Final-4 2015
Γράφτηκε απο Νίκος Γόδας στις 01:11 | 15-05-2015
Έφτασε, λοιπόν, το final-4 και η προσμονή τελειώνει. Αν και οι τελευταίες ώρες είναι και οι πιο δύσκολες. Η ομάδα φαίνεται ήρεμη, πάντως, και αυτό έχει σημασία. Βεβαίως, αυτό μένει να αποδειχθεί στο παρκέ. Προσωπικά, είμαι αισιόδοξος. Δε θέλω να μεταφέρω αχαλίνωτη αισιοδοξία ή αλαζονεία, γιατί είναι κάτι που θα επηρεάσει αρνητικά. Όχι ότι έχω τη δύναμη να επηρεάσω την ομάδα, προς Θεού. Μην τρελαθούμε κιόλας. Αλλά, καλώς ή κακώς, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δημιουργείται, πλέον, ακόμα και από ποσταρίσματα στο facebook που μπορεί να έχουν και μόνο δύο like…
Τρίτο final-4 τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Μία επιφανειακή σύγκριση με τον Ολυμπιακό του 2012 και του 2013 με κάνει να είμαι αισιόδοξος. Πρώτα απ’ όλα, ο προπονητής ήταν διαφορετικός και στις τρεις περιπτώσεις. Το 2012 πάρθηκε η πιο ανέλπιστη ευρωλίγκα από φίλαθλο. Ακόμα και η Βιλερμπάν του 1997 είχε περισσότερες πιθανότητες από τους στοιχηματζήδες. Δεν ήταν μόνο το μεταβατικό στάδιο που βίωνε ο Ολυμπιακός. Ήταν η κατάσταση της ΤΣΣΚΑ που έδειχνε ακατανίκητη. Όμως στον πάγκο μας καθόταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Και έκανε αυτό που λίγοι μπορούν. Δημιουργία εκ του μηδενός. Εκείνη η ομάδα του Ολυμπιακού σφυρηλατούνταν. Και πέτυχε απόλυτα, αφού λίγο αργότερα πήρε και το παρθενικό πρωτάθλημα, μετά από 15 χρόνια. Παίχτες όπως ο Μάντζαρης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου κ.α. έμπαιναν κατ’ ευθείαν στα βαθιά. Τώρα είναι ήδη μπαρουτοκαπνισμένοι. Ο ΜαντζαροΣλούκας έχει, πια, μπολιαστεί με το υγρό του πρωταθλητισμού. Δεν είναι πρωτάρης. Και αυτό μόνο θετικά χαρακτηρίζεται. Σίγουρα, δεν μπορεί να υπάρχει ο πρώτος ενθουσιασμός, αλλά αυτός θα έρθει από την επόμενη γενιά, από τον Αγραβάνη, τον Παπαπέτρου κ.α.
Ο Ολυμπιακός του 2012 είχε, μέσα στη σεζόν, μία συνεχώς αυξανόμενη πορεία. Έκανε πολλές ήττες και πέρασε διά πυρός και σιδήρου την Σιένα. Φέτος ο Ολυμπιακός είναι σταθερός, με εξαίρεση το κακό φεγγάρι, που είχε τραυματιστεί η μισή ομάδα και κυρίως ο Βασίλης Σπανούλης. Αλλά, γενικώς ήταν σταθερός. Και παρόλο που πλήρωσε τους τραυματισμούς, με αντίτιμο το μειονέκτημα έδρας, δεν κώλωσε. Απέδειξε ότι άξιζε να περάσει αντί της Μπαρτσελόνα. Η ομάδα απέδειξε την υπεροχή της. Κι εδώ έρχεται το θετικό πρόσημο έναντι των σεζόν 2012 και 2013. Φέτος, το έργο μας στους «8» ήταν πιο δύσκολο από κάθε άλλη φορά. Δεν αποκλείσαμε ούτε τη Σιένα ούτε την Εφές. Ομαδάρες αμφότερες, αλλά επ ουδενί δεν είναι Μπαρτσελόνα. Ούτε έχουν το ειδικό βάρος της Μπαρτσελόνα. Και μην πείτε ότι η Μπαρτσελόνα είναι λούζερ, γιατί έχει τις περισσότερες συμμετοχές στα final-4 μαζί με την ΤΣΣΚΑ. Λούζερ στα final-4 να το δεχτώ (και αυτό με επιφύλαξη). Όμως στις προηγούμενες φάσεις πάντα παρουσιάζεται δυνατή. Και είναι άλλο να αποκλείεις την Εφές με πλεονέκτημα έδρας και άλλο την Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα. Θέλω να πω, η ομάδα επιδεικνύει σταθερότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Για την ακρίβεια, παρουσιάζει διαρκή άνοδο. Είναι, όπως λένε συχνά και οι Αγγελόπουλοι, η πιο πετυχημένη ομάδα την τελευταία επταετία. Αλλά έχει την ευκαιρία να γίνει δυναστεία και μύθος.
Το φετινό ρόστερ νομίζω πως είναι πιο σκληρό από τα ρόστερ του ’12 και του ’13. Πιθανόν να υπολείπεται σε ταλέντο, αλλά είναι πιο σκληραγωγημένο, πιο έμπειρο και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Έχει υψηλότερο ταβάνι. Ο Σπανούλης είναι σε καλύτερη «φόρμα», ο ΜαντζαροΣλούκας είναι φτασμένος παίχτης πλέον, ο Λοτζέσκι είναι ένα πολυσύνθετο εργαλείο. Εδώ θα κάνω μία μικρή παρένθεση. Έχει δημιουργηθεί ένας μύθος γύρω από τον Λοτζέσκι, όπου λέγεται ότι είναι πολύ καλός στα επιθετικά του καθήκοντα και από ‘κει και πέρα είναι μέτριος στους άλλους τομείς. Ο Λοτζέσκι είναι ο πιο πολυσύνθετος παίχτης της ομάδας, με προσφορά σε ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και πολλούς άλλους τομείς. Και φυσικά το σκοράρισμα. Κλείνει η παρένθεση. Ο Πρίντεζης είναι στο απόγειο της καριέρας του. Εξαιρετική σεζόν. Αυτό που με προβληματίζει είναι η θέση «5». Ο Χάντερ, αν μη τι άλλο, θα βοηθήσει στην άμυνα. Ο Ντάνστον θα βοηθήσει, αν αποφύγει πάλι τα βλακώδη φάουλ. Αλλά επιθετικά παίρνουμε λίγους πόντους από τους ψηλούς. Και αν αναλογιστούμε ότι η πλειοψηφία αυτών των λίγων, ούτως ή άλλως, πόντων είναι τα λεγόμενα «πάρε-βάλε», καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει ατομική δημιουργία στο ζωγραφιστό από τους ψηλούς μας. Θα μου πείτε, ο Χάινς, ο Σερμαντίνι και ο Πάουελ ήταν καλύτεροι; Θα σας πω, ίσως και παρασυρμένος από τα οπαδικά μου συναισθήματα, ότι η φανέλα με τον έφηβο έκανε τον Χάινς αυτό που είναι, η φανέλα έκανε τον Σερμαντίνι να κερδίζει μάχη απέναντι σε τρεις αντιπάλους σε μία φάση με δύο επιθετικά ριμπάουντ και απολογισμό ένα καλάθι και φάουλ, η φανέλα έκανε τον Πάουελ να σηκώνει ευρωλίγκα. Γιατί να μη γίνει και τώρα το ίδιο; Πιθανόν να γίνει. Αλλά διακρίνω κάτι. Ο Χάινς έπαιρνε τουλάχιστον 5 επιθετικά ριμπάουντ σε κάθε αγώνα, που, ως επί το πλείστον, τα μετουσίωνε σε καλάθια. Ο Σερμαντίνι είχε την ευχέρεια και το έκανε συχνά να παίρνει πόντους από το παιχνίδι με πλάτη. Ο Ακόμα και ο Πάουελ έβαζε κάτι σουτάκια από μέση απόσταση. Όλοι αυτοί οι πόντοι ήταν αποκλειστικά «δικοί» τους. Οι Χάντερ και Ντάνστον δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια. Και η ΤΣΣΚΑ έχει πολλά ψηλά κορμιά. Θα κριθεί πολύ εκεί το παιχνίδι πιστεύω. Θα κριθεί από το γεγονός του πώς θα παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός στους ψηλούς. Μακάρι να επιδράσει η φανέλα και τώρα...
Η ΤΣΣΚΑ έχει καλύτερη ομάδα από εκείνη του 2012. Ο Ντε Κολό είναι ο κύριος υπαίτιος γι’ αυτό. Δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ. Έχει την απαραίτητη ψυχραιμία καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, ξέρει πότε να «τρελαθεί» στον αγώνα, με πολύ καλό σουτ, καλή διείσδυση και... χωρίς κάποιο σύνδρομο, που πιθανώς θα έχουν άλλοι παίχτες της ΤΣΣΚΑ. Αλλά ξαναλέω ότι και ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος τώρα από το 2012.
Τέλος, ο παράγοντας προπονητής θα παίξει μεγάλο ρόλο. Στο gazzetta και σε άλλα sites ξεκίνησε ήδη η μυθοποίηση του Ομπράντοβιτς για τη χαλαρότητα του, για τα αστειάκια του, για το παιχνίδι με το μυαλό που παίζει στον Λάσο και άλλες τέτοιες μπούρδες. Ήδη κάποιοι λένε ανοιχτά ότι η Φενέρ είναι φαβορί απέναντι στη Ρεάλ. Μπορεί και να περάσει η Φενέρ. Αλλά φαβορί είναι η Ρεάλ, πώς να το κάνουμε. Αν περάσει η Φενέρ θα έχει ένα συν ο Ομπράντοβιτς. Προκαταβολικά, ωστόσο, έχει μία τρίχα απ΄ τα αρχίδια του Μπερτομέου. Το ότι εμφανίστηκε ευδιάθετος και έλεγε αστεία και τα λοιπά, εμένα δε μου λέει τίποτα. Δε με απασχολεί κιόλας. Εγώ, αυτό που ήθελα, το είδα. Έναν σοβαρό Σφαιρόπουλο, με το απαραίτητο άγχος, που υποδηλώνει ότι έχει συναίσθηση της καταστάσης, αλλά και αρκετά ήρεμο. Φαίνεται να έχει την καθολική στήριξη των παιχτών, κάτι που είναι φοβερά θετικό σε μία ομάδα. Προς το παρόν, έχει αποδείξει ότι δουλεύει πολύ στην τακτική και τα πάει πολύ καλά. Ξέρει να διαχειρίζεται την ψυχολογία πολύ καλά. Μακάρι να φανεί και σήμερα αυτό.
