ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1 - ΑΡΗΣ 0
Γράφτηκε απο dono στις 19:10 | 31-03-2014
Εχθές είχαμε την αναμέτρηση του Πρωταθλητή Ολυμπιακού με τον τελευταίο της βαθμολογίας και ήδη μέλος της football league, αρούλη, με το τελικό σκορ και νίκη της ομάδας μας να έρχεται πολύ δύσκολα και σίγουρα με καθόλου κολακευτική αγωνιστική εικόνα.
Ο Μίτσελ επανέφερε τον Ρομπέρτο κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα αγωνίστηκαν οι Σαλίνο, Παπάζογλου, Αβραάμ και Χολέβα, στο κέντρο αμυντικά χαφ ο Εντιγκά και ο Σάμαρης μετον Τσόρι μπροστά τους. Στην επίθεση το τρίο ήταν ο Πέρεζ με τον Βέργο στα άκρα με τον Βαλντέζ στην κορυφή.
Το πρώτο ημίχρονο άρχισε νωχελικά, με τους παίκτες μας να δείχνουν ένα πρόσωπο αδιάφορο, νωχελικό και σίγουρα χαμηλότερων προδιαγραφών, κατώτεροι των απαιτήσεων όλων μας. Σε καμιά στιγμή δεν μπορέσαμε να κλείσουμε τον αρούλη στα καρέ τους με αξιώσεις, με πρόγραμμα και το σημαντικότερο όλων, την απαιτούμενη διάθεση για να λιώσουν τον αντίπαλο. Το αποτέλεσμα του ημιχρόνου, σίγουρα αδικεί τον αρούλη που ναι μεν πέρασε την σέντρα μόλις 3-4 φορές, αλλά πρόλαβε να απειλήσει σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις την εστία του Ρομπέρτο. Η άμυνα? Χαρταετό. Το κέντρο? Ακίνδυνο και επικίνδυνα χαλαρό. Η επίθεση? Δεν ακούμπησε την μπάλα.
Στο δεύτερο ημίχρονο όλοι μας αναμέναμε να δούμε κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο. Αν εξαιρέσεις κάποιο διάστημα που ναι μεν πιέσαμε και κλείσαμε τον αρούλη στην περιοχή του, αλλά αυτό έγινε με τρόπο εντελώς άναρχο και εκτός λογικής ανάπτυξης. Συνεχίσαμε να είμαστε... επικίνδυνα ακίνδυνοι. Έπρεπε να έρθει το 84΄και να δούμε την πρώτη ίσως οργανωμένη επιθετική προσπάθεια της ομάδας με τον Χολέβα να κάνει την κούρσα από αριστερά με την μπάλα στα πόδια, να βγάζει πολύ ωραία χαμηλή σέντρα προς τον Βαλντέζ, πυ από δύσκολο σημείο με ωραίο πλασέ στην κίνηση να γράφει το τελικό 1-0 για την ομάδα μας. Να σημειώσουμε ότι μετά το γκολ ο πάικτης του αρούλη Ηρακλής πήγε να κόψει το ποδόσφαιρο στον Μανιάτη και φυσικά πήρε την κόκκινη κάρτα από τον διαιτητή της αναμέτρησης Δελφάκη.
Ατομική κριτική παικτών για το συγκεκριμένο παιχνίδι αρνούμαι να κάνω γιατί όταν ο κορυφαίος πάικτης σου με τον τελευταίο της βαθμολογίας αρούλη είναι ο Ρομπέρτο, και ακολουθούν δύο επίσης αμυντικογενείς πάικτες όπως ο Σαλίνο και ο Εντιγκά, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πάμε σε μια ατομική κριτική παικτών που το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να μας ανεβάσει την πίεση βραδυάτικα. Όλοι τους απαράδεκτοι, όλοι τους αδιάφοροι και εκνευριστικά χωρίς ρυθμό σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Προφανώς το μυαλό τους ήταν στην αναμέτρηση της Τετάρτης με τους μπουγατσόβλαχους για τα ημιτελικά του κυπέλλου.
