Δύο τα πράγματα που συγκράτησα χθες περισσότερο από τον χθεσινοβραδινό μας αγώνα με τον Αστέρα, για το Κύπελλο Ελλάδας. Αποτέλεσμα, νίκη του Ολυμπιακού μετά από ένα μήνα κοντά, με 2 - 1. Το πρώτο, η ολόσωστη, η έξοχη στάση της Θύρας 7 καθ΄όλη τη διάρκειά του και το δεύτερο, η εντυπωσιακή και ελαφρώς...μη αναμενόμενη ( απ΄τη μεριά μου τουλάχιστον ) εμφάνιση του Εμάνουελ Εμενίκε. Που αν συνεχιστεί - και πρέπει - ευελπιστώ βάσιμα να λύσει προβλήματα, γιατί μεσοεπιθετικά έχουμε θέματα. ΚΑΙ μεσοεπιθετικά, για την ακρίβεια.

Στα δύο τελευταία άρθρα, εκείνο με τίτλο "Είμαι ανοιχτός σε συζήτηση" και το άλλο, το "Έχω θυμό μέσα μου", η παρέα των συρρατμιτών μου εξέθεσε με σαφήνεια τις σκέψεις, τις ερμηνείες, τους προβληματισμούς και τις προβλέψεις της για τον Ολυμπιακό και τον προπονητή του. Με βάση τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα απ΄την ομάδα. Σε όσα σχόλια μπόρεσα, αντισχολίασα, κι΄έτσι νομίζω πως σαν να δημιουργήθηκε στην ουσία κάτι που θα το παρομοίαζα μ΄ένα ΠΑΤΗΤΗΡΙ σταφυλιών, πολλών και διαφορετικών ποικιλιών.

Σήμερα και πριν από λίγο πάτησα κάποιο πλήκτρο απ΄την κούρασή μου, άθελα, και έχασα ένα κείμενο-σεντόνι λίγο πριν το τελειώσω, που είχα αρχίσει να γράφω απ΄τις 6 το πρωί. Δεν μπορώ να το ανακαλέσω. Κι΄αυτό, γιατί έχω το κακό συνήθειο να γράφω χωρίς να αποθηκεύω. Απευθείας. Και να το ανεβάζω. Εκτός λοιπόν από στενοχωρημένος για χθες, είμαι και πολύ στενοχωρημένος για τούτο το σημερινό συμβάν. Το΄χω πάθει κι΄άλλες 3 - 4 φορές, αλλά δεν βάζω μυαλό.

Το γήπεδο της Ξάνθης βρίσκεται ως γνωστόν κοντά στα Πηγάδια, ένα χωριό 7χλμ ανατολικά της πόλης, κι΄αυτά, διάβασα πως ανήκουν στο δήμο Αβδήρων. Για να΄ρθει η Ιστορία τώρα, να μας θυμίσει ότι οι αρχαίοι της κάτοικοι, οι Αβδηρίτες, ήτανε λέει πολύ πλούσιοι, κακομαθημένοι απ΄την ευζωία τους, μα και πολύ υποχόνδριοι. Γιαυτό και καλούσανε με το παραμικρό τους γιατρούς ( από τότε ήταν ακριβοί φαίνεται...). Τ΄όνομά τους όμως ταυτίστηκε τελικά με τη συμπεριφορά τους πάνω σ΄ένα θέμα.