ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΕΚ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ...
Γράφτηκε απο Anonymous στις 15:48 | 30-01-2018
Συνεχίζουμε την αναπαραγωγή των άρθρων της εφημερίδας ''ΚΟΝΤΡΑ'', μέσα από το site της, το eksegersi.gr, τα οποία άρθρα αφορούν τις νομικές εξελίξεις γύρω από το θέμα της ανέγερσης του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, της ''Αγια-Σοφιάς''.
Στις 7 του Φλεβάρη θα συζητηθεί στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης που υπέβαλαν 56 πολίτες εναντίον της παράνομης οικοδομικής άδειας (και μιας σειράς διοικητικών πράξεων που σχετίζονται άμεσα μ’ αυτήν) του γηπέδου Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στις 21 Δεκέμβρη, η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ απέρριψε την αίτηση αναστολής που υπέβαλαν οι 56 πολίτες, ζητώντας να σταματήσει κάθε διαδικασία μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της αίτησης ακύρωσης.
Η απόφαση αυτή (αρ. 347/2017), μ’ ένα τηλεγραφικό σκεπτικό μόλις τεσσάρων σελίδων, αποτελεί μνημείο αυθαιρεσίας και ετσιθελισμού, που υπακούει μόνο σ’ ένα δόγμα: «δίκιο είναι μόνο το συμφέρον των καπιταλιστών» (πώς το ‘λεγε ο ποδοσφαιροπαράγοντας της «παράγκας»; «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πάνε να γα@@@ούνε»).
Οι 56, διά του νομικού τους παραστάτη Κώστα Παπαδάκη, υπέβαλαν μια ογκωδέστατη αίτηση ακύρωσης, επικαλούμενοι οκτώ λόγους, για καθέναν από τον οποίο κατέθεσαν εκτενή και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Εξίσου ογκώδης και εμπεριστατωμένη ήταν και η αίτηση αναστολής, στην οποία αναπτύχθηκαν οι κίνδυνοι που θα προέκυπταν αν συνεχίζονταν τα έργα κατασκευής και στο τέλος γινόταν δεκτή η αίτηση ακύρωσης. Στην περιοχή θα έμενε ως «κληρονομιά» ένα τσιμεντένιο κουφάρι, σαν το κουφάρι του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα, που άφησε η εταιρία του Βωβού όταν έριξε «κανόνι».
Οι δημόσιες υπηρεσίες απάντησαν με τηλεγραφικά έγγραφα, γεμάτα στρεψοδικίες, αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά ουσίας, οποιαδήποτε αντίκρουση των επιχειρημάτων των προσφευγόντων. Η πλευρά Μελισσανίδη (Ερασιτεχνική ΑΕΚ και «Δικέφαλος 1924» ΑΕ) κατέθεσε ένα οχτασέλιδο υπόμνημα, στο οποίο με διάφορους νομικισμούς (εντελώς αστείους) προσπαθούσε να ξεφύγει διά της πλαγίας. Το βασικό επιχείρημα ήταν πως η αίτηση ακύρωσης είναι προδήλως αβάσιμη, διότι… τι τους νοιάζει τους 56 σε ποιανού το όνομα εκδόθηκε η άδεια, τι τους νοιάζει το ιδιοκτησιακό, αφού κανένας τους δεν είναι μέλος της ΑΕΚ; Επ' αυτού, αρκεί να σημειώσουμε πως το οικόπεδο δεν το κληρονόμησαν ο Μελισσανίδης, ο Αλεξίου και ο Στράτος από τους πατεράδες τους, αλλά έχει παραχωρηθεί στην ερασιτεχνική ΑΕΚ για συγκεκριμένο σκοπό (κοινωφελή) και επομένως ο σφετερισμός του από μια κερδοσκοπική ανώνυμη εταιρία δεν είναι «εσωτερική υπόθεση» της ΑΕΚ, αλλά υπόθεση κάθε έλληνα πολίτη.
Οι 56 προσφεύγοντες απάντησαν σε ένα προς ένα τα ψευδο-επιχειρήματα που προβλήθηκαν από τις κρατικές υπηρεσίες και την πλευρά Μελισσανίδη, με ένα υπόμνημα 60 σελίδων, που συνοδευόταν από περισσότερα από 50 υποστηρικτικά έγγραφα, τεχνικές εκθέσεις, φωτογραφίες κτλ. Δεν αφέθηκε τίποτα «να πέσει κάτω».
