Είχα αποφασίσει να μην γράψω τίποτα για την Εθνική ομάδα εν μέσω μουντιάλ, αλλά κάποια ΑΡΔάκια δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε. Διαβάζω λοιπόν το άρθρο του αρχιΑΡΔάκου Μπραουδάκη και μου ανέβηκε η πίεση. Αναλυτικά το άρθρο αναφέρει.

Η γκρίνια άρχισε μόλις ανέλαβε την Εθνική. Τα επιχειρήματα αφορούσαν τις (επιτυχημένες παρ' όλ' αυτά) παρουσίες του στους πάγκους ΑΕΚ, Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ. Γκρίνια παρότι πάμε απευθείας στο Euro του 2012. Γκρίνια για την ισοπαλία με τη διοργανώτρια Πολωνία, γκρίνια για την ήττα από την Τσεχία, μουγκαμάρα όμως μετά το παστέλι του Καραγκούνη επί των Ρώσων και πρόκριση στους «8» της Ευρώπης

Γκρίνια πάλι στον προκριματικό όμιλο για το Μουντιάλ. Ερχεται και η τριάρα στη Ζένιτσα και αρχίζει η αμφισβήτηση. Μπαράζ με τους Ρουμάνους, πρόκριση και η γκρίνια αφορά πια τις επιλογές του για την ομάδα στη Βραζιλία. Λες κι αυτός θέλει λιγότερο -απ' όλους εκείνους που του τη λένε- να πάει καλά η ομάδα ΤΟΥ...

Πρεμιέρα με Κολομβία οικτρή! Ευκαιρία για κατακραυγή. Προσπαθεί να εξηγήσει ότι η λεπτή κλωστή της ομαδικής επιτυχίας από την ομαδική αποτυχία αφορά στην έλλειψη ή όχι της στιγμιαίας αυτοσυγκέντρωσης των ποδοσφαιριστών, καθώς το αγωνιστικό πλάνο είναι συγκεκριμένο, εμπεδωμένο και αποτελεσματικό, αλλά ακούνε ελάχιστοι...

Συνέχεια με Ιαπωνία ενθαρρυντική σε ό,τι αφορά στην ομαδική απόδοση. Η γκρίνια ωστόσο συνεχίζεται (για το επεισόδιο Μανιάτη - Τζαβέλλα, για το ποιοι πρέπει να παίζουν και ποιοι όχι, για, για, για) παρότι ακολουθεί ο «τελικός» με την Ακτή Ελεφαντοστού κι αν μη τι άλλο θα έπρεπε να προκαλεί η συγκυρία εθνική συσπείρωση...

Με την Ακτή η ομαδική απόδοση εκτοξεύεται. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες (τραυματισμούς, αναγκαστικές αλλαγές, δοκάρια) η Ελλάδα προκρίνεται -για πρώτη φορά στην ιστορία της- στους «16» ενός Μουντιάλ. Με τους κατ' επάγγελμα αμφισβητίες όμως να υποστηρίζουν ότι η σύνθεσή ΤΟΥ δικαίωσε τις θέσεις τους. Λες και την έκαναν αυτοί, όχι εκείνος...

Δεν προλαβαίνουν να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί κι εν όψει του επόμενου τελικού με την Κόστα Ρίκα δημιουργείται ως και γκρουπάκι στο Facebook με κοντά 100.000 (!) επιπόλαιους που υποδεικνύει ότι κάποιος παίκτης (αδιάφορο αν είναι ο Κατσουράνης ή άλλος, μόνο κλωτσιές αρμόζουν σε όσους επικροτούν τέτοιες καταστάσεις για εν ενεργεία αθλητή οποιασδήποτε εθνικής ομάδας) δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Λες κι αν νομίζει ο προπονητής ότι τον χρειάζεται, θα τους ρωτήσει...

Την ίδια ώρα η Βοσνία, που μας είχε στείλει στα μπαράζ, η Αγγλία, η Ιταλία, η Κροατία, η Ισπανία, η Πορτογαλία επιστρέφουν στην Ευρώπη και θα δουν τον αγώνα της Ελλάδας από τις τηλεοράσεις τους. Της Ελλάδας που ο Σάντος θα αποφασίσει πώς θα αγωνιστεί κόντρα στην Κόστα Ρίκα για να διεκδικήσει την πρόκριση (συμβόλαιο με τη νίκη δεν κάνει κανένας) στα προημιτελικά...

Της Ελλάδας που ο Σάντος -ως γνωστόν- αφήνει για να ακολουθήσει ο Ρανιέρι και να τραβήξει κι αυτός το δικό του μερίδιο στα πάθη από εκείνους που ξεπερνούν τη δικαιωματική, για τον καθένα, κριτική και είναι μονίμως εγκατεστημένοι στην πίστα «άσε ρε, εγώ αν ήμουν προπονητής θα έβλεπες»...

