ΟΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ...ΤΟ 1932

Γράφτηκε απο Anonymous στις 19:06 | 29-12-2018
Tags: ΑΠΑΤΕΣ ΒΑΖΕΛΟΥ, ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ
Για τη σημερινή ιστορική μας ανάρτηση, θα σας ζητήσουμε να διαβάσετε πρώτα ένα παλαιότερο άρθρο μας. Θα εξετάσουμε το κομμάτι που αφορά τα έργα στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, τα οποία ολοκληρώθηκαν με τα εγκαίνια της 25ης Οκτωβρίου 1931 και το πώς χρηματοδοτήθηκαν αυτά τα έργα. Πρώτα όμως πρέπει να δούμε το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα στα οποία θα αναφερθούνμε.
 
Στο πολιτικό σκηνικό της εποχής, λίγα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κυριαρχούσαν 2 μεγάλα κόμματα. Το ''Κόμμα Φιλελευθέρων'', με αρχηγό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και το ''Λαϊκό Κόμμα'' με αρχηγό τον Παναγή Τσαλδάρη. Για να κατανοήσει ο κόσμος την πολιτική κατεύθυνση των 2 αυτών κομμάτων, θα πούμε ότι οι ''Φιλελεύθεροι'' του Βενιζέλου ανήκαν στο χώρο του ''Κέντρου'', της λεγομένης ''προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης'', από την οποία αργότερα προέκυψε η ''Ένωση Κέντρου'' του Γεωργίου Παπανδρέου και του Γεωργίου Μαύρου, αλλά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Από την άλλη, το ''Λαϊκό Κόμμα'' ήταν οι συντηρητικοί, έως κι εθνικιστές δεξιοί της αποκαλούμενης ''πατριωτικής παράταξης'', από την οποία ξεπήδησαν αργότερα ο ''Ελληνικός Συναγερμός'' του Αλεξάνδρου Παπάγου, αλλά και η Ε.Ρ.Ε. και η ''Νέα Δημοκρατία'' του ''εθνάρχη'' Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τον Αύγουστο του 1928 οι ''Φιλελεύθεροι'' του Βενιζέλου κέρδισαν με άνεση τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν έπειτα από την καθιέρωση του ''πλειοψηφικού'' εκλογικού συστήματος, σε αντίθεση με τις αμέσως προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1926, οι οποίες έγιναν με το ''αναλογικό'' εκλογικό σύστημα. Για 4 χρόνια κυβερνούσαν τη χώρα οι κεντρώοι ''προοδευτικοί, φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές'' του Βενιζέλου, σε συνεργασία με το ''Αγροτικόν Εργατικόν Κόμμα'' του φιλελεύθερου-σοσιαλιστή Αλεξάνδρου Παπαναστασίου. Το Σεπτέμβριο του 1932 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές με τη λεγομένη ''απλή αναλογική''. Το ''Λαϊκό Κόμμα'' του Παναγή Τσαλδάρη ανεδείχθη πρώτο, με οριακή διαφορά μόλις...4.453 ψήφων από το δεύτερο Κόμμα των ''Φιλελευθέρων'' του Ελευθερίου Βενιζέλου. Τα 2 Κόμματα εξέλεξαν τον ίδιο αριθμό βουλευτών στο τότε Κοινοβούλιο, από 84, αλλά κυβέρνηση σχημάτισε το ''Λαϊκό Κόμμα'', με έναν ευρύτερο ''αντιβενιζελικό συνασπισμό'', όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Ήταν η πρώτη φορά μέσα στα 10 χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ηττήθηκε ο λεγόμενος ''βενιζελικός'' χώρος του Κέντρου. Η δεξιά, εθνικιστική παράταξη με το ''Λαϊκό Κόμμα'' είχε χρεωθεί κατά κύριο λόγο στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινής γνώμης τον όλεθρο του 1922, με αποκορύφωμα την περιβόητη ''εκτέλεση των 6'' στου Γουδή. Της πήρε μία δεκαετία για να ανακάμψει εκλογικά, αλλά και κοινωνικά υπό την ευρεία έννοια, οπότε ήταν λογικό να υπάρχει ένα μένος, μία έντονη πικρία στα όρια της ''έκκρισης χολής'' από τους ψηφοφόρους της ''πατριωτικής παράταξης'', για το χρονικό διάστημα που νέμονταν την εξουσία αποκλειστικά οι μεγάλοι ιδεολογικοί τους αντίπαλοι, αλλά και για την εκτέλεση των δικών τους στελεχών. Μόλις σχηματίστηκε η κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, λοιπόν, στις 3 Νοεμβρίου 1932, οι συμπολιτευόμενες, δεξιές εφημερίδες, άρχισαν σιγά-σιγά να βγάζουν στην επιφάνεια διάφορα σκάνδαλα των προηγουμένων κυβερνώντων. Είναι συνήθης η πρακτική, απαντάται σε όλες τις χώρες του πλανήτη και αποδίδοντάς την με μια γλαφυρότητα στα όρια της...