ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1988



Αφού θυμηθούμε αυτό το παλαιότερό μας άρθρο και το τι ακριβώς μας ώθησε να το γράψουμε, αντιγράφοντας τον πρόλογό του,
 
Με αφορμή κάποια πράγματα που ''σηκώνουμε'' εδώ στο site ή στο προφίλ μας στο facebook, τα οποία αφορούν την προσέλευση του κόσμου μας στο Καραϊσκάκη στα λεγόμενα ''πέτρινα χρόνια'' του ποδοσφαιρικού μας τμήματος, που χρησιμοποιούσαμε ως έδρα αυτό το γήπεδο, 1989-1996, ο μόνιμος αντίλογος πολλών αναγνωστών μας είναι ''δεν δηλώνονταν όλα τα εισιτήρια τότε και δη τα διαρκείας''. Όταν ανταπαντούμε ''ελάχιστοι έκοβαν τότε διαρκείας'', μπαίνουμε στη ''ζώνη του λυκόφωτος'', ακούγοντας θεοπάλαβα πράγματα τύπου ''τι λες ρε φίλε, χαμός γινόταν''.
 
ας επιστρέψουμε στο 1988. Θρυλικό καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό των Κοσκωτάδων, Γιώργου-Σταύρου, oι οποίοι με το που μπήκανε στον Θρύλο αγόρασαν 11 παίκτες κατά τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου του 1987, Ταληκριάδη-Μπανιώτη-Τσαλουχίδη-Νεντίδη-Χατζίδη-Παχατουρίδη-Δρακόπουλο-Σοφιανόπουλο-Τσιαντάκη-Μουστακίδη-Φούνες. Το καλοκαίρι του 1988 οι Κοσκωτάδες πήρανε άλλους 8 παίκτες, Μολακίδη-Ράντο-Καραταΐδη-Καλταβερίδη-Κωφίδη-Ντέταρι-Ηλία Σαββίδη-Μαυρομμάτη, δημιουργώντας ουσιαστικά από το ''μηδέν'' μία καινούρια ομάδα, ενώ είναι γνωστό το τι έγινε με Αντωνίου και Σαραβάκο του ΠΑΟ, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να βάλουν τα ''ερυθρόλευκα'', αλλά την τελευταία στιγμή ''χάλασε η δουλειά''. Το συνολικό ποσό που ξοδέψανε οι Κοσκωτάδες σε ομάδες και συμβόλαια παικτών πλησίαζε τα 3 δισ. δραχμές, δηλαδή περίπου 50 εκ. ευρώ σημερινά λεφτά, αν αποπληθωρίσουμε αυτό το νούμερο. Η ομάδα μας τις σεζόν 1987-88 και 1988-89 χρησιμοποιούσε ως έδρα το ΟΑΚΑ. Ας δούμε το πόσα εισιτήρια διαρκείας διέθεσε σε αυτές τις δύο αγωνιστικές περιόδους, μέσα από ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα του νεαρού (τότε...) ρεπόρτερ της εφημερίδας ''Φίλαθλος'', Κώστα Νικολακόπουλου, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου του 1988.
 
