Με την απόκτηση των Τουρέ, Σα και Ναουέλ, ο Ολυμπιακός «έκλεισε» το ρόστερ του για τη σεζόν 2018-19. Αν μη τι άλλο, το ρόστερ είναι πληρέστατο με τουλάχιστον δύο παίχτες σε κάθε θέση. Απομένουν, βέβαια, και κάποιες ακόμα αποχωρήσεις, αλλά δεν πρόκειται να είναι βασικών παιχτών ή «βασικών» αναπληρωματικών. Πάμε να δούμε μία μία τις θέσεις και πώς καλύπτονται.

• Τερματοφύλακας: Γιαννιώτης, Σα, Χουτεσιώτης καλύπτουν τη θέση, με τον Γιαννιώτη να λογίζεται ως πρώτος στην ιεραρχία, τον Σα να δίνει βοήθειες και… πίεση στον Γιαννιώτη, ενώ συμπληρωματικό ρόλο θα έχει ο Χουτεσιώτης.

Γνώμη μου: Ο Γιαννιώτης πέρυσι ήταν ο πολυτιμότερος τερματοφύλακας του πρωταθλήματος, αγωνιζόμενος σε μία ομάδα που πλασαρίστηκε στην τέταρτη θέση, άρα πρωταγωνιστούσε, αλλά παράλληλα δεχόταν και περισσότερες φάσεις, άρα και πίεση, από μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Αυτό σημαίνει ότι έδειξε πως μπορεί να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις του Ολυμπιακού, μένει να το δείξει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο τώρα. Εδώ υπάρχει ένα ρίσκο, το οποίο αξίζει -θεωρώ- να το πάρουμε. Είναι 26 ετών και έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Όσο για τον Σα, πρόκειται για τερματοφύλακα, ο οποίος αποτελούσε τον αναπληρωματικό πίσω από τον τεράστιο Κασίγιας και τον εμπιστευόταν ένας σύλλογος, όπως η Πόρτο. Είμαστε καλυμμένοι σ’ αυτήν τη θέση στο 100%.

• Αριστερό μπακ: Τσιμίκας, Κούτρης. Ο Τσιμίκας αγωνίστηκε πέρυσι ως δανείκος στη Βίλεμ και τα πήγε περίφημα σε ένα πρωτάθλημα πολύ καλύτερο από το ελληνικό. Πίσω του, δε, είναι ο Κούτρης, ο οποίος είναι ό,τι πρέπει για να δίνει ανάσες και ποιότητα από τον πάγκο και, γιατί όχι, να διεκδικήσει φανέλα βασικού.

 
Γνώμη μου: Όλοι είδαμε πόσο μπορεί να βοηθήσει στον επιθετικό τομέα ο Τσιμίκας, αφού συνεργάζεται άψογα με τον Ποντένσε, χρησιμοποιώντας την εκρηκτικότητά του και την καλή του σέντρα. Ωστόσο, πρόκειται για παίχτη που του λείπει η εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο (ευρωπαϊκό) και πιθανόν να το συναντήσουμε μπροστά μας. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι σε κάποιο ευρωπαϊκό αγώνα, για παράδειγμα, μπορεί να κάνει μία γκέλα που θα μας κοστίσει γκολ, μπορεί να καλύπτει τον αντίπαλο επιθετικό επειδή ξεχάστηκε να τραβηχτεί με την υπόλοιπη άμυνα κτλ. Τότε είναι που πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τα «χρειαζόμαστε παίχτη εκεί γιατί ο Τσιμίκας είναι νέος και άπειρος» και «θα τον κάψει τον παίχτη, που τον βάζει σε τέτοια παιχνίδια». Όπως και στην περίπτωση του Γιαννιώτη, έτσι και σ’ αυτήν του Τσιμίκα, εμείς οι οπαδοί, πρώτα απ’ όλα, είμαστε αυτοί που μπορούμε να προστατεύσουμε ή να κάψουμε έναν παίχτη, πολύ πριν τον προπονητή. Ο προπονητής, κινούμενος στη λογική της διοίκησης όσον αφορά την ελληνοποίηση, εμπιστεύτηκε τη θέση στον Τσιμίκα, ένα παιδί με τεράστιες δυνατότητες, ο οποίος προέρχεται από τις ακαδημίες μας. Τον στηρίζουμε όλοι, στα εύκολα και στα δύσκολα. Θεωρώ ότι θα βγάλει τη χρονιά άνετα.
 