γραφικότητας, μπορούμε να πούμε ότι αυτό που συνήθως δηλώνουμε χαριτολογώντας όσοι παρακολουθούμε αθλητικά, ''παραλάβαμε χάος, θα χρειαστούμε πίστωση χρόνου'', που συνήθιζαν να δηλώνουν παλαιότερα οι προπονητές που αναλάμβαναν τις τύχες μιας ομάδας μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, αντικαθιστώντας ένα συνάδελφό τους που απολύθηκε ξαφνικά, συνέβη ξεκάθαρα και κατά την περίοδο που εξετάζουμε. Ανάμεσα στα σκάνδαλα (ή ''σκάνδαλα''...) που είδαν τότε το φως της δημοσιότητας, στην εφημερίδα ''Ελληνικόν Μέλλον'', που είχε εκδότη τον κύριο Νίκο Ευστρατίου, γραφεία στην οδό Πανεπιστημίου στο κέντρο των Αθηνών και στήριζε ανοιχτά το ''Λαϊκό Κόμμα'' του Τσαλδάρη, διαβάζουμε τα παρακάτω, στο φύλλο της 15ης Νοεμβρίου 1932.
 
 
Στο άρθρο που ζητήσαμε να διαβάσετε στο ξεκίνημα αυτού του κειμένου, αναφέρονται αναλυτικά οι λόγοι της διαμάχης Απόστολου Νικολαΐδη-Σταμάτη Μερκούρη στα διοικητικά πράγματα του τότε Παναθηναϊκού. Ήταν η περίοδος που για να καταφέρει να ελέγξει το Σύλλογο, ο ''Δαλάι Λάμα'' του ΠΑΟ Απόστολος Νικολαΐδης υποχρεώθηκε να διαγράψει πολλά ιδρυτικά μέλη του ΠΑΟ, μεταξύ αυτών και τον ίδιο τον ιδρυτή του Παναθηναϊκού, Γεώργιο Καλαφάτη, ο οποίος υποστήριζε ανοιχτά την παράταξη του Σταμάτη Μερκούρη, πατέρα της Μελίνας Μερκούρη και γιου του τότε δημάρχου Αθηναίων, Σπυρίδωνος Μερκούρη, με τον Σταμάτη Μερκούρη κατά την τριετία 1929-1932 να χρηματίζει Γενικός Διευθυντής του Δήμου Αθηναίων. Αυτή η διαγραφή των αντιφρονούντων συνέβη στην ιστορική για τον ΠΑΟ και γενικότερα για τον ελληνικό αθλητισμό Γενική Συνέλευση των μελών του Παναθηναϊκού της 6ης Μαρτίου 1932. Την άνοιξη του 1932, λοιπόν, κάποια μέλη του ΠΑΟ που ελέγχονταν πλήρως από την αντιπολίτευση των ''μερκουρικών'', όπως αυτοί αναφέρονταν στον αθλητικό Τύπο της εποχής, προσέφυγαν στον τότε υπουργό Παιδείας της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον Κορίνθιο Παναγιώτη Πετρίδη, ζητώντας από αυτόν οικονομικό έλεγχο στο σωματείο του ΠΑΟ. Ο Πετρίδης παρέπεμψε την υπόθεση στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κι ένας ανώτερος υπάλληλος του Γενικού Λογιστηρίου, ονόματι Ιωάννης Λαμπρόπουλος, διενήργησε τον απαιτούμενο έλεγχο, σχετικά με τη διαχείριση στον ΠΑΟ. 6 μήνες αργότερα το πόρισμα αυτού του ελέγχου δεν είχε δημοσιοποιηθεί και διαδιδόταν από ορισμένους φιλάθλους ότι αυτό συνέβαινε επειδή ήταν δυσμενές για τους τότε διοικούντες τον ΠΑΟ, την παράταξη Ξηρού-Νικολαΐδη δηλαδή. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο υπουργός Πετρίδης ζήτησε επανειλημμένως να του προσκομιστεί το πόρισμα Λαμπροπούλου, αλλά η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου...δεν μπορούσε να το βρει, επειδή οι παράγοντες της πλευράς Νικολαΐδη είχαν φροντίσει να το...εξαφανίσουν. Τελικά η πλευρά της αντιπολίτευσης, οι ''μερκουρικοί'', πήραν το πόρισμα στα χέρια τους και το διοχέτευσαν στον Τύπο, με την εφημερίδα ''Ελληνικόν Μέλλον'' να δημοσιοποιεί τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του την επομένη, κιόλας, στο φύλλο της 16ης Νοεμβρίου 1932.
