Σε συνέχεια της ανασκόπησης της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου, στο δεύτερο μέρος αυτής, θα ασχοληθούμε με την εξαιρετική πορεία της ομάδας μας στις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, την πορεία της στο φετινό CL.

Αρχικά η κλήρωση  μας έφερε αντιμέτωπους με την Μπενφίκα, την Παρί και την  Άντερλεχτ. Η κλήρωση από μόνοι της ποτέ δεν λέει κάτι, ποτέ δεν καθορίζει προκρίσεις ή αποκλεισμούς, σου έδινε όμως μια αισιοδοξία ότι μπορούσες να παλέψεις για την πρόκριση και σίγουρα ότι αν ήμασταν εμείς όπως πρέπει, η τρίτη θέση και η συνέχεια στο Europa League ήταν ένας στόχος εφικτός έναντι της πρωταθλήτριας Βελγίου, που ναι μεν είναι μια ομάδα με μεγάλη ιστορία, αλλά συμπτωματικά την είχαμε αντιμετωπίσει σε φιλικό τον Αύγουστο στον ναό, οπότε ξέραμε πάνω - κάτω την δυναμικότητά της.

Η πρώτη αγωνιστική των ομίλων μας έφερε αντιμέτωπους με την πανίσχυρη Παρί των Αραβικών δισεκατομμυρίων, για πολλούς κι όχι άδικα το μεγάλο φαβορί του για την πρωτιά του ομίλου. Το τελικό σκορ, η ήττα με 1-4 αφήνει ανάμικτα συναισθήματα, κυρίως για την εμφάνιση της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο. Πραγματοποιήσαμε, ένα από τα καλύτερα πρώτο ημίχρονα στην ιστορία μας με εξωπραγματικό ποδόσφαιρο, κυρίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η ομάδα προερχόταν από όχι και τόσο πειστικές εμφανίσεις εντός των συνόρων. Στο δεύτερο ημίχρονο, για πολλούς αναμενόμενο, εμείς σκάσαμε, οι αντίπαλοι ανέβασαν 3 ταχύτητες τον ρυθμό τους και μετά από 3 πανομοιότυπα γκολ από σέντρες και λάθη στην καρδιά της άμυνάς μας, το ισόπαλο αποτέλεσμα του ημιχρόνου μετατράπηκε σε μια σκληρή ήττα. Το τελικό σκορ του παιχνιδιού, κυρίως όσο αναφορά την έκταση του σκορ, είναι μαγική εικόνα.

Την δεύτερη αγωνιστική, ταξιδέψαμε στο Βέλγιο για ένα αγώνα που για πολλούς είχε τον χαρακτήρα του πρώιμου τελικού, αφού με θετικό αποτέλεσμα και με το δεδομένο ότι το δεύτερο παιχνίδι ήταν στην έδρα μας, βάζαμε από κάτω μας τους Βέλγους και γινόμαστε φαβορί τουλάχιστον για την 3^η θέση. Το τελικό σκορ, η νίκη της ομάδας μας με το εμφατικό 0-3 ήρθε πιο δύσκολα απ' ότι περιγράφει το σκορ, με έναν Κώστα Μήτρογλου αφιονισμένο να κάνει χατ τρικ και υπογράφει το τελικό σκορ. Στον αγώνα η κατάσταση ήταν λίγο περίεργη. Οι Βέλγοι μας πίεσαν αρκετά, με αποτέλεσμα να έχουμε αμυντικά προβλήματα αρκετά. Ήταν ένα παιχνίδι που ο Ρομπέρτο άρχισε να κάνει το όνομά του σύνθημα, μια απίστευτη εμφάνιση από τον πορτιέρο μας που είχε κατεβάσει ρολά, έπιασε μέχρι και πέναλτι. Ανεξάρτητα με την απόδοση του Ρομπέρτο, ήμασταν από νωρίς μπροστά στο σκορ, άρα η εικόνα των Βέλγων να πιέζουν και να μας έχουν κλείσει στα καρέ μας (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) ήταν μάλλον φυσιολογική. Στο δεύτερο ημίχρονο η κατάσταση ήταν σαφώς πιο ήρεμη, ελέγξαμε το παιχνίδι και ήρθε αυτή η μεγάλη νίκη, εισιτήριο πρόκρισης.