 
917 εισιτήρια διαρκείας λοιπόν έδωσε η ΠΑΕ Ολυμπιακός το καλοκαίρι του 1988, ίσως το πιο ''θερμό'' μεταγραφικά καλοκαίρι στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τους Κοσκωτάδες να σκορπάνε λεφτά όπου και όσο προλαβαίνουν. Διατέθηκαν 520 διαρκείας των 85.000 δραχμών (αποπληθωρίζοντας το ποσό, κόστιζε περίπου 1.350 ευρώ σημερινά λεφτά το καθένα...), 309 διαρκείας των 45.000 δραχμών (περίπου 700 ευρώ σημερινά λεφτά..), 66 διαρκείας των 60.000 δραχμών (περίπου 1.000 ευρώ σημερινά λεφτά...) και 22 διαρκείας των 200.000 δραχμών (περίπου 3.200 ευρώ σημερινά λεφτά...). Την προηγούμενο καλοκαίρι, αυτό του 1987, για τη σεζόν 1987-88, ο πρωταθλητής τότε Ολυμπιακός του Σταύρου Νταϊφά είχε διαθέσει πάλι περίπου 900 εισιτήρια διαρκείας, μόνο που τότε οι τιμές ήταν πολύ πιο χαμηλές. Οι Κοσκωτάδες αυξήσανε θεαματικά τις τιμές στα διαρκείας, με αυτά των 40.000 δραχμών να εκτοξεύονται στις 85.000 δραχμές (από 630 στα 1.350 ευρώ σημερινά λεφτά...), αυτά των 25.000 δραχμών ανέβηκαν στις 60.000 δραχμές (από 400 στα 1.000 ευρώ σημερινά λεφτά...), αυτά των 15.000 δραχμών πήγαν στις 45.000 δραχμές (από 240 στα 700 ευρώ σημερινά λεφτά) και τα ''ειδικά'' των 100.000 να πηγαίνουν στις 200.000 δραχμές (από 1.600 στις 3.200 ευρώ περίπου σημερινά λεφτά). Ο Κώστας Νικολακόπουλος τονίζει ότι ένας από τους λόγους που δεν ''έφυγαν'' πολλά διαρκείας, ήταν και το ότι δεν συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά οι τιμές για τα πολύ δυνατά φιλικά παιχνίδια του καλοκαιριού στο ΟΑΚΑ, από την στιγμή που ο Θρύλος μας είχε τερματίσει 8ος στο πρωτάθλημα της σεζόν 1987-88 και δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στα ευρωπαϊκά Κύπελλα της περιόδου 1988-89.
 
Σε κάθε περίπτωση, όταν από τα λιγότερα από 1.000 διαρκείας της δεκαετίας του '80, βρισκόμαστε σήμερα σίγουρα σε πενταψήφιο νούμερο, με πάνω από 10.000 ''κομμάτια'' να ''έχουν φύγει'' μέχρι το τέλος Ιουνίου και με 2 καλοκαιρινούς μήνες μπροστά μας για να υπερδιπλασιάσουμε αυτό το νούμερο, τότε πάμε πολύ καλύτερα ως κόσμος του Ολυμπιακού σε αυτόν τον τομέα, καταγράφουμε πολύ καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με το δικό μας παρελθόν...

Σχόλια

Εικόνα Νίκος Γόδας

Έχει αναπτυχθεί πολλές φορές, κι εδώ μέσα, η συζήτηση για τα εισιτήρια στα ελληνικά γήπεδα και πιο συγκεκριμένα στον Ολυμπιακό. Ειδικά εσύ, Σάββα, έχεις κάνει και σύγκριση με άλλα πρωταθλήματα ίδιου πάνω-κάτω επιπέδου, αλλά και ίδιου πληθυσμού χώρας. Αν και πιστεύω ότι ο Έλληνας φίλαθλος έχει πολλούς λόγους να μην πάει στο γήπεδο (οικονομικούς, κακή ποιότητα κ.α.), τείνω να πιστέψω ότι το γήπεδο δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Δεν αποτελεί κοινωνική ενέργεια. Δεν μιλάω για τους οπαδούς, αλλά για τον μέσο πολίτη. Σε πολλές άλλες χώρες (στις χώρες της Μεγάλης Βρετανίας, της Ολλανδίας, της Πορτογαλίας κ.α.), το ποδόσφαιρο αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς και το γήπεδο ήταν ανέκαθεν κοινωνική έξοδος, όπως έχουμε εμείς την ταβέρνα, ας πούμε. Προσοχή: μιλάω για τον μέσο πολίτη, όχι τον οπαδό. Αυτό τείνει να αλλάξει στον μέσο φίλαθλο του Ολυμπιακού. Το διαρκείας, το γήπεδο γενικά, ασχέτως αντιπάλου, αρχίζει και γίνεται αγαπημένη συνήθεια στον φίλαθλο του Ολυμπιακού. Το πιστώνεται η διοίκηση στο 100%, γιατί μιλάμε για συντονισμένη προσπάθεια κάλυψης όλων των σύγχρονων αναγκών ενός φιλάθλου, συμπεριλαμβανομένου και του αγωνιστικού πλάνου. Και το κυριότερο είναι ότι συμβαίνει αυτό το πράγμα εν μέσω της δυσκολότερης οικονομικής κρίσης που περνάει η Ελλάδα, αλλά και εν μέσω της πλήρους παρακμής του ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικά.