ΤΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΑ ΤΑΝΓΚΟ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 20:20 | 02-07-2014
Πειραιάς, 18 Απριλίου 2011
Ο μεγάλος γαύρος ''μαουνιέρης'', ο Γιώργαρος που μας κάνει την τιμή να σχολιάζει στο site, εμπνευσθείς από τη γαυροσυζήτηση περί ρεμπέτικου και του Πειραιά μας, έστειλε τα παρακάτω τρία ποιήματα σε φόρμα τάνγκο. Ας τα απολαύσουμε, ως γνήσιοι αργεντινόφιλοι που αναμένουμε την κούπα της μεγαλύτερης Εθνικής ομάδος ποδοσφαίρου στον πλανήτη Γη.
ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΟΥ
Στον Θεόδωρο Α.Πέππα
Ο Πειραιάς τί νά ’ν’ αλήθεια;
Το πέρασμα είναι από τα τείχη
που ξύλινα είσαν και με πέτρες
φορτώσαν τα φτερά τους, όταν
τα κάλεσε η θαλάσσια τύχη
αλλού να πάνε να υψωθούνε.
Το Πέραμα είναι· η Δραπετσώνα·
το καναρίνι· η μαύρη μαούνα.
Η προσφυγιά, που κόκκινη είναι,
μού σκάβει πάντα τρύπες μνήμης:
σαν της Ηλεκτρικής τη μάχη,
της Κοκκινιάς το μπλόκο. Πάντως,
αν ρθούνε από πίσω εδώθε
Νικηταράς, Καραϊσκάκης,
σωστά το ΕΑΜ θα σμίξει σ’ ένα
–στον Πειραιά– με το Εικοσιένα.
Και σένα, Αλίκη, ω ρόδων ρόδο,
δεμένη σ’ έχει αρόδο η μοίρα·
κι από του Μοίρα την ταβέρνα
τα Πέντε Αδέρφια και άλλοι ωραίοι
μιάν άλικη μα κι άσπρη ιδέα
πραγμάτωσαν για νά ’ν’ καμάρι
του Πειραιά, της οικουμένης
παιδί δαφνοστεφανωμένο.
Το σπίτι στην Καστέλλα, κάστρο
ερώτων πιο παλιά, και τώρα
το ρημαδιό που ρίμες θάβει,
σονάτες και τραγούδια ξένα
(του ρυθμ εντ μπλουζ βολίδες) κι ένας
καθρέφτης με σκαστές φολίδες
ο Πειραιάς μπορεί και νά ’ναι
ακόμη, που έζησα για λίγο.
Του Βώκου ο λόφος· τα Ταμπούρια·
ο Βουτυράς αλάνι· ο Λάμπρος
Πορφύρας στο Πασαλιμάνι: ένας
των πόθων αρπιστής, των πόνων
πελάτης· Μπάτης, Μάρκος, Στράτος
και Ανέστος: η Τετράς! Αυτά είναι
ο Πειραιάς με την αρμύρα:
σονέττα και καραντουζένι.
Δευτέρας Μεραρχίας· τέρμα
Ηλεκτρικού· Διός Σωτήρος·
αλίπεδα και ταρσανάδες.
Στο νυφοπάζαρο κοπέλλες
σαν αμφορείς καργαρισμένοι
υδρόμελι που φανερώνει
θεσπέσιων ασπασμών ελεύσεις
φανατικές και δαιδαλώδεις.
Στον λέοντα Μουράτη δώρο
λουλούδια αγόρασε ο Παντέλος
πουλώντας δυό σκαρπίνια που ’χε
κοψοχρονιά σ’ έναν τσαγκάρη.
Ξυπόλυτος σαν τον Παντέλο
Μαθέ, τον τροτσκιστή και γαύρο,
ο Πειραιάς παντού αλητεύει
στην επικράτεια του μυαλού μου.
Μου ’λέγαν ο κουτσο-Θανάσης
ανελλιπώς του αγίου Ιωάννου
τον Βάζο γιόρταζε με φίλους
στη χαμοκέλλα του με τέλια·
σαν το μικρό –μού ’παν – κατσίκι
χοροπηδούσε στό ’να πόδι,
σαν είδε στο τσαρδί του φάτσα
του Μπούκοβι την ομαδάρα.
