Είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μια αναδρομή στην καριέρα του πιστολέρο. Ο Κωστάκης γεννήθηκε στις 12/03/1988 και έμαθε το ποδόσφαιρο στην Γερμανία, αλλά έγινε γνωστός στο ευρύ Ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κοινό από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις με την Εθνική ομάδα των U19 (12 εμφανίσεις – 10 γκολ). Εμφανίσεις που ώθησαν τον Λεμονή το καλοκαίρι του 2007 να τον φέρει στον Πειραιά.

Στην πρώτη του χρονιά με την ομάδα την περίοδο 2007-2008, ελλείψει δεύτερου διαθέσιμου επιθετικού λόγω των πολλών και των γνωστών θλάσεων της περιόδου Λεμονή, ο Μήτρογλου το δεύτερο μισό της περιόδου θα πάρει αναγκαστικά κάποιες ευκαιρίες να αγωνιστεί στην βασική ενδεκάδα. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά με τον παίκτη να αγωνίζεται 11 φορές και να σημειώνει 4 γκολ, με το δεύτερο να σημειώνεται απέναντι στην Λάρισα στο Καραϊσκάκη και να κλειδώνει το πρωτάθλημα. Κάπου εκεί ο Μήτρογλου αρχίζει να γνωρίζει την αναγνωρισιμότητα ενός παίκτη που φορά την ερυθρόλευκη και μαζί την όποια αλαζονεία, φυσιολογική για πολλά παιδιά της ηλικίας του. Την επόμενη χρονιά ήρθε ο Βαλβέρδε στην ομάδα και ο Μήτρογλου δεν τον έπεισε ποτέ, ούτε φυσικά και κατά την δεύτερη θητεία του Ισπανού την περίοδο 2010 - 2012. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα λίγες συμμετοχές (7) και ακόμα λιγότερα γκολ (2). Την περίοδο 2009-2010 ο παίκτης είχε την πλουσιότερη περίοδο της καριέρας του με πολλές συμμετοχές και στην ουσία παίζοντας βασικός σέντερ φορ. Η εκτόξευση στα νούμερα του είναι χαρακτηριστικά με 26 συμμετοχές και 9 γκολ. Το πρόβλημα είναι ότι εκείνη την χρονιά είναι το ένα από τα δύο πρωταθλήματα που έχουμε χάσει στα τελευταία 16 χρόνια. Προφανώς δεν ευθύνεται μόνο ο παίκτης, αλλά το σύστημα ψάχνουμε όλοι το επιθετικό για να σκοράρει ήταν πιο έντονο από ποτέ. Πήρε συμμετοχές στην ενδεκάδα, λογίστηκε σαν βασικός, αλλά για ακόμα μια φορά τα μυαλά του ήταν αυτά που τον πρόδωσαν. Η προφανής ανικανότητά του να προσαρμοστεί στα δεδομένα που ζητά ο κάθε νέος προπονητής, συνιστά πρόβλημα τεράστιο για την μελλοντική καριέρα του παίκτη. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα όταν στην δεύτερη θητεία του Ερνέστο, όχι απλώς δεν λογίζονταν σαν βασικός (5 συμμετοχές – 1 γκολ), αλλά τον Δεκέμβριο πήρε τον δρόμο του δανεισμού (μέχρι το καλοκαίρι στον Πανιώνιο και την επόμενη χρονιά στον Ατρόμητο).

Παρ’ όλο που τα νούμερα του παίκτη στις ομάδες που αγωνίστηκε δανεικός αγγίζουν το εντυπωσιακό (39 συμμετοχές – 24 γκολ), εντούτοις οι ομάδες αυτές μικρή σχέση είχαν με το μέγεθος του Ολυμπιακού, πράγμα που είχε δύο αποτελέσματα. Το πρώτο είναι ότι ο Μήτρογλου μόλις επέστρεψε ήλπιζε σε περισσότερα πράγματα (ως ένα σημείο ορθώς) και το δεύτερο και χειρότερο όλων είναι ότι ο κόσμος της ομάδας με την συμβολή και των ΑΡΔακίων βρήκε στο πρόσωπό του τον αδικημένο παίκτη από τον εκάστοτε προπονητή. Ιστορικά και νομοτελειακά πάντα πρέπει να υπάρχει ένας τέτοιος παίκτης για να υπάρχει πάντα κάποια αιτία για να γκρινιάζουμε, εδώ μας έβγαλαν αδικημένο τον Ζαραδούκα, τον Κωστάκη δεν θα έβγαζαν…

Η φετινή χρονιά άρχισε με τον Μήτρογλου να παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής στα παιχνίδια προετοιμασίας, αλλά με την επανένταξη του Τζεμπούρ στην ομάδα ο χρόνος αυτός μειώθηκε, αλλά σίγουρα φέτος ο παίκτης δεν μπορεί να παραπονιέται ότι κάποιος το αδικεί. Πολύ περισσότερο όταν και ο δεύτερος προπονητής ο Μίτσελ, πάλι δείχνει να προτιμά τον Τζεμπούρ σαν βασικό του σέντερ φορ. Παρ’ όλα αυτά η φετινή χρονιά δεν θεωρείται καθόλου κακή για τον Μήτρογλου, τουλάχιστον σε επίπεδο αριθμών, αλλά και γενικότερης προσφοράς. Έχει παίξει αρκετά φέτος τόσο στο πρωτάθλημα (1000’ συμμετοχής – 22 παιχνίδια – 8 γκολ μέχρι στιγμής), στο κύπελλο (461’ συμμετοχής – 6 παιχνίδια – 1 γκολ μέχρι στιγμής), όσο και στην Ευρώπη (419’ συμμετοχής – 8 παιχνίδια – 4 γκολ). Δεν υπάρχει πουθενά κανένα πάτημα για τον οποιονδήποτε να μιλάει για αδικία. Τώρα εάν φαντάζονται τον Μήτρογλου βασικό στην θέση του Τζεμπούρ, τότε εγώ έχω να απαντήσω, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα γιατί αυτό είναι η δουλειά του προπονητή και όχι η δική μας.