Αυτός που σίγουρα είχε εκεί το μυαλό του ήταν ο Μίτσελ. Με τον τελευταίο της βαθμολογίας αρούλη, η ενδεκάδα του ήταν χωρίς καμία λογική. Στημένη με δύο αμυντικά χαφ, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο άλλης Εθνικής κατηγορίας, με αλλαγές με μοναδικό σκοπό την ξεκούραση των παικτών και χωρίς καμία σκέψη στο χθεσινό παιχνίδι.
Είναι απαράδεκτο για μια ομάδα που απέχει έτη φωτός μπροστά από τον δεύτερο της βαθμολογίας να κάνει σε 4 παιχνίδια 3 ήττες, οι δύο κολλητές. Είναι απαράδεκτη η χαλαρότητα και το πλήρες σβήσιμο του διακόπτη της ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα στον τελευταίο μήνα, φαίνεται ένα άδειασμα στην διάθεση και στον ρυθμό. Το τελευταίο προφανώς το βλέπει και η διοίκηση και μάλλον γι’ αυτό πήγε ο πρόεδρος σήμερα στου Ρέντη για να φέρει όλους προ των ευθυνών τους. Τα κακό που βλέπω σε αυτό, είναι ότι μια ομάδα δεν παίρνει απλά μπροστά ξανά, έτσι απλά με την θέληση και την επιθυμία. Δεν μιλάμε για κομπιούτερ που πατάς ένα κουμπί και ανεβάζεις 3-4 ταχύτητες και δεν τρέχει τίποτα. Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική, ελπίζω να με διαψεύσουν τα παιδιά την Τετάρτη.
Η ομάδα έχει ακόμα 3 παιχνίδια με απόλυτη σημασία στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Παιχνίδια που θα κρίνουν τίτλο, παιχνίδια που η σημασία τους και για το γόητρο της ομάδας είναι υψηλότατη. Η δικαιολογίες μετά τον αποκλεισμό από την Μάντσεστερ τελείωσαν, τώρα το μόνο που έχουν όλοι πριν πάνε διακοπές είναι η κατάκτηση του εγχώριου κυπέλλου. Δεν είναι η βαρύτητα του τροπαίου, αφού εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι το τρόπαιο της παρηγοριάς, αλλά η κατάκτηση από την αομάδα και του φετινού νταμπλ, θα έχει δύο πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Αν κατακτήσουμε τελικά το νταμπλ θα μιλάμε για μια από τις πιο επιτυχημένες χρονιές της ιστορίας μας και δεύτερον θα κόψεις τον βήχα σε όλους τους απέναντί, θα τους αναγκάσεις σε βήματα προς τα πίσω. Τι μένει λοιπόν για φέτος? Μια πειστική πρόκριση επί των μπυγατσόβλαχων και την εύκολη κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον παναθηναϊκούλη για να ξεπλύνουμε την ντροπή όπως είπε χαρακτηριστικά και ο πρόεδρος μας σήμερα στου Ρέντη. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, αυτά ΜΟΝΟ ζητάμε από το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Ο Μίτσελ επανέφερε τον Ρομπέρτο κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα αγωνίστηκαν οι Σαλίνο, Παπάζογλου, Αβραάμ και Χολέβα, στο κέντρο αμυντικά χαφ ο Εντιγκά και ο Σάμαρης μετον Τσόρι μπροστά τους. Στην επίθεση το τρίο ήταν ο Πέρεζ με τον Βέργο στα άκρα με τον Βαλντέζ στην κορυφή.
Το πρώτο ημίχρονο άρχισε νωχελικά, με τους παίκτες μας να δείχνουν ένα πρόσωπο αδιάφορο, νωχελικό και σίγουρα χαμηλότερων προδιαγραφών, κατώτεροι των απαιτήσεων όλων μας. Σε καμιά στιγμή δεν μπορέσαμε να κλείσουμε τον αρούλη στα καρέ τους με αξιώσεις, με πρόγραμμα και το σημαντικότερο όλων, την απαιτούμενη διάθεση για να λιώσουν τον αντίπαλο. Το αποτέλεσμα του ημιχρόνου, σίγουρα αδικεί τον αρούλη που ναι μεν πέρασε την σέντρα μόλις 3-4 φορές, αλλά πρόλαβε να απειλήσει σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις την εστία του Ρομπέρτο. Η άμυνα? Χαρταετό. Το κέντρο? Ακίνδυνο και επικίνδυνα χαλαρό. Η επίθεση? Δεν ακούμπησε την μπάλα.
