ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΙΣΤΟΛΕΡΟ
Γράφτηκε απο dono στις 00:06 | 01-02-2014
Είναι επίσημο τελικά. Ο Κώστας Μήτρογλου πήρε μεταγραφή για την Φούλαμ, πραγματοποιώντας την ακριβότερη μεταγραφή Έλληνα παίκτη και ισοφαρίζοντας την ακριβότερη μεταγραφή παίκτη από το ελληνικό πρωτάθλημα (Καστίγιο). Το τελικό τίμημα της μεταγραφής 15 εκ ευρώ έκανε πολύ δύσκολη την άρνηση στην συγκεκριμένη πρόταση των Άγγλων, κάτι που θα ήταν και παράλογο σε κάθε περίπτωση.
Η περίπτωση του Μήτρογλου είναι ένα σήριαλ με πολλά επεισόδια από την πρώτη του ημέρα που μας ήρθε. Ένα σήριαλ που είχε δράμα, αλλά και πολλές όμορφες στιγμές. Ο παίκτης (γεννημένος το 1985) ήρθε σαν επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας Τ. Λεμονή aka sir Takis από την δεύτερη ομάδα της Γκλάντμπαχ το καλοκαίρι του 2007 και αφού πρώτα είχε βγάλει μάτια με τις εμφανίσεις του με την Εθνική Νέων. Δεν αγωνίστηκε πολύ την πρώτη του χρονιά στην ομάδα (12 αγώνες – 4 γκολ), αλλά πρόλαβε να βάλει ένα καθοριστικότατο γκολ με την Λάρισα, με το οποίο σφραγίστηκε και ο τίτλος του πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς.
Την επόμενη χρονιά είχαμε την έναρξη της πρώτης θητείας του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της ομάδας μας και αυτόματα άλλες και υψηλότερες απαιτήσεις από τους παίκτες που απαρτίζανε το ρόστερ της ομάδας. Ο Μήτρογλου ποτέ δεν βρήκε ρόλο μέσα στην ομάδα, ποτέ δεν προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του προπονητή του. Πρόλαβε να γίνει ο μοιραίος παίκτης μας στην αναμέτρηση με την Ανόρθωση στην Κύπρο εκτελώντας, παρά τις αντίθετες οδηγίες του προπονητή του και χάνοντας το πέναλτι με το οποίο θα γινόμασταν ξανά πρώτο φαβορί για την πρόκριση. Από εκείνο το παιχνίδι ποτέ δεν ξαναβρήκε ψυχολογία, αλλά ούτε ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή του, κάτι που φαίνεται και από τις επιδόσεις του (7 αγώνες – 2γκολ). Μέσα στην χρονιά έχει να θυμάται και τραυματισμούς που τον άφησαν πολύ πίσω.
Η επόμενη χρονιά 2009 – 2010 ήταν η χρονιά της καθιέρωσης του παίκτη και της αναγνώρισης του στην συνείδηση όλων των οπαδών του Θρύλου. Καθιερώνεται στην ενδεκάδα, βάζει πολλά και απίστευτα γκολ (ποιος δεν θυμάται τις δύο πιστολιές εναντίον του λαγού). Τελικός απολογισμός 26 συμμετοχές – 9 γκολ στο πρωτάθλημα, 4 γκολ στο CL. Η εμφανίσεις του Μήτρογλου ήταν και το μοναδικό που μένει από εκείνη την αποτυχημένη χρονιά.
Την χρονιά 2010 – 2011 είχαμε την επιστροφή στον πάγκο της ομάδας του Ερνέστο και κάπου εκεί χάθηκε ξανά η ψυχολογία του παίκτη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τον δανεισμό του στον Πανιώνιο τον Ιανουάριο. Στον Πανιώνιο βρήκε ρυθμό και σκόραρε κατά ρυπάς. Σε 11 συμμετοχές σκόραρε 8 φορές κρατώντας πρακτικά μόνος του στην κατηγορία την ομάδα της Ν. Σμύρνης.
Την σεζόν 2011 – 2012 δίνεται εκ νέου δανεικός στον Ατρόμητο από τον Αύγουστο κάνοντας πραγματικά όργια με την φανέλα των Περιστεριωτών. Σε 28 συμμετοχές σκόραρε 16 φορές και οδήγησε την ομάδα του στα play offs καθώς και στον χαμένο τελικό κυπέλου απέναντι στον Ολυμπιακό.
