Μιας και είχαμε καιρό να ανανεώσουμε το ραντεβού μας και μιας κι έχουν προκύψει αρκετές εκκρεμότητες, προτιμώ να ξεκινήσω ανάποδα. Θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους με υγεία και τύχη για εσάς και τις οικογένειές σας. Να χαίρεστε και όσους δικούς σας γιόρτασαν ή θα γιορτάσουν αυτές τις ημέρες μάγκες. Επιπλέον, να ευχηθώ το έτος που έρχεται να είναι για την ομάδα μας ακόμα καλύτερο από αυτό που οσονούπω μας φεύγει. Ας περάσουμε και στα αγωνιστικής φύσεως σχόλια τώρα ...σχόλια που προκύπτουν πρωτίστως από το χθεσινοβραδινό παιχνίδι κόντρα στην Μπαρτσελόνα αλλά και από τα τελευταία εντός έδρας παιχνίδια της προηγούμενης φάσης στα οποία δεν έγινε αναφορά. 

 

Η χθεσινοβραδινή μας εικόνα μάγκες είναι ίσως το καλύτερο δείγμα για να καταλάβει κανείς την φιλοσοφία της φετινής ομάδος, το πώς θέλει να αντιμετωπίζει και να κερδίζει τα παιχνίδια ο Σφαιρόπουλος. Σε αρκετά από τα παιχνίδια του πρώτου μισού της σεζόν είδαμε όλοι πως το άνοιγμα του ροτέισιον εμπόδιζε την ομάδα να βρει ρυθμό και έφερνε σκαμπανεβάσματα. Αυτή δεν ήταν παρά η μια όψη του νομίσματος ...εχθές όμως μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε και την άλλη. Ανοίγοντας το ροτέισιον ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει σε φρεσκάδα κόντρα στην (ταλαιπωρημένη)Μπάρτσα και κατάφερε να πάρει σκορ από όλους τους παίκτες που πέρασαν μέσα στο παρκέ. Μπορεί ο Ολυμπιακός απουσία πρώτου και δεύτερου βιολιού να παίρνει έξι-εφτά ποντάκια από καθέναν απ'τους δώδεκα που πατούν παρκέ; Ως τώρα έχει δείξει πως μπορεί ...και με τους αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει ως τώρα, αυτοί οι πόντοι ήταν αρκετοί για να μας δώσουν το ροζ φύλλο. Οι άλλοτε παγκίτες/εφεδρικοί μας είχαν την ευκαιρία μέσα από τις απουσίες στα προηγούμενα παιχνίδια να μπαίνουν στο κλίμα και να ρολάρουν παίρνοντας χρόνο και πρωτοβουλίες, ώστε να εμφανίσουν πρόσωπο σαν το χθεσινό στο τοπ16. Μέχρι την στιγμή που μιλάμε, με ή χωρίς τις απουσίες ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει να στηρίζεται λιγότερο σε ατομικές εξάρσεις/υπερβάσεις, σε έναν ή δυο παίκτες που θα σηκώσουν το παραγωγικό βάρος ...κάτι που αφενός μας καθιστά λιγότερο προβλέψιμους για τους ως τώρα αντιπάλους, αφετέρου μας βοηθά - ως ένα σημείο - να σταμπιλάρουμε και τα νούμερά μας στην επίθεση. 

 

