Τριαντατέσσαρα σφεργιά
και άλλα τόσα αμόνια
για σένανε στεθήκανε
να σε σφεροκοπέπσουν
κάθε βαθμός είναι σφεργιά
στο σώμα σου ταφράτο
κάθε σφεργιά είν' αραπγιά
και σου πονά το μπάτο !
Τριαντατέσσαρο...Το νάμπερο καταδίωκσις...
Μουτσούνα αποκρεάτικια φοράς και τρεγυρνάς στους δρόμοι...οι δρόμοι ειν' ατέλεφτοι και το σκατό σου φέβγει...Σεργιανάς καμμέννη γης...αδικιέσαι και χάνεσαι...Κάπου εδανά τρεγερνά ο κόκκινος τρικαβλιάμπουρας..Ο κόκκενος αράπης...Τα ονείρατά σου θολώσανε..φοβάσαι...Τριαντατέσσαρο...Χλαις και κοιλιοπονάς από τη μπέινα...τέσσαρες εποχές επέρασαν κι ακόμα χρήμα δεν εβρέθη...
Κι όμως !Ο Γιάννης έτακσε...πριμ βαρβάτο...ανασκερτάς και σαλέβεις...κι όμως !Μποράεις να μεν πέσεις !Να πας πεντάς μποράεις !Να σωθείς !
Το Μήτσο δε ντον άκουσες...Τούμπα παγαίνεις θλιμμένος...κσεβράκωτας γερνάς...ρούχα δεν έχεις πγια το Σο τι να το γκάμεις ;Τι να τι γκάμεις τη ντουλάπα ;Αναρωτγιέσαι...
Ραπάνια για την όρεκσις κι εσύ να φας δεν έχεις...
Τριαντατέσσαρο...Το νάμπερο καταρράχτης !
Προσπαθάς να σούρεις το κουφάρι σου...δε μπορπατά το άτεμο και βγάνει πολύ πόνο...
Βλογικομμένος τρεγερνάς και έχεις πγια ζαρώσει....
από τη φάπα τη χθεσνή
και έχει κσεμερώσει !
Καίλα έχεις...οι φίλοι πγια δε σαγαπάνε...σε κσέχασαν...ούτε βαθμό δε δίνουν...Κακοί οι Μπουγατσόβλαχες και πόνο σε χορταίνουν...
Τριαντατέσσαρο...Λεμόνι στα μάτγια κι αλάτι στις πληγές σου...πόνος κλαφθμός και οδερμός μέσα στας Παιανίας...πλάκα σου κάμουν και πονείς...το πήρες πγια απόφασις...να μπεις πεντάς...
Τριαντατέσσαρα χελιάρεκα τάζει ο Τζώννης...ο Τζώννης πήρε τόπλο του και εχεστήκαν ούλοι !
Πσωλορούφης εκατάντεπσες
του κόκκινου αράπη
εφτούνο δεν ειν έρωτας
μα αληθενή αγάπη !
Βάτεμα και μαρκάλεμα σόχει εκσασφαλέπσει...
Τριαντατέσσαρο...αναθαρρείς ,λεμοχτονάς...κανείς δε σε λεπάται...Άκου το Μήτσο...Μεν σκύβεις !Έχεις πολύ φαρδγιά οπή και θα γενείς ρεζίλι !Μεν σκύβεις !Θα φανούν τα σκώτγια σου...
Εκεί στη γωνιά μαζέβεσαι σα ντο δαρμένο το σκελί....Αλυχτάς και σκούζεις στο ανάθεμα του φεγγαργιού...Γλύφεις και ροκανάς τις σάρκες σου...πώς κατάντεπσες έτσα ρε λεβέντη μου ;
Τριαντατέσσαρα καρφγια στη σωματοδομή σου...Όμως δε μασάς...σκώνεις το βλέμμα ή θωρράς ομπρός...έλα...σε περμένει ο κόκκενος τσαπούνος...
