Πλησιάζει σιγά σιγά το μεγάλο παιχνίδι με τον αιώνιο αντίπαλο ποα την Κυριακή στο Γ.Καραϊσκάκης.
Αυτά τα παιχνίδια πάντα είναι μεγάλα και ντέρμπι ανεξάρτητα από την κατάσταση που βρίσκονται οι δύο αντίπαλοι την δεδομένη χρονική στιγμή. Εμείς τους έχουμε κάνει απίστευτες κηδείες εντός / εκτός σε χρονιές που δεν το περίμενε κανένας τους. Φυσικά στο φετινό παιχνίδι υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί και σαφώς ένα επίσης ξεκάθαρο αουτσάιντερ, αλλά αυτά πολύ μικρή σημασία έχουν για τους ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων όταν μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Πολλές φορές ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όταν δεν έχεις την ταμπέλα του φαβορί αποδίδεις πιο ελεύθερα και απελευθερωμένα από το άγχος ενός τέτοιου παιχνιδιού. Η συνολική εικόνα των ομάδων σε όλο το υπόλοιπο πρωτάθλημα δεν μπορεί να αλλάξει μέσα από ένα μόνο παιχνίδι, κι ας είναι το μεγάλο ντέρμπι του πρωταθλήματος, αλλά σίγουρα μια νίκη σε τέτοιο παιχνίδι γλυκαίνει τον κόσμο, την Διοίκηση και τους ποδοσφαιριστές. Βέβαια στην δική μας ιδιοσυγκρασία δεν υπάρχει το μότο ‘ας νικήσουμε τον γαύρο και όλα είναι καλά’, δεν λειτουργεί δηλαδή το συγκεκριμένο παιχνίδι σαν μια τεράστια κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλα τα κακώς κείμενα της χρονιάς, αυτά ισχύουν ΜΟΝΟ για μικρότερες ομάδες από τον Θρύλο μας. Μια τέτοια είναι και ο ποα των τελευταίων χρόνων. Αν πάνε τα πράγματα εντελώς φυσιολογικά, τότε θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος με το τελικό σκορ του αγώνα.
Τι περιμένω από το συγκεκριμένο παιχνίδι? Τους παίκτες να είναι λυσσασμένοι όπως πρέπει, να δώσουν και την τελευταία σταγόνα των δυνάμεών τους, να πατήσουν τον αντίπαλο στο λαιμό από το πρώτο δευτερόλεπτο και μετά κανείς δεν μπορεί να τους πει τίποτα. Στο χρονικό σημείο του πρωταθλήματος που είμαστε δεν είναι αυτοσκοπός η νίκη. Η νίκη του αγώνα είναι ο σκοπός που πάντα μας οδηγεί ανεξαρτήτως αντιπάλου. Αυτοσκοπός του συγκεκριμένου παιχνιδιού όμως είναι άλλος. Να δείξουμε κατ’ αρχήν ότι η γελοία εμφάνιση του πρώτου γύρου ήταν μια παρένθεση. Να δείξουμε ότι εδώ είναι Πειραιάς και όσο περνάει από το χέρι μας δεν υπάρχει πιθανότητα, χωρίς τα γνωστά βαζέλικα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, να πάρουν θετικό αποτέλεσμα. Να δείξουμε με την απόδοσή μας πόσο γραφικός και περαστικός είναι από το ποδόσφαιρό η ντροπή της οικογένειας Αλαφούζου, η ντροπή του πατέρα του Αριστείδη. Να γιορτάσουμε την κατάκτηση του πρωταθλήματος μια αγωνιστική πριν την επίσημη φιέστα.