Με την ψυχολογία ανεβασμένη στα ύψη ταξιδέψαμε στον επόμενο σταθμό της φετινής πορείας μας, στην Λισσαβόνα για να αντιμετωπίσουμε την Μπενφίκα, την ομάδα που όλα έδειχναν ότι θα πάλευε μαζί μας για την πρόκριση στην επόμενη φάση του CL. Το τελικό αποτέλεσμα, η ισοπαλία 1-1 μας αφήνει εξαιρετικά πικραμένους, γιατί ήταν ένα παιχνίδι που η αρμάδα του Μίτσελ κυριολεκτικά χόρευε μέσα στην βροχή, παρέδωσε μαθήματα απλού, ουσιαστικού και μοντέρνου ποδοσφαίρου. Από το πρώτο ημίχρονο φάνηκαν οι προθέσεις του Ολυμπιακού, μπήκε στο γήπεδο, πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ με τον Τσόρι ύστερα από μαγικό συνδυασμό με τον Μήτροφλου, έχασε κι άλλες ευκαιρίες να διευρύνει το προβάδισμά του και η αίσθηση που σου αφήνει το πρώτο ημίχρονο ήταν αυτή της πλήρους ανωτερότητας. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα συνέχισε από εκεί που το άφησε. Είδαμε πάθος, δύναμη, τρομερές χαμένες ευκαιρίες για να έρθει ένα λάθος του Ρομπέρτο, αλλά και μια λανθασμένη διαιτητική απόφαση (δεν υπάρχει το κόρνερ που ξεκινά η φάση του γκολ) για να έρθει η ισοφάριση στα τελειώματα του παιχνιδιού. Ένα αποτέλεσμα άδικο, αλλά δείγμα ότι η ομάδα πλέον είχε πάρει μπροστά και ανέβαζε στροφές για τα καλά.

Πλέον η δεύτερη θέση των ομίλων θα παιζόταν μεταξύ των δύο ομάδων στο παιχνίδι στο Φάληρο που έγινε ακριβώς μετά αυτό της Πορτογαλίας. Το τελικό σκορ, η νίκη μας με 1-0 έγινε η αρχή για να ονειρευόμαστε και το κάτι παραπάνω, την πρωτιά του ομίλου. Το παιχνίδι ήταν πολύ δύσκολο, εμείς σκοράραμε από ένα στημένο με τον Μανωλά να στέφεται σκόρερ με ωραία κεφαλιά και μετά παίξαμε τακτικά δίνοντας χώρο στον αντίπαλο. Η Μπενφίκα έχασε πολλές ευκαιρίες, ο Ρομπέρτο έπιανε τα εύκολα, τα δύσκολα, τα μέσα, τα έξω, τις κάλτσες του κτλ, αλλά σε αυτό το σημείο της διοργάνωσης ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και εμείς θέλαμε να κρατήσουμε την νίκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πάντως δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Ρομπέρτο έδωσε την τελική αφορμή στην Διοίκηση για την απόκτηση των δικαιωμάτων του.

Την προτελευταία αγωνιστική,  πήγαμε να παίξουμε τις πιθανότητές μας για την κατάκτηση της πρώτης θέσης με αντίπαλο την Παρί στο Παρίσι. Το τελικό σκορ, η ήττα με 2-1 δεν προβλημάτισε τόσο πολύ την ομάδα, όσο ο σοβαρός τραυματισμός του Μήτρογλου, ακριβώς με την ισοφάρισή μας από τον Μανωλά. Στα τελειώματα του παιχνιδιού ο Καβάνι σε μια κόντρα έφυγε στην πλάτη της άμυνας και πέτυχε το τελικό 2-1, που ναι μεν μας απέκλεισε από την διεκδίκηση της πρωτιάς του ομίλου, αλλά με μια απλή νίκη την τελευταία αγωνιστική επί της Άντερλεχτ μέσα στον ναό, θα πανηγυρίζαμε την πρόκριση σαν δεύτεροι του ομίλου σε βάρος της Μπενφίκα. Η ομάδα ήταν πολύ καλά στημένη στον αγωνιστικό χώρο, η ακριβοθώρητη αντίπαλός μας δεν άσκησε τρομερή πίεση, τέτοια που να μας δημιουργήσει τεράστια αμυντικά θέματα.

Η ημέρα του τελικού έφτασε με την ομάδα να υποδέχεται τους πρωταθλητές Βελγίου. Η νίκη με το εμφατικό - επανάληψη του πρώτου αγώνα σκορ, 3-1 μας έδωσε μια πρόκριση για την επόμενη φάση του CL, αυτή των 16 καλύτερων ομάδων στην Ευρώπη. Το παιχνίδι δεν ήταν σίγουρα για καρδιακούς, όχι γενικά για την εξέλιξή του - εμφάνισή της ομάδας μας, αλλά για να έρθει αυτό το μεγάλο σκορ, έπρεπε πρώτα να χάσουμε δύο πέναλτι, να χάσουμε κι άλλες εκπληκτικές ευκαιρίες για να σκοράρουμε, ο αντίπαλος να παίξει με παίκτες λιγότερους, και γενικότερα να έχουμε ένα άγχος αν ο αντίπαλος με το σκορ 2-1 περάσει μια φορά την σέντρα και μας κάνει καμιά κηδεία.

Κάτι τέτοιο δεν έγινε και εμείς όχι μόνο πανηγυρίσαμε μια τεράστια πρόκριση αλλά και με την φετινή μας πορεία δείξαμε πλέον έχουμε ανεβεί ένα ακόμα σκαλοπάτι στην σκάλα προς την Ευρωπαϊκή μας καταξίωση, τουλάχιστον βλέπουμε όλους τους αντιπάλους στα μάτια και με αυτό τον τρόπο όλοι μας σέβονται πια. Όλοι? Μα φυσικά και όχι, στην Ελάδα που κυριαρχούν τα ΄΄έγκριτα,, ΑΡΔάκια, μιλούσαν για πρόκριση από όμιλο της πλάκας, όταν από το CL αποκλείστηκαν ομάδες μεγαθήρια όπως η Γιουβέντους. Για κακή τους τύχη όμως, η Μπενφίκα (που συνέχισε στο Europa League σαν 3^η από τον όμιλο του Θρύλου) κληρώθηκε με τον μπάοκ και φυσικά τον απέκλεισε με δύο καθαρές νίκες. Τότε οι ΄΄έγκριτοι΄΄ κοκοκο.

Η κλήρωση για την φάση των 16 του CL έφερε απέναντι μας μια παγκόσμια δύναμη του ποδοσφαίρου, την θρυλική Manchester United. Μια ομάδα θρύλο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά ταυτόχρονα βρισκόμενη σε μια μεταβατική περίοδο, στην μετά Φέργκιουσον εποχή. Αυτό ήταν αρκετό για όλους τους αντιολυμπιακούς να ξεσπαθώσουν βγάζοντας την United καφενείο και ομάδα της πλάκας και φυσικά τον Ολυμπιακό τυχερό που κληρώθηκε μαζί της. Μια ομάδα που με ακριβώς το ίδιο ρόστερ πήρε το πρωτάθλημα πέρυσι, μια ομάδα των 400+ εκ ευρώ budget είναι κατώτερη από τον πρωταθλητή Ελλάδας, αυτά τα πράγματα ΜΟΝΟ στην Ελλαδίτσα των greek media & greek fans θα τα συναντήσει κανείς.

Το πρώτο παιχνίδι γιορτή μεταξύ των δύο ομάδων έγινε στην έδρα μας. Το τελικό σκορ και η νίκη μας με το καθαρό 2-0, δείχνει ξεκάθαρα ένα πράγμα. Είμαστε μια απολύτως υπολογίσιμη δύναμη σε όλη την Ευρώπη. Με ένα γκολ του Τσόρι στο πρώτο μέρος και άλλο ένα εκπληκτικής ομορφιάς του Κάμπελ στο δεύτερο μέρος, η ομάδα έφτασε σε έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο απέναντι της μεγάλης της αντιπάλου. Σίγουρα ήταν το πιο άρτια τακτικά Ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ολυμπιακού, με την ομάδα να είναι άριστα διαβασμένη και στημένη από τον προπονητή μέσα στο γήπεδο και τους παίκτες να κάνουν ακριβώς αυτό που έπρεπε. Στριμώξαμε την αντίπαλό μας για τα καλά, είναι ενδεικτικό ότι η πρώτη της φάση ήταν στο 80φεύγα με τον Φαν Πέρσι. Ήταν μια μαγική βραδιά, μια βραδιά που μας μεγάλωσε πολύ, αλλά όπως λέγαμε όλα τα παιδιά εδώ μέσα, ακολουθούσε ένας επαναληπτικός που ξέραμε πριν αρχίσει ότι θα κακοπερνάγαμε, κάτι σαφώς νομοτελειακό για όποιον παίζει στο γήπεδο της United.

Και έτσι αποδεδειγμένα έγινε. Στον επαναληπτικό μίλησε η κλάση των ατομική κλάση των αντιπάλων μας, μίλησε ο εγωϊσμός τους, μίλησε η θεά τύχη, μίλησε η δική μας ατυχία, μίλησε διατητική έυνοια του δυνατού και γενικά δημιουργήθηκε ένα μίγμα ικανό να μας αφήσει εκτός συνέχειας του θεσμού, εκτός συνέχειας στο όνειρο. Για την ιστορία χάσαμε με 3-0, με ισάριθμα γκολ του παικταρά Φαν Πέρσι, με τα δύο εξ αυτών να είναι ευγενική προσφορά της άμυνάς μας. Μιας άμυνας που για πρώτο παιχνίδι μετά το Βέλγιο πελαγοδρόμησε σε 2-3 διαστήματα μέσα στο παιχνίδι. Αν υπολογίσουμε και τις ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ ευκαιρίες που χάσαμε, τότε όλα ήταν υπέρ του αποκλεισμού μας. Οι καθυστερήσεις που έκαναν με κάθε ευκαιρία οι αντίπαλοι μας στο τέλος του παιχνιδιού, δείχνουν ξεκάθαρα το άγχος και το πόσο πολύ μας φοβήθηκαν και προσθέτουν ένα παράσημο στην εμφάνιση του Ολυμπιακού μας.

Αν πρέπει να διαλέξω έναν MVP πάικτη στην φετινή μας πορεία στην Ευρώπη, αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον Κώστα Μανωλά. Μπορεί εντός των τοιχών να έκανε μια συνολικά μέτρια χρονιά, στην Ευρώπη όμως ήταν απροσπέλαστος. Ήταν αμυντικός ογκόλιθος και έσβησε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη τεράστιους παίκτες. Σκόραρε και δύο γκολ, το ένα αυτό με την Μπενφίκα εντός έδρας έδωσε νίκη και ουσιαστικά πρόκριση στον επόμενο γύρο της διοργάνωσης.

Με το να βγάζω MVP τον Μανωλά αδικώ σίγουρα άλλους συμπαίκτες του, που επίσης ήταν εκπληκτικοί σε όλη την χρονιά στην Ευρώπη, παίκτες σαν τον Τσόρι και σίγουρα τον Ρομπέρτο.

Ήταν μια μαγική πορεία, που τελείωσε με το κεφάλι ψηλά και περήφανα. Ευχαριστηθήκαμε μπαλίτσα, ευχαριστηθήκαμε ατμόσφαιρα στο γήπεδο και ζήσαμε όμορφες στιγμές που για εμάς είναι πιθανότατο να μας ξαναέρθουν και του χρόνου.  Ο πρόεδρος, ο προπονητής και οι παίκτες να είναι καλά και του χρόνου θα προσπαθήσουμε εκ νέου για την μεγάλη υπέρβαση.

ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ !!!!!