Ήττα, σαν να έχασε
Γράφτηκε απο Νίκος Γόδας στις 03:48 | 16-01-2016
Μετά από μία κακή εμφάνιση, ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από την πολύ καλά δουλεμένη ομάδα του Τρινκιέρι, Μπάμπεργκ. Το τελικό 72-77 αφήνει και μια αίσθηση ικανοποίησης που δεν έμεινε το σκορ σε... δυσβάσταχτα επίπεδα. Ξέρω, κάποιοι έμειναν ικανοποιημένοι μόνο από την προσπάθεια ανατροπής που είδαν για ακόμη μία φορά. Αλλά αντικείμενο συζήτησης, νομίζω, πρέπει να είναι το κακό πρώτο ημίχρονο και γενικότερα όλες οι παθογένειες που εμφάνισε η ομάδα μας στον αγώνα.
Το πρώτο δεκάλεπτο ξεκίνησε με τις δύο ομάδες να μην μπορούν να βρουν χώρους και ρυθμό στην επίθεση. Κι αν για την άμυνα του Ολυμπιακού ήταν σίγουροι όλοι ότι θα δυσκόλευε την Μπάμπεργκ, η γερμανική ομάδα εγκλώβισε τον Ολυμπιακό, με τακτική «Σφαιρόπουλου». Όσοι είχαν παρακολουθήσει την Μπάμπεργκ σε προηγούμενους αγώνες είχαν διακρίνει, πιθανότατα, ότι πρόκειται για μία πολύ σκληροτράχηλη ομάδα, με διακριτούς ρόλους, με αρχή και τέλος. Δίχως ιδιαίτερο επιθετικό ταλέντο. Και για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και έχει καλούς επιθετικογενείς παίχτες. Απλώς, το χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η αμυντική προσήλωση και η καλή κυκλοφορία της μπάλας, με στόχο την εύρεση του ελεύθερου παίχτη και το miss match. Αυτό είδαμε και στο πρώτο δεκάλεπτο. Μία Μπάμπεργκ που είχε υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας και έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει. Έβλεπες τους παίχτες της να έχουν συνεχώς τη σκέψη στην καλύτερη πάσα, ακόμα και όταν υπήρχε double team. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παγίδα που στήθηκε από τον Σπανούλη και τον Στρόμπερι στον Στρέλνιεκς στην πλάγια γραμμή και ο παίχτης της Μπάμπεργκ κατάφερε να βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη του, Γουαναμέικερ, στο τρίποντο, ο οποίος σημείωσε τρεις εύκολους πόντους. Επίσης, είδαμε μία Μπάμπεργκ να εκδηλώνει και αιφνιδιασμούς, όταν έβρισκε την ευκαιρία. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός δεν κυκλοφορούσε σωστά την μπάλα, προσπαθούσε να βρει σκορ μέσα από ατομικές προσπάθειες (κάτι ασυνήθιστο γι’ αυτήν την ομάδα), ενώ ήταν και άστοχος. Η έλλειψη ομαδικότητας φάνηκε και στις ασίστ, που μετρήσαμε μόνο 3 σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Συν τοις άλλοις, ήμαστε τρομερά αναποτελεσματικοί στα ριμπάουντ, εξίσου ασυνήθιστο, αφού ανήκουμε στην ελίτ της ευρωλίγκας στο συγκεκριμένο στοιχείο. Και φυσικά είχαμε και τον «καρκίνο» μας, τις βολές. Όλα αυτά, πάντως, έχουν ξανασυμβεί στον φετινό Ολυμπιακό, κατά διαστήματα. Αυτό που δεν είχε ξανασυμβεί και, αθροιστικά με ό,τι ήδη ανέφερα, ήρθε κι έδεσε την «κέντα», ήταν η κακή αμυντική λειτουργία. Εκτός από την πρωτόγνωρη χαλαρότητα που είχαμε, διέκρινα μία αλλαγή