Καθώς ο Σφαιρόπουλος ανοίγει το ροτέισιον όμως, αυτό που φαίνεται να περιορίζεται, αυτό που φαίνεται να κλείνει για όσους βλέπουν και την στατιστική είναι τα στοιχεία εκείνα στα οποία ΠΡΕΠΕΙ να πλεονεκτήσουμε προκειμένου να πάρουμε ένα παιχνίδι.  Κοινώς, βλέπεις τον Ολυμπιακό να κατεβάζει περισσότερα ριμπάουντ από τον αντίπαλο;; Τον βλέπεις να παίζει άμυνα πάνω στην μπάλα κουράζοντας τον αντίπαλο, δυσκολεύοντάς τον αντίπαλο να κυκλοφορήσει την μπάλα και να παράξει; Ε ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΧΑΡΗ ΣΕ  ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Τσεκάρετε λοιπόν το σκορ του αντιπάλου στα δεκάλεπτα τσεκάρετε και τα ριμπάουντ μας κι από εκεί κρίνετε πού πάει το έργο. Καμιά άλλη "βαθύτερη" ανάλυση της στατιστικής δεν έχει χρειαστεί ως τώρα. Αφήνουμε στην άκρη και το περιφερειακό σουτ και τις βολές, τον συσχετισμό ασσίστ-λαθων, το πόσα φάουλ κερδίζουμε πόσα δίνουμε, πότε τα δίνουμε και τα υποδέλοιπα. ΕΧΟΥΜΕ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΣΚΑΤΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Γιατί; Γιατί αναγκάζαμε τον αντίπαλο να σκοράρει τόσο λίγο όσο χρειαζόταν προκειμένου να βγούμε από πάνω, παρά την όποια κακή επιθετική εικόνα μας. ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΑΥΤΟ; ΜΕ ΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ. Κι αυτή η λογική μας παρέχει ασφάλεια για δυο λόγους: (1) γιατί μας επιτρέπει να κερδίζουμε παιχνίδια και τις μέρες εκείνες που η ομάδα είναι δυσκοίλια στην επίθεση και έχει σοβαρά προβλήματα (2) γιατί είναι πιο εύκολο να ζητάς από αυτούς τους παίκτες να μαζεύουν τα σκουπίδια και να εφαρμόσουν επιθετική άμυνα με φουλ ενέργεια ...παρά να κάνουν την υπέρβαση στην δημιουργία και στο σκοράρισμα. Μένει να μάθουμε για πόσο καιρό ακόμα και κόντρα σε ποιους αντιπάλους o Oλυμπιακός θα αρνείται να χάσει.  Ως τώρα οι δυσκολότερες ομάδες που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η Έφες και η ...χθεσινή Μπαρτσελόνα και αντεπεξήλθαμε μια χαρά. Την συνέχεια μένει να την μάθουμε. Θα τιμωρηθεί αυτή η μπασκετική στραβοχυσιά από ισχυρότερους -στα χαρτιά- αντιπάλους την ώρα που η μπάλα θα καίει ...ή θα'ρθουν κι οι επόμενοι με τον κώλο ασχέτως δικής μας εικόνας; 

 

Η Μπαρτσελόνα, όπως την συναντήσαμε εχθές μάγκες μπορεί να πει κανείς πως είναι ο αντίπαλος που θέλουμε προκειμένου να κερδίζουμε τον τρόπο που ξέρουμε. Αρχικά περιορίσαμε το περιφερειακό σουτ της Μπαρτσελόνα, αναγκάζοντάς τους σε επιλογές του κώλου.  Ο Ολυμπιακός χτύπησε με επιθετική άμυνα την Μπαρτσελόνα στο σετ παιχνίδι, με χαμηλά σχήματα περιορίζοντάς της τους χώρους και άφου τα έφτυσαν, αφού είχαν ζοριστεί αρκετά σε καταστάσεις "πέντε εναντίον πέντε", γρήγορα έχασαν το κουράγιο τους και στο τρανζίσιον. Ο Ολυμπιακός βρήκε το τέλειο θύμα προκειμένου να ρίξει το ξύλο που θέλει και να εξαντλήσει την ενέργεια του στην άμυνα τόσο σε φέις-οφ καταστάσεις όσο και στο ποστάρισμα. Ουδέποτε μειονέκτησε ο Ολυμπιακός στις αμυντικές του περιστροφές, ουδέποτε άφησε την Μπαρτσελόνα να εκμεταλλευθεί τα μις-ματς στον βαθμό που ήθελε ακόμα κι όταν παίκτες όπως ο Τόμιτς, o Λαουάλ ή ο Σαμάρντο Σάμιουελς έσκαγαν πάνω στον Χάκετ, στον Στρόμπερι ή στον Μάντζαρη. Ρόλο σε αυτό σίγουρα έπαιξαν και οι απουσίες της  Μπάρτσα αλλά και το γεγονός ότι προερχόταν από ένα κολλητό ντέρμπυ κόντρα στην Ρεαλ. Όπως φάνηκε (και)στον αγώνα κόντρα στον βάζελο στο ΟΑΚΑ αυτή η Μπαρτσελόνα είναι ικανή να χάσει ακόμα κι όταν έχει ρυθμό στην επίθεση ακόμα κι όταν έχει επιθετικά στηρίγματα και παρουσιάζεται διαβασμένη στο σετ παιχνίδι και στις επιθετικές της περιστροφές ...σκέψου να βραχυκυκλώσει, σκέψου να πιεστεί κιόλας. 