• Δεξί μπακ: Ομάρ, Μασούρας. Ο Ομάρ έχει επιστρέψει από σοβαρό τραυματισμό προ διετίας και παίρνει τη φανέλα βασικού, ενώ ο Μασούρας έρχεται ως αλλαγή από τον πάγκο να δώσει βοήθειες και ανάσες όπου χρειαστεί.

Γνώμη μου: Ο Ομάρ είναι ο γνωστός Ομάρ με τα προτερήματά του και τα ελαττώματά του. Θα ανέβει ψηλά, θα παίξει όβερλαπ με τον δεξιό εξτρέμ, δεν θα κάνει την πολύ καλή σέντρα ή το πολύ καλό τελείωμα. Στην άμυνα, θα κάνει επιπολαιότητες, όπως προχθές στην Μπέρνλι στο πρώτο ημίχρονο, όπου, αντί να διώξει την μπάλα, πήγε να την κοντρολάρει με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να του την κλέψει ο αντίπαλος και να δεχθούμε μία τεράστια φάση. Εκεί θα γινόταν το 1-0 στην αρχή του αγώνα και… τρέξε μετά να τα μπαλώσεις. Ωστόσο, είναι φιλότιμος και δείχνει να βρίσκει ξανά τα πατήματά του μετά τον τραυματισμό που είχε. Ο Μασούρας έκανε καλή σεζόν πέρυσι, ωστόσο δεν μπορεί να δώσει τις απαραίτητες βοήθειες στην Ευρώπη. Τον θεωρώ πολύ άγουρο ακόμα και θέλω να τον δω περισσότερο στο πρωτάθλημα.

• Σέντερ μπακ: Βούκοβιτς, Μιράντα, Μεριά, Σισέ, Νικολάου. Ο Σέρβος επανάκαμψε μετά τον δανεισμό του στη Βερόνα και πήρε τη φανέλα του «πρώτου βασικού». Σ’ αυτό βοηθάει ότι είναι αριστεροπόδαρος, πέραν όλων των άλλων. Ο Μιράντα, μέχρι στιγμής, είναι ο παρτενέρ του Βούκοβιτς, με τον Μεριά να έρχεται από ένα καλό μουντιάλ με την Τυνησία και τον Σισέ να λογίζεται ως τέταρτος, αφού τα λάθη στην προετοιμασία στοίχισαν, φαίνεται, στη συνείδηση του Μαρτίνς.