 
 
 
''Τον Μάιον του 1931 η Γ.Σ. του Παναθηναϊκού εξουσιοδότησε το Δ.Σ. να συνάψει δάνειον μέχρις 1,5 εκ. δραχμών δια την ανέγερσιν μονίμων έργων εν τω γηπέδω της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το Δ.Σ. απεφάσισε τότε να συνάψει δάνειον μέχρις 800.000 δραχμών. Πράγματι, τούτο συνήφθη ουσιαστικώς μεν παρά του κυρίου Θ. Δημητριάδου, τυπικώς δε παρά του κ. Γεωργίου Γιαννουλάτου, διευθυντού της Χαρτοποιίας Αιγίου, εις ον ο κ. Δημητριάδης δήθεν εδάνεισε το ποσόν τούτο. Μέχρι της περατώσεως των έργων, ολόκληρος ο Σύλλογος εγνώριζεν ότι ο κύριος Θεόδωρος Δημητριάδης είχε παράσχει εις το Σύλλογον δάνειον 800.000 δραχμών. Τα χρήματα ταύτα αυτός τα είχεν αναλάβει εκ της Τραπέζης Αμέρικαν Εξπρές, ενεχυριάσας ομολογίας Ανταλλαξίμων, έναντι των οποίων έλαβε δολάρια με τιμήν σταθεροποιήσεως προς δραχμάς 77 έκαστον, μετατρέψας αυτά εις δραχμάς.
ΔΟΛΑΡΙΑ ΑΝΤΙ ΔΡΑΧΜΩΝ
Εις το Σύλλογον, όμως, εδάνεισε δραχμάς και μόνον τοιαύτας, ως άλλως τε επί του προκειμένου υπήρχον οι αποφάσεις της Γ.Σ. και του Δ.Σ. και η αναγραφή εις τα λογιστικά βιβλία του Συλλόγου. Δηλαδή μέχρι της χρονολογίας του Α' δεκαημέρου του Οκτωβρίου 1931 ουδαμόθεν, ουδέποτε και παρ'ουδενός ηκούσθη ότι ο Παναθηναϊκός συνήψε δάνειον άλλο ή εις δραχμάς. Ούτως είχον τα πράγματα, οπότε, μετά την άρσιν της σταθεροποιήσεως και κατά συνέπειαν μετά την ύψωσιν του ξένου συναλλάγματος, εγνώσθη ότι το δάνειον είχε συναφθεί μόνον εις δολάρια και μάλιστα εις ποσόν συγκεκριμένως 10.400 δολαρίων. Το τι σημαίνει αυτό και ποία ζημίαν υπέστη ο Παναθηναϊκός, ημπορεί κανείς να εύρει, αν πολλαπλασιάσει τα ως άνω δολάρια με την τρέχουσαν τιμήν του δολαρίου, με την οποία εξωφλήθησαν πολλαί δόσεις, δυστυχώς.