φιλοσοφίας. Φυσικά, δεν ήταν προϊόν συνειδητής επιλογής, εκτός πια κι αν έκανε τόσο λάθος ο Σφαιρόπουλος σήμερα. Πολλοί παίχτες μας πήγαιναν για παγίδα ή επέμεναν λανθασμένα σε δυναμικά hedge out, που έδωσαν την ευκαιρία στην Μπάμπεργκ για εύκολα καλάθια, μέσα από συνεργασίες. Για παράδειγμα, ο Μιλουτίνοφ εκτέθηκε σ’ αυτόν τον τομέα. Τα αργά του πόδια καθιστούν απαγορευτικό να βγαίνει για δυναμικό hedge out. Είναι κάτι που οφείλει να το δει κι ο Σφαιρόπουλος. Γνώμη μου είναι ότι αρκεί να παρεμποδίζει απλώς την πρώτη ντρίμπλα του αντιπάλου πλέι μέικερ και μετά να γυρίζει στη ρακέτα. Τώρα, όσον αφορά τις παγίδες, πρώτη φορά είδα από τον Ολυμπιακό φέτος να επιμένει συστηματικά σε double team. Συνήθως, οι παίχτες περιορίζονται στο απλό ένας εναντίον ενός. Μάλιστα, προτιμάται να υπάρχουν αλλαγές στα μαρκαρίσματα, ρισκάροντας και στα miss match, παρά να υπάρξουν βοήθειες. Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι η έλλειψη συγκέντρωσης και ο λανθασμένος τρόπος προσέγγισης του αγώνα από τον προπονητή μας.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Παίχτες έμπαιναν, παίχτες έβγαιναν και πάλι το ίδιο προσώπο παρουσιάζαμε. Ήταν φανερό ότι γενικότερα η ομάδα ήταν παραλλαγμένη. Ξέρουμε ότι οι επιθετικοί πόλοι της ομάδας είναι περιορισμένοι. Καλώς ή κακώς, δε διαθέτουμε παίχτες όπως ο Ντιλέινι ή ο Σβεντ, οι οποίοι μπορούν να σκοράρουν δίχως κάποιος συμπαίκτης τους να πιστωθεί ασίστ. Στον Ολυμπιακό, εκτός του Σπανούλη, ο μόνος τέτοιος παίχτης είναι ο Λοτζέσκι. Ε, όταν ο Λοτζέσκι λείπει, πρέπει όλοι μας να παρακαλάμε να είναι σε καλή μέρα ο Σπανούλης. Και δεν είναι μόνο το σκορ αυτό καθ’ αυτό. Είναι διαφορετικό για την αντίπαλη άμυνα να ξέρει ότι μπορεί να στείλει βοήθειες πάνω στον Σπανούλη, γνωρίζοντας ότι ο Ολυμπιακός στερείται έναν άκρως αποτελεσματικό παίχτη, όπως ο Λοτζέσκι και διαφορετικό να βρίσκεται στο παρκέ ο Αμερικανός και άνα πάσα στιγμή να είναι έτοιμος να εκτελέσει. Εδώ υπεισέρχεται και ένα άλλο στοιχείο αρνητικό. Βλέπω, μέχρι στιγμής, έναν Σπανούλη να μην μπορεί να περάσει την πάσα στο ζωγραφιστό, μετά από το pick ‘n roll του ψηλού. Οι άριστες συνεργασίες που θυμόμαστε, όπως αυτές με τον Νεστέροβιτς, με τον Χάινς, με τον Ντάνστον και με τον Χάντερ, φέτος κοντεύουμε να τις ξεχάσουμε. Θες ότι έλειψε για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Σπανούλης πάνω που φόρτσαρε η ομάδα, θες ότι με τον Γιανγκ που διαφαίνονταν καλή χημεία χάλασε η μαγιά εξαιτίας του τραυματισμού του Αμερικανού, θες ότι ο Μιλουτίνοφ ακόμα ψάχνεται; Η ουσία είναι ότι μένει ανεκμετάλλευτο το ρολάρισμα του ψηλού προς τη ρακέτα. Αυτομάτως, η αντίπαλη ομάδα ξενοιάζει από έναν μπελά. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κόσμος κοιμήθηκε στο ΣΕΦ (άλλη γάγγραινα κι αυτή, αλλά τέλος πάντων) και η Μπάμπεργκ πήγε στα αποδυτήρια με διαφορά δεκατριών πόντων.
