ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2013 - 2014 part 1
Γράφτηκε απο dono στις 16:48 | 24-04-2014
Με το πέρας των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας, ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς. Όπως και πέρυσι θα τον χωρίσουμε σε 3 μέρη. Το πρώτο που θα αφορά το Ελληνικό πρωτάθλημα, το δεύτερο που θα αφορά τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας και τέλος το τρίτο μέρος που θα ασχοληθεί με τα πεπραγμένα της ομάδας στην διοργάνωση του Ελληνικού κυπέλλου.
Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι ο στόχος κατακτήθηκε και φέτος. Κι αυτός ο τίτλος κατακτήθηκε με έναν τρόπο εμφατικό, που αν δεν υπήρχε το απύθμενο κόμπλεξ όλων των απέναντι, κανονικά θα έπρεπε να αποδώσουν όλοι τα εύσημα στην ομάδα, αφού αυτή είχε μια από τις πιο παραγωγικές χρονιές της ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά είπαμε το κόμπλεξ είναι απύθμενο... Το Ελληνικό πρωτάθλημα άρχισε με την ομάδα, όπως ήταν και αναμενόμενο, να διασύρει τους αντιπάλους της και να σκορπά πόνο σε κάθε αγωνιστική. Όλα αυτά μέχρι και τις αρχές του 2014, γιατί μετά το πρωτάθλημα είχε κριθεί, μετά η σκέψη ήταν στις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας με αντίπαλο την ManchesterUnited στην φάση των 16 του CL. Σε αυτά τα πλαίσια ήρθαν και τα πρώτα αποτελέσματα με μέτριες εμφανίσεις, αλλά αυτό που πείραξε περισσότερο όλους μας ήταν σαφώς οι 4 ήττες με ζέλα (εντός), μπάοκ (εκτός), Αστέρα (εκτός) και Γιάννενα (εκτός), με έναν επιμέρους απολογισμό αποτελεσμάτων 4 ήττες σε 6 παιχνίδια. Ο τελικός απολογισμός των 86 γκολ υπέρ και των 17 γκολ κατά, δείχνει την απόλυτη κυριαρχία μας σε ένα πρωτάθλημα που η ομάδα με το εξαιρετικό της αγωνιστικό της πρόσωπο, το είχε κερδίσει από τον Δεκ ουσιαστικά. Στην ουσία οι εμφανίσεις της ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα στην δύση του πρωταθλήματος, επέτρεψε κάποιες μικρές γκρίνιες, κάποιες μικρά ψεγάδια στην ομολογουμένως πολύ καλή χρονιά. Τον απολογισμό για την δική μας ευκολία θα τον χωρίσουμε στους 4 βασικούς τομείς της ραχοκοκαλιάς της ομάδας, το έμψυχο υλικό, τον προπονητή, την Διοίκηση και τέλος τον κόσμο της ομάδας.
Έμψυχο υλικό
Είναι σαφές ότι μετά από μια τόσο αποδοτική χρονιά σε αριθμούς υπήρχαν παίκτες που ανέβηκαν επίπεδο, αρκετοί παίκτες που τους είδαμε πολύ καλύτερους από πέρυσι, νεοαποκτηθέντες παίκτες που έδωσαν το κάτι παραπάνω. Υπήρχαν και παίκτες όμως που ο τελικός έλεγχος είναι μάλλον μέτριος, ταυτόσημος με την προσφορά τους φέτος στην ομάδα. Ας αρχίσουμε από τους πρώτους, διευκρινίζοντας ότι σε αυτό το άρθρο ασχολιόμαστε μόνο σε ότι αφορά το Ελληνικό πρωτάθλημα..
Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι ο στόχος κατακτήθηκε και φέτος. Κι αυτός ο τίτλος κατακτήθηκε με έναν τρόπο εμφατικό, που αν δεν υπήρχε το απύθμενο κόμπλεξ όλων των απέναντι, κανονικά θα έπρεπε να αποδώσουν όλοι τα εύσημα στην ομάδα, αφού αυτή είχε μια από τις πιο παραγωγικές χρονιές της ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά είπαμε το κόμπλεξ είναι απύθμενο... Το Ελληνικό πρωτάθλημα άρχισε με την ομάδα, όπως ήταν και αναμενόμενο, να διασύρει τους αντιπάλους της και να σκορπά πόνο σε κάθε αγωνιστική. Όλα αυτά μέχρι και τις αρχές του 2014, γιατί μετά το πρωτάθλημα είχε κριθεί, μετά η σκέψη ήταν στις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας με αντίπαλο την ManchesterUnited στην φάση των 16 του CL. Σε αυτά τα πλαίσια ήρθαν και τα πρώτα αποτελέσματα με μέτριες εμφανίσεις, αλλά αυτό που πείραξε περισσότερο όλους μας ήταν σαφώς οι 4 ήττες με ζέλα (εντός), μπάοκ (εκτός), Αστέρα (εκτός) και Γιάννενα (εκτός), με έναν επιμέρους απολογισμό αποτελεσμάτων 4 ήττες σε 6 παιχνίδια. Ο τελικός απολογισμός των 86 γκολ υπέρ και των 17 γκολ κατά, δείχνει την απόλυτη κυριαρχία μας σε ένα πρωτάθλημα που η ομάδα με το εξαιρετικό της αγωνιστικό της πρόσωπο, το είχε κερδίσει από τον Δεκ ουσιαστικά. Στην ουσία οι εμφανίσεις της ομάδας στο Ελληνικό πρωτάθλημα στην δύση του πρωταθλήματος, επέτρεψε κάποιες μικρές γκρίνιες, κάποιες μικρά ψεγάδια στην ομολογουμένως πολύ καλή χρονιά. Τον απολογισμό για την δική μας ευκολία θα τον χωρίσουμε στους 4 βασικούς τομείς της ραχοκοκαλιάς της ομάδας, το έμψυχο υλικό, τον προπονητή, την Διοίκηση και τέλος τον κόσμο της ομάδας.
Έμψυχο υλικό
Είναι σαφές ότι μετά από μια τόσο αποδοτική χρονιά σε αριθμούς υπήρχαν παίκτες που ανέβηκαν επίπεδο, αρκετοί παίκτες που τους είδαμε πολύ καλύτερους από πέρυσι, νεοαποκτηθέντες παίκτες που έδωσαν το κάτι παραπάνω. Υπήρχαν και παίκτες όμως που ο τελικός έλεγχος είναι μάλλον μέτριος, ταυτόσημος με την προσφορά τους φέτος στην ομάδα. Ας αρχίσουμε από τους πρώτους, διευκρινίζοντας ότι σε αυτό το άρθρο ασχολιόμαστε μόνο σε ότι αφορά το Ελληνικό πρωτάθλημα..
Ο Μήτρογλου δεν θα μπορούσε να μην είναι σε αυτή την κατηγορία. Έπαιξε ουσιαστικά μόνο το μισό πρωτάθλημα και πρόλαβε σε 846 αγωνιστικά λεπτά να σκοράρει 14 φορές και να δώσει και 2 ασίστ στους συμπαίκτες του. Ο παίκτης όμως τραυματίστηκε στο εκτός έδρας Ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Παρί στις αρχές του Δεκ κι αυτό δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί ξανά στο ίδιο επίπεδο μέχρι και την στιγμή που πήρε μεταγραφή. Η μεταγραφή του προκάλεσε πάταγο στην Ευρώπη, όταν με 15 εκ ευρώ πήγε στην Φούλαμ κι έγινε έτσι η ακριβότερη μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στην ιστορία.
Ο Μανιάτης σε πολλούς αρέσει, σε άλλους τόσους δεν αρέσει καθόλου. Επέλεξα να τον βάλω στους διακριθέντες όχι γιατί ο παίκτης κουβάλησε την ομάδα στις πλάτες του ή είδαμε τον νέο Τσάβι, ή Πογκμπά, αλλά γιατί ήταν μεταμορφωμένος προς το καλύτερο σε σχέση με την περυσινή του απογοητευτική εικόνα. Η αγωνιστική του φετινή εικόνα ήταν πολύ καλή, αποτέλεσε βασικό εργαλείο στην μηχανή της ομάδας, με τον προπονητή να το βλέπει αυτό και τον θεωρεί σημαντικότατο παίκτη. Δεν γνωρίζω σε τι κατάσταση θα τον δούμε μετά το μουντιάλ, γι αυτά έχουμε καιρό να τα σχολιάσουμε το καλοκαίρι.
Ο Σιόβας μας εξέπληξε όλους θετικά με την πρόοδό του στα μέσα της χρονιάς. Από το όρθιο και μονοκόμματο κούτσουρο που είδαμε στα παιχνίδια μέχρι και στα μέσα Σεπτ, την στιγμή που τραυματίστηκε (πολύ σοβαρά, έχασε όλο το υπόλοιπο της περιόδου) ήταν σαφώς ο πιο βελτιωμένος παίκτης του ρόστερ μας. Ανάγκασε όλους τους επικριτές του (πρώτο και καλύτερο την αφεντιά μου) να επιδοθούν σε μια κωλοτούμπα που όμοια της προσωπικά είχα χρόνια να κάνω. Σε τι κατάσταση θα βρεθεί μετά τον τραυματισμό του δεν το γνωρίζω, αλλά δείχνει μεγάλος εργάτης και δυνατός χαρακτήρας, οπότε περιμένουμε την δυνατή επάνοδό του, σε μια θέση που η ομάδα μετά τα Χριστούγεννα εμφανώς πονούσε.
Ο Τσόρι δίδαξε σε πολλούς άμπαλους τι σημαίνει να έχεις ποδοσφαιρική κλάση χωρίς να κάνεις ποδιές, εντυπωσιακές ντρίπλες, και γενικότερα ενέργειες για την κερκίδα. Μοναδικό μελανό του σημείο ήταν το χαμένο πέναλτι με τον βάζελο, μια φάση που θα μπορούσε να μας ξαναβάλει στο παιχνίδι, αλλά εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε πράγμα που να είναι νορμάλ. Έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους με 11 τελικές πάσες, πρόλαβε και έβαλε 5 γκολ, αποτέλεσε μια ιδανική φυσιογνωμία εντός των γραμμών του γηπέδου και του χρόνου τον περιμένω μόνο καλύτερο. Για τον λόγο ότι τον παίκτη τον ήξερα πριν έρθει στην ομάδα μας δεν θεωρώ την εικόνα του έκπληξη.
Ο Σαλίνο ήταν για εμένα η πιο ευχάριστη έκπληξη των παικτών που αποκτήθηκαν. Με δεδομένα ελαττώματα, αλλά και με σπουδαία προτερήματα κάλυψε επάξια την θέση του δεξιού μπακ, έβγαλε τεράστια ενέργεια που μεταδόθηκε συνολικά στην ομάδα, έκανε με τον Κάμπελ μπροστά του ένα εξαιρετικό δίδυμο στο δεξί φτερό της ομάδας. Με δεύτερη προετοιμασία μαζί με την ομάδα, μόνο καλύτερο παίκτη μπορούμε να δούμε.
Ο Σάμαρης, στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα και με φανέλα βασικού, έδειξε στο πρώτο μισό της περιόδου ότι δικαίως ο Μίτσελ επένδυσε σε αυτόν. Έδειξε ωριμότητα, διάθεση και κυρίως προσόντα να εξελιχθεί στον τύπο του αμυντικού χαφ που γουστάρει ο προπονητής. Μετά τα Χριστούγεννα ο παίκτης ήταν αγνώριστος, μακριά από τον πρόσωπο που έδειξε έως τότε, αλλά αυτό για ένα παιδί με μηδενικές παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο παίζοντας στον Πανιώνιο έως το καλοκαίρι, μάλλον ήταν κάτι αναμενόμενο. Ο Σάμαρης φέτος, ακόμα κι όταν είχε την φανέλα του βασικού, έκανε λάθη, έδειξε μειονεκτήματα, αλλά αυτά φρόντιζε να προσπαθεί να τα διορθώσει μέσα από τα συνεχή παιχνίδια. Έχω μεγάλες προσδοκίες του χρόνου για τον παίκτη, κάτι που έχει δει φυσικά πρώτος ο Μίτσελ, δίνοντας του αρκετό χρόνο συμμετοχής φέτος (3ος στην σχετική λίστα).
Αφήνω τελευταίο τον Ρομπέρτο. Μας ήρθε σαν δανεικός και μεγάλο όνομα, κάτι που απέδειξε με τις εμφανίσεις του, κάτι που ΄΄ανάγκασε΄΄ την Διοίκηση να αποκτήσει τα δικαιώματα του, με ένα ποσό τρελό για τερματοφύλακα, ειδικά για τα Ελληνικά δεδομένα. Ευτυχώς για εμάς ο παίκτης θα κοσμεί την ενδεκάδα μας για πολλά ακόμα χρόνια, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι πραγματικά λύσαμε το πρόβλημα στην θέση κάτω από τα δοκάρια για πάρα πολλά χρόνια ακόμα.
Οι παίκτες που δεν μπόρεσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω και να προσθέσουν κάτι στην εικόνα της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα ήταν πολλοί, χαρακτηριστικοί οι παρακάτω.
Ο Μανωλάς άνετα θα μπορούσε να πάρει βραβείο για τις φετινές του εμφανίσεις στο πρώτο μισό της χρονιάς, κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον κι από αρκετούς συλλόγους του εξωτερικού για την απόκτησή του. Έδειξε ότι ξεπερνά τις παιδικές ασθένειες, σοβάρεψε κάτι που είναι δεδομένα αναγκαίο για το καπάρωμα της θέσης του κεντρικού αμυντικού. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος όμως ήταν μία από τα ίδια με πέρυσι. Παιχνίδια όπως αυτό με τον ζέλα εντός και ειδικά με τον μπάοκ εκτός, μας εμφάνισαν μια κόπια του περυσινού κακού εαυτού του. Προφανώς παίζει ρόλο κι ο παρτενέρ του κάθε φορά, αλλά στο πρώτο μισό της περιόδου μας έδειξε στοιχεία αμυντικού ηγέτη, κάτι που χάθηκε στο δεύτερο μισό, μιας και πρωταγωνίστησε σε σωρεία ατομικών λαθών και επιπολαιοτήτων. Οι Ευρωπαϊκές του εμφανίσεις σαφώς και του βάζουν συνολικά θετικό πρόσημο στην χρονιά, είπαμε όμως τώρα ασχολούμαστε μόνο με την παρουσία του στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Ο προπονητής του τον εμπιστεύεται, του το δείχνει με την ΄΄εμμονή΄΄ χρησιμοποίησής του ακόμα και σε περιόδους που δεν ήταν καλός, άρα μένει σε αυτόν να βελτιωθεί και να ανέβει άλλο ένα επίπεδο, αν φυσικά δεν πουληθεί το καλοκαίρι σε έναν από τους πολλούς μνηστήρες που ενδιαφέρονται.
Ο Αβραάμ φέτος έδειξε ότι δεν ξεπέρασε εντελώς τον τραυματισμό του. Πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής (8ος παίκτης σε λεπτά συμμετοχής σε ολόκληρο το ρόστερ), σίγουρα είδαμε ένα παίκτη που ήταν η νύχτα με την μέρα σε σχέση με την εικόνα του πριν τις γιορτές, αλλά αυτή η εικόνα δεν φτάνει για να καλύψει επάξια το κενό στην άμυνα, να ξαναδούμε τον παλιό καλό Αβραάμ. Ελπίζω και εύχομαι μετά την κανονική καλοκαιρινή προετοιμασία να ξαναδούμε ψήγματα από τον παίκτη του παρελθόντος που φόρεσε επάξια το περιβραχιόνιο του αρχηγού, γιατί φέτος αυτό δεν το είδαμε. Τον χρειαζόμαστε γιατί προσθέτει τσαμπουκά και ψυχή (χώρια από τα καθαρά αγωνιστικά θέματα) σε μια ομάδα που συνολικά δείχνει να μην πολυενδιαφέρεται γι αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού.
Ο Μασάντο μάλλον ήταν χειρότερος από πέρυσι, βοήθησε λιγότερο από τις κάποιες καλές αναλαμπές του κατά την πρώτη του χρονιά στην ομάδα. Δεν δείχνει αδιάφορος, δείχνει όμως ξενερωμένος, ίσως και δεν του ταιριάζει και η αγωνιστική ταυτότητα του Ολυμπιακού του Μίτσελ. Σε κάθε περίπτωση καλό θα ήταν να απαλλαγούμε από το βαρύ συμβόλαιό του και να έρθει κάποιος άλλος στην θέση του που να βοηθήσει άμεσα παραπάνω.