Αυτά μας λέει ο Μπραουδάκης σε μια προσπάθεια προφανέστατα να υπερασπιστεί και αυτός το διαχρονικό πουλέν όλων των ΑΡΔακίων στην Εθνική ομάδα, τον Κατσουράνη. Κατ' αρχήν κατάγομαι από Πάτρα και επιτρέψτε μου να γνωρίζω καλύτερα από τους εκτός Πατρών ποδοσφαιρόφιλους το τι εστί Κατσούρ ακόμα και στα πρώιμα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Άσχετο με αυτό ,θα πρέπει να δηλώσω οπαδός της Εθνικής ομάδας, γιατί νομίζω ότι σαν Έλληνας που μου αρέσει το ποδόσφαιρο αυτό νιώθω ότι οφείλω να κάνω. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί η στήριξη της Εθνικής ομάδας να γίνεται άνευ όρων και συνθηκών, πολύ περισσότερο όταν συντρέχουν λόγοι που η εικόνα της Εθνικής ομάδας μου κάνει την παρακολούθηση των αγώνων της σχεδόν μαρτύριο.
Με καθαρά ποδοσφαιρική οπτική αυτή η ομάδα είναι η επιτομή της βαρεμάρας. Μια ομάδα που έχει κάνει δόγμα της ένα ποδόσφαιρο σκοπιμότητας για το αποτέλεσμα και μόνο ήτε πάιζει στο μουντιάλ, είτε παίζει απέναντι σε ομάδα Γ Εθνικής. Όντως το παιχνίδι πρόκρισης με την Ακτή είδαμε μια ομάδα που πραγματικά με εξέπληξε θετικότατα και άξιζε να καθίσεις αργά το βράδυ να την δεις, πράγμα που για κάποιον που έχει ανοικτά τα μάτια αποδεικνύει εύκολα ότι αυτή η ομάδ αέχει και άλλους τρόπους για να παίξει ποδόσφαιρο. Γενικότερα όμως σε ένα πρωτάθλημα αγώνων όπως ήταν ο μαραθώνιος των  προκριματικών μπορεί να μου πει κάποιος ένα παιχνίδι που να πλησίαζε σε απόδοση με αυτό της Τρίτης? Ένα παιχνίδι απέναντι σε ομάδες πολύ υποδεέστερες από την αντίπαλό μας την Τρίτη? Έχει αναρωτηθεί άραγε κάποιος ΄΄υποστηρικτής΄΄ της ομάδας γιατί έγινε αυτό? 'Εχει ιδρώσει καθόλου το αυτί του ΄΄Εθνικού΄΄ μας δημοσιογράφου Χελάκη για τις πραγματικές αιτίες των κάκιστων συνεχών εμφανίσεων μας, εκτός του επιχειρήματος - καραμέλα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ότι παίρνουμε επαγγελματικές νίκες? Πόσο καιρό θα άντεχε προπονητής στο πάγκο συλλόγου στο Ελληνικό πρωτάθλημα με τέτοιες αισχρές εμφανίσεις, εμφανίσεις που σε κάνουν να σιχαθείς το άθλημα? Για παράδειγμα ποιά θα ήταν η αντιμετώπιση του κάθε Μπραουδάκη αν ο Σάντος πήγαινε στον πάγκο του Ολυμπιακού και η ομάδα επί 2 χρόνια ναι μεν έπαιρνε αποτελέσματα, αλλά από θέαμα μηδέν? Ποιά ήταν η αντίδραση όλων των ΑΡΔακίων απέναντι στην προπέρυσινη ομάδα του Ζαρντίμ? Ήταν η ίδια με αυτή που έχουν ΟΛΟΙ στον Σάντος? Γιατί άραγε?
Με κριτήρια προσώπων έχω να ρωτήσω ένα απλό πράγμα. Γιατί ένας ποδοσφαιρστής που δεν παίζει καν βασικός στην ομάδα του (μετά τον Δεκ ήταν σταθερά αναπληρωματικός κάποιου Κάτσε) να παίρνει την θέση κάποιου άλλου παίκτη με περισσότερες δυνάμεις και παιχνίδια στα πόδια του? Με ποιό κριτήριο ο Κατσουράνης ελέγχει την κλήσεις παικτών προς την Εθνική ομάδα, τουλάχιστον σύμφωνα με τα ίδια ΑΡΔάκια που ακριβώς αυτό έδιναν και σαν αιτία αποχώρησης του Γκέκα πριν από κάποια χρόνια? Όταν έχει κατηγορηθεί από σχεδόν όλες τις προηγούμενες ομάδες του σαν κλικαδόρος και υπεύθυνος κακού κλίματος στα αποδυτήρια (βλ. παρουσία και αποπομπή του από τον ζέλα) για ποιόν αδαμάντινο χαρακτήρα του ανδρός μιλάμε? Από που κι ως που θα μας κάνει νταντά ο Μπραουδάκης αν δεν γουστάρουμε να βλέπουμε τον χ Κατσουράνη στην Εθνική ομάδα? Σιγά, πολύ άνδρες μαζευτήκατε, κατουρήστε και λίγο...
Ο Σάντος όσο πιστώνεται τις καλές αλλαγές στην ομάδα μόλις έλλειψε ο Κατσουράνης, πρέπει επίσης να πιστωθεί και τις μόνιμα κακές επιλογές του όταν παίζει ο Κατσουράνης. Όταν δηλαδή τον δικαιώνει ο Σάμαρης, θα πρέπει να του πιστωθεί αρνητικά και η μη χρησιμοποίηση του παίκτη μέχρι εκείνο το σημείο. Δεν γίνεται μονά ζυγά μονόζυγα ρε Μπραουδάκη!
Και κάπου εδώ έρχεται το πραγματικό ερώτημα. Γιατί οι παίκτες της Εθνικής πρέπει να είναι στο απυρόβλητο και να απαγορεύεται κάθε κριτική? Γιατί όταν υπάρχουν αρνητικά αποτελέσματα στο λιμάνι τότε φταίει ο Βαγγέλας, ενώ σε κάθε αποτυχημένο αποτέλεσμα της Εθνικής φταίει πάντα ο κόσμος που κάνει κριτική? Γιατί να υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια μέσα στην ομάδα? Όταν από την μία υπάρχει η ιερή αγελάδα και τοτέμ της Εθνικής Κατσουράνης που είναι απαγορευτική η όποια κριτική και από την άλλη ο Μανιάτης που είχαν όλοι έτοιμο για φάγωμα αν δεν ερχόταν η πρόκριση , τότε για ποιά Εθνική ομάδα μιλάμε? Μάλλον παραμένει από την εποχή Ρεχάγκελ ένα κλειστό κλαμπ που όσοι νέοι μπάινουν μέσα του, είναι καθαρά λόγω συνταξιοδότησης κάποιου υπερήλικα ποδοσφαιριστή που αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Όποιος μιλάει για ανανέωση της ομάδας, μάλλον δεν κατανοεί τον όρο ή δεν καταλαβαίνει ότι αυτά τα πράγματα γίνονται από επιλογή και όχι αναγκαστικά.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η Εθνική ομάδα δεν με κάνει να νιώθω υπερήφανος, δεν με τραβάει σαν ποδοσφαιρόφιλο, αλλά προφανώς και θέλω να έχει επιτυχίες. Είναι επιλογή μου να ανεβάσω αυτό το άρθρο σήμερα, πριν το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα για να μην υπονοήσει κανείς σε περίπτωση κακού αποτελέσματος ότι περίμενα την στραβή για να κράξω, αν και πιστεύω ότι αν δεν δούμε πάλι μια από τα ίδια στις αρχικές επιλογές του προπονητή, μάλλον θα προκριθούμε.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

ΥΣΤ 1. Πως είναι δυνατόν ένας ποδοσφαριστής 2 χρόνια μεγαλύτερος του Κατσουρ να δίνει το παράδειγμα σε όλους τους υπόλοιπους εντός γηπέδου και εμείς να λιβανίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ την Εθνική μας αγελάδα μήπως και μας στεναχωρηθεί από την κριτική και πάθει ψυχικό βαβά?
ΥΣΤ 2. Είναι τυχαίο ότι η εικόνα της Εθνικής άλλαξε άρδην προς το καλύτερο όταν δεν έπαιζε η Εθνική μας αγελάδα?
ΥΣΤ 3. Ένα γκρουπ με 100.000 λάικς δεν το λες και μικρό ρε ΑΡΔάκο της δεκάρας! Αλήθεια πόσοι είναι αυτοί που έκαναν λάικ στο γκρουπ υπέρ του Κατσουράνη? Γι αυτό μούγκα ΑΡΔάκο?
ΥΣΤ 4. Όταν ο ζέλας είχε φυτευτούς ποδοσφαιριστές που απάρτιζαν το 1/4 της Εθνικής ομάδας, τότε όλοι μιλούσαν για το μεγαλείο της πανάθας και τέτοια χαριτωμένα. Τώρα πάλι μούγκα στην στρούγκα ΑΡΔάκια?