Φουγάρα· ναυτικά φυλλάδια·
ο καπιταλισμός καπνίζει
στη Μαγχεστρία του Λεβάντε·
χαφιέδες, χασαπάκια, σκύλοι,
ψοφίμια και αραμπιέν ταξίμια,
το πράσινο λεωφορείο,
η Τρούμπα και, ναι, Ζει ο Γρηγόρης,
στο Πόρτο Λεόνε Ζει ο Λαμπράκης!
Αυτά και πράγματα πολλά άλλα
προσωπικά είναι ο Πειραιάς μου:
μια σπείρα ανελισσόμενη όσων
πειραστικών εσκέφθη ο Πλάτων
που γούσταρε να κατεβαίνει
τον λιμανίσιο ν’ ανασαίνει
αγέρα: το όν του το μη όν είναι
για μέ η δική μου πολιτεία.
ΕΝΑ ΤΑΝΓΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΤΙΝΟ
Τά πέρασες τα εξηνταέξη...
σαν άμμος σκόρπισαν τα χρόνια.
Χαθήκαμε. Πού νά ’σουν; Σε είχα
αφήσει στα εικοσιεννιά.
Μες στου μυαλού μου τις αλάνες
μαζί σου παίζαν μπάλλα οι μνήμες·
ώς τον Θεό κι εδώ πηδούσες
και σκόραρες με κεφαλιά.
Με το έντεκα ο Βασίλης:
κράμα ύλης και ανθύλης.
Οι χείμαρροι όλοι σε ζηλεύαν –
με την ορμή σου τους περνούσες·
και πίσω σου οι γαζέλες μέναν
στο τρέξιμο ν’ αγκομαχούν.
Με την κατεβασιά σου τάνγκο
εχόρευες, κι ας μη νογούσες
τί ο χορός αυτός σημαίνει –
εσύ ’σουν μιά ζωή εξτρέμ.
Με το έντεκα ο Βασίλης:
κράμα ύλης και ανθύλης.
Το χτύπημα στο γόνατό σου
πληγώνει χρόνια την καρδιά μας·
σε καρτερούνε κάτι φάσεις,
προσμένουν να τις κάνεις γκολ.
Μα σήμερα που σε ξανάδα,
πανέτοιμο σε βρήκα πάλι
να μπεις μες στο Καραϊσκάκη,
τρελή Μποτίνα νευρικιά.
Με το έντεκα ο Βασίλης:
κράμα ύλης και ανθύλης.
Πειραιάς, 18 Απριλίου 2011
ΑΠ’ ΤΗ ΒΟΥΕΛΤΑ ΔΕ ΡΟΤΣΑ ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Ή, ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΜΠΟΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ
Στον Δημήτρη
Βουέλτα δε Ρότσα... γέφυρα ωμών χρωμάτων
που ξαναλένε σάμπως σε νωπογραφία
νοσταλγικούς καημούς ψυχών τε και σωμάτων:
της μετανάστευσης πυκνή μυθιστορία.
Λες χύθηκε η παλέττα του μαστρο-Κινκέλα
στον ουρανό, και ουράνιο βγήκε τόξο η Μπόκα
στον Ριατσουέλο απάνω: ασάδο και κανέλα
στο στόμα γνέθει ξέφρενη του τάνγκο η ρόκα.
Αραβουργήματα άρρητα στο Καμινίτο
τη σάρκα και τα κόκκαλα έχουν της ουσίας·
στο Μπομπονέρα Dale Boca!... ήτοι Ζήτω
η Μπόκα Τζούνιορς! – ιαχή που και ο Μαρσύας
θα βούταγε να κουβαλήσει στον Περαία
με τους τριανταδύο μπλε-κίτρινους αστέρες.