Οποιος καλόπιστος άνθρωπος μελετούσε στοιχειωδώς το υλικό που κατατέθηκε και από τις δύο πλευρές θα κατέληγε στο αβίαστο συμπέρασμα πως για το ΣτΕ ήταν μονόδρομος η αποδοχή της αίτησης αναστολής. Οπως και να στάθμιζε τα πράγματα, όση διάθεση κι αν είχε υπέρ της κατασκευής του γηπέδου, την αίτηση αναστολής όφειλε να την κάνει δεκτή. Οπως είχε κάνει δεκτή την αίτηση αναστολής κατά του «σχεδίου Γρανίτσα» ή κατά του «σχεδίου Βωβού» στον Ελαιώνα.
Κι όμως, τσαλαπατώντας την παράδοση που είχε δημιουργήσει παλαιότερα (επί Δεκλερή) το Ε' Τμήμα του ΣτΕ, πετώντας στα σκουπίδια τα επιχειρήματα και τα στοιχεία που κατατέθηκαν (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν κάνει αναφορά στο 60σέλιδο υπόμνημα των προσφευγόντων - προφανώς γιατί θα έπρεπε να αρθρώσει νομικό αντίλογο στα επιχειρήματα κι αυτό ήταν αδύνατο), χωρίς την παραμικρή νομική επιχειρηματολογία, αλλά επιστρατεύοντας μόνο ένα πολιτικό επιχείρημα, η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ απέρριψε την αίτηση αναστολής.
Δεν υπάρχει κανένα νομικό σκεπτικό σ' αυτό το μνημείο αυθαιρεσίας. Υπάρχει μόνο το εξής πολιτικό σκεπτικό: «Στην ίδια περίπου θέση υπήρξε και λειτούργησε από πολλών δεκαετιών γήπεδο της ομάδας αυτής το οποίο αποτέλεσε τον αυτό χρόνο τοπόσημο της περιοχής αυτής και στοιχείο της μητροπολιτικής αθλητικής υποδομής στην Αθήνα με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της περιοχής πολεοδομική και οικιστική να έχει διαμορφωθεί από μακρού με δεδομένη την ύπαρξη και τις επιπτώσεις της λειτουργίας του. Περαιτέρω και σε κάθε περίπτωση ο ισχύων σήμερα χωροταξικός σχεδιασμός προβλέπει κατά τα ανωτέρω την ανακατασκευή του γηπέδου που είναι επομένως υποχρεωτική».
Το ζητούμενο μετατράπηκε σε δεδομένο, λες και στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν χτισμένος ο Παρθενώνας που τον γκρέμισαν και πρέπει να κατασκευαστεί υποχρεωτικά. Αρκεί να θυμίσουμε πως και το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λ. Αλεξάνδρας θα μπορούσε -σύμφωνα μ' αυτή την καινοφανή θεωρία- να θεωρηθεί τοπόσημο (είναι παλαιότερο μάλιστα απ' αυτό της ΑΕΚ), όμως έχει αποφασιστεί η μεταφορά του σε άλλο χώρο και η μετατροπή του οικοπέδου σε πάρκο. Αλλά κι αν δεχτεί κανείς την αστήρικτη θεωρία του «τοπόσημου», το γεγονός ότι η ανακατασκευή του γηπέδου γίνεται μέσα από διάτρητες και παράνομες διαδικασίες, που συνιστούν αρπαγή ενός πράγματος εκτός συναλλαγής (αυτό είναι το νομικό στάτους αυτών των οικοπέδων που παραχωρεί το Ελληνικό Δημόσιο) από μια κερδοσκοπική ανώνυμη εταιρία, πώς ξεπερνιέται;
Επ' αυτού δεν είπε τίποτα η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ. Ξεπέρασε το ζήτημα λες και δεν τέθηκε, λες και δεν υπάρχει. Εβαλε το κεφάλι στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο. Δεν τόλμησε, βέβαια, να υιοθετήσει την προκλητική άποψη της πλευράς Μελισσανίδη ότι η αίτηση είναι «προδήλως απαράδεκτη», αλλά έγραψε ότι «κανένας από τους προβαλλομένους λόγους ακυρώσεως δεν παρίσταται ως προδήλως βάσιμος», θεωρώντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο έσωσε κάποια προσχήματα.
Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, η παράλειψη της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ να τοποθετηθεί σε οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης που προβλήθηκαν από τους προσφεύγοντες και η επιστράτευση της κοινωνικά προκλητικής και νομικά αστήρικτης θέσης περί «τοποσήμου» (που σημαίνει: «ήταν γήπεδο, θα ξαναγίνει γήπεδο, πάση θυσία, έστω και παράνομα, έστω και με υφαρπαγή δημόσιας περιουσίας, έστω και με παραβίαση κάθε οικιστικού, περιβαλλοντικού, πολεοδομικού, κυκλοφοριακού νόμου») συνιστά εκ μέρους του ΣτΕ αρνησιδικία και παράλειψη του καθήκοντος που έχει να ασκεί ακυρωτικό έλεγχο στις πράξεις της Διοίκησης.
Ο αγώνας θα συνεχιστεί, φυσικά, μέσα και έξω από το ΣτΕ, με συνείδηση ότι έχει απέναντί του έναν καπιταλιστικό όμιλο, που τα άνομα και αντικοινωνικά σχέδιά του δε στηρίζονται μόνο από την κυβέρνηση, αλλά από ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα. Εχουμε και άλλη φορά γράψει ότι το ΣτΕ υπερασπίζεται «το δίκαιο του μονάρχη». Παλαιότερα υπήρξαν κάποιες αναλαμπές κοινωνικότητας σε ευαίσθητα περιβαλλοντικά ζητήματα. Σιγά-σιγά εκλείπουν και αυτές. Μένει να δούμε μέχρι πού θα φτάσει η προκλητική υπεράσπιση του «δικαίου του μονάρχη και των υποτακτικών του».
Οι 56 προσφεύγοντες απάντησαν σε ένα προς ένα τα ψευδο-επιχειρήματα που προβλήθηκαν από τις κρατικές υπηρεσίες και την πλευρά Μελισσανίδη, με ένα υπόμνημα 60 σελίδων, που συνοδευόταν από περισσότερα από 50 υποστηρικτικά έγγραφα, τεχνικές εκθέσεις, φωτογραφίες κτλ. Δεν αφέθηκε τίποτα «να πέσει κάτω».
Οποιος καλόπιστος άνθρωπος μελετούσε στοιχειωδώς το υλικό που κατατέθηκε και από τις δύο πλευρές θα κατέληγε στο αβίαστο συμπέρασμα πως για το ΣτΕ ήταν μονόδρομος η αποδοχή της αίτησης αναστολής. Οπως και να στάθμιζε τα πράγματα, όση διάθεση κι αν είχε υπέρ της κατασκευής του γηπέδου, την αίτηση αναστολής όφειλε να την κάνει δεκτή. Οπως είχε κάνει δεκτή την αίτηση αναστολής κατά του «σχεδίου Γρανίτσα» ή κατά του «σχεδίου Βωβού» στον Ελαιώνα.
Κι όμως, τσαλαπατώντας την παράδοση που είχε δημιουργήσει παλαιότερα (επί Δεκλερή) το Ε' Τμήμα του ΣτΕ, πετώντας στα σκουπίδια τα επιχειρήματα και τα στοιχεία που κατατέθηκαν (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν κάνει αναφορά στο 60σέλιδο υπόμνημα των προσφευγόντων - προφανώς γιατί θα έπρεπε να αρθρώσει νομικό αντίλογο στα επιχειρήματα κι αυτό ήταν αδύνατο), χωρίς την παραμικρή νομική επιχειρηματολογία, αλλά επιστρατεύοντας μόνο ένα πολιτικό επιχείρημα, η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ απέρριψε την αίτηση αναστολής.
Δεν υπάρχει κανένα νομικό σκεπτικό σ' αυτό το μνημείο αυθαιρεσίας. Υπάρχει μόνο το εξής πολιτικό σκεπτικό: «Στην ίδια περίπου θέση υπήρξε και λειτούργησε από πολλών δεκαετιών γήπεδο της ομάδας αυτής το οποίο αποτέλεσε τον αυτό χρόνο τοπόσημο της περιοχής αυτής και στοιχείο της μητροπολιτικής αθλητικής υποδομής στην Αθήνα με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της περιοχής πολεοδομική και οικιστική να έχει διαμορφωθεί από μακρού με δεδομένη την ύπαρξη και τις επιπτώσεις της λειτουργίας του. Περαιτέρω και σε κάθε περίπτωση ο ισχύων σήμερα χωροταξικός σχεδιασμός προβλέπει κατά τα ανωτέρω την ανακατασκευή του γηπέδου που είναι επομένως υποχρεωτική».