Υ.Γ Οι παίχτες, οι προπονητές και ο πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ, δείχνουν μεγάλο σεβασμό στον Ολυμπιακό. Χρίζουν φαβορί την ομάδα μας, λένε κολακευτικά λόγια, δε μιλάνε για ρεβάνς και γενικώς έχουν αλλάξει τροπάριο από τις προηγούμενες φορές. Αυτό δείχνει αφ’ ενός ότι σέβονται πραγματικά τον Ολυμπιακό, αλλά δείχνει και κάτι άλλο. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι αυτό υφίσταται επειδή οι της ΤΣΣΚΑ έχουν σοβαρευτεί πλέον και όχι επειδή νιώθουν κάποια πίεση για... τα παλιά. Έχοντας περάσει από τη θέση του αθλητή και έχοντας αντιμετωπίσει αντίπαλο που με «είχε» κατ’ επανάληψη, ξέρω πώς η προετοιμασία αντιμετώπισης ενός τέτοιου αντιπάλου είναι εξ ορισμού δύσκολη. Είχα την τύχη να δουλεύω με τον αθλητικό ψυχολόγο, Γιάννη Ζαρώτη, ο οποίος τώρα δουλεύει στα τμήματα υποδομής του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, ο οποίος με κατηύθηνε σωστά. Παρ’ όλα αυτά, μετά από κάθε αποτυχία με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, στο μυαλό μου υπήρχε ένας αφορισμός για την προετοιμασία του αγώνα. Εκ των υστέρων, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό ήταν λάθος προσέγγιση, αφού οι κύριοι παράγοντες της αποτυχίας ήταν άλλοι, με πιο κύρια την αγωνιστική κατωτερότητα. Ξέρετε, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για έναν αθλητή να συνειδητοποιήσει ότι είναι κατώτερος από τον άλλον. Έτσι, υπάρχει το φαινόμενο της δαιμονοποίησης άλλων παραγόντων, οι οποίοι δεν ευθύνονται για την αποτυχία. Η ΤΣΣΚΑ, λοιπόν, έχει σίγουρα εσωτερικά ζητήματα να λύσει μετά από τις αποτυχίες του ’12 και του ’13. Ακόμα και το χαστούκι από τη Μακάμπι πέρυσι δημιούργησε κόμπλεξ. Στα ενδότερα του μυαλού των παιχτών τους δεν έφταιγε μόνο ο Ολυμπιακός. Έφταιγαν οι ίδιοι. Ακόμα και ο τρόπος που μας νίκησαν φέτος στη Μόσχα τους γέμισε άγχος. Ο Ολυμπιακός δε νικιέται εύκολα, ακόμα κι αν λείπει ο Σπανούλης. Ακόμα κι αν λείπουν κι άλλοι παίχτες, ακόμα κι αν το παιχνίδι γίνεται στη Μόσχα. Υπάρχει μία ενδόμυχη παραδοχή του χαμένου. Ο βασικός θύτης είναι ο Ολυμπιακός. Η γενεσιουργός αιτία είναι ο Ολυμπιακός. Εκεί πάτησε και η Μακάμπι. Όσο κι αν προσπάθησαν να το παλέψουν μέσα τους οι «μοσχοβίτες», είναι δύσκολο να το αποβάλλουν. Τι έκαναν, λοιπόν; Άλλαξαν τροπάριο μπας και αλλάξουν τα δεδομένα. Μπας και πιστέψουν και οι ίδιοι ότι είναι το φαβορί. Λένε, δηλαδή, ότι δεν είναι φαβορί, προσπαθώντας να πιστέψουν το αντίθετο. Είναι ένα παιχνίδι μυαλού και αυτοάμυνας. Το αποτέλεσμα, θαρρώ πως, δεν είναι θετικό. Εξ ιδίας πείρας, οδηγεί σε πλάνη και αποπροσανατολισμό. Μακάρι. Σε κάθε περίπτωση, οι παίχτες της ΤΣΣΚΑ μας φοβούνται. Όλα αυτά, συν την αγωνιστική πρόοδο του Ολυμπιακού, που ανέφερα παραπάνω, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είμαστε φαβορί.
Υ.Γ.2 Ελπίζω να δικαιωθώ. Σε αντίθετη περίπτωση, βαράτε με!
Σήμερα δε θα ασχοληθούμε με κανέναν «αλλοδαπό». Ούτε βαζέλες ούτε χανούμια ούτε άτιτλοι. Μόνο Ολυμπιακός. Με το ουίσκι ανά χείρας για γούρι και με την ένταση στο κόκκινο. Το ‘χα πει από μικρός: η χειρότερη στιγμή ενός αγώνα είναι η προσμονή του. Βασανιστικά πέρασε η βδομάδα για όλους, φαντάζομαι...