Πάρε ούλο ίσα τη Σεγγρού πόκαμες πγιάτσα από παλιά...θεμάσαι ;Μετά αρεστερά...στον ιππόδρομα...άλογο σε εκάμανε και πας να χλιμιντρέπσεις !Σε περμένουν οι κόκκενοι αναβάτες...
Στο Ναό θε νάρθεις πγια...Πού θα πας ;Βάνε ατσάλενη φραγή για κόκκενα τρεπάνια...Άτεμη φάρα οι κόκκενοι...
Τριαντατέσσαρο...
Νάμπερο σταθιμός στην ιστορία σου...
Έλα...σε περμένει ο στόλος...ο ερχομός σου τους κάμει εφτυχεσμένους...Περαιώτεκο βάτεμα μωρό μου...Πγοιότης στη μπράκσις κλάμα στη θεωρία...
Μεν έχεις αναστολές...μεν έχεις τέτγοια μέσα σου και άκου και το Μήτσο...
Στο Μπεραία έλα και θα σαρέσει...Δε μασάς !Εσύ είσαι όπεν χόουλ ολντ φάσον...έτσα λαλούν στα βόρεα οι μορφωμένοι...Εσύ δεν είσαι γύφτος...δεν είσαι ταγάρι...Αρεστοκράτης εγεννήθης...
Πρίγκηπες σου ετάκσανε
κι ένα καράβι φράγκα
κι από το μπήδο το μπολύ
σε κάμαν ντιγκιντάγκα !
Τριαντατέσσαρο...Το νάμπερο νομοτέλεια !Σκενές αποκάλεπσις...φοβάσαι...δε σκώνεις το βλέμμα...έρπεις και σέρνεσαι για νάβρεις ολίγια σεμπόνοια στο ντουνιά...Ούλοι σε εγκατάλειπσαν...
φθίνεις...χάνεις τον ειρμό σου...δε γκζέρεις τι να κάμεις...
Τριαντατέσσαρο...τρίζουν τα κόκκαλά σου...φτώμα πγια εγίνηκες μερίζεις φτωμαίνη...Παλέβεις να ζήσεις...Δε γκζέρεις πού πας...Δγιαλύεσαι...
Δε σκούζεις όμως...έχεις ένα επίπεδο...στος σεκς πγια δε φωνάζεις...το φχαριστγιέσαι...βρήκες το ντρόπο να ντο καταπγιείς...μεγάλο το κόκκενο μπουρί αλλά αντέχεις...
Καταπγιώνα σε κατάντεπσε ο κόκκενος σαρμελοφόρος !
Τάμαθες πγια...Νεσάφι...Πού θα πάει ;Θα γερίσει ο τροχός....
Ακούεις κόκκενη βουή
και κσέρεις θα πονέσεις...
κι από το φάρδος το πολύ
δε θα μποράς να χέσεις...
Τσουτσούνια σούβαναν πολλά
και σκαλεστά κανάτγια
εσύ στέκεις αγέρωχας
και δε ντα κλεις τα μάτγια !
Τριαντατέσσαρο...Προστεχιά αθρώπωνε...κσεφτύλα ζωής...πσάχεις λιανοκούμπι να πγιαστείς μάντρα για να αράκσεις...Πορπατάς δύσκολα...
Έχεις μπατάρει...Μεν ανεσυχάς...τράβα στο Ναό και θα ισώσει ο κόκκενος φυσγιοθεραπεφτής...
Τριαντατέσσαρο...Το νάμπερο ταινία...Η ζωή σου ούλη σένα φλας γραμμένη...Εκεί θα τελέπσεις...Έλα στο Ναό...
Τριαντατέσσαρες οργιές
του βάθους θα σανοίκσω
κι απ το πολύ μαρκάλεμα
τούμπανο θα σε πρίκσω...
Με ανεχτή την αγκαλιά
εγώ θα σε προζμένω
και για τη μπάρτη σου εγώ
θάμαι κερί αναμμένο !
Αρχίδγια χρεσοστόλεστα
καπότες με δγιαμάντγια
θα βάνω για να σε γαμώ
να σου πετώ τα μάτγια !!!

Ήμαρτον...
Κι ο Θεός βοηθός....