεδο να κυνηγήσουμε τους παίκτες, επειδή τολμήσανε να συλήσουν την ιερή ιστορία του ΠΑΟ, φέρνοντας "χ" με μια κάποια Ζαπορίζιε. Τη Ζαπορίζιε τότε την περάσαμε και πήγαμε στους "32" του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ εκείνη τη σεζόν, αλλά προοπτική δεν υπήρχε, γι'αυτό κάναμε αποχή και γιουχάραμε όποτε μπαίναμε μέσα. Τώρα αποκλειόμαστε από την Καμπάλα που ιδρύθηκε το 2005, αλλα δεν λέμε τίποτε, μην μας φύγει η διοίκηση που δεν είναι σαν τους άλλους, οι οποίοι δεν μας άφηναν να ονειρευτούμε. Όταν ήμασταν 12οι στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ κράζαμε τη διοίκηση, επειδή δεν είχε προοπτική. Τώρα που η 100στή θέση φαντάζει όνειρο, αποκτήσαμε προοπτική. Όταν κερδάγαμε την Μπαρτσελόνα στη Λεωφόρο, δεν βλέπαμε προοπτική. Όταν δεν κερδάμε την Εστορίλ και την Καμπάλα στη Λεωφόρο, ενώ μας πελατειάζει η Σταντάρ από το Βέλγιο όπου μας βρίσκει, βλέπουμε προοπτική. Παλιά κοκορευόμασταν πως είμαστε Panathinaikos και πως στην Ευρώπη που είναι όλα καθαρά φαίνεται η γύμνια του Ολυμπιακού και η ανωτερότητά μας, αλλά τώρα που έχουμε 1 νίκη σε 22 ματς ομίλων Champions League και Europa League απο το 2010 μέχρι σήμερα, δεν μας νοιάζει, γιατί έχουμε προοπτική. Στο κάτω κάτω αυτή η 1 νίκη ήταν το 2012 με τη Μάριμπορ, αυτό το μεγαθήριο, σε ένα ματς που πήραμε 2 ανύπαρκτα πέναλτι και παίζαμε με παίκτη παραπάνω (ανύπαρκτη κόκκινη). Στο ΟΑΚΑ αυτό, γιατί στην Σλοβενία η Μάριμπορ μας έριξε 3. Δεν βλέπεις προοπτική; Παλιά σηκώναμε πανό "μόνο η 1η θέση γράφει ιστορία, η 2η είναι για τα λογιστικά βιβλία", αλλά τώρα πανηγυρίζουμε που βγαίνουμε πρώτοι στα play off, δηλαδή 2οι στο πρωτάθλημα, αν βγούμε κιόλας και δεν μας περάσει ο ΠΑΟΚ. Προοπτική, είπαμε. Παλιά φωνάζαμε ειρωνικά "δεν χρωστάμε οε οε οε", αλλά τώρα χαιρόμαστε που συμμάζεψε τα οικονομικά της ΠΑΕ ΠΑΟ ο Αλαφούζος, γι'αυτό τον στηρίζουμε, όπως στηρίξαμε κι αυτούς που χαλάσανε τα οικονομικά της ΠΑΕ, γι'αυτό αποθεώνουμε τον Αλαφούζο, γιατί κάνει αυτό που βρίζαμε...εεε αυτό που θέλουμε τέλος πάντων. Κι αν κάποιος κακεντρεχής βρεθεί και πει "ρε μαλάκες, κάνετε ό,τι κάνετε επειδή παλιά οι Βαρδινογιάννηδες δεν σας χαρτζιλίκωναν, ενώ τώρα αλωνίζετε στην ΠΑΕ, κάνετε κουμάντο και κονομάτε", θα είναι σίγουρα γαύρος. Ή Παναθηναϊκός κατά λάθος, αφού μόνο εμείς ξέρουμε ποιος είναι Παναθηναϊκός. Αν τώρα κάτι δεν πάει καλά, ε τι να γίνει, υπομονή. Υπάρχει τίποτε τέλειο; Αν αλλάξει η ΕΠΟ, όλα θα γίνουν διαφορετικά. Το λέει και ο Βασίλης Παπαθεοδώρου κάθε μέρα...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Ο ίδιος ο Δομαζος Ελενη ελεγε οτι ο Μπεμπης ηταν ανωτερος του κι οτι τον ειχε προτυπο. Τον θαυμαζε τοσο πολυ, που μικρος λογω του Μπεμπη ο Δομαζος ηταν Ολυμπιακος, αν και μεγαλωσε γυρω απο το γηπεδο της Λεωφορου, με αποτελεσμα να τον φωναζουν στη γειτονια του στους Αμπελοκηπους "Ολυμπίκ". Οποτε καταλαβαινεις, οποιαδηποτε αλλη γνωμη περιττευει. Εγω δεν προλαβα κανενα εκ των δυο.