Έφτασε, λοιπόν, το final-4 και η προσμονή τελειώνει. Αν και οι τελευταίες ώρες είναι και οι πιο δύσκολες. Η ομάδα φαίνεται ήρεμη, πάντως, και αυτό έχει σημασία. Βεβαίως, αυτό μένει να αποδειχθεί στο παρκέ. Προσωπικά, είμαι αισιόδοξος. Δε θέλω να μεταφέρω αχαλίνωτη αισιοδοξία ή αλαζονεία, γιατί είναι κάτι που θα επηρεάσει αρνητικά. Όχι ότι έχω τη δύναμη να επηρεάσω την ομάδα, προς Θεού. Μην τρελαθούμε κιόλας. Αλλά, καλώς ή κακώς, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δημιουργείται, πλέον, ακόμα και από ποσταρίσματα στο facebook που μπορεί να έχουν και μόνο δύο like…
Τρίτο final-4 τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Μία επιφανειακή σύγκριση με τον Ολυμπιακό του 2012 και του 2013 με κάνει να είμαι αισιόδοξος. Πρώτα απ’ όλα, ο προπονητής ήταν διαφορετικός και στις τρεις περιπτώσεις. Το 2012 πάρθηκε η πιο ανέλπιστη ευρωλίγκα από φίλαθλο. Ακόμα και η Βιλερμπάν του 1997 είχε περισσότερες πιθανότητες από τους στοιχηματζήδες. Δεν ήταν μόνο το μεταβατικό στάδιο που βίωνε ο Ολυμπιακός. Ήταν η κατάσταση της ΤΣΣΚΑ που έδειχνε ακατανίκητη. Όμως στον πάγκο μας καθόταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Και έκανε αυτό που λίγοι μπορούν. Δημιουργία εκ του μηδενός. Εκείνη η ομάδα του Ολυμπιακού σφυρηλατούνταν. Και πέτυχε απόλυτα, αφού λίγο αργότερα πήρε και το παρθενικό πρωτάθλημα, μετά από 15 χρόνια. Παίχτες όπως ο Μάντζαρης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου κ.α. έμπαιναν κατ’ ευθείαν στα βαθιά. Τώρα είναι ήδη μπαρουτοκαπνισμένοι. Ο ΜαντζαροΣλούκας έχει, πια, μπολιαστεί με το υγρό του πρωταθλητισμού. Δεν είναι πρωτάρης. Και αυτό μόνο θετικά χαρακτηρίζεται. Σίγουρα, δεν μπορεί να υπάρχει ο πρώτος ενθουσιασμός, αλλά αυτός θα έρθει από την επόμενη γενιά, από τον Αγραβάνη, τον Παπαπέτρου κ.α.
Ο Ολυμπιακός του 2012 είχε, μέσα στη σεζόν, μία συνεχώς αυξανόμενη πορεία. Έκανε πολλές ήττες και πέρασε διά πυρός και σιδήρου την Σιένα. Φέτος ο Ολυμπιακός είναι σταθερός, με εξαίρεση το κακό φεγγάρι, που είχε τραυματιστεί η μισή ομάδα και κυρίως ο Βασίλης Σπανούλης. Αλλά, γενικώς ήταν σταθερός. Και παρόλο που πλήρωσε τους τραυματισμούς, με αντίτιμο το μειονέκτημα έδρας, δεν κώλωσε. Απέδειξε ότι άξιζε να περάσει αντί της Μπαρτσελόνα. Η ομάδα απέδειξε την υπεροχή της. Κι εδώ έρχεται το θετικό πρόσημο έναντι των σεζόν 2012 και 2013. Φέτος, το έργο μας στους «8» ήταν πιο δύσκολο από κάθε άλλη φορά. Δεν αποκλείσαμε ούτε τη Σιένα ούτε την Εφές. Ομαδάρες αμφότερες, αλλά επ ουδενί δεν είναι Μπαρτσελόνα. Ούτε έχουν το ειδικό βάρος της Μπαρτσελόνα. Και μην πείτε ότι η Μπαρτσελόνα είναι λούζερ, γιατί έχει τις περισσότερες συμμετοχές στα final-4 μαζί με την ΤΣΣΚΑ. Λούζερ στα final-4 να το δεχτώ (και αυτό με επιφύλαξη). Όμως στις προηγούμενες φάσεις πάντα παρουσιάζεται δυνατή. Και είναι άλλο να αποκλείεις την Εφές με πλεονέκτημα έδρας και άλλο την Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα. Θέλω να πω, η ομάδα επιδεικνύει σταθερότητα στο υψηλότερο επίπεδο. Για την ακρίβεια, παρουσιάζει διαρκή άνοδο. Είναι, όπως λένε συχνά και οι Αγγελόπουλοι, η πιο πετυχημένη ομάδα την τελευταία επταετία. Αλλά έχει την ευκαιρία να γίνει δυναστεία και μύθος.
Το φετινό ρόστερ νομίζω πως είναι πιο σκληρό από τα ρόστερ του ’12 και του ’13. Πιθανόν να υπολείπεται σε ταλέντο, αλλά είναι πιο σκληραγωγημένο, πιο έμπειρο και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Έχει υψηλότερο ταβάνι. Ο Σπανούλης είναι σε καλύτερη «φόρμα», ο ΜαντζαροΣλούκας είναι φτασμένος παίχτης πλέον, ο Λοτζέσκι είναι ένα πολυσύνθετο εργαλείο. Εδώ θα κάνω μία μικρή παρένθεση. Έχει δημιουργηθεί ένας μύθος γύρω από τον Λοτζέσκι, όπου λέγεται ότι είναι πολύ καλός στα επιθετικά του καθήκοντα και από ‘κει και πέρα είναι μέτριος στους άλλους τομείς. Ο Λοτζέσκι είναι ο πιο πολυσύνθετος παίχτης της ομάδας, με προσφορά σε ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και πολλούς άλλους τομείς. Και φυσικά το σκοράρισμα. Κλείνει η παρένθεση. Ο Πρίντεζης είναι στο απόγειο της καριέρας του. Εξαιρετική σεζόν. Αυτό που με προβληματίζει είναι η θέση «5». Ο Χάντερ, αν μη τι άλλο, θα βοηθήσει στην άμυνα. Ο Ντάνστον θα βοηθήσει, αν αποφύγει πάλι τα βλακώδη φάουλ. Αλλά επιθετικά παίρνουμε λίγους πόντους από τους ψηλούς. Και αν αναλογιστούμε ότι η πλειοψηφία αυτών των λίγων, ούτως ή άλλως, πόντων είναι τα λεγόμενα «πάρε-βάλε», καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει ατομική δημιουργία στο ζωγραφιστό από τους ψηλούς μας. Θα μου πείτε, ο Χάινς, ο Σερμαντίνι και ο Πάουελ ήταν καλύτεροι; Θα σας πω, ίσως και παρασυρμένος από τα οπαδικά μου συναισθήματα, ότι η φανέλα με τον έφηβο έκανε τον Χάινς αυτό που είναι, η φανέλα έκανε τον Σερμαντίνι να κερδίζει μάχη απέναντι σε τρεις αντιπάλους σε μία φάση με δύο επιθετικά ριμπάουντ και απολογισμό ένα καλάθι και φάουλ, η φανέλα έκανε τον Πάουελ να σηκώνει ευρωλίγκα. Γιατί να μη γίνει και τώρα το ίδιο; Πιθανόν να γίνει. Αλλά διακρίνω κάτι. Ο Χάινς έπαιρνε τουλάχιστον 5 επιθετικά ριμπάουντ σε κάθε αγώνα, που, ως επί το πλείστον, τα μετουσίωνε σε καλάθια. Ο Σερμαντίνι είχε την ευχέρεια και το έκανε συχνά να παίρνει πόντους από το παιχνίδι με πλάτη. Ο Ακόμα και ο Πάουελ έβαζε κάτι σουτάκια από μέση απόσταση. Όλοι αυτοί οι πόντοι ήταν αποκλειστικά «δικοί» τους. Οι Χάντερ και Ντάνστον δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια. Και η ΤΣΣΚΑ έχει πολλά ψηλά κορμιά. Θα κριθεί πολύ εκεί το παιχνίδι πιστεύω. Θα κριθεί από το γεγονός του πώς θα παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός στους ψηλούς. Μακάρι να επιδράσει η φανέλα και τώρα...