Ο Χολέβας φέτος ήταν σε μια τροχιά ανοδική έως ένα σημείο, κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά σε όλο το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Προσωπικά δεν με ικανοποιεί αυτό που βλέπω από τον παίκτη στον αγωνιστικό χώρο. Φιλότιμος, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά η θέση και κυρίως ο ρόλος του στην ομάδα είναι πολύ πιο σύνθετος από το να διεκπεραιώνει απλά την θέση του στην άμυνα. Φέτος ήταν ανύπαρκτος επιθετικά και αυτό στοίχισε πολύ στην ανάπτυξη της ομάδας. Ανάπτυξη ομάδας Μίτσελ με τα ακραία μπακ καρφωμένα στην άμυνα απλά δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη. Από τον παίκτη δεν βλέπω θεαματική βελτίωση στο μέλλον, ιδιαίτερα σε μια χρονιά που θα έχει προηγηθεί ένα καλοκαίρι με μουντιάλ. Αν πουληθεί, πάμε φουλ για 2 αριστερά μπακ, μιας και ο Μπονγκ εμφανώς δεν κάνει αν κρίνουμε από αυτό που συνολικά είδαμε φέτος.
Μια αναφορά αξίζει να κάνουμε σε δύο παίκτες που θα έπρεπε να ήταν βαρόμετρα βάση του συμβολαίου τους. Ο Σαβιόλα με το μεγαλύτερο συμβόλαιο στο ρόστερ, προσωπικά δεν με ικανοποίησε. Δεν είναι ότι πετούσε χαρταετό, προσπάθησε και βοήθησε τα μέγιστα για να έχει ο Μήτρογλου την εξαιρετική αγωνιστική του εικόνα, αλλά πρώτον ο παίκτης δεν έπαιξε ουσιαστικά μετά τα Χριστούγεννα λόγω τραυματισμού και δεύτερον δεν είναι δυνατόν όταν αγωνίζεται να μην ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Όταν παίζουν παίκτες με τέτοια προσόντα στο Ελληνικό πρωτάθλημα οφείλουν να ξεχωρίζουν. Αν όχι υπάρχει πρόβλημα πρωτίστως για την ομάδα. Αναμένω τον παίκτη με ολόκληρη προετοιμασία με την ομάδα στα πόδια του γιατί του χρόνου δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Ο δεύτερος παίκτης της ομάδας που ανήκει στην παραπάνω κατηγορία είναι ο Κάμπελ. Φέτος πήρε, μετά τον Ρομπέρτο, τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην ομάδα. Έδειξε ένα πολύ καλό πρόσωπο ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή σε άμυνα και επίθεση, με εξαιρετικά παιχνίδια στα πόδια του, χαρακτηριστικό είναι το ντέρμπι με τον μπάοκ στο Καραϊσκάκη. Τα θέματα που εντοπίζω εγώ με τον παίκτη είναι δύο. Το πρώτο είναι σαφώς η τιμή πώλησής του από την Άρσεναλ, 7 εκ ευρώ τα οποία δεν θεωρώ ότι αξίζει να τα δώσουμε για να αγοράσουμε τον παίκτη, αφού μάλλον μπορούμε να βρούμε κάτι τουλάχιστον ισάξιο με λιγότερα χρήματα. Τώρα, αν δεν ισχύει το παραπάνω νούμερο και μιλάμε για κάτι πολύ μικρότερο σαφώς και θεωρώ εξαιρετικά πολύτιμο τον παίκτη για την ομάδα μας και είμαι υπέρ της παραμονής του. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αγωνιστική συμπεριφορά του παίκτη. Στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια εξαφανίστηκε, δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο κι αυτό θα πρέπει σίγουρα να το πάρουμε υπ' όψιν μας αν μπούμε σε διαδικασία συζήτησης για την εξαγορά του.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί παίκτες όπως ο Ολαϊτάν, ο Τόρες, οι ποδοσφαιριστές της ομάδας νέων που πήραν ευκαιρίες φέτος, που δεν μπορώ να τους κρίνω σοβαρά λόγω της μικρής συμμετοχής τους στο πρωτάθλημα. Ειδικά για τον Ολαϊτάν ακριβώς στο σημείο που ήταν στα καλύτερά του, ήρθε ο τραυματισμός και μας άφησε με την απορία τι θα μπορούσαμε να δούμε παραπάνω από τον παίκτη, η γενική εικόνα όμως είναι σίγουρα απολύτως ενθαρρυντική.
Σίγουρα αδικώ ή και ενδεχομένως ξεχνώ κάποιον ποδοσφαιριστή, το παραπάνω όμως στηρίζεται καθαρά σε υποκειμενικά ποδοσφαιρικά κριτήρια, άρα περιμένω και την δική σας οπτική για το θέμα.
Προπονητής
Φέτος η χρονιά εξελίχθηκε πολύ περίεργα για τον προπονητή, μια χρονιά που άρχισε με γκρίνια και αμφισβήτηση και κατέληξε σε μια σχεδόν καθολική αναγνώριση των ικανοτήτων και της συμβολής του στα φετινά κατορθώματα της ομάδας μας. Γιατί σε αυτά που είδαμε φέτος ο προπονητής ήταν ο πρωτομάστορας, ο δημιουργός και γενικός κουμανταδόρος και ως τέτοιος κρίνεται τώρα.
Ο Μίτσελ φέτος μας επιβεβαίωσε κάποια πράγματα που είχαμε δει με την περυσινή του παρουσία στον πάγκο της ομάδας. Μας έδειξε δείγματα μεγάλης δικαιοσύνης στον τρόπο και στον χρόνο συμμετοχής των παικτών στο πρωτάθλημα. Κανείς από τους ποδοσφαιριστές δεν πρέπει να αισθάνεται αδικημένος, κανείς δεν μπορεί να πει ότι στην τελική δεν πήρε τις ευκαιρίες του στην διάρκεια της χρονιάς.
Επίσης είδαμε την γνωστή απίστευτη διαχείριση της ομάδας που κάνει στην διάρκεια του αγώνα, πραγματικά είναι από τα θέματα που τον θεωρώ εξαιρετικό προπονητή. Οι αλλαγές του, εσωτερικές ή κανονικές, είναι πάντα λογικές ή βάση πλάνου. Δεν έχει κανένα κόλλημα να κάνει, όταν αυτός το κρίνει απαραίτητο, αλλαγή στο ημίχρονο, ή να κλείνει τις αλλαγές του στο 60΄. Αυτό δείχνει προπονητή με οξυδέρκεια, ευελιξία και πλάνο.
Από την άλλη, η εικόνα της ομάδας μετά τον Ιαν δεν ήταν αυτή που έπρεπε κι σίγουρα δεν ξαναείδαμε ποτέ την αντίστοιχη εικόνα της ομάδας μέχρι τον Δεκ. Μια ομάδα που σκορπούσε τον τρόμο στους αντιπάλους της, έγινε ξαφνικά μια ομάδα που δεν νικούσε εύκολα κανέναν αντίπαλο, είδαμε μια ομάδα που ενώ μπορεί να τρέχει με την 5η ταχύτητα, αυτή έτρεχε με την 3η και αδυνατούσε να ανεβάσει ρυθμό. Αυτό σίγουρα έχει και τις αγωνιστικές του αιτίες του, όπως είναι η έλλειψη διαθέσιμου επιθετικού στο ρόστερ, κούραση σημαντικών εργαλείων της ομάδας, αλλά έχει κι αυτός τις δικές του ευθύνες προφανώς γι αυτό. Υπήρχαν σαφέστατες ευρωπαϊκές προτεραιότητες στο αγωνιστικό πρόγραμμα της ομάδας, συνέβαλε τα μέγιστα το γεγονός ότι ουσιαστικά ο τίτλος είχε κριθεί από πολύ νωρίς και του έδινε αυτή την δυνατότητα στην προετοιμασία των παικτών.
Τα τελευταία νέα είναι ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού τα βρήκε σε όλα με τον προπονητή και οι δύο πλευρές ανανέωσαν τουλάχιστον για του χρόνου την συνεργασία τους, κάτι που φαντάζει στα μάτια μου εντελώς λογικό με βάση τα πεπρεγμένα εντός του γηπέδου φέτος. Ο Μίτσελ έχει δείξει ότι μπορεί να κουμαντάρει τα αποδυτήρια, μπορεί να κουμαντάρει μεγάλα ρόστερ, όπως αυτό και της επόμενης χρονιάς. Κάθε υγιής οπαδός του γαύρου πρέπει να επικροτήσει την παραμονή του προπονητή, γιατί δεν υπάρχει συνέχεια στην φετινή θετική εικόνα με νέο προπονητή το καλοκαίρι και μια εκ νέου σαρωτική αλλαγή στο ρόστερ της ομάδας.
Διοίκηση
Η κριτική στην Διοίκηση φέτος πρέπει μοιραία να επικεντρωθεί μοιραία στην στήριξη της ομάδας κατά την διάρκεια της περιόδου, μια στήριξη οικονομική, ψυχολογική και σίγουρα αγωνιστική.