Τον παίκτη και τους υποστηρικτές της αδιανόητης ΄΄αδικίας΄΄ σε βάρος του, πρέπει να τους προβληματίσει ιδιαίτερα ότι κανένας προπονητής σοβαρός, που δουλεύει προσηλωμένα, με επιμέλεια και επίμονα πάνω σε ένα πλάνο και ζητάει συγκεκριμένα πράγματα από τους παίκτες του, δεν του έχει εμπιστευθεί θέση αναντικατάστατου βασικού στην ενδεκάδα. Ακόμα και ο Ζαρντίμ που στο αγωνιστικό του πλάνο μάλλον του ταίριαζε καλύτερα ο Μήτρογλου, εντούτοις δεν τον καθιέρωσε. Μήπως να βγάλουμε λίγο την τσίμπλα από τα μάτια και να δούμε την πραγματικότητα? Μήπως η μη καθιέρωσή του από τέσσερις προπονητές δεν είναι τυχαίο? Μήπως τελικά δεν φταίνε αυτοί και σε τελική ανάλυση γιατί να είναι εμπαθείς ΟΛΟΙ με την πάρτη του? Μήπως έχει να κάνει με τον χαρακτήρα αγωνιστικό και ατομικό του παίκτη? Για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί ο παίκτης δείχνει να έχει κάνει πρόοδο σε σχέση με την εικόνα του στην προηγούμενη θητεία του στην ομάδα. Παίζει ρόλο και η μεγαλύτερη εμπειρία και ωριμότητά του φέτος, αλλά δείχνει ότι έχει δουλέψει και βελτιώσει κάποια πράγματα. Απλά αυτή η βελτίωση δεν είναι αρκετή να του εξασφαλίσει την φανέλα του βασικού. Το τελευταίο δεν το υποστηρίζω εγώ. Το υποστηρίζουν έμπρακτα οι Βαλβέρδε, Σάντος, Ζαρντίμ και Μίτσελ. Αυτοί που του έδωσαν φανέλα αναντικατάστατου βασικού ήταν οι Δώνης (Ατρόμητο) και Μάντζιος (Πανιώνιο), είναι τυχαίο λέτε? Είναι τυχαίο που ακόμα και με αυτούς είχε σοβαρά κρούσματα απειθαρχίας?

Για να ασχοληθούμε και λίγο με την αφορμή του άρθρου, η Διοίκηση οφείλει να πάρει μέτρα, πριν η σπίθα γίνει φωτιά και τότε χαθεί ο έλεγχος. Κανείς δεν πρέπει να βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα, ούτε καν η Διοίκηση κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Τα ίδια που έλεγα για την περίπτωση του πειθαρχικού παραπτώματος του Πίνο, τα υποστηρίζω και στην περίπτωση Μήτρογλου, παρ΄ όλο που δεν είναι καθόλου ίδιες οι δύο περιπτώσεις μεταξύ τους. Η ομαλή, ήρεμη και απρόσκοπτη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος πρέπει να είναι ευαγγέλιο και αυτοσκοπός για όλους. Ποιος είναι ο Μήτρογλου και ο κάθε Μήτρογλου να δημιουργεί προβλήματα στην ομάδα? Εκεί στην Αλεξάνδρας ξυπνήστε και μην τον χαϊδεύεται άλλο, φτάνει πια με την καραμέλα περί αδικίας που και ο ίδιος ο παίκτης καλλιεργεί και συντηρεί, αλλά φαίνεται πως κι εσείς σιωπηλά την αποδέχεστε για να του χαϊδέψετε τα αφτιά.

Ο ίδιος πρέπει να καταλάβει ότι προσόντα έχει και μάλιστα πολλά. Αυτό που χρειάζεται είναι πολύ δουλειά, προσαρμογή σε αυτά που ζητάει ο προπονητής και φυσικά ένας προπονητής που θα μείνει στην ομάδα για αρκετά χρόνια, έτσι ώστε η ομάδα και ο παίκτης να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού. Ο βεντετισμός και η ανοησία που επιδεικνύει κατά καιρούς σίγουρα δεν τον βοηθούν στην εκπλήρωση των παραπάνω. Αναμένω φυσικά μια συγγνώμη από τον παίκτη, ιδιαίτερα μετά από ένα παιχνίδι που και ο ίδιος ήταν απογοητευτικός για όσο αγωνίστηκε. Όχι ότι η απόδοσή του θα δημιουργούσε δικαιολογίες για την έκρηξή του.
 
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
 
ΥΣΤ 1. Ξυπνήστε και συνειδητοποιήστε ΟΛΟΙ ότι στα επόμενα (3+3) παιχνίδια κρίνεστε για την επόμενη χρονιά!!! ΟΛΟΙ!!
ΥΣΤ 2. Το ότι προτίθεμαι να δώσω τα κλειδιά στον προπονητή, δεν αρκεί να το λέω, αλλά και να το πράττω. Στους επόμενους μήνες θα φανεί ξεκάθαρα εάν και πόσο το εννοεί ο πρόεδρος.
ΥΣΤ 3. Για όποιους σύγαυρους ανησυχούν για το αν ο Μίτσελ μπορεί να διαχειριστεί θέματα που προκύπτουν με τους ποδοσφαιριστές ή να κρατήσει τα αποδυτήρια, απλά ας δούνε λίγο το βιογραφικό του, την καριέρα