Μελωδημάτων όνειρα ευγενή και ωραία
απ’ του ρεμπέτικου το σύρμα φτιάχνουν βέρες
με τα παιδιά να τις αλλάξουνε του Θρύλου,
μπαντονεόν να γίνει το μπαγλαμαδάκι,
να μπουν με αντιχρονισμούς πρόσφυγα σκύλου
Μουράτης με Ρατίν μες στο Καραϊσκάκη,
για νά ’ναι το λιμάνι δυό φορές λιμάνι.
Βοστέρος γαύροι συνοδιά, καρδιά και γόνα,
στο Φάληρο γλυκολαλούν, γιατί έχει κάνει
ο Στράτος του Γαρδέλ φωλιά στη Δραπετσώνα
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Περασαμε λοιπον και σ΄αυτα....Αναμενομενο.
Στεκομαι στην ακρη της προκυμαιας και κοιταζω τη θαλασσα. Ειναι πολυ ησυχη και καθαρη. Κρυσταλλο. Ας πουμε οτι το νερο, ειναι τουτα τα ποιηματα του Γιωργου ΚΑΙ τα σχολια μαζι, εμμετρα και μη. Ενα πραμα. Μια οντοτητα. Τα διαβασα ολα με μεγαλη προσοχη. Οπως τους αξιζει. Και διαβαζοντας τα, αρχισα να βλεπω ΚΑΤΩ απ΄τα κειμενα ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, οπως βλεπεις ΚΑΤΩ απ΄το κατακαθαρο νερο, εκει στην προκυμαια, ΤΟ ΒΥΘΟ. Αυτο το βυθο περιγραφω. Ο,τι βλεπω θα λεω: ΑΓΑΠΗ, ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ, ΛΕΒΕΝΤΙΑ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΤΑΛΕΝΤΟ, ΦΙΛΟΣΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΜΕΡΑΚΙ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ, ΘΡΥΛΟΣ, ΓΑΥΡΩΣΥΝΗ...
Οταν περνας απο το χοντρο μα δικαιο, γιατι ειναι τεκμηριωμενο, βρισιδι των απανταχου αντιΟλυμπιακων και τον Δεικτη Αυνανισμου τους, στην αντιπερα οχθη της ιστοριας της Μουσικης και ξαναγυριζοντας στην αναδρομη των αγωνων του Θρυλου και οχι μονο, καταληγεις στην Ποιηση, Ε! ΤΟΤΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ...
Ας τελειωσω το σχολιο, μ΄ενα κειμενακι κι εγω... Δεν θα μεταφρασω. Ετσι. Ο καθενας κανει ο,τι ντριπλα γουσταρει σ΄αυτο, το φιλοξενο, γηπεδο. Φτανει να ΄΄πιανει΄΄...
Nothing else in the world,
Not all the armies,
Is so powerful,
As an idea,
Who΄s time has come.
Victor Hugo
Συγγαυράδελφε Απόστολε, σε ευχαριστώ πολύ για όλα τα "κάτω απ' το κατακάθαρο νερό". Πιο πολλά δεν θα γράψω, γιατί θα το χαλάσω.
Να΄σαι καλα Γιωργαρε! Ασχετο, αλλα επειδη εσυ βρισκεσαι πιο κοντα στην...ηπειρο, θ΄ακουσες φανταζομαι πρωτος το...βουητο, το θορυβο, το buzz τελος παντων που λενε και΄κει στα Μανιατικα, σ΄ολη την ΕΥΡΩΠΗ απο χτες για την επικειμενη(;) μεταγραφη του Καραγκουνη στον...παντοτινο πρωταθλητη σ΄ολα τα σπορ... Εχουνε, λεει η Green turd Journal ( η ΠΡΑΣΙΝΗ, οπου turd = κουραδα ) σημερα στο πρωτοσελιδο της , να το κανουνε ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ εδω και ωρες μ΄αυτη τη...ΒΟΜΒΑ στη...Μαγκεστρία του Λεβάντε σου....
Εκ του συμβησομένου τρέμει ήδη όλη η νότια Ιταλία και ο επτανησιακός χώρος από τους Οθωνούς ίσαμε τα Κύθηρα - σεισμογενής η περιοχή βλεπεις... Κάτι και για την Ιαπωνία ηκούσθη βορειοανατολικώς του Φουτζιγιάμα... Χαίρε!