Πολλά μέλη και συγκεκριμένως άπαντα τα παρά του Δ.Σ. διαγραφέντα, κηδόμενα των συμφερόντων του Ομίλου και μη δυνάμενα να ανεχθούν μίαν κατάστασιν ασφαλούς καταβαραθρώσεως του Συλλόγου και εν ταυτώ κολασίμου και ηθικώς και ποινικώς, εζήτησαν αρχικώς μεν εξηγήσεις παρά του Δ.Σ., μη λαβόντες δε τοιαύτας, την σύγκλησιν μετέπειτα Γ.Σ. εκτάκτου. Επί της αιτήσεως ταύτης το Δ.Σ. παρενέβαλλε πάσαν δυσκολίαν και κωλυσιεργίαν. Επενέβη δε εν τέλει ο Νομάρχης Αττικοβοιωτίας, άνευ ουδενός αποτελέσματος. Εν τέλει δε, αφού το Δ.Σ. ενέγραψε, δια να νοθεύσει το φρόνημα της Γ.Σ. και να καταπνίξει την φωνήν των διαμαρτυρομένων αθρόως εκατοντάδα νέων μελών, συνεκάλεσεν, οπότε αυτό ενόμισε συμφέρον εις αυτό, τη Γ.Σ. της 6ης Μαρτίου, οπότε συνεπλήρωναν το δυνάμει του Καταστατικού τρίμηνον χρονικόν διάστημα (δια να έχουν δικαίωμα ψήφου) τα νέα ταύτα μέλη. Και το χειρότερον, και πλαστογραφία των πρακτικών του Δ.Σ. εγένετο, δια να εμφανισθούν τα νεοεγγραφέντα 100 μέλη ως συμπληρούντα την 6ην Μαρτίου, ημέραν συγκλήσεως της Γ.Σ., το τρίμηνον, δια να έχουν το δικαίωμα ψήφου. Υπάρχει δε δήλωσις του εκ των μελών του Δ.Σ. κ. Γιαννίκου, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, εις ομάδα εκ 30 μελών ότι κατά την χρονολογίαν καθ ήν φέρονται εις τα πρακτικά του Δ.Σ. ως εγγραφέντα τα νέα μέλη, δεν ελήφθη η περί εγγραφής των απόφασις, αλλά πολύ μεταγενεστέρως και συνεπώς δεν είχον το τρίμηνον, αλλά εσχίσθησαν τα πρακτικά και εγράφησαν εκ νέου.
ΤΑ ΤΟΚΟΣΗΜΑ
Εξ άλλου πληροφορούμεθα ότι ο δανειστής κ. Θεόδωρος Δημητριάδης έλαβεν έναντι του ποσού των 10.400 δολαρίων μερικάς δόσεις εις δολάρια, με τιμήν δολαρίου την τρέχουσαν της αγοράς. Πρέπει να τονισθεί επίσης ότι ουδεμία συμβολαιογραφική πράξις εγένετο δια το δάνειον των 10.400 δολαρίων, παρά την ρητήν εν προκειμένω διάταξιν του Νόμου περί σταθεροποιήσεως. Τούτο δε δια να μη πιστοποιηθεί ο τοκογλυφικός τόκος των 12% επί ξένου νομίσματος και, το σπουδαιότερον, δια να αποφύγει ο δανειστής την πληρωμήν των τοκοσήμων και των λοιπών εξόδων συστάσεως νομίμου συμβάσεως.
Άλλως τε, είχε καθιερωθεί ως σύστημα εις τον Παναθηναϊκόν τα εκάστοτε δάνεια να συνάπτωνται άνευ ουδεμιάς συμβολαιογραφικής πράξεως, διότι εμπίπτουν εις τα διατάξεις του Νόμου περί τοκογλυφίας, ως συναπτόμενα προς 15%-18%. Άλλως τε, τούτο κάλλιστα δύναται να εξακριβωθεί δι' ενός ελέγχου των λογιστικών βιβλίων του Παναθηναϊκού, όστις και θα αποδείξει τον κατά σύστημα δανειστήν του Παναθηναϊκού κ. Θεοδ. Δημητριάδην και εκάστοτε σύμβουλον αυτού.
Πάντα ταύτα δεν έβλεπον το φως της δημοσιότητος, διότι εκαλύπτοντο από τους ισχυροτάτους παράγοντας του Παναθηναϊκού κ.κ. Αδελφούς Νικολαΐδη - πρώτους εξαδέλφους του κ. Θ. Δημητριάδην-Λουκάν Πανουργιάν και Νικόλαον Ξηρόν, πρόεδρον του Δ.Σ.. Εκ του τρόπου τούτου του δανεισμού επεδιώκετο η ζημία του Δημοσίου εις όφελος των δανειστών, δια της μη καταβολής τοκοσήμου, χαρτοσήμων και λοιπών παρομαρτούντων φόρων υπέρ του Δημοσίου.