 

Πολύ σωστά λοιπόν διάβασε ο Σφαιρόπουλος τους Καταλανούς, χτυπώντας τους στο έλλειμμα αθλητικότητός τους, στο έλλειμμα σκληράδας και ταχύτητος, αξιοποιώντας το γεγονός ότι βρήκαμε μπροστά μας μια φύσει άνευρη ομάδα, που διατηρεί μια ασύνδετη με την ρακέτα περιφέρεια. Αξιοποιώντας τ'ότι οι Καταλανοί δεν έχουν βρει αντίδοτο στην απουσία ηγέτη ...ή πιο σωστά στο γεγονός ότι τον άλλοτε φυσικό ηγέτη και βασικό επιθετικό εκφραστή της Μπάρτσα, τον έχουν για τα καλά εγκαταλείψει οι δυνάμεις του.  

 

Κι ενώ δεν ήθελα να αναφερθώ ατομικά σε παίκτες, πλην ίσως των νέων αποκτημάτων υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να τα αναφέρω αν θέλω να είμαι δίκαιος...

"Ο Σπανούλης των 10 ασσίστ μέσα στο ΟΑΚΑ φρόντισε με τα επτά του λάθη που φάνηκαν αλλά και με τις τραγικές του επιλογές στην επίθεση που δεν καταγράφονται ως λάθη στην στατιστική να επιστρέψει στον βάζελο κάθε καλάθι που μπήκε χάρη στις πάσες του. Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε ούτε για τις φορές που του έφυγε η μπάλα από τα χέρια του ούτε για τις πάσες στο πουθενά ...αυτά τα είδαμε όλοι. Στα τραβηγμένα από τα μαλλιά σουτ θέλω να σταθώ πολλά εκ των οποίων τα πήρε σε κρίσιμα σημεία του αγώνα με αποτέλεσμα είτε το ψαλίδισμα της διαφοράς είτε την διεύρυνσή της όταν ο βάζελος είχε πια περάσει μπροστά. Δεν γίνεται ένας παίκτης που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι να μην έχει τρόπο να φανεί χρήσιμος ακόμα κι όταν είναι πιο "οικονομικός" σε βραδιές που βλέπει ότι δεν τον πάνε. Δεν γίνεται την ώρα που πέφτουνε δυο παίκτες πάνω σου εσύ να μην έχεις στον νου σου πως θα κάνεις μάγκα τον ελεύθερο συμπαίκτη σου ...αλλά το πώς θα γίνεις ήρωας σε ένα βράδυ που ούτε αισθάνεσαι ούτε είσαι καλά."