Η Διοίκηση εξακολουθεί να κινείται εκτός γραμμής των περισσοτέρων ανταγωνιστών μας. Δεν χρωστάει σε παίκτες, δεν χρωστάει σε εφορία, δεν χρωστάει σε προμηθευτές. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, παίρνει μεγαλύτερη διάσταση όταν όλοι οι άμεσοι ή αιώνιοι ανταγωνιστές σου δεν το κάνουν αυτό, διευκολύνοντας έτσι την ρευστότητα τους και γράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους την όποια αθλητική νομοθεσία, μια νομοθεσία που φροντίζουν πρώτιστα οι αρμόδιες αρχές και ομοσπονδίες να την εφαρμόζουν κατά το δοκούν, όπως συμφέρει πάντα τις ανταγωνίστριες ομάδες του Ολυμπιακού. Με αυτό τον τρόπο και πρακτική, οι σύλλογοι χωρίς χρήματα χτίζουν ομάδες που μας ανταγωνίζονται για τους εγχώριους τίτλους και πρωταγωνιστούν στην αντιολυμπιακή προπαγάνδα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού πήρε μια απόφαση σταθμό για τα σημερινά αθλητικά δεδομένα της χώρας. Αντί να καθίσει πάνω στα έτοιμα, πάνω στην φετινή ομάδα και να συνεχίζει να κατακτά τους εγχώριους τίτλους, αυτός δήλωσε κατηγορηματικά ότι θα ενισχύσει την ομάδα με όποιον τρόπο θεωρεί σωστό ο προπονητής, με σκοπό την όσο μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διάκριση γίνεται. Την ίδια ώρα ο Ιβάν μπουκάρει στην Ελληνική Βουλή και απαιτεί από την Πολιτεία εκβιαστικά να του διαγράψουν τα χρέη. Άλλο ήθος, άλλο ύφος, άλλα έθιμα.
Η Διοίκηση ήταν πάντα κοντά στα δύσκολα, στην διάρκεια της περιόδου. Με μια μικρή παρένθεση στην αρχή της περιόδου και ειδικά μετά το φιλικό με την Λίβερπουλ και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι με την Καλλονή στο ΟΑΚΑ, που υπήρχε μια δυσαρέσκεια (όπως έβγαινε από τα ΑΡΔάκια) στο πρόσωπο του προπονητή. Μια δυσαρέσκεια που ευτυχώς για τον σύλλογο, δεν πήρε την μορφή μιας απόφασης εν θερμώ, αλλά υπήρχε υπομονή και φαινομενική στήριξη στον προπονητή. Ο ίδιος ο προπονητής και η ομάδα γενικότερα με τα πράγματα που κατάφερε στην συνέχεια της χρονιάς, δείχνουν το πόσο σωστή ήταν αυτή η απόφαση της Διοίκησης. Η εμπιστοσύνη, αλλά κυρίως η αλληλοκατανόηση τελικά μεταξύ προπονητή και Προέδρου που ήρθε λίγο αργότερα, έφερε την στήριξη της ομάδας ακόμα και σε αποτελέσματα - κόλαφο στην περίοδο, όπως αυτό της ήττας της ομάδας από τον ζέλα μέσα στον ναό. Μετά από το συγκεκριμένο παιχνίδι, η Διοίκηση ήταν αυτή που βγήκε μπροστά και υπερασπίστηκε το έργο όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Για να έχει μια ομάδα τα φετινά αποτελέσματα του Ολυμπιακού, πρέπει να συντρέχουν ταυτόχρονα πολλές συνθήκες, όπως καλό ρόστερ, καλός προπονητής, στήριξη από τον κόσμο, αλλά φυσικά και μια Διοίκηση δυνατή, ικανή και άξια. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, ο ρόλος της Διοίκησης φέτος ήταν κομβικός και απολύτως επιτυχημένος.
Οπαδοί
Σε σχέση με την εμετική περυσινή ατμόσφαιρα στο γήπεδο, φέτος τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, πιο υγιή και σίγουρα πιο υποστηρικτικά στην ομάδα μας. Μικροπαρατράγουδα και γκρίνιες είχαμε, αλλά σε βαθμό που να τα θεωρήσουμε μέσα στο πρόγραμμα. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι με όλα, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι την ίδια ποδοσφαιρική οπτική και αυτό είναι κάτι που έγκειται στο υποκειμενικό και δεν θα αλλάξει ποτέ. Πάντα το θέμα ήταν πως αυτή η μουρμούρα, δεν θα επηρεάζει την ομάδα. Ο οπαδός πρέπει να καταλάβει δύο πολύ σημαντικά πράγματα που υπάρχουν από την αρχή του ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχει ομάδα που να ρίχνει 4-5άρες από τον Σεπτ μέχρι και τον Μάιο και το σπουδαιότερο δεν μπορείς εύκολα να ρίξεις με άνεση 4-5άρες σε ντέρμπι που εσύ παίζεις για το γόητρο και ο άλλος αγωνίζεται για την επιβίωσή του, όσο μεγάλη κι αν είναι η αγωνιστική διαφορά των δύο ομάδων την δεδομένη στιγμή.
Όταν ο σύλλογος δέχεται πόλεμο και εμείς καθόμαστε στην κερκίδα και όχι μόνο τον επικροτούμε με την στάση μας, αλλά βοηθάμε κάθε τι αντιολυμπιακό στην προπαγάνδα τους, τότε δεν έχουμε θέση στο γήπεδο. Αυτό φαίνεται ότι έγινε κατανοητό φέτος και τα πράγματα ήταν καλύτερα. Του χρόνου θα πρέπει όσοι πάμε γήπεδο να είμαστε ταλιμπάν, να μην επιτρέψουμε στον οποιονδήποτε αντίπαλο να νομίσει ότι έρχεται στον ναό για να κάνει πλάκα ή τουρισμό. Να του δείξουμε ότι εμείς είμαστε οι πρώτοι σωματοφύλακες της ομάδας και μετά όλοι οι υπόλοιποι.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Ο Σιόβας μας εξέπληξε όλους θετικά με την πρόοδό του στα μέσα της χρονιάς. Από το όρθιο και μονοκόμματο κούτσουρο που είδαμε στα παιχνίδια μέχρι και στα μέσα Σεπτ, την στιγμή που τραυματίστηκε (πολύ σοβαρά, έχασε όλο το υπόλοιπο της περιόδου) ήταν σαφώς ο πιο βελτιωμένος παίκτης του ρόστερ μας. Ανάγκασε όλους τους επικριτές του (πρώτο και καλύτερο την αφεντιά μου) να επιδοθούν σε μια κωλοτούμπα που όμοια της προσωπικά είχα χρόνια να κάνω. Σε τι κατάσταση θα βρεθεί μετά τον τραυματισμό του δεν το γνωρίζω, αλλά δείχνει μεγάλος εργάτης και δυνατός χαρακτήρας, οπότε περιμένουμε την δυνατή επάνοδό του, σε μια θέση που η ομάδα μετά τα Χριστούγεννα εμφανώς πονούσε.
Ο Τσόρι δίδαξε σε πολλούς άμπαλους τι σημαίνει να έχεις ποδοσφαιρική κλάση χωρίς να κάνεις ποδιές, εντυπωσιακές ντρίπλες, και γενικότερα ενέργειες για την κερκίδα. Μοναδικό μελανό του σημείο ήταν το χαμένο πέναλτι με τον βάζελο, μια φάση που θα μπορούσε να μας ξαναβάλει στο παιχνίδι, αλλά εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε πράγμα που να είναι νορμάλ. Έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους με 11 τελικές πάσες, πρόλαβε και έβαλε 5 γκολ, αποτέλεσε μια ιδανική φυσιογνωμία εντός των γραμμών του γηπέδου και του χρόνου τον περιμένω μόνο καλύτερο. Για τον λόγο ότι τον παίκτη τον ήξερα πριν έρθει στην ομάδα μας δεν θεωρώ την εικόνα του έκπληξη.
Ο Σαλίνο ήταν για εμένα η πιο ευχάριστη έκπληξη των παικτών που αποκτήθηκαν. Με δεδομένα ελαττώματα, αλλά και με σπουδαία προτερήματα κάλυψε επάξια την θέση του δεξιού μπακ, έβγαλε τεράστια ενέργεια που μεταδόθηκε συνολικά στην ομάδα, έκανε με τον Κάμπελ μπροστά του ένα εξαιρετικό δίδυμο στο δεξί φτερό της ομάδας. Με δεύτερη προετοιμασία μαζί με την ομάδα, μόνο καλύτερο παίκτη μπορούμε να δούμε.