Κατά την Συνέλευσιν της 6ης Μαρτίου παρίστατο ως μέλος του Παναθηναϊκού και ο κ. Αγγελόπουλος, αντιεισαγγελεύς των Πρωτοδικών, όστις, ακούσας τον δριμύν κατά της διοικήσεως του Συλλόγου έλεγχον και τας επί τούτου δικαιολογίας του Δ.Σ. -στηριζομένας μόνον εις τον όγκον της ως ανωτέρω αναφερομένης νόθου πλειοψηφίας- εξηγέρθη κατά τοιούτον τρόπον, ώστε εδήλωσεν εν αγανακτήσει ότι θα μετέβαινεν εις τον κ. εισαγγελέαν δια την αυτεπάγγελτον τούτου επέμβασιν. Μάλιστα υπέγραψεν και την προς το υπουργείον της  Παιδείας υποβληθείσαν αναφοράν των 137 μελών, δυνάμει της οποίας διετάχθησαν υπό του υπουργείου αι σχετικαί ανακρίσεις. Δυστυχώς δεν γνωρίζομεν τι επί του προκειμένου έπραξεν ο κ. Αγγελόπουλος και αν αι ενέργειαί του εξουδετερώθησαν παρά των ισχυρών προστατών των διοικούντων τον Παναθηναϊκόν.
Έγιναν κατόπιν αι ένορκαι ανακρίσεις υπό του κ. Λαμπροπούλου και εξητάσθησαν ως μάρτυρες κατηγορίας οι εκ των διαγραφέντων κ.κ. Σταμάτης Μερκούρης, Δ. Οικονομίδης, Ι. Στάης, Α. Καρυοφύλλης, Ιω. Βουγάς, Δ. Καρνέσης, Κ. Χάφτας, Γ. Αρώνης και άλλοι. Το πόρισμα, επιβαρυντικόν δια το Δ.Σ., υπεβλήθη εις τον κ. υπουργόν και τούτο είναι -μεθ'ολοκλήρου του φακέλου- το εξαφανισθέν και καταζητούμενον.
Χαρακτηριστικόν της καταστάσεως και των αποτελεσμάτων του ελέγχου είναι ότι, ενώ ο έλεγχος διετάχθη τη αιτήσει των 137 μελών, όταν ταύτα εζήτησαν να μάθουν το αποτέλεσμα του ελέγχου, ο τότε υπουργός της Παιδείας κ. Πετρίδης ηρνήθη κατηγορηματικώς να το δώσει εις την δημοσιότητα, επί τω λόγω ότι τούτο ήτο επιβαρυντικόν δια τους διοικούντας τον Παναθηναϊκόν, ιδία δε δια τον πρόεδρον τούτου τέως βουλευτήν κ. Νικόλαον Ξηρόν, φίλτατον της τότε Κυβερνήσεως, δι' ον, άλλως τε, ενδιεφέρετο ο τότε υπουργός των Εσωτερικών κ. Ιωάννης Τσιριμώκος και δια τον κ. Λουκάν Πανουργιάν, εξάδελφον του τέως υπουργού της Συγκοινωνίας κ. Κουτσοπετάλου''.
 
Ο υπουργός Εσωτερικών της κυβερνήσεως του Ελευθερίου Βενιζέλου του 1932, Ιωάννης Τσιριμώκος, υπήρξε πατέρας του Ηλία Τσιριμώκου του ΕΑΜ και της Ενώσεως Κέντρου, ο οποίος (Ηλίας) συμμετείχε στην αποκαλούμενη ''αποστασία'' του Ιουλίου του 1965, όταν κάποιοι βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, με προεξάρχοντα το 47άχρονο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αποχώρησαν από την κυβερνητική πλειοψηφία και σχημάτισαν τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν του στρατιωτικού πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967. Ο υπουργός Συγκοινωνίας της κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου του 1932, Λουκάς Κουτσοπέταλος, υπήρξε επί 40 έτη βουλευτής Αττικοβοιωτίας. Ο ιστορικός παράγοντας του ΠΑΟ, Λουκάς Πανουργιάς, πολιτεύθηκε αρκετές φορές με παρατάξεις του θεωρούμενου ''Κέντρου'', ενώ βουλευτής διετέλεσε και ο ''Κεντρώος βενιζελικός'' πρόεδρος του Παναθηναϊκού Νικόλαος Ξηρός. Η πλευρά της διοίκησης του ΠΑΟ απάντησε επισήμως στα παραπάνω, με ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στον Τύπο στις 21 Νοεμβρίου. Το παίρνουμε από την εφημερίδα ''Αθλητικά Χρονικά''.