Την περυσινή χρονιά ξαναγύρισε πίσω στον Ρέντη, αγωνίστηκε 25 φορές στο πρωτάθλημα και σκόραρε 11 γκολ. Ειδικά πέρυσι τα στατιστικά του ξεγελούν, γιατί ουσιαστικά στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος έπαιξε ελάχιστα, αφού βρήκε μπροστά του έναν εκπληκτικό Τζεμπούρ. Ο τραυματισμός του Αλγερινού σε συνδυασμό με την άφιξη του Μίτσελ στο λιμάνι, τον απελευθέρωσαν και ανέβασαν την ψυχολογία του στα ύψη.
Η φετινή του χρονιά είναι απλά μνημειώδης. Μέχρι την στιγμή που τραυματίστηκε, στο παιχνίδι με την Παρί τον Δεκέμβριο, πρόλαβε να σκοράρει 14 γκολ, αλλά ταυτόχρονα με αυτό κατόρθωσε να πετύχει 3 γκολ στους αγώνες μπαράζ της Εθνικής Ελλάδας απέναντι στην Ρουμανία, που έκριναν σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση της Εθνικής μας στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας. Όλα τα παραπάνω κέντρισαν το ενδιαφέρον της Φούλαμ, που πρόσφερε ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχουν βγει από τα ταμία της για την απόκτηση ποδοσφαριστή και κάπως έτσι γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους του κεφαλαίου Κ. Μήτρογλου – Ολυμπιακός.
Προσωπικά δεν νιώθω καμία στεναχώρια για την αποχώρηση του παίκτη, αλλά όχι για τους αγωνιστικούς λόγους που θα έχουμε καιρό να τους δούμε και να αξιολογήσουμε και τους αντικαταστάτες τους. Το ποσό ήταν μεγαλειώδες για την εποχή που ζούμε, ειδικά όταν δεν προέρχεται από ομάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, σίγουρα θα ήταν ανοησία να μην γίνει τελικά η μεταγραφή σκεπτόμενη η Διοίκηση συναισθηματικά ή απλά ακούγοντας κάποιους οπαδούς που είναι αντίθετοι με την πώληση του παίκτη. Το κυριότερο για μένα που κερδίζει η ομάδα από την όλη ιστορία (και από αυτή του Μιραλάς φυσικά) είναι πρώτον διαφήμιση στο εξωτερικό και δεύτερον επιβεβαίωση ότι ο Θρύλος πλέον ανήκει στα αξιοσέβαστα κλαμπ της Ευρώπης, γίνεται καλή και επαγγελματική δουλειά, κάτι που αναγνωρίζεται και εμπιστεύονται ομάδες από την Αγγλία, την καλύτερη και μεγαλύτερη μεταγραφική αγορά παγκοσμίως.
Η προσωπική μου κριτική προς τον παίκτη ήταν πάντα αιχμηρή και ακραία, ακριβώς όπως ο χαρακτήρας του. Όταν ξέφευγε τον έκραζα, όταν έβαλε μυαλό και ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο τον αποθέωνα και μόλις η Διοίκηση τον επιβράβευσε με την ανανέωση του συμβολαίου του την εξυμνούσα. Το καλύτερο σχόλιο που διάβασα για τον παίκτη ανήκει στον τωρινό προπονητή του, σε μια συνέντευξη του στην marca. Αντιγράφω ακριβώς την δήλωσή του που κατά την γνώμη μου περιγράφει ακριβώς την πορεία, την εξέλιξη και την τωρινή κατάσταση του παίκτη. Πριν ήταν ένας φορ που έβαζε γκολ. Τώρα είναι ένας ολοκληρωμένος επιθετικός που κάνει τα πάντα. Μπαίνει στο γήπεδο, ανοίγει χώρους, ξεμακαρκαρίζεται, πασάρει και σκοράρει. Έχει εξαιρετική ποιότητα. Είναι σπάνιο να βλέπεις να παίκτη να παίζει τόσο καλά.