Κι εκεί που περίμενες ότι στο ημίχρονο θα αφυπνιστεί η ομάδα και θα κάνει μία προσπάθεια επανάκμαψης, μπαίνοντας δυναμικά στην τρίτη περίοδο, είδαμε το ακριβώς αντίστροφο. Η διαφορά εκτοξέυθηκε μέχρι και στους 24 πόντους. Κάπου εκεί αρχίσαμε να προσπαθούμε. Αλλά ήταν ήδη αργά. Κι επειδή βλέπω πολλούς να μένουν στην παρ’ όλιγο επική ανατροπή, πρέπει να ξεκολλήσουμε λίγο απ’ αυτό. Δεν μπορεί να είναι τρόπος παιχνιδιού αυτός. Αν έρθει, καλώς. Αλλά δε χρειάζεται να μπαίνουμε σε τέτοιες διαδικασίες. Γιατί θα έρθουν και βραδιές όπως η χθεσινή, που ο χρόνος δε θα φτάνει ή ο αντίπαλος θα είναι πιο σοβαρός και δυνατός. Η ανατροπή πρέπει να είναι, εν ολίγοις, το plan b, όχι ο βασικός τρόπος παιχνιδιού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, καλό είναι να σταθούμε στην κακή μας απόδοση και να μην επαναπαυθούμε ότι «να, η ομαδάρα μας μέχρι και από το -24 πήγε να το γυρίσει». Ναι, δείχνει το μέταλλό της κάθε φορά, αλλά στο τέλος θα μείνουμε με το... μέταλλο στα χέρια, αν δεν εστιάσουμε στην ουσία.
Ο Στρόμπερι μάλλον θα αποτελέσει την καλύτερη φετινή μεταγραφή. Αλλά σήμερα ήταν μόνος. Το παιχνίδι κύλησε μέχρι το τέλος με τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να ανατρέψει ένα βουνό. Προσωπικά, δεν το πίστεψα. Μόνο όταν πήγε ο Γουαναμέικερ στις βολές, με τη διαφορά στους δύο πόντους , πίστεψα προς στιγμήν στην ανατροπή. Αλλά δεν ήταν στο χέρι μας. Ξαναλέω ότι η Μπάμπεργκ είναι πολύ καλή ομάδα. Σήμερα είχαμε και αντίπαλο, λοιπόν. Δεν οφείλονται όλα στον κακό σου εαυτό. Παίζει και ο άλλος. Η Μπάμπεργκ έχασε στη Μαδρίτη ένα δικό της ματς, ενώ έκανε περίπατο με την Ζαλγκίρις, η οποία σήμερα ζόρισε τη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Μόνο τυχαίο δεν είναι.