Ο Σάμαρης, στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα και με φανέλα βασικού, έδειξε στο πρώτο μισό της περιόδου ότι δικαίως ο Μίτσελ επένδυσε σε αυτόν. Έδειξε ωριμότητα, διάθεση και κυρίως προσόντα να εξελιχθεί στον τύπο του αμυντικού χαφ που γουστάρει ο προπονητής. Μετά τα Χριστούγεννα ο παίκτης ήταν αγνώριστος, μακριά από τον πρόσωπο που έδειξε έως τότε, αλλά αυτό για ένα παιδί με μηδενικές παραστάσεις σε αυτό το επίπεδο παίζοντας στον Πανιώνιο έως το καλοκαίρι, μάλλον ήταν κάτι αναμενόμενο. Ο Σάμαρης φέτος, ακόμα κι όταν είχε την φανέλα του βασικού, έκανε λάθη, έδειξε μειονεκτήματα, αλλά αυτά φρόντιζε να προσπαθεί να τα διορθώσει μέσα από τα συνεχή παιχνίδια. Έχω μεγάλες προσδοκίες του χρόνου για τον παίκτη, κάτι που έχει δει φυσικά πρώτος ο Μίτσελ, δίνοντας του αρκετό χρόνο συμμετοχής φέτος (3ος στην σχετική λίστα).
Αφήνω τελευταίο τον Ρομπέρτο. Μας ήρθε σαν δανεικός και μεγάλο όνομα, κάτι που απέδειξε με τις εμφανίσεις του, κάτι που ΄΄ανάγκασε΄΄ την Διοίκηση να αποκτήσει τα δικαιώματα του, με ένα ποσό τρελό για τερματοφύλακα, ειδικά για τα Ελληνικά δεδομένα. Ευτυχώς για εμάς ο παίκτης θα κοσμεί την ενδεκάδα μας για πολλά ακόμα χρόνια, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι πραγματικά λύσαμε το πρόβλημα στην θέση κάτω από τα δοκάρια για πάρα πολλά χρόνια ακόμα.
Οι παίκτες που δεν μπόρεσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω και να προσθέσουν κάτι στην εικόνα της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα ήταν πολλοί, χαρακτηριστικοί οι παρακάτω.
Ο Μανωλάς άνετα θα μπορούσε να πάρει βραβείο για τις φετινές του εμφανίσεις στο πρώτο μισό της χρονιάς, κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον κι από αρκετούς συλλόγους του εξωτερικού για την απόκτησή του. Έδειξε ότι ξεπερνά τις παιδικές ασθένειες, σοβάρεψε κάτι που είναι δεδομένα αναγκαίο για το καπάρωμα της θέσης του κεντρικού αμυντικού. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος όμως ήταν μία από τα ίδια με πέρυσι. Παιχνίδια όπως αυτό με τον ζέλα εντός και ειδικά με τον μπάοκ εκτός, μας εμφάνισαν μια κόπια του περυσινού κακού εαυτού του. Προφανώς παίζει ρόλο κι ο παρτενέρ του κάθε φορά, αλλά στο πρώτο μισό της περιόδου μας έδειξε στοιχεία αμυντικού ηγέτη, κάτι που χάθηκε στο δεύτερο μισό, μιας και πρωταγωνίστησε σε σωρεία ατομικών λαθών και επιπολαιοτήτων. Οι Ευρωπαϊκές του εμφανίσεις σαφώς και του βάζουν συνολικά θετικό πρόσημο στην χρονιά, είπαμε όμως τώρα ασχολούμαστε μόνο με την παρουσία του στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Ο προπονητής του τον εμπιστεύεται, του το δείχνει με την ΄΄εμμονή΄΄ χρησιμοποίησής του ακόμα και σε περιόδους που δεν ήταν καλός, άρα μένει σε αυτόν να βελτιωθεί και να ανέβει άλλο ένα επίπεδο, αν φυσικά δεν πουληθεί το καλοκαίρι σε έναν από τους πολλούς μνηστήρες που ενδιαφέρονται.
Ο Αβραάμ φέτος έδειξε ότι δεν ξεπέρασε εντελώς τον τραυματισμό του. Πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής (8ος παίκτης σε λεπτά συμμετοχής σε ολόκληρο το ρόστερ), σίγουρα είδαμε ένα παίκτη που ήταν η νύχτα με την μέρα σε σχέση με την εικόνα του πριν τις γιορτές, αλλά αυτή η εικόνα δεν φτάνει για να καλύψει επάξια το κενό στην άμυνα, να ξαναδούμε τον παλιό καλό Αβραάμ. Ελπίζω και εύχομαι μετά την κανονική καλοκαιρινή προετοιμασία να ξαναδούμε ψήγματα από τον παίκτη του παρελθόντος που φόρεσε επάξια το περιβραχιόνιο του αρχηγού, γιατί φέτος αυτό δεν το είδαμε. Τον χρειαζόμαστε γιατί προσθέτει τσαμπουκά και ψυχή (χώρια από τα καθαρά αγωνιστικά θέματα) σε μια ομάδα που συνολικά δείχνει να μην πολυενδιαφέρεται γι αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού.
Ο Μασάντο μάλλον ήταν χειρότερος από πέρυσι, βοήθησε λιγότερο από τις κάποιες καλές αναλαμπές του κατά την πρώτη του χρονιά στην ομάδα. Δεν δείχνει αδιάφορος, δείχνει όμως ξενερωμένος, ίσως και δεν του ταιριάζει και η αγωνιστική ταυτότητα του Ολυμπιακού του Μίτσελ. Σε κάθε περίπτωση καλό θα ήταν να απαλλαγούμε από το βαρύ συμβόλαιό του και να έρθει κάποιος άλλος στην θέση του που να βοηθήσει άμεσα παραπάνω.
Ο Χολέβας φέτος ήταν σε μια τροχιά ανοδική έως ένα σημείο, κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά σε όλο το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Προσωπικά δεν με ικανοποιεί αυτό που βλέπω από τον παίκτη στον αγωνιστικό χώρο. Φιλότιμος, δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό, αλλά η θέση και κυρίως ο ρόλος του στην ομάδα είναι πολύ πιο σύνθετος από το να διεκπεραιώνει απλά την θέση του στην άμυνα. Φέτος ήταν ανύπαρκτος επιθετικά και αυτό στοίχισε πολύ στην ανάπτυξη της ομάδας. Ανάπτυξη ομάδας Μίτσελ με τα ακραία μπακ καρφωμένα στην άμυνα απλά δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη. Από τον παίκτη δεν βλέπω θεαματική βελτίωση στο μέλλον, ιδιαίτερα σε μια χρονιά που θα έχει προηγηθεί ένα καλοκαίρι με μουντιάλ. Αν πουληθεί, πάμε φουλ για 2 αριστερά μπακ, μιας και ο Μπονγκ εμφανώς δεν κάνει αν κρίνουμε από αυτό που συνολικά είδαμε φέτος.
Μια αναφορά αξίζει να κάνουμε σε δύο παίκτες που θα έπρεπε να ήταν βαρόμετρα βάση του συμβολαίου τους. Ο Σαβιόλα με το μεγαλύτερο συμβόλαιο στο ρόστερ, προσωπικά δεν με ικανοποίησε. Δεν είναι ότι πετούσε χαρταετό, προσπάθησε και βοήθησε τα μέγιστα για να έχει ο Μήτρογλου την εξαιρετική αγωνιστική του εικόνα, αλλά πρώτον ο παίκτης δεν έπαιξε ουσιαστικά μετά τα Χριστούγεννα λόγω τραυματισμού και δεύτερον δεν είναι δυνατόν όταν αγωνίζεται να μην ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Όταν παίζουν παίκτες με τέτοια προσόντα στο Ελληνικό πρωτάθλημα οφείλουν να ξεχωρίζουν. Αν όχι υπάρχει πρόβλημα πρωτίστως για την ομάδα. Αναμένω τον παίκτη με ολόκληρη προετοιμασία με την ομάδα στα πόδια του γιατί του χρόνου δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Ο δεύτερος παίκτης της ομάδας που ανήκει στην παραπάνω κατηγορία είναι ο Κάμπελ. Φέτος πήρε, μετά τον Ρομπέρτο, τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην ομάδα. Έδειξε ένα πολύ καλό πρόσωπο ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή σε άμυνα και επίθεση, με εξαιρετικά παιχνίδια στα πόδια του, χαρακτηριστικό είναι το ντέρμπι με τον μπάοκ στο Καραϊσκάκη. Τα θέματα που εντοπίζω εγώ με τον παίκτη είναι δύο. Το πρώτο είναι σαφώς η τιμή πώλησής του από την Άρσεναλ, 7 εκ ευρώ τα οποία δεν θεωρώ ότι αξίζει να τα δώσουμε για να αγοράσουμε τον παίκτη, αφού μάλλον μπορούμε να βρούμε κάτι τουλάχιστον ισάξιο με λιγότερα χρήματα. Τώρα, αν δεν ισχύει το παραπάνω νούμερο και μιλάμε για κάτι πολύ μικρότερο σαφώς και θεωρώ εξαιρετικά πολύτιμο τον παίκτη για την ομάδα μας και είμαι υπέρ της παραμονής του. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αγωνιστική συμπεριφορά του παίκτη. Στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια εξαφανίστηκε, δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο κι αυτό θα πρέπει σίγουρα να το πάρουμε υπ' όψιν μας αν μπούμε σε διαδικασία συζήτησης για την εξαγορά του.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί παίκτες όπως ο Ολαϊτάν, ο Τόρες, οι ποδοσφαιριστές της ομάδας νέων που πήραν ευκαιρίες φέτος, που δεν μπορώ να τους κρίνω σοβαρά λόγω της μικρής συμμετοχής τους στο πρωτάθλημα. Ειδικά για τον Ολαϊτάν ακριβώς στο σημείο που ήταν στα καλύτερά του, ήρθε ο τραυματισμός και μας άφησε με την απορία τι θα μπορούσαμε να δούμε παραπάνω από τον παίκτη, η γενική εικόνα όμως είναι σίγουρα απολύτως ενθαρρυντική.