Το ζητούμενο μετατράπηκε σε δεδομένο, λες και στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν χτισμένος ο Παρθενώνας που τον γκρέμισαν και πρέπει να κατασκευαστεί υποχρεωτικά. Αρκεί να θυμίσουμε πως και το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λ. Αλεξάνδρας θα μπορούσε -σύμφωνα μ' αυτή την καινοφανή θεωρία- να θεωρηθεί τοπόσημο (είναι παλαιότερο μάλιστα απ' αυτό της ΑΕΚ), όμως έχει αποφασιστεί η μεταφορά του σε άλλο χώρο και η μετατροπή του οικοπέδου σε πάρκο. Αλλά κι αν δεχτεί κανείς την αστήρικτη θεωρία του «τοπόσημου», το γεγονός ότι η ανακατασκευή του γηπέδου γίνεται μέσα από διάτρητες και παράνομες διαδικασίες, που συνιστούν αρπαγή ενός πράγματος εκτός συναλλαγής (αυτό είναι το νομικό στάτους αυτών των οικοπέδων που παραχωρεί το Ελληνικό Δημόσιο) από μια κερδοσκοπική ανώνυμη εταιρία, πώς ξεπερνιέται;
Επ' αυτού δεν είπε τίποτα η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ. Ξεπέρασε το ζήτημα λες και δεν τέθηκε, λες και δεν υπάρχει. Εβαλε το κεφάλι στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο. Δεν τόλμησε, βέβαια, να υιοθετήσει την προκλητική άποψη της πλευράς Μελισσανίδη ότι η αίτηση είναι «προδήλως απαράδεκτη», αλλά έγραψε ότι «κανένας από τους προβαλλομένους λόγους ακυρώσεως δεν παρίσταται ως προδήλως βάσιμος», θεωρώντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο έσωσε κάποια προσχήματα.
Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, η παράλειψη της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ να τοποθετηθεί σε οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης που προβλήθηκαν από τους προσφεύγοντες και η επιστράτευση της κοινωνικά προκλητικής και νομικά αστήρικτης θέσης περί «τοποσήμου» (που σημαίνει: «ήταν γήπεδο, θα ξαναγίνει γήπεδο, πάση θυσία, έστω και παράνομα, έστω και με υφαρπαγή δημόσιας περιουσίας, έστω και με παραβίαση κάθε οικιστικού, περιβαλλοντικού, πολεοδομικού, κυκλοφοριακού νόμου») συνιστά εκ μέρους του ΣτΕ αρνησιδικία και παράλειψη του καθήκοντος που έχει να ασκεί ακυρωτικό έλεγχο στις πράξεις της Διοίκησης.
Ο αγώνας θα συνεχιστεί, φυσικά, μέσα και έξω από το ΣτΕ, με συνείδηση ότι έχει απέναντί του έναν καπιταλιστικό όμιλο, που τα άνομα και αντικοινωνικά σχέδιά του δε στηρίζονται μόνο από την κυβέρνηση, αλλά από ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα. Εχουμε και άλλη φορά γράψει ότι το ΣτΕ υπερασπίζεται «το δίκαιο του μονάρχη». Παλαιότερα υπήρξαν κάποιες αναλαμπές κοινωνικότητας σε ευαίσθητα περιβαλλοντικά ζητήματα. Σιγά-σιγά εκλείπουν και αυτές. Μένει να δούμε μέχρι πού θα φτάσει η προκλητική υπεράσπιση του «δικαίου του μονάρχη και των υποτακτικών του».
Την άλλη Τετάρτη λοιπόν, σε 8 μέρες από σήμερα, θα έχουμε τις επόμενες εξελίξεις στο θέμα του γηπέδου. Να δούμε μέχρι πού θα φτάσει η αυθαιρεσία των ΑΝΩΤΑΤΩΝ δικαστών της χώρας, προκειμένου να κάνουν τα κέφια κάποιων πολιτικών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε κανονικές φιλιππινέζες του Μελισσανίδη...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