Όσον αφορά τα δικά μας, εφόσον στοχεύουμε στην τετράδα, με τη σημερινή ήττα πετάξαμε στα σκουπίδια τη νίκη στη Βιτόρια. Ο όμιλος είναι πολύ δύσκολος και ο δρόμος μακρύς. Όλες οι ομάδες θα κάνουν ήττες εκτός προγράμματος. Και η Μπάμπεργκ μπορεί να κάνει ζημιές και η Λαμποράλ (ιδίως στις ισπανικές, οι οποίες μας ενδιαφέρουν πολύ). Η Ζαλγκίρις δε φαίνεται ικανή να κάνει ζημιά σε κάποια από τα φαβορί. Τον Γιασικεβίτσιους, τον οποίο όλοι έχουν βιαστεί να ανακηρύξουν ως προπονηταρά, δεν έχω κάποιο λόγο να τον υπολογίζω έτσι. Δεν έχω καμία ένδειξη ότι είναι καλός κόουτς ή ότι θα γίνει. Μπορεί να γίνει, μπορεί και όχι. Το ότι το έπαιζε κόουτς όσο έπαιζε ή ότι είχε υψηλό μπασκετικό IQ δεν μου λέει κάτι. Εμείς, πάντως, πάμε να παίξουμε την Πέμπτη έναν τελικό. Και μπορεί εμείς να θέλουμε να ξεσκίσουμε αυτό το σίχαμα τον Γιασικεβίτσιους, αλλά η ομάδα καλά θα κάνει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη στη νίκη. Έστω και με μισό πόντο. Δεν συγχωρούνται πλέον άλλες τέτοιες ήττες. Από το βαθμό δυσκολίας του ομίλου δεν συγχωρούνται εννοώ, όχι από εμάς, έτσι;
Υ.Γ Δεν είναι σαν νίκη η χθεσινή ήττα. Είναι ήττα. Αλλά δεν παύει να είναι μία μόνο ήττα. Κάθε αποτέλεσμα είναι σημαντικό, γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε κι εμείς να πορευόμαστε και μέσα από ενδεχόμενες αποτυχίες. Η πρόκριση μετράει. Ούτως ή άλλως, αν εξαιρέσεις τη Φενερμπαχτσέ που μάλλον θα βγει πρώτη στον άλλο όμιλο, με όποια άλλη ομάδα κι αν κληρωθούμε, ακόμα και με μειονέκτημα έδρας, εμείς θα είμαστε φαβορί. Γι’ αυτό, χρειάζεται υπομονή μέχρι τέλους.
Υ.Γ.2 Ο βάζελος δεν υπάρχει περίπτωση να τερματίσει πάνω από Φενέρ, Κουμπάν και Εφές. Οπότε, πάει για μία θέση. Ε, δύσκολα θα την πάρει. Γνώμη μου, έτσι; Δεν είμαι και φάρος να ξέρω μπάσκετ.Ούτε δημοσιογράφος για να προβλέψω ότι θα πάει final-4.
Υ.Γ.3 25/01/2016. Αίμα κι άμμος. Εκεί είναι όλο το ζουμί τώρα.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Συμφωνώ σε όλα, πιστεύω ο Σφαιρόπουλος ήταν επίσης σε κακή μέρα.. Απλά αν κερδίσουμε στη Γερμανία θα ρεφάρουμε κάπως, καθώς πιστεύω πως Ρεάλ και Μπάρτσα δεν θα περάσουν εύκολα μέσα εκεί και μας ενδιαφέρουν κυρίως αυτές, πιστεύω η ΤΣ.Σ.ΚΑ θα είναι πρώτη, οπότε στόχος μας ρεαλιστικός η δεύτερη και η τρίτη θέση.. Τη Φενέρ δεν θα την προτιμούσα σε σειρά αγώνων με μειονέκτημα έδρας, μιας και αν δεν κάνω και λάθος έχει και μία στήριξη υπερβολική από τους γκρίζους..
Φυσικά και έχει στήριξη η Φενέρ. Αλλά εγώ για αγωνιστικούς λόγους δεν τη θέλω. Είναι πολύ καλύτερη ομάδα από όλες τις άλλες του άλλου ομίλου. Η Κουμπάν και η Εφές είναι εξίσου καλές. Αλλά είναι άπειρες. Η Φενέρ έχει και έμπειρο προπονητή, αλλά έχει και την περσινή εμπειρία του final-4.
Ευτυχως που πηραμε τον Παπανικολαου τωρα και ολα θα φτιαξουν.Μαλακιες...
Εγώ είμαι πολύ θετικός στην απόκτηση του Παπανικολάου. Δεν περιμένω να βοηθήσει άμεσα τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού. Αν, παραδόξως, το κάνει, έχει καλώς. Αλλά δεν τρέφω τέτοιες αυταπάτες. Όμως είναι 25 χρονών, Έλληνας και είναι κρίμα να χαθεί σε βάθος χρόνου επειδή δε θα μπορεί να βοηθήσει μέχρι το τέλος της φετινής σεζόν. Αγωνιστικά, ο Παπ μπορεί να παίξει και στο "4" εξίσου καλά. Ο Πρίντεζης κι ο Λοτζέσκι είναι στα 31. Αυτός είναι το μέλλον. Γιατί να χαθεί για λίγα λεφτά, την ώρα που μπορούμε να τον κλείσουμε για χρόνια;
Ναι βρε Θωμά ,αλλα θα παίξουμε κορώνα-γράμματα την φετινή χρονια μονο και μονο για να έχουμε τον Παπανικολάου στο ρόστερ μας τα επόμενα χρονια?
Δεν ειναι μια κίνηση που ετσι και άλλως θα βγεις κερδισμένος κατα τη γνώμη μου. Δεν ξερεις πως θα διαμορφωθούν τωρα οι ισορροπίες στα αποδυτήρια. Ο Παπαπετρου ηρθε στον θρύλο για να αντικαταστήσει στο άμεσο μέλλον τον Παπανικολάου,πως θα νιώσει τωρα αμα του τρώει το χρόνο στο rotation? Τωρα πως θα βρει ρόλο ο odom? Δεν ειναι nba2k το πραγματικό μπασκετ ,να μπορείς δηλαδή να αμολάς παικταράδες στο γήπεδο και να τους αφήσεις να κάνουν την δουλεια τους. Ειμαι σίγουρος πως τα καταλαβαίνεις αυτο.
Απο την αλλη βέβαια εφ οσον βλεπω πως μιλάμε για συμβόλαιο 2,5 χρόνων δεν μπορώ να φέρω και πολλές αντιρρήσεις. Το οτι θα εχεις ενα τέτοιο παίκτη για τα επόμενα χρονια ειναι μεγαλη υπόθεση. Οχι ομως παλι να ξερογλειφεται για το nba καθε καλοκαιρι και να μας εχει στο περίμενε για την εκάστοτε μεγαλη ομαδα που θα ενδιαφερθεί για αυτόν. Να μείνει εδώ αφοσιωμένος για να γίνει παίκτης-σύμβολο. Εχει τις δυνατότητες να το πράξει εννοείται.
Σιγά τις ισορροπίες που θα διαταράξει. Και ο ίδιος ξέρει ότι δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο. Το είδαμε κι εμείς το καλοκαίρι. Να βρει τα πατήματά του θέλει, ώστε του χρόνου να είναι στα φυσιολογικά του επίπεδα. Δε νομίζω ότι θα έχει απαιτήσεις για 20+ λεπτά.
"Τωρα πως θα βρει ρόλο ο odom?". Αυτό, συγγνώμη Γιάννη, μόνο ως ανέκδοτο μπορώ να το εκλάβω. Ποιος Όντομ; Τι κενό καλύπτει αυτή τη στιγμή ο Όντομ στο ρόστερ του Ολυμπιακού, για να καταλάβω δηλαδή; Λοιπόν, αν θες τη γνώμη μου, καμία ισορροπία δε χαλάει φέτος. Σίγουρα όπως διαμορφώνεται τώρα το ρόστερ δεν είναι ιδεατό. Κακοχτισμένο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Αλλά είναι μεγάλη ευκαιρία τώρα να πάρουμε έναν παίχτη που θα μας είναι χρήσιμος για τα επόμενα 3 χρόνια. Διότι για 3,5 υπέγραψε, όχι για 2,5. Στο αγωνιστικό κομμάτι, αν ήμουν Σφαιρόπουλος, θα πέρναγα τη φετινή σεζόν, έχοντας τον Παπανικολάου στα 10'-12', στη θέση "4". Θα περιόριζα το χρόνο του Μιλουτίνοφ, ανεβάζοντας τον Αγραβάνη στο "5", όπου θα μοιραζόταν 18' (τα 22' τα έχει ο Χάντερ) μαζί με τον Τζέιμς.