Σίγουρα αδικώ ή και ενδεχομένως ξεχνώ κάποιον ποδοσφαιριστή, το παραπάνω όμως στηρίζεται καθαρά σε υποκειμενικά ποδοσφαιρικά κριτήρια, άρα περιμένω και την δική σας οπτική για το θέμα.
Προπονητής
Φέτος η χρονιά εξελίχθηκε πολύ περίεργα για τον προπονητή, μια χρονιά που άρχισε με γκρίνια και αμφισβήτηση και κατέληξε σε μια σχεδόν καθολική αναγνώριση των ικανοτήτων και της συμβολής του στα φετινά κατορθώματα της ομάδας μας. Γιατί σε αυτά που είδαμε φέτος ο προπονητής ήταν ο πρωτομάστορας, ο δημιουργός και γενικός κουμανταδόρος και ως τέτοιος κρίνεται τώρα.
Ο Μίτσελ φέτος μας επιβεβαίωσε κάποια πράγματα που είχαμε δει με την περυσινή του παρουσία στον πάγκο της ομάδας. Μας έδειξε δείγματα μεγάλης δικαιοσύνης στον τρόπο και στον χρόνο συμμετοχής των παικτών στο πρωτάθλημα. Κανείς από τους ποδοσφαιριστές δεν πρέπει να αισθάνεται αδικημένος, κανείς δεν μπορεί να πει ότι στην τελική δεν πήρε τις ευκαιρίες του στην διάρκεια της χρονιάς.
Επίσης είδαμε την γνωστή απίστευτη διαχείριση της ομάδας που κάνει στην διάρκεια του αγώνα, πραγματικά είναι από τα θέματα που τον θεωρώ εξαιρετικό προπονητή. Οι αλλαγές του, εσωτερικές ή κανονικές, είναι πάντα λογικές ή βάση πλάνου. Δεν έχει κανένα κόλλημα να κάνει, όταν αυτός το κρίνει απαραίτητο, αλλαγή στο ημίχρονο, ή να κλείνει τις αλλαγές του στο 60΄. Αυτό δείχνει προπονητή με οξυδέρκεια, ευελιξία και πλάνο.
Από την άλλη, η εικόνα της ομάδας μετά τον Ιαν δεν ήταν αυτή που έπρεπε κι σίγουρα δεν ξαναείδαμε ποτέ την αντίστοιχη εικόνα της ομάδας μέχρι τον Δεκ. Μια ομάδα που σκορπούσε τον τρόμο στους αντιπάλους της, έγινε ξαφνικά μια ομάδα που δεν νικούσε εύκολα κανέναν αντίπαλο, είδαμε μια ομάδα που ενώ μπορεί να τρέχει με την 5η ταχύτητα, αυτή έτρεχε με την 3η και αδυνατούσε να ανεβάσει ρυθμό. Αυτό σίγουρα έχει και τις αγωνιστικές του αιτίες του, όπως είναι η έλλειψη διαθέσιμου επιθετικού στο ρόστερ, κούραση σημαντικών εργαλείων της ομάδας, αλλά έχει κι αυτός τις δικές του ευθύνες προφανώς γι αυτό. Υπήρχαν σαφέστατες ευρωπαϊκές προτεραιότητες στο αγωνιστικό πρόγραμμα της ομάδας, συνέβαλε τα μέγιστα το γεγονός ότι ουσιαστικά ο τίτλος είχε κριθεί από πολύ νωρίς και του έδινε αυτή την δυνατότητα στην προετοιμασία των παικτών.
Τα τελευταία νέα είναι ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού τα βρήκε σε όλα με τον προπονητή και οι δύο πλευρές ανανέωσαν τουλάχιστον για του χρόνου την συνεργασία τους, κάτι που φαντάζει στα μάτια μου εντελώς λογικό με βάση τα πεπρεγμένα εντός του γηπέδου φέτος. Ο Μίτσελ έχει δείξει ότι μπορεί να κουμαντάρει τα αποδυτήρια, μπορεί να κουμαντάρει μεγάλα ρόστερ, όπως αυτό και της επόμενης χρονιάς. Κάθε υγιής οπαδός του γαύρου πρέπει να επικροτήσει την παραμονή του προπονητή, γιατί δεν υπάρχει συνέχεια στην φετινή θετική εικόνα με νέο προπονητή το καλοκαίρι και μια εκ νέου σαρωτική αλλαγή στο ρόστερ της ομάδας.
Διοίκηση
Η κριτική στην Διοίκηση φέτος πρέπει μοιραία να επικεντρωθεί μοιραία στην στήριξη της ομάδας κατά την διάρκεια της περιόδου, μια στήριξη οικονομική, ψυχολογική και σίγουρα αγωνιστική.
Η Διοίκηση εξακολουθεί να κινείται εκτός γραμμής των περισσοτέρων ανταγωνιστών μας. Δεν χρωστάει σε παίκτες, δεν χρωστάει σε εφορία, δεν χρωστάει σε προμηθευτές. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, παίρνει μεγαλύτερη διάσταση όταν όλοι οι άμεσοι ή αιώνιοι ανταγωνιστές σου δεν το κάνουν αυτό, διευκολύνοντας έτσι την ρευστότητα τους και γράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους την όποια αθλητική νομοθεσία, μια νομοθεσία που φροντίζουν πρώτιστα οι αρμόδιες αρχές και ομοσπονδίες να την εφαρμόζουν κατά το δοκούν, όπως συμφέρει πάντα τις ανταγωνίστριες ομάδες του Ολυμπιακού. Με αυτό τον τρόπο και πρακτική, οι σύλλογοι χωρίς χρήματα χτίζουν ομάδες που μας ανταγωνίζονται για τους εγχώριους τίτλους και πρωταγωνιστούν στην αντιολυμπιακή προπαγάνδα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού πήρε μια απόφαση σταθμό για τα σημερινά αθλητικά δεδομένα της χώρας. Αντί να καθίσει πάνω στα έτοιμα, πάνω στην φετινή ομάδα και να συνεχίζει να κατακτά τους εγχώριους τίτλους, αυτός δήλωσε κατηγορηματικά ότι θα ενισχύσει την ομάδα με όποιον τρόπο θεωρεί σωστό ο προπονητής, με σκοπό την όσο μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διάκριση γίνεται. Την ίδια ώρα ο Ιβάν μπουκάρει στην Ελληνική Βουλή και απαιτεί από την Πολιτεία εκβιαστικά να του διαγράψουν τα χρέη. Άλλο ήθος, άλλο ύφος, άλλα έθιμα.