Γνώμη μου: Ορθά-κοφτά, ο Βούκοβιτς μου κάνει στο απόλυτο για τη μία θέση του στόπερ. Ψηλός, σταθερός, χωρίς επιπολαιότητες, με καλή τεχνική ώστε να βγάλει την μπάλα μπροστά, ενώ έχει ως μόνη αδυναμία την ταχύτητα. Εδώ έρχεται και βοηθάει, όμως, το πιο δυνατό του σημείο, οι καλές τοποθετήσεις. Είναι και αριστεροπόδαρος και δείχνει να μην τον κουνάει τίποτα από τη βασική ενδεκάδα. Επιτέλους, πήρε τις ευκαιρίες που δικαιούται και δείχνει τι αξίζει. Ο Μιράντα έχασε την εμπιστοσύνη της διοίκησης από πολύ νωρίς,  και με κάποιους άλλους παράγοντες, πέραν του αγωνιστικού, να συνηγορούν σ’ αυτό. Έπαιξε, ωστόσο, βασικός, μιας και ο Μεριά ήταν ανέτοιμος και ο Μαρτίνς δεν ήθελε να ρισκάρει στην Ευρώπη -και καλά έκανε. Περιμένω να δω περισσότερο τον Μεριά. Ούτως ή άλλως, νομίζω ότι αυτός θα αποτελέσει εν τέλει τον παρτενέρ του Βούκοβιτς. Ο Σισέ πλήρωσε την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν στην προετοιμασία, πιθανόν να είχε αλλού το μυαλό του, με αποτέλεσμα να λογίζεται ως τέταρτος. Αν καταφέρει να ανακάμψει, προς όφελος της ομάδας θα είναι, αλλά και της καριέρας του. Ο Νικολάου μπορεί να δώσει συγκεκριμένες και… περιορισμένες λύσεις. Πέρυσι υποφέραμε στο αμυντικό κομμάτι και ομαδικό επίπεδο (εδώ έφταιγε όλη η ομάδα, όχι μόνο η αμυντική γραμμή), αλλά και σε ατομικό. Πλέον, τα ονόματα έχουν αλλάξει. Νομίζω ότι, αν ο Μεριά αποδειχθεί σταθερός και γρήγορος, μπορεί να κάνει τρομερό δίδυμο με τον Βούκοβιτς, συνθέτοντας το καλύτερο αμυντικό δίδυμο του πρωταθλήματος.

• Αμυντικό χαφ: Γκιλιέρμε, Καμαρά. Ο Γκιλιέρμε αποκτήθηκε από τη Λα Κορούνια, ενώ ο Καμαρά ήρθε μετά από εισήγηση του Μοντέστο από την Αζαξιό της Β’ Γαλλίας. Ο βραζιλιάνος ήρθε με φόντα βασικού, ενώ ο Καμαρά ως ένα ταλέντο έτοιμο να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά.

Γνώμη μου: Ο Καμαρά ξεκίνησε ως βασικός στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και μπορούμε να πούμε ότι στα τρία πρώτα ήταν αψεγάδιαστος σχεδόν και με τρομερά τρεξίματα. Στο τελευταίο δεν απέφυγε τα λάθη, προϊόν της απειρίας του. Αξίζει να δουλευτεί και να πάρει χρόνο συμμετοχής, αφού δείχνει ότι είναι σχεδόν έτοιμος για να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του και να καθιερωθεί σε ένα μέγεθος σαν του Ολυμπιακού. Ο Καμαρά μπορεί να παίξει και ως κεντρικός μέσος, σε πιο προωθημένο ρόλο, αλλά, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το ρόστερ, μετά και την έλευση του Τουρέ, δύσκολα θα βρει χρόνο εκεί. Τα τρεξίματά του, αλλά και η άνεση που έχει με την μπάλα στα πόδια, θα βοηθήσουν πολύ στη θέση «6», που χρειάζεται πνευμόνια και καθαρό μυαλό για να αναπτύσσεται σωστά η επίθεση από πίσω. Πρέπει να προσέχει περισσότερο τις πάσες του και να αποφεύγει κάποιες επιπολαιότητες και κάποιες χαμένες μακρινές μπαλιές. Ο Γκιλιέρμε, τώρα, παίζει χρόνια στο ισπανικό πρωτάθλημα, ενώ νωρίτερα έχει περάσει και από το ιταλικό. Δεν φημίζεται για την ταχύτητά του, αλλά για το μυαλωμένο παιχνίδι του και την καλή τεχνική. Θα γίνει «μάχη» για τη φανέλα του βασικού ανάμεσα στους δύο.

• Κεντρικό χαφ: Τουρέ, Νάτχο, Μπουχαλάκης. Ο Τουρέ ήρθε ως ελεύθερος από τη Σίτι, μετά από μία τεράστια καριέρα στο νησί και την Μπαρτσελόνα νωρίτερα. Ο Νάτχο υπέγραψε, επίσης, ως ελεύθερος, ενώ ο Μπουχαλάκης επέστρεψε από τον δανεισμό του στη Νότιγχαμ.