Καλή συνέχεια στη καριέρα σου πιστολέρο, τίμησες την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, γάμησες αλύπητα τους αλλόθρησκους και για αυτό θα έχεις μια ιδιαίτερη θέση πάντα στην καρδιά μας.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Η περίπτωση του Μήτρογλου είναι ένα σήριαλ με πολλά επεισόδια από την πρώτη του ημέρα που μας ήρθε. Ένα σήριαλ που είχε δράμα, αλλά και πολλές όμορφες στιγμές. Ο παίκτης (γεννημένος το 1985) ήρθε σαν επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας Τ. Λεμονή aka sir Takis από την δεύτερη ομάδα της Γκλάντμπαχ το καλοκαίρι του 2007 και αφού πρώτα είχε βγάλει μάτια με τις εμφανίσεις του με την Εθνική Νέων. Δεν αγωνίστηκε πολύ την πρώτη του χρονιά στην ομάδα (12 αγώνες – 4 γκολ), αλλά πρόλαβε να βάλει ένα καθοριστικότατο γκολ με την Λάρισα, με το οποίο σφραγίστηκε και ο τίτλος του πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς.
Την επόμενη χρονιά είχαμε την έναρξη της πρώτης θητείας του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της ομάδας μας και αυτόματα άλλες και υψηλότερες απαιτήσεις από τους παίκτες που απαρτίζανε το ρόστερ της ομάδας. Ο Μήτρογλου ποτέ δεν βρήκε ρόλο μέσα στην ομάδα, ποτέ δεν προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του προπονητή του. Πρόλαβε να γίνει ο μοιραίος παίκτης μας στην αναμέτρηση με την Ανόρθωση στην Κύπρο εκτελώντας, παρά τις αντίθετες οδηγίες του προπονητή του και χάνοντας το πέναλτι με το οποίο θα γινόμασταν ξανά πρώτο φαβορί για την πρόκριση. Από εκείνο το παιχνίδι ποτέ δεν ξαναβρήκε ψυχολογία, αλλά ούτε ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή του, κάτι που φαίνεται και από τις επιδόσεις του (7 αγώνες – 2γκολ). Μέσα στην χρονιά έχει να θυμάται και τραυματισμούς που τον άφησαν πολύ πίσω.
Η επόμενη χρονιά 2009 – 2010 ήταν η χρονιά της καθιέρωσης του παίκτη και της αναγνώρισης του στην συνείδηση όλων των οπαδών του Θρύλου. Καθιερώνεται στην ενδεκάδα, βάζει πολλά και απίστευτα γκολ (ποιος δεν θυμάται τις δύο πιστολιές εναντίον του λαγού). Τελικός απολογισμός 26 συμμετοχές – 9 γκολ στο πρωτάθλημα, 4 γκολ στο CL. Η εμφανίσεις του Μήτρογλου ήταν και το μοναδικό που μένει από εκείνη την αποτυχημένη χρονιά.
Την χρονιά 2010 – 2011 είχαμε την επιστροφή στον πάγκο της ομάδας του Ερνέστο και κάπου εκεί χάθηκε ξανά η ψυχολογία του παίκτη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τον δανεισμό του στον Πανιώνιο τον Ιανουάριο. Στον Πανιώνιο βρήκε ρυθμό και σκόραρε κατά ρυπάς. Σε 11 συμμετοχές σκόραρε 8 φορές κρατώντας πρακτικά μόνος του στην κατηγορία την ομάδα της Ν. Σμύρνης.
Την σεζόν 2011 – 2012 δίνεται εκ νέου δανεικός στον Ατρόμητο από τον Αύγουστο κάνοντας πραγματικά όργια με την φανέλα των Περιστεριωτών. Σε 28 συμμετοχές σκόραρε 16 φορές και οδήγησε την ομάδα του στα play offs καθώς και στον χαμένο τελικό κυπέλου απέναντι στον Ολυμπιακό.
Την περυσινή χρονιά ξαναγύρισε πίσω στον Ρέντη, αγωνίστηκε 25 φορές στο πρωτάθλημα και σκόραρε 11 γκολ. Ειδικά πέρυσι τα στατιστικά του ξεγελούν, γιατί ουσιαστικά στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος έπαιξε ελάχιστα, αφού βρήκε μπροστά του έναν εκπληκτικό Τζεμπούρ. Ο τραυματισμός του Αλγερινού σε συνδυασμό με την άφιξη του Μίτσελ στο λιμάνι, τον απελευθέρωσαν και ανέβασαν την ψυχολογία του στα ύψη.