Όσον αφορά του χρόνου, υπάρχουν κι άλλες λύσεις. Πάλι στο μυαλό μου: Σπανούλης-Μάντζαρης-Χάκετ-Στρόμπερι-Λοτζέσκι στην περιφέρεια, Παπανικολάου-Παπαπέτρου στο "3", Πρίντεζης-Αγραβάνης (εφόσον τον στηρίξει κι άλλο ο Σφαιρόπουλος) στο "4", Χάντερ-Γιανγκ στο "5". Θέλω να πω ότι υπάρχουν λύσεις. Ο Παπανικολάου είναι παίχτης που έχει να δώσει πολλά στην ομάδα του Ολυμπιακού ακόμα. Κι ας μη βοηθήσει φέτος.
Υ.Γ Στην τελική, ο Λοτζέσκι υποτροπίασε σε θλάση και δεν ξέρουμε μέχρι πότε θα είναι ακόμα εκτός. Ούτε ξέρουμε σε τι κατάσταση θα γυρίσει. Ο Αγραβάνης στο "4" δε δείχνει ότι μπορεί να βοηθήσει φέτος ουσιαστικά. Δεν υπάρχει λίγος χρόνος για τον Παπανικολάου;
Υ.Γ2. Κάτσε να δούμε τι θα κάνει κι η Μπαρτσελόνα...
Πάντα μια μεταγραφή γεννάει ενθουσιασμό. Φυσιολογικό ειναι αυτο.
Κι εγω ημουνα πολύ σκεπτικιστής όσον αναφορά την επιστροφή του αλλα απο τη στιγμή που θα υπογράψει τα ξεχνάμε ολα και στηρίζουμε.
Οκ δε θα φτάσω στο αλλο άκρο να πω "δεν τον θελω λάθος κίνηση 100%" απλα θεωρώ πως θα χαντακωθουν μερικοί παίκτες μας ετσι. Απο την μια παντα ονειρευόμουν ενα δίδυμο Λοτζεσκι-Παπανικολάου,αλλα τωρα υπάρχει και ο Παπαπετρου! Και οι 3 στο ιδιο ρόστερ δεν χωράνε κακά τα ψεματα
Ο Σφαιρόπουλος επίσης χθες είχε τη χειρότερη παρουσία του ως τώρα στον πάγκο μας. Ειδικά η επιμονή του στον Όντομ ήταν ακατανόητη. Μια ήττα δεν συνεπάγεται κάτι φοβερό και τρομερό. Κερδίζοντας ας πούμε στην έδρα της Χίμκι, την ΤΣΣΚΑ που έχασε εκεί την έχεις ρεφάρει. Το θέμα είναι η νοοτροπία, που δεν αλλάζει. Διοικήσεις αλλάζουν, προπονητές αλλάζουν, παίκτες αλλάζουν, αλλά αυτό το σκηνικό του να τρώμε σφαλιάρες όποτε κορδωνόμαστε, δεν αλλάζει. Ο μόνος σταθερός παράγοντας στα παραπάνω, είναι ο κόσμος. Μόνο αυτός δεν αλλάζει. Αυτό το γαμημένο ''έλα μωρέ τώρα μωρε, σιγά την ομάδα, για πλάκα την έχουμε''. 2016 είμαστε, μέσα στο Internet, με βιοτικό επίπεδο 200 φορές πάνω σε σχέση με το 1950, αλλά τον (κακώς εννοούμενο, όχι ότι όποιος μένει επαρχία είναι έτσι) επαρχιωτισμό δεν γίνεται να τον βγάλουμε από πάνω μας.
Επαρχία της Ευρώπης είμαστε. Δε θα αλλάξει ποτέ αυτό. Αφού θέλουμε να ξεφύγουμε από την ανατολή (ο μόνιμος καημός μου) και να γίνουμε Ευρωπαίοι, πάντα οι χωριάτες θα είμαστε. Τέλος πάντων. Μεγάλη παθογένεια αυτή. Πάντως, τα λέγαμε μεταξύ μας ότι η Μπάμπεργκ είναι πολύ καλή ομάδα και θέλει προσοχή. Και δεν το κάναμε για να αφυπνίσουμε κάποιον, επειδή το πιστεύαμε το κάναμε.