Η ΤΣΣΚΑ έχει καλύτερη ομάδα από εκείνη του 2012. Ο Ντε Κολό είναι ο κύριος υπαίτιος γι’ αυτό. Δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ. Έχει την απαραίτητη ψυχραιμία καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, ξέρει πότε να «τρελαθεί» στον αγώνα, με πολύ καλό σουτ, καλή διείσδυση και... χωρίς κάποιο σύνδρομο, που πιθανώς θα έχουν άλλοι παίχτες της ΤΣΣΚΑ. Αλλά ξαναλέω ότι και ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος τώρα από το 2012.
Τέλος, ο παράγοντας προπονητής θα παίξει μεγάλο ρόλο. Στο gazzetta και σε άλλα sites ξεκίνησε ήδη η μυθοποίηση του Ομπράντοβιτς για τη χαλαρότητα του, για τα αστειάκια του, για το παιχνίδι με το μυαλό που παίζει στον Λάσο και άλλες τέτοιες μπούρδες. Ήδη κάποιοι λένε ανοιχτά ότι η Φενέρ είναι φαβορί απέναντι στη Ρεάλ. Μπορεί και να περάσει η Φενέρ. Αλλά φαβορί είναι η Ρεάλ, πώς να το κάνουμε. Αν περάσει η Φενέρ θα έχει ένα συν ο Ομπράντοβιτς. Προκαταβολικά, ωστόσο, έχει μία τρίχα απ΄ τα αρχίδια του Μπερτομέου. Το ότι εμφανίστηκε ευδιάθετος και έλεγε αστεία και τα λοιπά, εμένα δε μου λέει τίποτα. Δε με απασχολεί κιόλας. Εγώ, αυτό που ήθελα, το είδα. Έναν σοβαρό Σφαιρόπουλο, με το απαραίτητο άγχος, που υποδηλώνει ότι έχει συναίσθηση της καταστάσης, αλλά και αρκετά ήρεμο. Φαίνεται να έχει την καθολική στήριξη των παιχτών, κάτι που είναι φοβερά θετικό σε μία ομάδα. Προς το παρόν, έχει αποδείξει ότι δουλεύει πολύ στην τακτική και τα πάει πολύ καλά. Ξέρει να διαχειρίζεται την ψυχολογία πολύ καλά. Μακάρι να φανεί και σήμερα αυτό.
Υ.Γ Οι παίχτες, οι προπονητές και ο πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ, δείχνουν μεγάλο σεβασμό στον Ολυμπιακό. Χρίζουν φαβορί την ομάδα μας, λένε κολακευτικά λόγια, δε μιλάνε για ρεβάνς και γενικώς έχουν αλλάξει τροπάριο από τις προηγούμενες φορές. Αυτό δείχνει αφ’ ενός ότι σέβονται πραγματικά τον Ολυμπιακό, αλλά δείχνει και κάτι άλλο. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι αυτό υφίσταται επειδή οι της ΤΣΣΚΑ έχουν σοβαρευτεί πλέον και όχι επειδή νιώθουν κάποια πίεση για... τα παλιά. Έχοντας περάσει από τη θέση του αθλητή και έχοντας αντιμετωπίσει αντίπαλο που με «είχε» κατ’ επανάληψη, ξέρω πώς η προετοιμασία αντιμετώπισης ενός τέτοιου αντιπάλου είναι εξ ορισμού δύσκολη. Είχα την τύχη να δουλεύω με τον αθλητικό ψυχολόγο, Γιάννη Ζαρώτη, ο οποίος τώρα δουλεύει στα τμήματα υποδομής του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, ο οποίος με κατηύθηνε σωστά. Παρ’ όλα αυτά, μετά από κάθε αποτυχία με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, στο μυαλό μου υπήρχε ένας αφορισμός για την προετοιμασία του αγώνα. Εκ των υστέρων, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό ήταν λάθος προσέγγιση, αφού οι κύριοι παράγοντες της αποτυχίας ήταν άλλοι, με πιο κύρια την αγωνιστική κατωτερότητα. Ξέρετε, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για έναν αθλητή να συνειδητοποιήσει ότι είναι κατώτερος από τον άλλον. Έτσι, υπάρχει το φαινόμενο της δαιμονοποίησης άλλων παραγόντων, οι οποίοι δεν ευθύνονται για την αποτυχία. Η ΤΣΣΚΑ, λοιπόν, έχει σίγουρα εσωτερικά ζητήματα να λύσει μετά από τις αποτυχίες του ’12 και του ’13. Ακόμα και το χαστούκι από τη Μακάμπι πέρυσι δημιούργησε κόμπλεξ. Στα