Η φετινή του χρονιά είναι απλά μνημειώδης. Μέχρι την στιγμή που τραυματίστηκε, στο παιχνίδι με την Παρί τον Δεκέμβριο, πρόλαβε να σκοράρει 14 γκολ, αλλά ταυτόχρονα με αυτό κατόρθωσε να πετύχει 3 γκολ στους αγώνες μπαράζ της Εθνικής Ελλάδας απέναντι στην Ρουμανία, που έκριναν σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση της Εθνικής μας στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας. Όλα τα παραπάνω κέντρισαν το ενδιαφέρον της Φούλαμ, που πρόσφερε ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχουν βγει από τα ταμία της για την απόκτηση ποδοσφαριστή και κάπως έτσι γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους του κεφαλαίου Κ. Μήτρογλου – Ολυμπιακός.
Προσωπικά δεν νιώθω καμία στεναχώρια για την αποχώρηση του παίκτη, αλλά όχι για τους αγωνιστικούς λόγους που θα έχουμε καιρό να τους δούμε και να αξιολογήσουμε και τους αντικαταστάτες τους. Το ποσό ήταν μεγαλειώδες για την εποχή που ζούμε, ειδικά όταν δεν προέρχεται από ομάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, σίγουρα θα ήταν ανοησία να μην γίνει τελικά η μεταγραφή σκεπτόμενη η Διοίκηση συναισθηματικά ή απλά ακούγοντας κάποιους οπαδούς που είναι αντίθετοι με την πώληση του παίκτη. Το κυριότερο για μένα που κερδίζει η ομάδα από την όλη ιστορία (και από αυτή του Μιραλάς φυσικά) είναι πρώτον διαφήμιση στο εξωτερικό και δεύτερον επιβεβαίωση ότι ο Θρύλος πλέον ανήκει στα αξιοσέβαστα κλαμπ της Ευρώπης, γίνεται καλή και επαγγελματική δουλειά, κάτι που αναγνωρίζεται και εμπιστεύονται ομάδες από την Αγγλία, την καλύτερη και μεγαλύτερη μεταγραφική αγορά παγκοσμίως.
Η προσωπική μου κριτική προς τον παίκτη ήταν πάντα αιχμηρή και ακραία, ακριβώς όπως ο χαρακτήρας του. Όταν ξέφευγε τον έκραζα, όταν έβαλε μυαλό και ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο τον αποθέωνα και μόλις η Διοίκηση τον επιβράβευσε με την ανανέωση του συμβολαίου του την εξυμνούσα. Το καλύτερο σχόλιο που διάβασα για τον παίκτη ανήκει στον τωρινό προπονητή του, σε μια συνέντευξη του στην marca. Αντιγράφω ακριβώς την δήλωσή του που κατά την γνώμη μου περιγράφει ακριβώς την πορεία, την εξέλιξη και την τωρινή κατάσταση του παίκτη. Πριν ήταν ένας φορ που έβαζε γκολ. Τώρα είναι ένας ολοκληρωμένος επιθετικός που κάνει τα πάντα. Μπαίνει στο γήπεδο, ανοίγει χώρους, ξεμακαρκαρίζεται, πασάρει και σκοράρει. Έχει εξαιρετική ποιότητα. Είναι σπάνιο να βλέπεις να παίκτη να παίζει τόσο καλά.
Καλή συνέχεια στη καριέρα σου πιστολέρο, τίμησες την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, γάμησες αλύπητα τους αλλόθρησκους και για αυτό θα έχεις μια ιδιαίτερη θέση πάντα στην καρδιά μας.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Καλη επιτυχια στον παιχταρα μας αρχικα.
Ολοι μας ξεραμε πως ηταν θεμα χρονου η πωληση του. Ειτε τωρα, ειτε το καλοκαιρι το αργοτερο.
Απλα, θα ηθελα να μεινει να δωσει την τελευταια του παρασταση με τη Μαντσεστερ. Σωστη επιχειρηματικα σποφαση, δεν το συζηταμε. Η μονη μικρη μου ενσταση εχει να κανει με το οτι διακρινω μια ταση να πουλαμε οποιονδηποτε φερνει καλη προσφορα. Συμφωνοι, οι μεγαλες ομαδες ειναι ενεργες στο παζαρι, αγοραζοντας ΚΑΙ πουλωντας. Αλλα αν πουλαμε τους παντες, πχ αν πουλησουμε Μανωλα και Σαμαρη το καλοκαιρι, τοτε μια ομαδα δεν φτιαχνει κορμο. Δεν γινεσαι Πορτο ετσι. Βεβαιως, με εξαιρεση το βαζελογαμη, ολοι οι αλλοι που πουληθηκαν δεν θα τους κλαψει κανεις.