Η Διοίκηση ήταν πάντα κοντά στα δύσκολα, στην διάρκεια της περιόδου. Με μια μικρή παρένθεση στην αρχή της περιόδου και ειδικά μετά το φιλικό με την Λίβερπουλ και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι με την Καλλονή στο ΟΑΚΑ, που υπήρχε μια δυσαρέσκεια (όπως έβγαινε από τα ΑΡΔάκια) στο πρόσωπο του προπονητή. Μια δυσαρέσκεια που ευτυχώς για τον σύλλογο, δεν πήρε την μορφή μιας απόφασης εν θερμώ, αλλά υπήρχε υπομονή και φαινομενική στήριξη στον προπονητή. Ο ίδιος ο προπονητής και η ομάδα γενικότερα με τα πράγματα που κατάφερε στην συνέχεια της χρονιάς, δείχνουν το πόσο σωστή ήταν αυτή η απόφαση της Διοίκησης. Η εμπιστοσύνη, αλλά κυρίως η αλληλοκατανόηση τελικά μεταξύ προπονητή και Προέδρου που ήρθε λίγο αργότερα, έφερε την στήριξη της ομάδας ακόμα και σε αποτελέσματα - κόλαφο στην περίοδο, όπως αυτό της ήττας της ομάδας από τον ζέλα μέσα στον ναό. Μετά από το συγκεκριμένο παιχνίδι, η Διοίκηση ήταν αυτή που βγήκε μπροστά και υπερασπίστηκε το έργο όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Για να έχει μια ομάδα τα φετινά αποτελέσματα του Ολυμπιακού, πρέπει να συντρέχουν ταυτόχρονα πολλές συνθήκες, όπως καλό ρόστερ, καλός προπονητής, στήριξη από τον κόσμο, αλλά φυσικά και μια Διοίκηση δυνατή, ικανή και άξια. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, ο ρόλος της Διοίκησης φέτος ήταν κομβικός και απολύτως επιτυχημένος.
Οπαδοί
Σε σχέση με την εμετική περυσινή ατμόσφαιρα στο γήπεδο, φέτος τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, πιο υγιή και σίγουρα πιο υποστηρικτικά στην ομάδα μας. Μικροπαρατράγουδα και γκρίνιες είχαμε, αλλά σε βαθμό που να τα θεωρήσουμε μέσα στο πρόγραμμα. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι με όλα, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι την ίδια ποδοσφαιρική οπτική και αυτό είναι κάτι που έγκειται στο υποκειμενικό και δεν θα αλλάξει ποτέ. Πάντα το θέμα ήταν πως αυτή η μουρμούρα, δεν θα επηρεάζει την ομάδα. Ο οπαδός πρέπει να καταλάβει δύο πολύ σημαντικά πράγματα που υπάρχουν από την αρχή του ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχει ομάδα που να ρίχνει 4-5άρες από τον Σεπτ μέχρι και τον Μάιο και το σπουδαιότερο δεν μπορείς εύκολα να ρίξεις με άνεση 4-5άρες σε ντέρμπι που εσύ παίζεις για το γόητρο και ο άλλος αγωνίζεται για την επιβίωσή του, όσο μεγάλη κι αν είναι η αγωνιστική διαφορά των δύο ομάδων την δεδομένη στιγμή.
Όταν ο σύλλογος δέχεται πόλεμο και εμείς καθόμαστε στην κερκίδα και όχι μόνο τον επικροτούμε με την στάση μας, αλλά βοηθάμε κάθε τι αντιολυμπιακό στην προπαγάνδα τους, τότε δεν έχουμε θέση στο γήπεδο. Αυτό φαίνεται ότι έγινε κατανοητό φέτος και τα πράγματα ήταν καλύτερα. Του χρόνου θα πρέπει όσοι πάμε γήπεδο να είμαστε ταλιμπάν, να μην επιτρέψουμε στον οποιονδήποτε αντίπαλο να νομίσει ότι έρχεται στον ναό για να κάνει πλάκα ή τουρισμό. Να του δείξουμε ότι εμείς είμαστε οι πρώτοι σωματοφύλακες της ομάδας και μετά όλοι οι υπόλοιποι.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Aν πραγματικά θες να φτιάξεις ομάδα που θα κοιτάξει στα ίσια τους μεγάλους με διάρκεια κι όχι για 1-2 χρόνια, δεν αρκεί να έχεις καλούς παίκτες. Για τα δικά μας κυβικά, πάντοτε θα υπάρχουν καλύτεροι παίκτες από τους υπάρχοντες, αφού τους καλύτερους που κυκλοφορούν στην πιάτσα τους βουτάνε τα top clubs. Είναι φρενοβλάβεια και ελαφρομυαλιά να πιστεύει κανείς πως το ρόστερ του Ολυμπιακού θα πρέπει να συγκρίνεται με αυτό των Γιουβέντους-Ατλέτικο-Λίβερπουλ-Μπάγερν-Παρί, βάζοντας τους πρωταθλητές (έστω πιθανούς αυτήν την ώρα) των 5 προηγμένων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Ούτε συγκρίνεται, ούτε συγκρινόταν στο παρελθόν, ούτε υπάρχει ποτέ περίπτωση να συγκριθεί στο μέλλον. Μια ζωή ποιοτικά θα είναι 5-6 σκάλες απάνω μας, αφού παίζουν μπάλα σε άλλα οικονομικά μεγέθη. Εσύ πρέπει να φτιάξεις ομάδα που θα είναι σφικτοδεμένη, με πρώτο στόχο να τους κοντράρεις, αν κι εφόσον τους συναντήσεις. Για να τους βάλεις από κάτω, θα πρέπει να τους βρεις μπόσικους κι αυτό δεν εξαρτάται από εσένα. Εσύ πρέπει να επιλέξεις κάποιους καλούς για τα κυβικά σου παίκτες, έναν δουλευταρά-μεθοδικό προπονητή και να τους αφήσεις όλους μαζί να δουλέψουν για 2-3 χρόνια. Προσθαφαιρέσεις στο ενδιάμεσο δικαιολογούνται, αλλά όχι αλλαγή κορμού. Αν κάθε καλοκαίρι είσαι στο ράβε-ξήλωνε, διάρκεια δεν πρόκειται να έχεις. Έχεις τέτοιους παίκτες και τέτοιον προπονητή; Εγώ λέω ναι. Ξήλωσες πέρυσι για τα καλά αρκετή σαβούρα. Στο Ολντ Τράφφορντ πριν 1 μήνα οι 7 από τους 11 που ξεκίνησαν δεν υπήρχαν στο ρόστερ μας την προηγούμενη χρονιά, 2012-13. Γιατί και φέτος να ξηλώσεις αυτήν την ομάδα; Συγκεκριμένα, έχεις ένα πολύ καλό ζευγάρι στο ''6'', Εντινγκά-Σάμαρη. Ο ένας είναι αμυντικογενής, γίνεται τρίτος στόπερ, καλύπτει τα ακραία μπακ και ο άλλος οργανώνει ωραία το παιχνίδι από πίσω, πατάει περιοχή και σκοράρει. Ομοίως στο ''8'' με Μανιάτη-Μασάντο. Γιατί να σπάσεις αυτά τα δίδυμα; Για να ικανοποιηθεί ο Αλέφαντος; Μα όποιον και να φέρεις, το Σεπτέμβριο ο Αλέφαντος πάλι θα λέει ''θέλω δυο χαφάρες, έναν Καρεμπέ κι έναν Ιμπαγάσα''. Οι ''παραλληλοκόφτες'' πεθάνανε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και δη στο ισπανικό, εφόσον έχουμε Ισπανό προπονητή, αλλά ο κυρ-Νίκος στα 75 του δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβει αυτό. Έχεις τον Τσόρι που στάθηκε επιβλητικά απέναντι σε Μπενφίκα και Γιουνάιτεντ. Γιατί να πας να δώσεις ένα καράβι λεφτά για αντι-Ιμπαγάσα, την ώρα μάλιστα που στην Ελλάδα, σε πολλά ματς, μπορεί και ο Τσόρι και ο αντι-Ιμπαγάσα να κάθονται στον πάγκο; Για'μένα με την παραμονή Κάμπελ, κυνηγάμε ένα ακόμη καλό εξτρέμ κι ένα φορ. Τέλος. Από εκεί και πέρα, όποιος πουληθεί πρέπει να αντικατασταθεί. Άλλα κενά δεν υπάρχουν στο ρόστερ, με την έννοια που εξήγησα παραπάνω και όχι φυσικά αν συγκριθούμε με τα μεγαθήρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Φερ'ειπείν για το Χολέμπας που λες, κι εγώ βλέπω το Φελίπε Λουίς, τον παικταρά της Ατλέτικο και τον φαντασιώνομαι στα ερυθρόλευκα. Γίνεται; Δεν γίνεται. Για τα δικά μας κυβικά, πόσο καλύτερος του Χολέμπας θα έρθει αν πούμε να τον πουλήσουμε; Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να γίνει ό,τι πει ο Μίτσελ. Δεν θα τον υποχρεώσουμε να κάνει ό,τι θέλουμε εμείς και μετά αν αποτύχει να του ρίξουμε την ευθύνη. Ας κάνει ό,τι θέλει ο Ισπανός. Αν θέλει να διώξει 10 παίκτες, ας τους διώξει κι ας τους αντικαταστήσει όπως νομίζει, απλώς πλέον κι αυτός θα κριθεί σε αυτήν τη βάση. Υπεράνω κριτικής δεν είναι κανείς.