 

 
 
 
 
Βλέπουμε ότι το υπουργείο Παιδείας του βενιζελικού κυρίου Πετρίδη απήλλαξε τη διοίκηση Ξηρού-Νικολαΐδη του Παναθηναϊκού από όλες τις κατηγορίες. Βεβαίως είδαμε ότι ο κύριος Πετρίδης είχε φιλικότατες σχέσεις με μέλη της τότε διοίκησης του ΠΑΟ, όπως κι άλλοι βουλευτές της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το ότι η τράπεζα American Express δεχόταν να δανείσει μόνο στο νόμισμα του δολαρίου (η Ελλάδα χρεοκόπησε το 1932, επί των ημερών του υποτιθέμενου ''εθνοσωτήρα'' Ελευθερίου Βενιζέλου...) και το ότι ο κύριος Γιαννουλάτος της ''Χαρτοποιίας Αιγίου'' επωμίστηκε τη διαφορά στη συναλλαγματική ισοτιμία δραχμής-δολαρίου και το υψηλό επιτόκιο προς την Τράπεζα, χρεώνοντας τα ταμεία του Συλλόγου του ΠΑΟ μόνο με το αρχικό κεφάλαιο του δανείου, το αποδεχόμαστε, όπως αποδεχόμαστε και το ότι δεν είχε καταβληθεί μέχρι το Νοέμβριο του 1932 καμία δόση από τον ΠΑΟ προς το δανειστή Γιαννουλάτο με την τότε ισοτιμία δραχμής-δολαρίου, αλλά η καταβολή θα γινόταν με την σταθερή τιμή της δραχμοποιήσεως 1 δολάριο ΗΠΑ=100 ελληνικές δραχμές, ώστε να μην χρεωθεί τη διαφορά της ισοτιμίας με την δραχμή που κατρακυλούσε λόγω της χρεοκοπίας της χώρας μας ο δανειστής. Η κύρια κατηγορία, όμως, περί του αν ζημιώθηκε το Ελληνικό Δημόσιο από τη μη σύναψη συμβολαιογραφικής πράξης γι'αυτόν το δανεισμό που έγινε επ'ωφελεία του Πανθηναϊκού (θυμίζουμε ότι έγιναν έργα στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας...), μέσω της μη καταβολής τοκοσήμου, χαρτοσήμων και λοιπών παρομαρτούντων φόρων, πρακτική που είχε καθιερωθεί ως σύστημα στον Παναθηναϊκό εκείνα τα χρόνια, δεν απαντήθηκε επί της ουσίας από τον κύριο Αηδονόπουλο, τότε Γενικό Γραμματέα του Παναθηναϊκού, ο οποίος έστειλε την επίμαχη επιστολή προς την εφημερίδα ''Ελληνικόν Μέλλον'', παρά μόνο διαβάσαμε ένα ''δεν μας ενδιαφέρουν οι συμβάσεις που υπογράφει ο κύριος Γιαννουλάτος με τον κύριο Δημητριάδη, εμείς ως Παναθηναϊκός χρωστάμε μόνο στον κύριο Γιαννουλάτο''.  Όταν η κατηγορία αφορά έργα στο γήπεδο που χρησιμοποιούσε ο ΠΑΟ, με το Ελληνικό Δημόσιο να ζημιώνεται από αυτές τις πράξεις δανεισμού του ενός προς τον άλλον, πάντοτε με βάση το κατηγορητήριο, το ''δεν μας ενδιαφέρει'' δεν είναι απάντηση, αλλά υπεκφυγή. Δεν δάνεισε, αν δάνεισε, ο κύριος Δημητριάδης χρήματα προς τον κύριο Γιαννουλάτο, για να καλύψει ο Γιαννουλάτος υποχρεώσεις στην επιχείρησή του, ούτε για να αγοράσει ένα σπιτι ή κάποιο αυτοκίνητο. Για λογαριασμό του ΠΑΟ έγινε ό,τι έγινε, αν έγινε κάτι εν τέλει.  Επίσης, μόνο ως αστειότητα μπορεί να εκληφθεί το ''τα περί συγγενειών, φιλιών, προστασίας κ.