Στο δεύτερο ημίχρονο όλοι μας αναμέναμε να δούμε κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο. Αν εξαιρέσεις κάποιο διάστημα που ναι μεν πιέσαμε και κλείσαμε τον αρούλη στην περιοχή του, αλλά αυτό έγινε με τρόπο εντελώς άναρχο και εκτός λογικής ανάπτυξης. Συνεχίσαμε να είμαστε... επικίνδυνα ακίνδυνοι. Έπρεπε να έρθει το 84΄και να δούμε την πρώτη ίσως οργανωμένη επιθετική προσπάθεια της ομάδας με τον Χολέβα να κάνει την κούρσα από αριστερά με την μπάλα στα πόδια, να βγάζει πολύ ωραία χαμηλή σέντρα προς τον Βαλντέζ, πυ από δύσκολο σημείο με ωραίο πλασέ στην κίνηση να γράφει το τελικό 1-0 για την ομάδα μας. Να σημειώσουμε ότι μετά το γκολ ο πάικτης του αρούλη Ηρακλής πήγε να κόψει το ποδόσφαιρο στον Μανιάτη και φυσικά πήρε την κόκκινη κάρτα από τον διαιτητή της αναμέτρησης Δελφάκη.
Ατομική κριτική παικτών για το συγκεκριμένο παιχνίδι αρνούμαι να κάνω γιατί όταν ο κορυφαίος πάικτης σου με τον τελευταίο της βαθμολογίας αρούλη είναι ο Ρομπέρτο, και ακολουθούν δύο επίσης αμυντικογενείς πάικτες όπως ο Σαλίνο και ο Εντιγκά, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πάμε σε μια ατομική κριτική παικτών που το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να μας ανεβάσει την πίεση βραδυάτικα. Όλοι τους απαράδεκτοι, όλοι τους αδιάφοροι και εκνευριστικά χωρίς ρυθμό σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Προφανώς το μυαλό τους ήταν στην αναμέτρηση της Τετάρτης με τους μπουγατσόβλαχους για τα ημιτελικά του κυπέλλου.
Αυτός που σίγουρα είχε εκεί το μυαλό του ήταν ο Μίτσελ. Με τον τελευταίο της βαθμολογίας αρούλη, η ενδεκάδα του ήταν χωρίς καμία λογική. Στημένη με δύο αμυντικά χαφ, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο άλλης Εθνικής κατηγορίας, με αλλαγές με μοναδικό σκοπό την ξεκούραση των παικτών και χωρίς καμία σκέψη στο χθεσινό παιχνίδι.
Είναι απαράδεκτο για μια ομάδα που απέχει έτη φωτός μπροστά από τον δεύτερο της βαθμολογίας να κάνει σε 4 παιχνίδια 3 ήττες, οι δύο κολλητές. Είναι απαράδεκτη η χαλαρότητα και το πλήρες σβήσιμο του διακόπτη της ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα στον τελευταίο μήνα, φαίνεται ένα άδειασμα στην διάθεση και στον ρυθμό. Το τελευταίο προφανώς το βλέπει και η διοίκηση και μάλλον γι’ αυτό πήγε ο πρόεδρος σήμερα στου Ρέντη για να φέρει όλους προ των ευθυνών τους. Τα κακό που βλέπω σε αυτό, είναι ότι μια ομάδα δεν παίρνει απλά μπροστά ξανά, έτσι απλά με την θέληση και την επιθυμία. Δεν μιλάμε για κομπιούτερ που πατάς ένα κουμπί και ανεβάζεις 3-4 ταχύτητες και δεν τρέχει τίποτα. Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική, ελπίζω να με διαψεύσουν τα παιδιά την Τετάρτη.