Γνώμη μου: Ο Νάτχο έχει αποδείξει όλα τα χρόνια ότι μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω σε μία ομάδα, έχοντας ηγετικά στοιχεία, αλλά και τεχνική ικανή να κάνει τη διαφορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Όντας σε ηλικία 30 ετών, έχει ακόμα να δώσει, η εμπειρία του είναι τεράστια. Ο Μπουχαλάκης έχει βγάλει μέχρι τώρα όλη την ανηφόρα και ήταν καθοριστικός. Ειδικά στο 3-1 του Φαλήρου επί της Μπέρνλι, ήταν απόλυτα κομβικός με το γκολ που πέτυχε, όπως και με την πληθωρική του παρουσία στο κέντρο που καθάριζε όλες τις φάσεις. Όπως και ο Καμαρά, μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις του κέντρου. Πολυτέλεια για τρίτος αναπληρωματικός. Άφησα για τέλος τον Τουρέ, επειδή ήταν μία έξτρα κίνηση του προέδρου, στην προσπάθεια για επανάκτηση του πρωταθλήματος βασικά, αλλά και μιας υπέρβασης στην Ευρώπη. Ο Τουρέ διαθέτει χαρακτήρα νικητή και η συμβολή του πάνω σ’ αυτό το κομμάτι στα αποδυτήρια θα είναι τεράστια. Η ευρωπαϊκή του εμπειρία μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στην ομάδα. Θεωρητικά, ήρθε σε μία θέση στην οποία ήμασταν πλήρεις, αλλά δείχνει και τη νοοτροπία του προέδρου, ο οποίος δεν εφησυχάζει ποτέ και θέλει τα καλύτερο για τον Ολυμπιακό. Την ώρα που κάποιοι άλλοι αποφεύγουν τις μεταγραφές, όπως ο κουροπαλάτης τους ναΐτες, ο Μαρινάκης θωρακίζει την ομάδα σε μία θέση που ήμασταν πλήρεις ούτως ή άλλως, δίνοντας για έναν χρόνο 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Ήταν που, όπως έλεγαν οι προπαγανδιστές, «με τα λεφτά του τσάμπιονς λιγκ κάνει τον μάγκα ο Μαρινάκης» ή ότι «ας είχαμε και εμείς τα λεφτά του τσάμπιονς λιγκ και θα σου έλεγα εγώ τι επενδύσεις θα κάναμε»…
*Στο κέντρο, πλην του Καμαρά, όλοι οι υπόλοιποι παίχτες έχουν αδυναμία στον τομέα της ταχύτητας. Είναι κάτι που θα λείψει φέτος. Και αν στην Ελλάδα αυτό δεν θα φανεί απέναντι σε 13-14 ομάδες, στην Ευρώπη θα κάνει μπαμ απέναντι στη Μίλαν και την Μπέτις. Ίσως εκεί να είναι απαραίτητος ο Καμαρά για μία από τις δύο θέσεις. Μπορούμε ακόμα να παίξουμε με υπερφόρτωση του άξονα, με τρεις μέσους, βγάζοντας από την εξίσωση έναν εξτρέμ, τον Λάζαρο π.χ., όπως έκανε ο Μίτσελ. Ούτως ή άλλως, ο Ποντένσε και ο Φορτούνης έχουν και την ταχύτητα και την τεχνική για να βγάλουν γρήγορα και σωστά μία αντεπίθεση της ομάδας. Για να δούμε πώς θα το χειριστεί και ο Μαρτίνς.

• Δεξί εξτρέμ: Λάζαρος, Βρουσάι. Ο Λάζαρος ήταν η πρώτη βόμβα της χρονιάς, αφού τον πήραμε από την ΑΕΚ, όντας mvp της περασμένης σεζόν. Ο Βρουσάι προέρχεται από τις ακαδημίες μας και θα δίνει βοήθειες όπου και όποτε χρειαστεί.

