Φίλε προφανώς και πήραμε σφυρίγματα αλλά ΔΕΝ δεχομαι πως πήραμε σφυρίγματα που καθόρισαν το αποτέλεσμα των αγώνων. Για παράδειγμα, στο ματς με τον Αρη που αναφέρεις, κέρδισε ο Αλέκος ανύπαρκτο πέναλντι αλλα το ματς ήταν ήδη στο 1-0. Ακόμα και με την Καβάλα, αν και κερδίσαμε με πέτσινο πέναλντι, στο 1-1 της Καβάλας υπάρχει ΞΕΚΑΘΑΡΟ επιθετικό φάουλ του σκόρερ προς τον αμυντικό μας. Για το ματς με Παπουτσελη διαφωνούμε, καθώς εγω συμφωνώ με την άποψη του Βασου Κωσταντίνου. Αντε για το μοναδικο ματς που ΙΣΩΣ η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα του αγώνα ήταν το 0-5 με Καστοριά καθώς αν θυμάμαι καλά στο 0-0 δεν δίνεται καθαρό πέναλντι υπερ της Καστοριάς.

Και αντε μιας και ανοίξαμε αυτην την κουβέντα να πουμε και μερικά άλλα πράγματα. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να βρουμε ΣΥΝΟΛΙΚΑ τις στιγμές ευνοιας και αδικίας υπερ του Ολυμπιακου απο το 1997 και μετά. Σε αυτά τα εκατοντάδες ματς είναι λογικό να βρεις και στιγμές ευνοιας αλλα και αδικιας. Για εύνοια, πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό, το ματς με τον Άρη στο Καραισκάκη στις 14 φλεβάρη του 2009, το ματς με τη Λάρισα το 2005 πάλι στο Καραϊσκάκη οπου νικήσαμε 4-0 αλλα στο 2-0 ο σουρερ κανει πεναλντι στον Κυπαρίσση, το ακυρωθεν γκολ του Τζιμπουρ την ιδια χρονια στο 3-0 με Ατρομητο μετα την ωραία προσπάθεια του Μερίνο. Αλλο παράδειγμα το πεναλντι που κερδισε ο Γιανακοπουλος στο ματς με το Αιγάλεω το 2002 οπου νικήσαμε 4-3. Σαν στιγμές αδικίας, θυμάμαι το πεναλντι στον Αλβες το 2000 στη λεωφόρο, την διπλή σφαγή στα ματς με τον Βάζελο την χρονια του τέταρτου συνεχόμενου, την σφαγή στην ξάνθη όταν χάσαμε 2-1 στο ματς που ο Νικοπολίδης πεταξε τα γαντια του στον επόπτη κλπ.

Θα ηταν ενδιαφέρον κάποια στιγμή να συλλέξουμε ΟΛΕΣ τις φασεις εύνοιας και αδικίας στα ματς του ΘΡΥΛΟΥ την τελευταια εικοσαετια. Ειμαι σίγουρος πως οι περιπτώσεις ειναι μοιρασμένες πράγμα που πιστοποιεί άλλωστε οτι οι διαιτησίες στα παιχνίδια του ΘΡΥΛΟΥ ειναι φυσιολογικές και τα οποια λάθη ειναι ανθρώπινα με ελάχιστες εξαιρέσεις.