Η ομάδα έχει ακόμα 3 παιχνίδια με απόλυτη σημασία στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Παιχνίδια που θα κρίνουν τίτλο, παιχνίδια που η σημασία τους και για το γόητρο της ομάδας είναι υψηλότατη. Η δικαιολογίες μετά τον αποκλεισμό από την Μάντσεστερ τελείωσαν, τώρα το μόνο που έχουν όλοι πριν πάνε διακοπές είναι η κατάκτηση του εγχώριου κυπέλλου. Δεν είναι η βαρύτητα του τροπαίου, αφού εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι το τρόπαιο της παρηγοριάς, αλλά η κατάκτηση από την αομάδα και του φετινού νταμπλ, θα έχει δύο πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Αν κατακτήσουμε τελικά το νταμπλ θα μιλάμε για μια από τις πιο επιτυχημένες χρονιές της ιστορίας μας και δεύτερον θα κόψεις τον βήχα σε όλους τους απέναντί, θα τους αναγκάσεις σε βήματα προς τα πίσω. Τι μένει λοιπόν για φέτος? Μια πειστική πρόκριση επί των μπυγατσόβλαχων και την εύκολη κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον παναθηναϊκούλη για να ξεπλύνουμε την ντροπή όπως είπε χαρακτηριστικά και ο πρόεδρος μας σήμερα στου Ρέντη. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, αυτά ΜΟΝΟ ζητάμε από το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Εγώ καταρχάς θα ανανεώσω για άλλη μια φορά το θαυμαζμό μου για τον ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΠΕΡΕΣ που παίζει όλα τα παιχνίδια με την ίδια ένταση, είτε παίζουμε με τη Μάτζεστε είτε με το βάζελο και τον αρούλη.
Για το αυριανό ματς έχω να πω ότι θέλω να δω βουλγάρικες κωλοτρυπίδες διάσπαρτες στον αγωνιστικό χώρο.
Για τον Περεζ που λες Clark, μου θυμιζει πολυ εναν παιχτη στα τελη της 10ετιας ΄50 και μεχρι μεσα νομιζω ΄60, τον Στελιο Μπενση. Επαιζε εξτρεμ στην παλια, καλη Προοδευτικη, την ΄΄ανηψουλα΄΄, πρωτο νουμερο και μετα τον πηρε ο Ολυμπιακος, οπου δεν απεδωσε τ΄αναμενομενα. Το παρατσουκλι του ηταν ΄΄κουβαριστρας΄΄, γιατι εκανε συνεχεια κολπακια, ντριμπλιτσες κ.λ.π., ολα μια χαρα, αλλα διχτυα ( καλη ωρα...) δεν πολυεβλεπε...Για να δουμε με τουτον εδω τί θ΄απογινει. Ορεξη για μπαλιτσα εχει παντως, δειχνει διαθεση να ΄΄πιασει΄΄, ειναι γρηγορος, μπουκαρει και φαινεται μαχητικος. Αν δουλευτει καλα και του΄ρθουν και βολικα τα πραγματα... Οσο για τον Βαλντεζ που λες πιο κατω, ναι, δεν εντυπωσιαζει, εχει χασει αρκετα απο τη μυικη μαζα που ειχε στο παρελθον, δεν μπορεις να τον πεις γρηγορο, αλλα ρε παιδι μου γυριζει σαν το πεινασμενο σκυλι συνεχως μεσ΄την περιοχη του αντιπαλου και - χωρις αμφιβολια - το γκολ ΤΟ΄ΧΕΙ. Τον θελω αυτον, θελω ομως και μια φορακλα μαζι του για ΄΄κουμπωμα΄΄.
Εννοείς τον Βαλντές για αναπληρωματικό ή να παίζει μαζί με τη φοράκλα; Γιατί εγώ έτσι που καταλαβαίνω τον Βαλντές τον κρατάς για πρώτη αλλαγή και παίρνεις παιχτούρα φορ, όπου μαζί με Κάμπελ και Πέρες φτιάχνει μια τριάδα μπροστά φωτιά. Πας για μεγάλα πράγματα. Αν αποκτήσεις λίγη μεγαλύτερη ταχύτητα στον άξονα, με και χωρίς το τόπι, είσαι αρχηγόντας. Στα πλάγια μια χαρά είμαστε. Έναν φορ, ένα λίμπερο κι ένα χαφ άξονα θες για βασικούς. Με 10-12 μύρια νομίζω ότι μπορείς να βρεις και τους τρεις.