Γνώμη μου: Ο Λάζαρος, φάνηκε από το καλημέρα, ήρθε για να δώσει λύσεις στην τελική πάσα, αλλά κυρίως στο γκολ, κάτι που μας είχε λείψει από τους εξτρέμ των περασμένων χρόνων. Πατάει περιοχή, σκοράρει, γουστάρει… Δούλεψε πολύ το καλοκαίρι και ατομικά και στην προετοιμασία, ώστε να αποφύγει την κόπωση που έβγαζε τις προηγούμενες χρονιές. Μένει να φανεί και στην πράξη. *Έξτρα τιπ για τον Λάζαρο. Πρόκειται για μία καθοριστική κίνηση, πιστεύω, καθώς θα αναδείξει (αποδείξει) ότι στον Ολυμπιακό είναι αναγκαίο το εγχώριο στοιχείο (ο ελληνικός κορμός), δείχνοντας τον δρόμο για τα επόμενα χρόνια. Η καύλα που νιώθει ο Λάζαρος, και ο κάθε Λάζαρος, στον Ολυμπιακό είναι δυσεύρετη σε ξένο παίχτη, καλώς ή κακώς. Για να το πω και αλλιώς, πιθανολογικά, στους δέκα καυλιάρηδες παίχτες που θα νιώθουν τη φανέλα του Ολυμπιακού όπως θα τη νιώθαμε και εμείς, οι εννιά θα είναι Έλληνες. Δύσκολα ένας ξένος θα το νιώσει αυτό και είναι λογικό. Ο Λάζαρος μεγάλωσε όντας γαυράκι, γουστάρει την ομάδα. Ο ξένος όχι. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε ξένους, έτσι; Να καταλαβαινόμαστε… Όσο για τον Βρουσάι, όσο έπαιξε πέρυσι, έδειξε καλά στοιχεία γι’ αυτό και του εμπιστεύτηκε ο Μαρτίνς τη θέση του αναπληρωματικού, με σκοπό να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες. Είναι γρήγορος, έχει τρίπλα, έχει θάρρος (το θράσος που λένε όλοι έχει αρνητική σημασία ως λέξη). Μακάρι να αρπάξει τις ευκαιρίες.

• Αριστερό εξτρέμ: Ποντένσε, Ναουέλ. Ο Ποντένσε ήρθε ως ελεύθερος από τη Σπόρτινγκ, με τον Ολυμπιακό να εκμεταλλεύεται την κερδισμένη προσφυγή που έκανε ο παίχτης μετά τα όσα έγιναν στο προπονητικό κέντρο της Σπόρτινγκ. Παίχτης που είχε ρήτρα 60 εκατομμύρια ευρώ… Ο Ναουέλ έρχεται ως δανεικός με οψιόν αγοράς από τη Βιγιαρεάλ.

Γνώμη μου: Τον Ποντένσε, με το που τον βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για παίχτη με φοβερή τεχνική κατάρτιση. Κλασική περίπτωση κοντοπούτανου (που λέμε), ο οποίος σε στέλνει αδιάβαστο, όπως έστειλε αυτόν τον δύσμοιρο αμυντικό της Μπέρνλι. Συνεργάζεται ωραία στην αριστερή πλευρά με τον Τσιμίκα, έχει φοβερή κλειστή ντρίπλα και άψογο κοντρόλ. Αν του λείπει κάτι, είναι η αδυναμία να τελειώσει με γκολ μια φαινομενικά εύκολη φάση. Το ότι θα κάνει τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι περιττό να το πούμε. Το θέμα είναι να το διαπιστώσουμε και στην Ευρώπη. Τον Ναουέλ δεν τον ξέρω, θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα το αντίθετο. Τον ακολουθούν καλές κριτικές, αλλά και συμμετοχές στο καλύτερο, μετά το αγγλικό, πρωτάθλημα του κόσμου. Δείχνει ενδιαφέρουσα περίπτωση που θα δώσει λύσεις, έχω την αίσθηση, και στο αριστερό άκρο, αλλά και στο δεξί. Κατά κάποιο τρόπο, θα είναι μπαλαντέρ στα εξτρέμ, κάτι σαν η πρώτη λύση από τους Λάζαρο-Ποντένσε.