λπ. τα χαρίζομεν εις τον γράψαντα'' του κυρίου Αηδονοπούλου, για τις προνομιακές σχέσεις μελών της τότε διοίκησης του ΠΑΟ με κυβερνητικά στελέχη. Στις συγκεκριμένες κατηγορίες ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ απαντάς ΜΟΝΟ επί της ουσίας, με επιχειρήματα και στοιχεία, αν φυσικά έχεις να πεις κάτι. Αν δεν έχεις να πεις κάτι κι επιτίθεσαι απλώς στο πρόσωπο του καταγγέλοντος, με πρακτική ad hominem όπως λέγεται, το μόνο που καταφέρνεις είναι το να εκτίθεσαι. Δεν υπήρξε καμία απάντηση εκ μέρους του επισήμου Παναθηναϊκού για την πλαστογραφία των πρακτικών του Δ.Σ., τα οποία σκίστηκαν και ξαναγράφτηκαν, ώστε να καταφέρουν να ψηφίσουν παρανόμως και παρατύπως τα 100 νέα μέλη που ενέγραψε στο Σύλλογο η πλευρά Ξηρού-Νικολαΐδη και να επιτευχθεί η διαγραφή των αντιφρονούντων μελών της αντιπολίτευσης του Σταμάτη Μερκούρη, ούτε επιχειρήθηκε έστω να αντικρουστεί από τον κύριο Αηδονόπουλο η...αγανάκτηση που ένιωσε ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών κύριος Αγγελόπουλος με όσα άκουσε εναντίον της διοίκησης Ξηρού Νικολαΐδη κατά τη Γ.Σ. της 6ης Μαρτίου 1932. Μέλος του ΠΑΟ ο κύριος Αγγελόπουλος, έφριξε από τις καταχρήσεις κι απειλούσε με προσφυγή στον εισαγγελέα, εις βάρος πάντοτε της τότε διοίκησης της ομάδος του. Πώς λέμε ''μαρτυράνε χωρίς ξύλο οι βάζελοι;''. Κάπως έτσι...
 
Το πόρισμα διέρρευσε στον Τύπο επί κυβερνήσεως Παναγή Τσαλδάρη, όπως είδαμε. Δύο διαφορετικές κυβερνήσεις, οι τότε ''Κεντρώοι'' και οι τότε ''δεξιοί'', κατάφεραν να ''βολέψουν'' τον ΠΑΟ, να γίνουν έργα στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, να ζημιωθεί το Ελληνικό Δημόσιο από τη μη καταβολή των προβλεπομένων φόρων στις πράξεις δανεισμού που αφορούσαν τα έργα στο γήπεδο της Λεωφόρου, σε μία χρονική περίοδο μάλιστα που η Ελλάδα ως Κράτος χρεοκόπησε, κήρυξε στάση πληρωμών, λόγω σημαντικής διόγκωσης του δημοσίου χρέους της, ενώ μάθαμε και για τις προνομιακές σχέσεις ονομαστών παραγόντων του ΠΑΟ με τότε κυβερνητικά στελέχη, αλλά και για τη διαχρονική εύνοια και τα ''στραβά μάτια'' που έκαναν οι Αρχές του τόπου, ακόμη και κατά τα προπολεμικά χρόνια, ώστε να μην πληρώνει τα προβλεπόμενα ο ΠΑΟ και οι παράγοντες γύρω από αυτόν και φυσικά για να κουκουλώνονται τα όποια σκάνδαλα αφορούσαν τη διαχείριση των οικονομικών του Συλλόγου. Όταν λέμε το βάζελο
 
ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
 
και τους παράγοντές του ''απογόνους κι επιγόνους δωσιλόγων'', δεν το λέμε τυχαία. Θα επεκταθούμε προσεχώς, με νέες αναρτήσεις, πρώτα ο Θεός με το νέο έτος...