ενδότερα του μυαλού των παιχτών τους δεν έφταιγε μόνο ο Ολυμπιακός. Έφταιγαν οι ίδιοι. Ακόμα και ο τρόπος που μας νίκησαν φέτος στη Μόσχα τους γέμισε άγχος. Ο Ολυμπιακός δε νικιέται εύκολα, ακόμα κι αν λείπει ο Σπανούλης. Ακόμα κι αν λείπουν κι άλλοι παίχτες, ακόμα κι αν το παιχνίδι γίνεται στη Μόσχα. Υπάρχει μία ενδόμυχη παραδοχή του χαμένου. Ο βασικός θύτης είναι ο Ολυμπιακός. Η γενεσιουργός αιτία είναι ο Ολυμπιακός. Εκεί πάτησε και η Μακάμπι. Όσο κι αν προσπάθησαν να το παλέψουν μέσα τους οι «μοσχοβίτες», είναι δύσκολο να το αποβάλλουν. Τι έκαναν, λοιπόν; Άλλαξαν τροπάριο μπας και αλλάξουν τα δεδομένα. Μπας και πιστέψουν και οι ίδιοι ότι είναι το φαβορί. Λένε, δηλαδή, ότι δεν είναι φαβορί, προσπαθώντας να πιστέψουν το αντίθετο. Είναι ένα παιχνίδι μυαλού και αυτοάμυνας. Το αποτέλεσμα, θαρρώ πως, δεν είναι θετικό. Εξ ιδίας πείρας, οδηγεί σε πλάνη και αποπροσανατολισμό. Μακάρι. Σε κάθε περίπτωση, οι παίχτες της ΤΣΣΚΑ μας φοβούνται. Όλα αυτά, συν την αγωνιστική πρόοδο του Ολυμπιακού, που ανέφερα παραπάνω, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είμαστε φαβορί.
Υ.Γ.2 Ελπίζω να δικαιωθώ. Σε αντίθετη περίπτωση, βαράτε με!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΜΟΥ!!!
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Καλή επιτυχία σήμερα στην ομάδα μας,και η σκέψη όλων μας μαζί τους.
Το ωαριο μου το ειπε ενας φιλος.
Ποσα κιλα αρχιδια εχει ο Σπανουλης ρε φιλε, του λεω.
Πολλα ρε μαλακα, μου λεει, αφου η αλλη ολο γκαστρωμενη ειναι..!
Ο αγώνας στην τέταρτη περίοδο, κάπου στα μέσα. Η CSKA μόλις έχει ανοίξει ξανά τη διαφορά, στους 9 πόντους. Κρίμα ρε γαμώτο, λέω από μέσα μου. Δεν γίνεται μόνιμα να τους κυνηγάμε και να καλύπτουμε συνέχεια διαφορές 7+ πόντων. Ήδη το κάναμε μία, δύο, τρεις, και ο αρχηγός δυστυχώς βρίσκεται σε κάκιστη μέρα. Προσπαθώ να το πάρω απόφαση πως τα πράγματα πλέον είναι πολύ δύσκολα, προετοιμάζω τον εαυτό μου ώστε να μη "χαλαστώ" πολύ με το σφύριγμα της λήξης. Και κάπου εκεί έρχεται το πρώτο τρίποντο του V-Span, του Kill Bill, του ανθρώπου που κουβαλάει τα @@ του σε καρότσι, σαν τον Randy σε εκείνο το επεισόδιο από το South Park. Μονομιάς πετάχτηκα πάνω, η ροή του αίματός μου επιταχύνθηκε. Το ήξερα πλέον. Το ήξερα κι εγώ, το ήξεραν και ο Πρίντεζης και όλη η ομάδα, το ήξεραν κι ο Βατούτιν, ο Ιτούδης, ο Μίλος, ο Κιριλένκο. Όλοι το ξέραμε: ήταν η αρχή του τέλους, που συνεχίστηκε με ένα δίποντο από αυτά που απλά δεν μπαίνουν, και ολοκληρώθηκε με ένα τρίποντο που μόνο οι πιο "clutch" παίκτες παγκοσμίως μπορούν να βάλουν. Τέτοια ομάδα, ομάδα που έχει ως καθημερινότητα να κάνει το αδύνατο πραγματικότητα, θα κάνει πολλές γενιές να ξαναβγεί. Μακάρι η ομάδα να σηκώσει κι αυτή την κούπα. Αυτοί οι παίκτες και αυτός ο προπονητής το αξίζουν περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα. Αλλά κι αν δεν γίνει αυτό..
23 μαλάκες παίζουν, για να έρθει αυτός στο τέλος και να σπάσει πλάκα. Ήθελα να γράψω άρθρο, αλλά δεν έχει νόημα. Η ουσία είναι αυτή. Και αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός λέγεται εμπαιγμός. Πλέον, είναι και αναμενόμενος. Κάτι σαν το επαναλαμβανόμενο 3-2 στο βόλεϊ επί του Παναθηναϊκού, από 0-2. Ήταν 0-2 και ήξερες ότι θα κερδίσεις 3-2. Αυτά είναι ασύλληπτα...