Whose time has come
ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΕΝΑ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟ ΠΟΡΤΟ ΔΡΑΚΟΝΕ
ΛΙΜΗΝ ΚΑΝΘΑΡΟΥ ΣΤ'ΑΡΧΑΙΑ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΜΑΣ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΑΙΑ ΑΛΗΘΕΣ ΛΕΟΝ ΜΟΝΕ
ΛΙΜΗΝ ΛΕΟΝΤΟΣ ATHENARUM PORTUS
'ΚΕΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΕΛΛΑΣ
ΚΩΦΕ ΛΙΜΕΝΑ ΕΙΣ' ΑΠ'ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ
ΠΗΓΑΙΝΩ ΤΣΑΡΚΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΚΑΣΤΕΛΛΑΣ
ΚΟΝΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ,Η ΣΚΟΥΦΙΑ ΠΑΝΤΟΥΡΟΥ(ΤΑΣΟΣ ΠΑΝΤΟΣ ΟΕ ΟΕ ΟΕ)
ΚΡΑΤΑΕΙ..ΓΙ'ΑΥΤΟ ΒΓΗΚΕ ΜΑΧΙΜΙ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΗΣΙΔΑ ΠΟΥ ΛΕΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΕΝΤΑΕΙ Η ΣΤΕΛΛΑ ΕΚΕΙΝΗ
ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
ΤΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΕΡΓΑ ΓΕΡΑΛΗ ΚΑΙ ΜΑΛΕΑ
ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΙΑ
ΤΑ ΦΥΛΛΟΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΤΟΤΕ ΠΑΝΕ
ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ ΚΑΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΗ ΕΜΕΝΑ ΧΤΥΠΑΝΕ
ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΟΙ ΣΥΡΜΟΙ ΞΕΚΙΝΑΝΕ
Μ'ΕΡΩΤΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΦΥΡΑΝΕ
ΓΙΑ ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΗ ΜΙΛΑΝΕ
ΟΥΤΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ
ΩΣΠΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΛΩΣΟΥΝ
Μπράβο Φόρη.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΗΣ OE, OE, OE!
Παρακολουθώ το RATM σχεδόν από την πρώτη μέρα του και είναι δική μου η τιμή που γαύροι από όλο τον κόσμο καταθέτουν τον γαυρισμό τους δίνοντάς μου την ανεκτίμητη ευκαιρία και την απόλυτη χαρά να απολαμβάνω δωρεάν τους καρπούς της έρευνας και της διανοίας τους.
Την ταπεινή υπόκλισή μου σε έναν άνθρωπο καθαρό, τον μαουνιέρη.
Ο κυρ Βασίλης στέκει μια χαρά. Τον βλέπω να πίνει το καφεδάκι του με το ΒΛΕΜΑ ΚΑΘΑΡΟ και το ΦΩΣ στα χέρια. Αέρινος ακόμα...
ΩΡΑΙΟΤΑΤΑ ΤΑ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ !
Δυο πράγματα επί προσωπικού.
Ο παππούς μου, που ήταν μέσα σε αυτούς που ιδρύσανε τον ΣΦΟΟΠ στο Πασαλιμάνι το 1957, δεν μου είπε ποτέ καλή κουβέντα για κάποιον παίκτη του Θρύλου. Ποτέ ρε ο πούστης. Στριμμένο άντερο, μια ζωή ο ένας του ξίνιζε και ο άλλος του βρώμαγε. Μόνο για έναν μιλούσε και τον έβλεπα που κόμπιαζε, συγκινούνταν αλλά σκύλιαζε να μην το δείξει, μην τονε πει κανείς τιτίκα. Τον Μποτίνο. Γάμησέ τα βραδιάτικα...
Προς εσένα το μαλάκα που θα τα πούμε σε λίγο και ξέρω ότι θα διαβάσεις το κείμενο, περιμένοντας να με κράξεις για το ότι δέχτηκα να δημοσιευτεί ύμνος για την Μπόκα που σιχαίνομαι στην Αργεντινή, ξέρεις πού σε γράφω, ξεφτίλα. Μην σου πω ότι λόγω του Γιώργαρου τηνε βλέπω πλέον αλλιώς την Μπόκα...