• «Δεκάρι»: Φορτούνης, Φετφατζίδης. Ο Φορτούνης προέρχεται από δύο σερί κακές σεζόν και πασχίζει να αλλάξει το κλίμα. Ο Φετφατζίδης ήρθε ως αλλαγή του Φορτούνη κυρίως, αλλά και ως βοήθεια, αν χρειαστεί, στα εξτρέμ.

Γνώμη μου: Ο Φορτούνης, όπως και ο Λάζαρος, έχει κάνει ατομικές προπονήσεις, θέλοντας να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος στην καριέρα του. Τα προηγούμενα χρόνια, είναι η αλήθεια, ότι δεν δούλεψε όπως έπρεπε, πατώντας πάνω στις παθογένειες της ομάδας με την ανυπαρξία σοβαρού και σταθερού προπονητή. Τώρα, δείχνει τελείως αναγεννημένος και είναι, μέχρι στιγμής, ο καλύτερος παίχτης στα πέντε επίσημα παιχνίδια που έχουμε δώσει. Προτροπή-συμβουλή: σκύψε το κεφάλι, Κώστα, και δούλεψε σκληρά και ακατάπαυστα. Η επιτυχία ενός παίχτη δεν σταματάει σε ορισμένα παιχνίδια, ούτε σε μία σεζόν. Με τέτοιο Φορτούνη, η ομάδα μπορεί να πάει ψηλά στην Ευρώπη, αλλά και να πάρει ξανά το πρωτάθλημα. Ο Φετφατζίδης μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω προερχόμενος από τον πάγκο, αλλά και ως βασικός σε πολλά ματς του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Είναι πολυτέλεια για αναπληρωματικός. Σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα έπαιζε βασικός.

• Επιθετικός: Κόκα, Γκερέρο, Μάνος. Τον Κόκα τον πήραμε από την Μπράγκα για να διεκδικήσει φανέλα βασικού από τον Γκερέρο. Ο Μάνος ήρθε ως πρώτος σκόρερ της β’ εθνικής με τον ΟΦΗ, σαν τρίτη επιλογή.

Γνώμη μου: Ο Γκερέρο έδειξε στα πρώτα ματς ότι έχει το γκολ με κάθε τρόπο. Στα επίσημα προβλημάτισε λίγο στον τομέα του γκολ, αλλά είναι νωρίς ακόμα. Βοηθάει σε όλους τους άλλους τομείς, με συνεχές πρεσάρισμα των αντιπάλων, με βοήθειες στην άμυνα κτλ. Πρέπει να βελτιώσει την τελική του προσπάθεια, όπως και ο Ποντένσε. Πολλές φορές ψάχνει το γκολ υπό αντίξοες συνθήκες, αγνοώντας την εύκολη πάσα σε ξεμαρκάριστο συμπαίκτη, κάτι που βλέπουμε μερικές φορές και από τον Ποντένσε. Ο δε Κόκα έπαιξε λίγο, αλλά μας μαρτύρησε με το καλημέρα τι είδους παίχτης είναι. Πολύ καλή τεχνική, θα ανοίξει χώρους στην περιοχή σε συμπαίκτες και φαίνεται να έχει το ένστικτο να τελειώνει γρήγορα τις φάσεις, αιφνιδιάζοντας αμυντικούς και τερματοφύλακα. Νομίζω ότι θα μοιραστεί ο χρόνος συμμετοχής ανάμεσα στους δύο. Ο Μάνος είναι πολύ καλή επιλογή για τρίτος φορ. Ζήτημα, αρχικά, να δώσει λύσεις στα παιχνίδια που θα πάρει και, αν τα καταφέρει, γιατί όχι, να μην διεκδικήσει και φανέλα βασικού;
**Άφησα για το τέλος τον Τοροσίδη. Αγωνιστικά, ήρθε για να δώσει λύσεις παντού, γι’ αυτό και δεν τον ενέταξα κάπου συγκεκριμένα. Μπορεί να παίξει ως δεξιός μπακ, που είναι η θέση του, ως στόπερ και ως αμυντικό χαφ. Αλλά, κυρίως, θα είναι ο στυλοβάτης των αποδυτηρίων στις δύσκολες στιγμές (μακριά…). Μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στα αποδυτήρια ένας παίχτης που γνωρίζει την ομάδα, την αγαπάει και έχει τέτοια εμπειρία.
***Στο ρόστερ υπάρχουν κι άλλοι παίχτες, των οποίων η τύχη αγνοείται, όπως ο Πάρντο, ο Ταχτσίδης, ο Μάρτινς κ.α. Από τη στιγμή που δεν υπολογίζονται από τον Μαρτίνς, δεν τους βάζω καν στο κάδρο.