Αυτό το δίποντο με τον βοροντσεβιτς να ειναι κυριολεκτικά κολλημένος πάνω του και να παιζει την τέλεια αμυνα μπορείς να μου πεις πως διάολο το εβαλε? Πολύ πάνω ο Σπανουλης και απο Ζάρκο και απο Ριβερς
Καμία σύγκριση με Ρίβερς. Έτη φωτός μπροστά. Και αγωνιστικά και σε συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα. Ο Ζάρκο είναι ξεχωριστή ιστορία. Ήρθε και αναγέννησε ένα τμήμα. Αυτοί που τον έζησαν καλύτερα ξέρουν.
- Βλέπεις τους Αγγελόπουλους να κυλιούνται πανηγυρίζοντας με τη λήξη στο πάτωμα του γηπέδου...
- Βλέπεις τον Σπανούλη στην κερκίδα μετά τον αγώνα, κουρασμένο αλλά ήσυχο και γεμάτο ικανοποίηση, με την Ολυμπία δίπλα του περήφανη και τα τρία ερυθρόλευκα βλαστάρια τους σιμά, στα πόδια και την αγκαλιά τους...
- Βλέπεις σήμερα την ΠΡΑΣΙΝΗ να μιλάει για ΄΄ιπτάμενο΄΄ χτες ΟΣΦΠ και να ζητάει ελέγχους(!) προκαταβολικά στους τελικούς της Α1... Ποιός; Ο Βάζελος... Ο πρωτομυριστής και πρωτοκλαστής...
- Βλέπεις τον Τουίτη να...προειδοποιεί ότι δεν θα κατέβει η ομαδάρα του να παίξει στο πρωτάθλημα του χρόνου, αν κ.λ.π. ( Αμήν και πότε... Να ξεβρωμίσουμε απ΄τη σκατίλα )...
- Βλέπεις την Ψ-ΩΡΑ να πανηγυρίζει για τον Τίγρη στην υπόθεση Ζωγράφου και να μας...απειλεί ότι θα...λογοδοτήσουν οι λασπολόγοι με τις μηνύσεις και τις αγωγές, λέει, που θα μας κάνουνε...
- Βλέπεις στην ΑRENA ότι ο Κοντονής έδωσε συγχαρητήρια(!) στον ΠΑΟΚ, γιατί ξεπλήρωσε ( χαριστικά ) τα χρέη του προς το Δημόσιο, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει κιχ για κάτι αντίστοιχο εκ μέρους του στον Ολυμπιακό για την μεγαλειώδη πρόκρισή του στον τελικό του Ευρωμπάσκετ...
Και λες: Μια χαρά αρχίζει η μέρα μου Σαββατιάτικα... Άντε να πάρουμε και τον τίτλο την Κυριακή το βράδυ, για να ολοκληρωθεί έτσι αυτή η ΤΕΛΕΙΑ, ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ, ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΙΣΗ τούτης της βδομάδας...
Ο Κοντονής είπε κάτι πολύ χειρότερο. Ότι ο Π.Α.Ο.Κ είναι η μόνη οικονομικά υγιής ομάδα της Ελλάδας. Λοιπόν, ο τύπος το τραβάει πολύ το σχοινί. Ή θα πάρει τον πούλο ή η κυβέρνηση θα το πληρώσει. Τελείωσαν τα ψέματα. Πούστη Κοντονή, τα έβαλες με τον θρύλο. Τελείωσες.
Η Πράσινη θεωρεί ότι το Ε.Κ.Α.Ε είναι ανώτερο του αντίστοιχου της euroleague. Και ότι οι Ρώσοι είναι κορόιδα. Αλλά όλο και κάποιος από τον Παναθηναϊκό πιάνεται ντοπέ. Τι γίνεται, ρε πούστη μου...
Το σχολιο μου πηγαινε στον συγγαυρo ΚΥΘΝΟΣ 7
Οχι οχι οχι δε θα βρισεις ποτε τον Σπανουλη...Τον εβλεπα ηταν χαλια,εμεινα σοβαρος αμιλητος...ο κολλητος μου μου πε "μαλακα ανα βαλει 10 ποντους το πηραμε το ματς"...Επεσε μεσα ο μπαγασας...Δεν εχω συνελθει ακομα ειλικρινα...Κατω το κεφαλι κ ο,τι βγει την Κυριακη...ΠΑΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΜΟΥ
Εγώ, Βασίλη, ήμουν σίγουρος για τον Σπανούλη. Θα τους γαμήσει την Π@να@@@, είπα στο ημίχρονο.
Για ακόμα μία φορά μπήκα στο τρυπακι να βρίσω το Σπανουλη για 37 λεπτά. Θέλετε γιατί φαινόταν ότι την είχαμε την ΤΣΣΚΑ και με εκνευριζε ότι δεν τα πηγαίναμε καλά??? Μήπως ήταν η αγωνία της στιγμής?? Το πάθος??? Ή μήπως το ότι δεν έχω μπασκετική παιδεία?? Το πιο πιθανό είναι το τελευταίο....
Respect σε αυτή την ομάδα και σεβασμό σε αυτό το θαύμα που λέγεται Σπανουλης...
ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!
ΕΣΚΙΣΕ Ο ΘΡΥΛΟΣ,ΕΣΚΙΣΕ ΚΑΙ Ο ΘΩΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ!ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΥΡΙ ΘΩΜΑ!CAMPEONES με COJONES,ΦΕΡΤΕ ΤΟ 4ο στον Πειραιά!
STO TELIKO H THRYLLARA! RE KILL BILL TI TOUS EKANES RE AGORI MOU!!! PAME NA TO SHKWSOUME THN KYRIAKH !!!!!