Δεν κινδυνολογω, εχω μεσα μου το δικηγορο του διαβολου
Ελπιζω να διακρινω λαθος, ειναι και το πιο πιθανο.
Ανάλογα σύγαυρε ποιοί έρχονται, ποιοί αντικαθιστούν αυτούς που φέυγουν και το κυριότερο για μένα είναι το πότε φεύγουν. Για παράδειγμα είναι άλλο πράγμα να πουλάς τον φραγκοφονούλη Μιραλάς 15αύγουστο και να μου παίρνεις τον κανέναν και εντελώς άλλο να πουλάς τον Μήτρογλου και να παίρνεις έστω και δανεικό τον Βαλντέζ. Είναι άλλο πράγμα να πουλάς τον Ριέρα την τελευταία ημέρα τον μεταγραφών και να μην έχεις χρόνο ούτε για να τον πας στο αεροδρόμιο και διαφορετικό να πουλάς τον Βάις και Μήτρογλου και να έχεις ήδη έτοιμους τους αντικαταστάτες τους.
Με την τακτική που ακολουθεί φέτος, σαφώς γίνεσαι Πόρτο, με την τακτική των προηγούμενων χρόνωνδεν θα γίνεις ποτέ και το θέμα δεν είναι χρηματικό, είναι καθαρά οργάνωσης.
Φιλε Dono, για εμενα ειναι double feeling. Με στεναχωρει που εφυγε αλλα παραλληλα με χαροποιει γιατι το αξιζει και με το παραπανω. Ειμαι σιγουρος οτι θα γινει ο πιο καταξιωμενος Ελληνας ποδοσφαιριστης. Ελπιζω να τον ξαναδω στον Ολυμπιακο. Επισης σιγουρος ειμαι και για την πορεια του Ολυμπιακου στο μελλον και τις επιλογες του Βαγγελα που αποδεικνυει οτι εχει μεγαλους στοχους και βαζει καλες βασεις για να τους πετυχει.
Συμφωνούμε σύγαυρε, απλά να προσθέσω κάτι.'Η προστιθέμενη αξία μπου δίνει η ομάδα στους παίκτες, την εξαργυρώνει (πλην του οικονομικού) μόνο με την καλή μετέπειτα πορεία των παικτών που πούλησε. Για παράδειγμα όταν κάποιος αναφέρεται στον Μιραλάς, δεν μπορεί να αφήνει έξω από την εξίσωση την πρώην ομάδα του
αυτος ναι,αξιζει πραγματικα να παιξει στο εξωτερικο και σε τοσο μεγαλο πρωταθλημα.ειναι τυχερος που παει σε ομαδα που θα εχει πρωταγωνιστικο ρολο και οχι σε μεγαλυτερη που θα ειχε να ανταγωνιστει μεγαλυτερο ονομα.θα παρει παιχνιδια,θα βαλει πολλα γκολ και συντομα θα παιξει σε καλυτερη ομαδα.γουσταρει να παιζει ποδοσφαιρο,δουλευει στις προπονησεις και δεν ειναι φρου-φρου και αρωματα...απο τους ελληνες που εφυγαν προσφατα,ειναι ο μονος που θελω τον ξαναδω με την ερυθρολευκη,εστω και για κλεισει την καριερα του..
Όλα ήταν θέμα του μυαλού του. Μόλις το έβαλε στην καλίμπρα, είδε το ποδόσφαιρο αλλιώς και μόνος του βοήθησε τον εαυτό του. Την αξίζει την μεταγραφή και ότι καταφέρει περισσότερο από εδώ και εμπρός στην καριέρα του θα είναι διαφήμιση και για την ομάδα μας.
και βεβαια ειναι διαφημιση,φιλαρακι.νεαροι παιχτες δεν θα εχουν αναστολες να ερθουν στον ολυμπιακο,περισσοτεροι μανατζαραιοι θα προτεινουν παιχτες σε πολυ καλη ηλικια και επιπλεον και οι αντιπαλοι σου σε αντιμετωπιζουν με περισσοτερο σεβασμο.η ομαδα πνιγεται απο υγεια και μεις χαιρομαστε να τη βλεπουμε...ο βαγγελας εχει τα πραγματα οπως πρεπει...