Σάββα και λοιποί σύγγαυροι RATMαίοι, κατ' αρχάς ευχαριστώ για την ανάρτηση. Δεν θα πω τίποτε άλλο ως προς αυτό, για να μην κατηγορηθώ για "τιτικισμό", που θα έλεγε και ο παπούς του Σάββα. Κατά δεύτερον "Ζήτω ο Θρύλος" και να πά' να γαμηθούνε όλοι οι άλλοι σύλλογοι παγκοσμίως, τους οποίους τυχαίνει να συμπαθούμε (ο καθένας με τον τρόπο του). Ο Σάββας είναι Ιντεπεντιέντε και Οδηγήτρια. Εγώ είμαι Μπόκα Τζούνιορς και Άγιαξ. Εννοείται: χιλιάδες μίλια πίσω από τον Θρύλο, για τον οποίο ζούμε και ανασαίνουμε. Αλλά μιας και πιάσαμε τα "αργεντίνικα". Και η Μπόκα και η Ιντεπεντιέντε είναι σύλλογοι τεράστιοι: Η μεν Μπόκα έχει κατακτήσει τους περισσότερους διεθνείς τίτλους από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον κόσμο, η δε Ιντεπεντιέντε έχει παίξει σε εφτά τελικούς του Κόπα Λιβερταδόρες και έχει κατακτήσει εφτά φορές το Κύπελλο. Στη Μπόκα έχει παίξει ο Ντιέγκο Μαραντόνα, στην Ιντεπεντιέντε ο Ρικάρδο Μποτσίνι: οι γίγαντες! Στη φωτογραφία αυτή ( http://unidadenladiversidad.blogspot.gr/2011/01/dos-potencias-se-saludan... ) ο Μαραντόνα φιλάει το χέρι του Μποτσίνι - αυτό τα λέει όλα. Ο Αριέλ Ιμπαγάσα μου είχε πει ότι προσωπικώς είναι της σχολής Μποτσίνι - λογικό μου ακούγεται.
Στα επινίκια του πρώτου πρωταθλήματος της προεδρίας του Βαγγέλη Μαρινάκη, συνάντησα τον Βασίλη Μποτίνο. Με δυο-τρεις προπονήσεις είναι έτοιμος να παίξει. Υπερβολή θα μου πείτε. Ναί, αλλά δείχνει το μέγεθος της αλήθειας. Μού 'πιασε το χέρι και κόντεψε να μου το λυώσει - και δεν είμαι από βούτυρο, εν τάξει;
Kαλά, εννοείται πως η Μπόκα είναι μεγαθήριο στη Λατινική Αμερική Γιώργαρε. Άλλο το ''δεν την γουστάρω'' κι άλλο το ''δεν αναγνωρίζω την αξία και το μέγεθός της''. Ο Ρικέλμε ειδικά είναι ο αγαπημένος μου παίκτης όλων των αργεντίνικων εποχών...
ρε αγόρια , εσεις εχετε ξεπεράσει τον ΠΟΙΗΤΗ κατά έτη φωτός μακρυά και τρώει την σκόνη σας..χαχα Εκτός εάν δεν είναι δικά σας τα πονήματα ,αλλά δεν πειράζει για τον Περέ ( που ελεγε και ο πατέρας μου ) μιλάνε .. Προσωπικά δεν πρόλαβα τον Μποτίνο ( πρωτοπήγα στον Ναό το 1977 ,μαθητης Γυμνασίου γαρ και πρόλαβα μέχρι τον Δεληκάρη και τα τελειώματα του Γκαιτατζή ) αλλά ο Βασίλαρος ήταν ψυχαρα ..Συμφωνω με τον προλαλήσαντα , ΖΗΤΩ Ο ΘΡΥΛΟΣ και μετά ολα τα άλλα ..
.....ΕΙΣΤΕ ΑΠΟΛΑΥΣΗ :)