 

Αυτά είχα σημειώσει για τον Σπανούλη, περί τα τέλη του Οκτωβρίου, ύστερα από το ματς Πρωταθλήματος κόντρα στον βάζελο στο ΟΑΚΑ. Τώρα λοιπόν πρέπει αναγκαστικά να σημειώσω πόσο ικανοποιημένος είμαι για το γεγονός ότι δυο μήνες μετά ο αρχηγός φαίνεται να κινείται ακριβώς στην λογική που τον θέλουμε. Τράβηξε κόσμο πάνω του παρότι ακόμα δεν είναι έτοιμος και φρόντισε να δημιουργήσει και να ανοίξει χώρους ώστε οι συμπαίκτες του να παράξουν σκορ. Χωρίς βιασύνες, χωρίς πολλές ...απονενοημένες ενέργειες ο Σπανούλης διάβασε τις αντίπαλες άμυνες και φρόντισε να τιμωρήσει τις δυναμικές εξόδους των Καταλανών με διαξιφιστικές πάσες. Κι όποτε δέχτηκε άμυνα πάνω στην μπάλα έβαλε μπροστά την τεχνική του και κινήθηκε με υπομονή προς τα μέσα. Όποτε οι Καταλανοί  θέλησαν να μπλοκάρουν τους αποδέκτες των ασσίστ του αρχηγού, ο τελευταίος αξιοποίησε τον χώρο που του έδωσαν και παρήγανε σκορ τιμωρώντας και αυτές τις άμυνες. Να επαναλάβουμε λοιπόν ότι ακόμα και στα μέτριά του βράδια ο Σπανούλης δεν έχει λόγο να τραβάει προσπάθειες από τα μαλλιά. Όσο ο αντίπαλος θα επιχειρεί να περιορίσει το σκοράρισμά του τόσο θα βρίσκει την ευκαιρία να δημιουργεί, όσο προσπαθούν του περιορίζουν το μοίρασμα της μπάλας, τόσο θα βρίσκει σίγουρους τρόπους να τελειώνει ο ίδιος. 

 

Πάμε τώρα λοιπόν να αναφερθούμε και στον παίκτη που καλείται να καλύψει το κενό του τραυματία Γιανγκ στους ψηλούς. Κρίνοντας όχι από τις συστάσεις και το βιογραφικό του αλλά από την ως τώρα παρουσία του στο παρκέ, δεν ξέρω αν είναι εύστοχο να αποκαλούμε τον Τζέιμς αντι-Γιανγκ, δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσουμε να ισχυριζόμαστε ότι ο Ολυμπιακός κινήθηκε για την απόκτηση ενός παίκτη παρεμφερών στοιχείων με αυτόν που "χάσαμε". Δηλαδή, την δύναμη και την έκρηξη που ήταν τα σημεία αναφοράς για τον Γιανγκ που είδαμε, δεν θα τα δούμε από τον Σον Τζέιμς και μάλλον δεν θα δούμε ούτε την ταχύτητά του στο βαθμό που η τελευταία εξαρτάται από τα σωματικά προσόντα του παίκτη. Ο παίκτης έδειξε ότι όποτε αντίπαλος ψηλός επιχειρούσε να τον ματσάρει με πλάτη, όποτε επιχειρούσε να ρολάρει το κορμί του πάνω του, όποτε κλήθηκε να ανταποκριθεί στο "φύζικαλ" κομμάτι της άμυνας είχαμε θέμα. Πάμε τώρα και στα θετικά. Μπορεί ο Τζέιμς να παρουσιάστηκε σε αρκετά σημεία αργός στις περιστροφές όποτε όμως οι αποστάσεις των ευνοούσαν, όποτε έπρεπε να κινηθεί με μυαλό και να βάλει σωστά το κορμί του ΤΟ ΕΚΑΝΕ ...κάτι που δεν συνέβαινε με τον Γιανγκ για τον οποίον αρκετές φορές είπαμε "τι ζουλάπι είναι αυτό".