Υπάρχει περίπτωση να χάσουμε αν κάνουμε όλα τα παραπάνω? Φυσικά, αλλά θα μιλάμε για μια φθηνή επανάληψη της νίκης της αεκ στο ΟΑΚΑ με το γκολ του κοντοπούτανου Ντέμη (0-1 αντί για 8-0 εκείνο το παιχνίδι). Υπάρχει αλήθεια φίλαθλος της ομάδας μας που έφυγε στεναχωρημένος εκείνο το βράδυ? Τσαντισμένοι φύγαμε όλοι σίγουρα, στεναχωρημένοι όχι. Με τέτοια εμφάνιση δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν και δικαίως τα βάζεις με την τύχη σου, που φυσικά παίζει κι αυτή τον ρόλο της σε κάθε παιχνίδι, αλλά μπορείς να την επικαλεστείς μόνο όταν εσύ έχεις εξαντλήσει κάθε περιθώριο που σε αφορά. Και εδώ έρχεται το σημαντικότερο κομμάτι του μεθαυριανού παιχνιδιού. Η συμπεριφορά του κόσμου. Αν είμαστε όπως ξέρουμε μόνο εμείς, τα παικτάκια της σειράς που έχει ο ζέλας θα πάθουν κοκομπλόκο και θα χάσουν το παιχνίδι πριν αυτό αρχίσει. Αλλά μόνο αν φωνάζουμε 90 λεπτά, ή όσο χρειαστεί παραπάνω, μόνο αν σπρώξουμε με τις φωνές και τα τραγούδια μας την ομάδα για να τους πάρει παραμάζωμα με την απόδοσή της. Χρειάζεται βοήθεια σίγουρα και από την ομάδα, αναλύθηκε παραπάνω, είναι εξάλλου ένα παιχνίδι που πρέπει ο κόσμος να έχει υπομονή και πίστη στην ομάδα πρωτίστως. Πρέπει να δείξουν οι παίκτες ότι σέβονται τον κόσμο που από το υστέρημά του θα ξαναγεμίσει το γήπεδο για να τους αποθεώσει. Ο κόσμος θέλει και διψάει να δει προσπάθεια από την μεριά των παικτών και όχι την εικόνα της ομάδας με τον μπάοκ.
Αν χάσει ο ποα την Κυριακή απλά του καρφώνουμε με χοντρά πριτσίνια το ξυλόσπιτο για την κηδεία. Δυστυχώς γι αυτούς επαληθεύτηκαν όλα τα κακά σενάρια των γαύρων που τους ήθελαν στο παιχνίδι αυτό να παίζουν την ευρωπαϊκή τους ύπαρξη. Δεν με απασχολεί καθόλου η ευρωπαϊκή τους παρουσία σαν γεγονός και μόνο, όσο το ότι αν δεν βγουν φέτος Ευρώπη απλά καταστρέφονται οικονομικά για πολλά χρόνια στο μέλλον. Εκτός κι αν ξαναγυρίσει ο Τσάκας με τον Αλή Μπαμπά, που τότε την έχουμε άσχημα όλοι μας (αυτό αλήθεια δεν υποστήριζαν οι ειδήμονες ΑΡΔικοί και σφουγκοκωλάριοι κατά την πριγκιπειάδα?).
 
ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΜΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ
 
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
 
ΥΣΤ 1. Καλή επιτυχία στην ομάδα μπάσκετ σήμερα
ΥΣΤ 2. Ρε Συρίγο (πατήρ) πόσο βάζελος είσαι τελικά? Ρε Συρίγο (υιέ) πόσο βάζελος είσαι τελικά? Ο πατήρ θα μεταδώσει κανένα παιχνίδι στο ΣΕΦ?  Έτσι ρε παιδί μου να τον ρωτήσουμε από κοντά. Το χθεσινό σου παραλήρημα δεν το είχε ούτε ο προπονητής σου Argi.
ΥΣΤ 3. Πάμε ολοταχώς για το τρεμπλ στο βόλλευ αντρών.  Είναι μια συγκλονιστική χρονιά μέχρι τώρα, πολλά μπράβο στην ΘΥΡΑ 7.