Μιλαω για αναπληρωματικο της φορακλας. Αν θες ξανα τετοια πορεια σαν τη φετινη και δυνητικα καλυτερη, πρεπει να τα ριξεις καλα...Στ΄αλλα που γραφεις, ο.κ.
Πραγματικά παιχτούρα ο Πέρεζ, αλλά και ο Βαλντές ανεβαίνει σιγά σιγά, θυμίζει σε στυλ λίγο Αλεξανδρή, όχι πολλά πολλά με την μπάλα στα πόδια αλλά με σωστές τοποθετήσεις και τελείωματα με ποικιλία στην περιοχή, (φαίνεται να το έχει και με μυτάκι,και με μπούτι και με τα αρχίδια του αν χρειαστεί θα το κολήσει) κλασικό φόρ περιοχής.
Για αύριο εύστοχα ο πρόεδρος έθιξε το ζήτημα ινσουράλδε και τζαβέλα με τους δικούς μας απλούς παρατηρητές, όλοι παραμάζωμα όποιον κουνηθεί... να βγάλουν πάθος και τσαμπουκά επιτέλους και τα άλλα θα έρθουν
περίεργο πράμα μ' αυτόν τον Βαλντές. Παλιά ήταν ταύρος, γεμάτος μούσκουλα. Κι εκεί που περιμένεις να έρθει χοντρός από εκεί που έπαιζε, εμφανίζεται πιο στεγνός από ποτέ. Λιγότερη μυική μάζα, λιγότερο λίπος. Είναι πάντως πιο αργός από τα παλιά (να πω ότι εγώ τον ξέρω από τη Γερμανία, στην Ισπανία δεν τον παρακολούθησα). Για τα γούστα μου και λόγω σωματότυπου δεν τον έχω για φορ περιοχής. Πάει και μπαστακώνεται ανάμεσα στα στόπερ του αντιπάλου και προσπαθεί να δώκει βάθος στην ομάδα. Παιχνίδι δηλαδής ταμάμ ή για παίχτες σαν τον Ιντζάγκι που ακροβατούν στη γραμμή του οφσάιντ ή για βαρύ φορ περιοχής. Πάντως έχει το καλό ένστικτο του σκόρερ, άμα γίνει λίγο πιο εκρηκτικός θα είναι χρήσιμος τουλάχιστον ως δεύτερος φορ του χρόνου
Βαλντές και Μπεν μαζί του χρόνου θα βάλουν ίσαμε 60 γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα.
καλά, η παιχτούρα ο Μπεν είναι τουλάχιστον για 50 εκατομμύρια μεταγραφή, δοκιμασμένος στις πιο σκληρές συνθήκες
Το παρήγορο είναι πως και οι γύφτοι του βορρά σέρνονται, οποτε ένα βαρετο 2-0 μπορείς να το κανεις με λίγη τύχη.
Κατά τ'άλλα δεν με πείθει κάτι πως θα τους γαμησουμε και καλύτερα να πάμε με χαμηλούς τόνους γιατί όποτε μιλήσαμε για 4αρες ξενερωσαμε στο τέλος
Πολυ ωριμη η παρατηρηση σου vagio. Συμφωνω απολυτα. Τα παιχνιδια με τον ΠΑΟΚομπλεξικων ειναι ΔΥΣΚΟΛΑ και θελουν πολυ τρεξιμο, συνεχη προσοχη και μεγαλη μαχητικοτητα, με μια λεξη: ΨΥΧΗ, γιατι τεχνικα ειμαστε πολυ ανωτεροι. Αυτοι ομως ΠΕΙΝΑΝΕ του κερατα κι΄εμας μας βλεπω κομματι ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟΥΣ... Η επισκεψη του προεδρου στ΄αποδυτηρια, καλη ειναι, αλλα δεν πιστευω οτι θαχει καποιο ιδιαιτερο αποτελεσμα. Αυτο διδασκει το παρελθον. Το ιδιο και τα ταξιματα πριμ. Θα προτιμουσα βεβαια, επιμενω, να ΣΥΝΔΥΑΖΟΤΑΝ με καλα μελετημενη και προσυνεννοημενη με τον προεδρο επισκεψη ΚΑΙ της Θυρας 7. Τα παιδια της, ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΧΤΕΣ. Σιγα...τη συγκρουση καθηκοντων... Ο ηγετης ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ Ν΄ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ τετοιες ενεργειες. Απεναντιας. ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ, ΕΠΙΖΗΤΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΙΚΟ ΚΡΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ...Και ο Μαρινακης ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ. Φυσικα ειναι και θεμα ροης των παιχνιδιων, οπως και - μην ξεχνιομαστε - διαιτησιας. Να δουμε λοιπον. Εγω παντως, ναι μεν δεν φοβαμαι, κραταω ομως ΄΄λογικων διαστασεων΄΄καλαθι...