Πέρα από την άμυνα, ο παίκτης στην επίθεση έδειξε φιλότιμο και ενέργεια κινούμενος διαρκώς προσπαθώντας είτε να αξιοποιήσει είτε να ανοίξει χώρους στο σετ παιχνίδι , διαβάζοντας σωστά τα μις ματς. Σε συνθήκες τρανζίσιον έβγαλε ενέργεια είδε γήπεδο και έδειξε πως το κεφάλι του σκέφτεται δυο φάσεις μπροστά, διευκολύνοντας τον κοντό που δημιουργούσε.  Σε καταστάσεις μετά το πικ διάβαζε την φάση κλείνοντας σωστά με έξοδο τον διάδρομο του αντίπαλου κοντού, παρά το μειονέκτημά του στην έκρηξη ...και έκανε αρκετές φορές σωστή επιλογή φροντίζοντας  είτε να ανασχέσει τον ψηλό στο ρολλάρισμά του είτε να κουμπώσει σωστά στον αντίπαλο κοντό, όποτε ο τελευταίος κινήθηκε αντίθετα από το σκριν. Με άλλα λόγια, θα πρέπει ο παίκτης να μπαλαντσάρει με τα μεγάλα του άκρα και τα ανοίγματά του την όποια έκρηξη και ταχύτητα που λείπει ώστε να μην μειονεκτεί στις περιστροφές, θα πρέπει το μυαλό του να'ναι σε εργήγορση και να διαβάζει τις φάσεις μετά το σκριν για να μην κάνουμε το σταυρό μας, για να μην έχουμε παρτούζες. Θα πρέπει να διαβάζει τον αντίπαλο κοντό μετά το σκριν ώστε να μην δημιουργούνται τρύπες, να καταλαβαίνει αν μπορεί να του δημιουργήσει πρόβλημα ή αν πρέπει να'χει το μάτι του στην κίνηση του αντίπαλου ψηλού. EXOYME KAΘΕ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΤΖΕΪΜΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΒΑΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ...ΓΙΝΕΤΑΙ! Τέλος πρέπει να φροντίζουμε να στέλνουμε βοήθεια όποτε ψηλός-τηλεγραφόξυλο, όποτε ψηλός-μοσχάρι επιχειρεί να τον παίξει με πλάτη και να τον τσεκάρει με τον όγκο και το βάρος του. Πολλά από τα βασικά πράγματα που ζητούμε από τον ψηλό ο Σον Τζέιμς φαίνεται να μπορεί να τα εξυπηρετήσει. Αυτά είναι τα καλά νέα. 

Το θέμα είναι άλλο ρε μάγκες. Με την απόκτηση του Όντομ στον οποίο θα κάνω μια σύντομη αναφορά, ο Ολυμπιακός είναι υπεράριθμος στους ξένους ...πάει αυτό. Και ενώ είμαστε υπεράριθμοι ακόμα και τώρα που μιλάμε η ομάδα έχει τρύπες. Πρώτη και καλύτερη αυτή στο "τέσσερα" πίσω από τον Πρίντεζη. Υπολογισθέντος και του Παπαπέτρου, ο Ολυμπιακός δεν έχει τεσσάρι να μπορεί να παίξει κοντά στο καλάθι σκληρά και  με δύναμη, να μπορεί να αξιοποιήσει τους χώρους και τυχόν μις ματς κοντά στο ζωγραφιστό . Έχουμε τρεις θέσεις ξένων αφιερωμένες στην γραμμή των ψηλών, τέσσερις νοματαίους που παίζουν στο "τέσσερα" και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα στοιχεία που πρέπει να ζητάει μια ομάδα απ'τα τεσσάρια της δεν μας τα δίνουν. Εξ'ου και ο όρος "μπασκετική στραβοχυσιά" που εισήγαγα νωρίτερα. Ναι μεν η ομάδα κερδίζει ναι μεν, η ομάδα βελτιώνεται και ανεβαίνει αφήνοντας υποσχέσεις για την συνέχεια, ναι μεν η ομάδα αφομοιώνει την λογική του προπονητή, ναι μεν διαβάζουμε αρκετά καλά τον αντίπαλο ΑΛΛΑ με τον τρόπο που μοιράστηκαν οι ρόλοι και οι θέσεις έχουμε ένα θέμα που ήδη το βρήκαμε μπροστά μας και  ελπίζουμε να μην ξαναβρούμε στην πορεία.