μεγάλο σεντόνι, εύκολο στην ανάγνωση και εύστοχα. Ωραία σύνοψη, δε σε είχα για τόσο επιστήμονα. Θα ήθελα να γράψεις περισσότερα για το γκόζμο
Ενώ γενικά συμφωνώ με το κείμενο διαφωνώ στην κριτική δύο παικτών. Για τον Μανιάτη και τον Χολέβα.
Ο Μανιάτης πιστεύω ότι στο κέντρο ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ. Δεν είναι τόσο καλός σαν καθαρό εξάρι ενώ σαν οκτάρι δεν κάνει ούτε κατά διάνοια. Το ότι προσπαθεί εμένα δεν με καλύπτει. Είναι σαν να προσπαθούμε να αξιολογήσουμε κάποιον ως ποδοσφαιριστή και αναφέρουμε ως πλεονέκτημα το ότι είναι πιστός χριστιανός και πηγαίνει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Σαν μέσος για τον ΘΡΥΛΟ είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΣ. Μπορεί να μείνει σαν μπακ (αναπληρωματικός του Σαλίνο).
Ο Χολέβας για μένα είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ στο ρόλο του. Από τους βασικούς πυλώνες πανω στους οποίους στηρίχθηκε η ομάδα και πέρασε στους 16 του Τσ. Λ. ενώ ήταν ο κορυφαίος αριστερός μπακ του πρωταθλήματος στο πρωτάθλημα μέχρι και το Φεβρουάριο. Σίγουρα παρουσίασε μία κάμψη (όπως και όλη η ομάδα) μετά αλλά πιστεύω ότι αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι ο προπονητής δεν τον χρησιμοποίησε συχνά με συνέπεια εκτός από την έλλειψη ενδιαφέροντος (αφού είχε κατακτηθεί το πρωτάθλημα)να έλθει και η πτώση του ρυθμού λόγω απραξίας. Επιπλέον επειδή στη θέση του δεν βλέπω να υπάρχει καλύτερος στην Ελλάδα αλλά και να υπάρχουν ελάχιστοι (και πανάκριβοι) στο εξωτερικό, θέλω να πιστεύω ότι η διοίκηση θα τον κρατήσει εκπληρώνοντας και τις φιλοδοξίες του, ώστε να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παίκτη για την ομάδα.
Υ.Γ. Για τον Μέγιερη δεν διάβασα κάτι. Για μένα είναι πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας σχεδόν εφάμιλλος του Ρομπέρτο αλλά του λείπουν οι αγώνες.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση αφορά ΜΟΝΟ το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Ο Μέγιερι δεν είχε συμμετοχή αρκετή για να κριθεί.
Ο Χολέβας στην Ελλάδα δεν ήταν καλός
Ο Μανιάτης δεν αγωνίζεται (και επί Βελβέρδε) σαν 6άρι, αγωνίζεται μόνο σαν 8άρι και έχει χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του που άνετα παίζει εκεί τουλάχιστον στο Ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά όπως φαίνεται και από την εμπιστοσύνη όλων των προπονητών, πάιζει άνετα και στην Ευρώπη σε αυτή την θέση. Δεν είναι τυχαίο που είναι αναντικατάστατος με όλους τους προπονητές...
δεν ξέρω πού κάθεσαι εσύ, εγώ επειδής κάθομαι πίσω από τον αρθρογράφο πρέπει να σου πω ότι από κει φαίνονται όλα όπως τα γράφει ο Ντόνος. Μια χαρά είναι ο Μανιάτης για άμπαλο οχτάρι, το βασικό που είναι να κονταίνει τις γραμμές το καταφέρνει με το ασταμάτητο τρέξιμο. Για εξάρι νομίζω δε θα τα κατάφερνε τόσο πολύ λόγω σωματότυπου. Αν δεν έχεις τεχνίταρο εκεί να αντισταθμίζει την έλλειψη αθλητικών προσόντων με την μπαλαδοσύνη του, τότε θες γορίλα
όσο για το Χολέμπας, τι να πω; Νέος Τορογίδης, όπως (πολύ σωστά) επισήμανε ένας αδερφός πρόσφατα. Ένα ματς παίζει, δέκα δεν παίζει. Από καθαρά αγωνιστικής άποψης, ο Χολέμπας δεν μπορεί να σταθεί ούτε ως αριστερί μπακ, ούτε ως χαφ. Είναι αθλητικός, γρήγορος δηλαδή, αλτικός και σχετικά δυνατός, ψιλοαμπαλίδης και άστριφτος. Καλός για εξτρέμ άμα θες να αμυνθείς, καλός για μπακ άμα θες να επιτεθείς, γενικά καλός για να τον έχεις αναπληρωματικό.
Αυτό όμως που είναι εξοργιστικό σ' αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι κινείται όπως νά 'ναι χωρίς την μπάλα, αφήνοντας στη γκαλύτερη το συμπαίκτη που παίζει μπροστά του τελείως αβοήθητο. Και το λέω αυτό γιατί συχνά πάει και πέφτει πάνω του, κουβαλώντας και τον αντίπαλο που τον ακολουθεί στο ανέβαζμα. Βλέπεις από την άλλη τον Σαλίνο που δεν έχει ούτε τη νταχύτητα, ούτε το σουτ του Χολέμπας πόσο ξαλαφρώνει το μπαίχτη μπροστά του, τι ωραία που οβερλαπάρει και πόσο καλά συνεργάζεται στη μπτέρυγα. Οι συνεργασίες με το Χολέμπας είναι σαν να βλέπεις να προσπαθούν να συνεννοηθούν ένας μουγκός κι ένας τυφλός.
Φίλε dono με το σημερινό πρώτο μέρος της ανασκόπησης σου πιστεύω πως ακτινογράφησες επακριβώς την φετινή χρονιά, έπιασες όλο το ζουμί...
Θα συμφωνήσω με την ανάλυση και την κριτική σου και για τα τέσσερα ζωτικά μας "όργανα" (παίχτες, προπονητής, διοίκηση και κόσμος).
θα ήθελα μόνο να συμπληρώσω κάτι σχετικά με τον αμφιλεγόμενο φετινό Μανιάτη μια που θεωρώ την περίπτωση του αρκετά σύνθετη και πολύπλευρη.
Μέχρι και πριν από 3 χρόνια αγωνιζόταν ως δεξί μπακ, από το πουθενά (στο εκτός με Μαρσέιγ) μεταφέρεται στο κέντρο και "δένει" κατευθείαν, από εκεί και πέρα η πορεία του είναι σαφώς ανοδική συνυπολογίζοντας πως μια αλλαγή θέσης ειδικά στην ποδοσφαιρική ηλικία 25+ είναι αρκετά δύσκολη και σε επίπεδα πλέον άλλης διάστασης (από πανιώνιο σε Ολυμπιακό). Ο Μανιάτης κρίνεται αυστηρά γιατί με την απόδοση του προκάλεσε μεγάλες προσδοκίες, ένα πρώην μπακ στην καλύτερη των περιπτώσεων να εξελιχθεί σε έναν αξιόπιστο καθαρό κόφτη τύπου 6άρι δηλαδή καθαρά ανασταλτικός... αν κρινόταν ως απλό εξάρι θα ήταν αδιαμφισβήτητα άριστος. Με την εξέλιξη του και μη την χρήση του από τον Μίτσελ ο Μανιάτης πλησιάζει πιο πολύ τη θέση του 8αριού, θέση που απαιτεί εκτός των ανασταλτικών ικανοτήτων και αυξημένες οργανωτικές ικανότητες αλλά και εκτελεστικές αφού πλέον πατάει αρκετά στην περιοχή, κάτι σαν Ντουντού στα καλά του... για την θέση αυτή ο Μανιάτης έχει πολλά να μάθει και πολλά να βελτιώσει μέσα από σκληρή δουλειά αλλά αναλογιζόμενοι από που ξεκίνησε και πού έχει φθάσει κρίνεται σίγουρα επιτυχημένος, έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ένα τεράστιο αγωνιστικό άλμα και καλείτε για ένα ακόμα για να γίνει ο ολοκληρωμένος παίχτης που θέλουμε, που ο προπονητής του ονειρεύεται α και που ο ίδιος αξίζει.
Περιμένω με ανυπομονησία το Part2
Μεγάλα περιθώρια βελτίωσης στην θέση του, δεν νομίζω ότι έχει λόγω ηλικίας. Εμένα κι αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη, μου κάνει και όπως είναι σήμερα