Υ.Γ. Ολα τα λεφτα στο σχολιο σου, αυτο το...ΒΑΡΕΤΟ 2 -Ο!
Κομβικό σημείο για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα το τελευταίο διάστημα θεωρώ πως αποτελεί η κακή διαχείριση των τριών - τεσσάρων ημερών μετά την νίκη με την Μάντσεστερ και μέχρι τον αγώνα με την ζέλα, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας πάντα η επιλογή να κατεβούμε με την ίδια εντεκάδα δεν περπάτησε, σίγουρα έπαιξε ρόλο η κούραση, πιο πολύ όμως φάνηκε απροετοίμαστη η ομάδα κυρίως στον ψυχολογικό τομέα και στον τομέα της τακτικής, όλοι είχαν μείνει στον αγώνα με την Μάντσεστερ, Ψυχολογικά το παιχνίδι στοίχισε στην ομάδα...
Ο Μίτσελ σύμφωνα με τα λεγόμενα του επέλεξε τους ίδιους 11 για λόγους επιβράβευσης και όχι αγωνιστικούς, με αφορμή την κακή εμφάνιση στο ντέρμπι στα επόμενα εντός συνόρων παιχνίδια εφάρμοζε βαθύ ροτέσιον ακόμα και στην Τούμπα, φυσικά ρόλο έπαιξαν και οι τραυματισμοί οι οποίοι κόστισαν ειδικά στον επιθετικό τομέα, Σαβιόλα(ακόμα εκτός;;;)Ολαιτάν (πάνω που είχε δέσει και έβγαζε φωτιές), Ιμπαγάσα (στο πρώτο τέταρτο σε Τούμπα)και έπειτα Μαρκάνο.
Το ροτέσιον και λόγω τραυματισμών δεν ήταν ορθολογικό με αποτέλεσμα τον αποσυντονισμό της ομάδας που πλέον είχε να διαχειριστεί και την ρεβάνς στην Αγγλία.
Σε όλα τα παραπάνω θα προσθέσω και την τάση του Ολυμπιακού να αράζει μετά την εξασφάλιση του τίτλου ειδικά όταν γίνεται αρκετά πρώιμα όπως φέτος.
Η ενδιάμεση ρεβάνς στην Αγγλία έδειξε πως μπορεί η ομάδα να αντιδρά και να επανέρχεται όταν απαιτείται για ένα κρίσιμο παιχνίδι (άσχετα αν έγιναν κ εκεί λάθη και χάθηκε η ευκαιρία), το ερώτημα και με αφορμή το μάτς της Τετάρτης(τεράστια η σημασία του!!!)είναι αν θα προλάβει ο ομάδα να ανεβάσει αγωνιστικές στροφές μετά τον λήθαργο (θεωρώ δεδομένο πως ψυχολογικά θα μπουν με μάτι που γυαλίζει αν και μια επίσκεψη της 7 όπως παλιά κρίνεται αναγκαία)και να εμφανιστεί όπως πρέπει για απαντήσεις, και δεν είναι η νίκη απάντηση, την θεωρώ δεδομένη...
Ο κόσμος θα κάνει αυτό που πρέπει μεθαύριο αλλά να δείξει και υπομονή, μην επαναληφθούν οι αποδοκιμασίες αν κάτι στραβώσει η δεν πάει καλά, ειδικά κατά την διάρκεια του αγώνα, τα γκόλ μπορεί να έρθουν πολλά και οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα και στην αγαπημένη μας μπουγατσούπολη...
Τα κακώς κείμενα να συζητηθούν όταν πρέπει