Θα μου πείτε "ακόμα και τώρα λοιπόν που οι αποφάσεις πάρθηκαν και που μιλάμε σε υποθετική βάση τι θα πρότεινες εσύ ρε αρχίδι για τότε;". Εγώ το είχα πει μάγκες, θα προτιμούσα στην θέση του Γιανγκ έναν παίκτη που θα μπορούσε να αγωνιστεί και πεντάρι και τεσσάρι στην ανάγκη. Παίκτη με γρήγορα πόδια, να μην μειονεκτούμε στις αλλαγές των σκριν, να έχει έκρηξη, να έχει δύναμη, να είναι αθλητικός, αξιοπρεπής πάνω από την στεφάνη, υποφερτός και με την μπάλα στα χέρια του. Να κατεβάζει ριμπάουντ μιας και με προπονητή τον Σφαιρόπουλο και βάσει των όσων έχουμε δει ως τώρα αυτό είναι απαραίτητο. Παίκτη που θα τον ευνοεί η δύναμη και η έκρηξη του στις πικ εν ρολλ συνεργασίες και θα μπορεί παρακολουθήσει τυχόν γρήγορο τέμπο σε τρανζίσιον καταστάσεις και θα μπορεί να φεύγει ακόμα και πρώτος ...ειδικά στην επίθεση. "Ωραία ρε πούστη, έστω σε υποθετική βάση δώσε μας ένα παράδειγμα ενός τέτοιου παίκτη άσχετα αν μπορούμε να τον πάρουμε ή όχι." θα ρωτήσετε. Εφόσον λοιπόν ο Σφαιρόπουλος πάει Λας Βέγκας και μάλιστα είχε ξεχωρίσει τον Ρόμπερτς, εφόσον παρακολουθεί Τουρκικό πρωτάθλημα και πήρε παίκτη από εκεί  ...εγώ περίμενα να'χε βάλει στο μάτι τον Κεμ Μπερτς, που τώρα αγωνίζεται στην Μπελέντιγιεσπορ - Oυσσακ. Νομίζω ότι για πρώτη φορά είναι χρήσιμο να μπω στο γαϊτανάκι της ονοματολογίας,  με έναν παίκτη που το όνομά του δεν έχω δει να παίζει πουθενά αλλού, για να γνωριζόμαστε και καλύτερα και να φαίνεται καλύτερα ποιους παίκτες μικρών ομάδων συμπαθώ και προτιμώ να βλέπω. Δείγμα από τον παίκτη μπορεί να πάρει κανείς ΕΔΩ ,  ΕΔΩ ,  ΕΔΩ ,  ΕΔΩ , ΕΔΩ , ΕΔΩ και ΕΔΩ μιας και δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου ολόκληρο παιχνίδι σωσμένο από Τουρκία (να'ναι καλά τo live stream). 

Και πάμε να πούμε δυο κουβέντες για τον Όντομ. Κατ'αρχάς από την στιγμή που έχω επανειλημμένως μιλήσει για την ανάγκη απόκτησης παίκτη στα γκαρντ, θέλω να πω ότι σε πρώτο χρόνο  χαιρετίζω την μετεγγραφή. Δεύτερον να πω ότι αναφορικά με τα δείγματα που έχει δώσει ο Όντομ στην Ευρώπη, τουλάχιστον το πέρασμα του παίκτη απ'την Καντού μπορείτε να το εντοπίσετε (και)σε τορρεντάδικα και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματά. Εγώ λοιπόν είχα δηλώσει ότι ο Ολυμπιακός θέλει παίκτη ικανό να παράξει σκορ είτε παίζει πέντε είτε δεκαπέντε είτε εικοσιπέντε λεπτά, ειδικά όσο ο Σπανούλης ψάχνεται. Είχα πει ότι θα πρέπει ότι παίκτης που θα'ρθει  να μπορεί να κάνει την δουλειά του και κρύος , να μπορεί να λυτρώνει την ομάδα όποτε σιγεί παραγωγικά ...αυτό που πάνω κάτω έκανε ο Σλούκας πέρυσι. Ως τώρα έχω ακούσει ότι υπό προϋποθέσεις ο Όντομ μπορεί να ...ντυθεί σκόρερ χωρίς να επιβεβαιώνεται από κάπου όμως αυτό. Ακούω επίσης ότι πρόκειται για έναν παίκτη ρυθμού, γεγονός που με προβληματίζει στον βαθμό που η δεύτερη άποψη τείνει να αναιρεί την πρώτη. Δεν ξέρω υπό ποιες συνθήκες μπορεί ο παίκτης να "ντυθεί" σκόρερ, εγώ θα πω  υπό ποιες συνθήκες διεπίστωσα ότι δεν τραβάει κρίνοντας από αυτά που είδα: (1) δίπλα σε παίκτη που θέλει πολύ την μπάλα στα χέρια του ...δείχνει να μπουρδουκλώνεται και να μην μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους ...προφανώς γιατί θέλει και ο ίδιος την μπάλα στα χέρια του (2) δεν δείχνει να το έχει με την αδύνατη πλευρά. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΑΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΖΗΤΟΥΜΕ. Αφήστε που τα ολόκληρα ματς που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο μπορεί να μην είναι "αντιπροσωπευτικό δείγμα".