• Προπονητής: Το έχουν πει πολλές φορές εδώ τα παιδιά, το πάει σωστά το πράγμα. Έκανε σωστή προετοιμασία, που σημαίνει ότι θα βγει η χρονιά χωρίς τις περσινές παλινωδίες. Συνεργάζεται με τη διοίκηση άψογα, ακολουθώντας το πλάνο της και κάνοντας, παράλληλα, πολλές δικές του επιλογές. Έτσι πρέπει να είναι η σχέση διοίκησης-προπονητή. Όχι η μεν διοίκηση να θέλει ελληνοποίηση και αξιοποίηση των ακαδημιών και ο προπονητής να φέρνει τον Προτό και να διώχνει τον Γιαννιώτη, ας πούμε… Το κατάλαβε και η διοίκηση νομίζω, πλέον. Στα προκριματικά εμπιστεύτηκε τους πιο έτοιμους παίχτες και πολύ ορθά έπραξε. Το διακύβευμα της πρόκρισης επέτρεπε… ακροθιγώς το ροτέισον. Ο Μαρτίνς δεν το έπραξε καθόλου και δικαιώθηκε. Πάει στα σίγουρα, χωρίς τρέλες. Σιγά σιγά θα εντάξει και τους νεοφερμένους. Το πιο σημαντικό είναι ότι βλέπουμε αυτοματισμούς, αλληλοκαλύψεις και κινήσεις χωρίς την μπάλα από πολύ νωρίς, που δείχνει πόσο σοβαρή δουλειά γίνεται στο Ρέντη. Απολαμβάνει τον σύλλογο και είναι δουλευταράς. Μετά το 3-1 επί της Μπέρνλι, και με ό,τι ένταση προηγήθηκε, ξενύχτησε για να δει, όπως δήλωσε, παιχνίδια του Λεβαδειακού για το τότε επερχόμενο ματς στο Καραϊσκάκη… Έχει την πλήρη αποδοχή από τον κόσμο προς το παρόν και όσο χρόνο χρειάζεται για να δείξει και τα αποτελέσματα. Ωστόσο, αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι ο κόσμος και, δυστυχώς, και η διοίκηση, δείχνει εμπιστοσύνη και δίνει χρόνο σε έναν προπονητή ΜΟΝΟ αν παρουσιάσει έργα και θαύματα από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια. Δεν είναι αυτό  το σωστό. Το ότι ο Μαρτίνς δείχνει από την αρχή τη δουλειά του, δεν σημαίνει ότι θα είναι πάντα έτσι. Και το γράφω τώρα που όλα ευημερούν προς το παρόν… Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να αφήνουμε τους προπονητές να δουλεύουν. Εξαιρέσεις γίνονται μόνο σε όσους εγκληματούν ποδοσφαιρικά, σύμφωνα με την κοινή λογική, δείχνουν ασέβεια στον σύλλογο κτλ.

Τέλος, όπως είπε και ο Λάζαρος, φέτος θα γουστάρουμε. Πάμε, Θρυλάρα!!!