Ειμαστε απιστευτα προνομιουχοι που βλεπουμε αυτη την ΟΜΑΔΑΡΑ.ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.Οτι καλυτερο πριν τις Πανελληνιες.Αντε παμε τωρα για την κουπα.
ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΨΥΧΑΡΕΣ ΤΟΥ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΙΚΗΣΑΝ
ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΘΛΗΜΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ ΝΙΚΑ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ ΠΛΕΟΝ
Ο ΜΕΓΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ !!!
Eμείς Θωμά μου -καλημέρα κιόλας σε όλους- δεν είμαστε ευχαριστημένοι επειδή πήγαμε, τάχα, σε ένα ακόμη φάιναλ φορ -αδιανόητο αθλητικό επίτευγμα που μόνον οι γίγαντες των σπορ μπορούν να επιτύχουν. Εμείς κατεβαίνουμε για να το ενθυλακώσουμε. Κι αν δεν γίνει αυτό, πάλι γίγαντες θα είμαστε!
Καλή επιτυχία στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης την τελευταία πενταετία.
Καλή επιτυχία ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ.
Εξαιρετικο κειμενο παιδες.
Να διορθωσω απλα οτι ο Χαινς ειχε την πρωτη σεζον 3.7 ριμ μεσο ορο με 1.3 επιθετικα ριμπαουντ και την δευτερη σεζον ειχε 4,8 ριμπαουντ ανα ματς με 2.2 επιθετικα ριμπαουντ ανα ματς.Φετος εχει 4.5 ριμπαουντ ανα ματς με 1,8 επιθετικα ριμπαουντ.
Ο Ντανστον ειχε περσι 5,3 ριμπαουντ στην Ευρωλιγκα με 2,5 επιθετικα ριμπαουντ ανα ματς και φετος εχει 4.5 ριμπαουντ ανα ματς με 1.7 επιθετικα ριμπαουντ ανα ματς.
Ο Χαντερ εχει 4.9 ριμπαουντ ανα ματς με 1.7 επιθετικα ριμπαουντ.
Περισσοτερο τα ριμπαουντ εχουν να κανουν με την διαθεση,την συγκεντρωση και την συνολικη λειτουργια της ομαδας(αποτελεσματικα μπλοκ αουτ κλπ) και αυτο φανηκε με αντιπαλους που εχουν ψηλα κορμια(τα οποια αμυντικα τους περιοριζουν κατα την γνωμη μου) φετος.
Ευστοχα αναφερεις για το βαρος της φανελας φυσικα και ειναι φυσικο οποιοσδηποτε ταλαντουχος παιχτης ερχεται στην ομαδα οταν εχει συμπαιχτες και γκαρντ αυτης της εμβελειας να ανεβαινει αυτοματα επιπεδο.
Οσον αφορα το παιχνιδι μιας και αναφερθηκαμε στα ριμπαουντ πρεπει να πανε ολοι σε αυτα οπως εγινε στα 3 τελευταια ματς με την Μπαρτσελονα.Προσοχη στην κυκλοφορια μπαλας.Επειδη θα δωσουν εμφαση στο μαρκαρισμα του αρχηγου χρειαζεται γρηγορη πρωτη πασα και φυσικα πιεση πανω στην μπαλα απο το πρωτο μεχρι το τελευταιο δευτερο οπως εγινε στο Σεφ οπου πραγματικα παιξαμε πολυ καλη αμυνα.Στην Μοσχα μην ξεχναμε χασαμε στο τελος χωρις τον αρχηγο και τον Μπρεντ και χρειαστηκαν και τα σφυριγματα τους.
Βεβαια την αποψη μου λεω και τιποτα περισσοτερο.Το τεχνικο τιμ γνωριζει τι πρεπει να κανει και οι παιχτες αυτης της τεραστιας ομαδας.
Φωνη απο την αρχη μεχρι το τελος και απολυτη συγκεντρωση.
Καλη επιτυχια σε ολα τα παιδια αποψε.
Τα 5 ριμπάουντ που είπα για τον Χάινς δεν τα είπα ακριβολογώντας. Ήθελα να πω ότι έπαιρνε επιθετικά ριμπάουντ και τελείωνε και τις φάσεις παράλληλα. Ο Ντάνστον ο περσινός δεν έχει καμία σχέση με τον φετινό... Ο Χ¨αντερ, όντως, παρουσιάζεται καλός σ' αυτόν τον τομέα, αλλά δεν τελειώνει τις φάσεις μετά, όπως ο Χάινς.
Yπάρχει μια παραδοχή του ανώτερου εκ μέρους του ( κατ΄επανάληψη ) χαμένου, γράφεις. Σωστό και με γενική εφαρμογή... Ο δαίμονας μέσα σου... Τον ακούς μόνο εσύ, να σου λέει ΄΄θα χάσεις πάλι΄΄... ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ. ΚΙ ΑΝ, ΝΑΙ, ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΕΝΩ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΕΙ... Αν κάμψεις το ΦΡΟΝΗΜΑ του άλλου ( και δεν κάνεις λάθη ), τον ΝΙΚΑΣ. Αρχή που ισχύει από την ΄΄άριχτη΄΄ σούπερ-γκόμενα που κομπλάρει τους άντρες, μέχρι τον αγριότερο αθλητικό ( και όχι μόνο ) αγώνα...
Ο οποιος δαιμονας θα αρχισει να υποτροπιαζει οσο το σκορ ειναι κλειστο στα μεσα της τριτης περιοδου θα προσεθετα.
Εχει πολυ ψωμι το ματς.