Το σίγουρο με την απόκτηση του Όντομ είναι το εξής: Ο Ολυμπιακός έχει μια επιπλέον εναλλακτική προκειμένου να διατηρείται φρέσκος στην περιφέρεια και να επιμερίζονται σε περισσότερους κοντούς τα πικ των ψηλών και να μην σκάζουν τα γκαρντ από τις συνεχόμενες συνεργασίες ψηλών-κοντών, που θα φορτώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι. Επιπλέον μπορείς να μονιμοποιήσεις τον Στρόμπερι στην θέση "τρία" για όσο λείπει ο Λοτζέσκι και να μην έχεις ζήτημα λειψανδρίας όσον αφορά το ποιος θα μπαίνει τσόντα δίπλα στους κοντούς σου. Εαν ο Λοτζέσκι επιστρέψει υγιής, έχοντας "ανεβάσει" τον Στρόμπερι στο "τρία", αυτό σημαίνει ότι ο Παπαπέτρου θα μπορέσει να μονιμοποιηθεί στο "τέσσερα", με τον προπονητή να εξαρτάται λιγότερο από άλλους παίκτες που ως τώρα - καλώς ή κακώς - δεν πείθουν. Συνεπώς, καλως μας όρισε και σιδεροκέφαλος. Καλή συνέχεια να'χει και η ομάδα μας στην Ευρωλίγκα και όχι μόνο. Τα ...δικά μας τα'παμε στην αρχή. 

ΥΓ: Το παιχνίδι του Φάρου κόντρα στον ΠΑΟΚ ήταν διαφήμιση του μπάσκετ. Μαγεύτηκα ...πραγματική διαφήμιση του μπάσκετ. Φαντάζομαι ότι όσοι φρόντισαν να ποντάρουν υπέρ της πρόκρισης  του Φάρου στον τελικό εισέπραξαν και το ανάλογο αντίτιμο, αφού στις μέρες μας τίποτε δεν διαφημίζεται τσάμπα. Ειλικρινά πάντως κανείς δεν περίμενε τέτοια έκβαση στο παιχνίδι που θα καθόριζε τον αντίπαλο του βάζελου  ,  στον τελικό Κυπέλλου. Κατά τα λοιπά, όσοι περιμένετε πως μια ημέρα και ο Ολυμπιακός θα κληθεί να παίζει τίτλους - έστω και της καβλάντας - κόντρα σε ομάδες Α2, μάλλον θα περιμένετε ως του Αγίου Πούτσου ανήμερα. Ο δε Φάρος θέλει λέει να προτείνει για έδρα του τελικού το ΣΕΦ. Λογικά τους πήρε ο πόνος και θέλουν να ενισχύσουν οικονομικά και την εταιρεία που φτιάχνει την "Αγελαδίτσα". Δεν εξηγείται αλλιώς...