Ο Σφαιρόπουλος εκτέθηκε με την επιλογή του Όντομ όταν έβαλε μέσα τον Αθηναίου, ο οποίος στα λίγα λεπτά που έπαιξε βοήθησε πολύ περισσότερο. Δε λέω ότι θα ήταν πανάκεια να παίξει ο Αθηναίου αντί του Όντομ ή ότι θα κερδίζαμε σίγουρα, αλλά η επιλογή ήταν λανθασμένη. Προφανώς, παρασύρθηκε ο Σφαιρόπουλος από την εικόνα ανατροπής που είχε η ομάδα με την τριπλέτα Χάκετ-Όντομ-Στρόμπερι. Πολύ κακό κοουτσάρισμα, όντως, από τον προπονητή μας. Και κακή προσέγγιση του αγώνα πριν το παιχνίδι.
Θωμά, να πούμε και το άλλο. ΟΚ, ο Στρόμπερι χθες βοήθησε πολύ, έβγαλε ενέργεια κτλπ.. Αλλά ρε φίλε έχει τεχνικές αδυναμίες που δεν επιτρέπονται στο μπάσκετ. Όχι σε επίπεδο Ευρωλίγκας, αλλά ούτε και σε επίπεδο ΕΣΚΑ. Κουβαλάει την μπάλα τρέχοντας και του φεύγει πίσω. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις πιτσιρίκος, ο έλεγχος της μπάλας στην ντρίμπλα, να είναι πάντοτε μπροστά σου και χαμηλά. Αυτός τρέχει και η μπάλα του φεύγει στον αέρα, αφού δεν τρέχει μαζί με την μπάλα, αλλά τρέχει σαν να μην κουβαλάει τίποτε στο χέρι. Και δεν το κάνει μια και δυο, το κάνει συστηματικά. Κάτι Πελαργοί πέρυσι στο fb μας έβγαζαν σκαφτιά το Λαφαγιέτ. Δηλαδή αν ο Λαφαγιέτ ήταν σκαφτιάς, αυτός εδώ τι είναι;
Καλά, οι μπασκετικοί έχουν μία κρίση ώρες ώρες που σε κάνει να αναρωτιέσαι. Εδώ οι βάζελοι, κι ενώ όλος ο κόσμος τον αποκαλεί Σάλε, προσφωνούν τον Τζόρτζεβιτς "τζόλε". Και μετά λένε ότι δεν τους αλλοιώσαμε το dna.
Δυστυχώς, αυτό δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου να διορθωθεί τώρα. Θεωρητικά, το ήξερε ο Σφαιρόπουλος παίρνοντας τον παίχτη. Ε, ας αξιοποιηθεί εκεί που μπορεί να προσφέρει. Το κακό είναι ότι πολλές φορές η πρώτη πάσα στον αιφνιδιασμό γίνεται στον Στρόμπερι, ο οποίος έχει ανοιχτεί στα φτερά για να εκδηλώσει τον αιφνιδιασμό. Που σημαίνει ότι έχει δουλευτεί στην προπόνηση αυτό. Ε, τι να πούμε...
Σαφέστατη η υποτίμηση του ματς από τον θρύλο. Περιμέναμε περίπατο,πήγαμε χαλαρά,ηταν κι αυτοί σε καλή μέρα,ε την φάγαμε.
Το ματς μου θύμισε πολύ αυτό που είχαμε δώσει στην αρχή της χρονιάς,στο τουρνουά προετοιμασίας,με την Μπάγερν.
Όπως είπα άλλου,νομίζω χάσαμε το ματς πολλές κι όχι μια φορές. Πως βρεθήκαμε από 10 στους 24?!?! Πως βρεθήκαμε πάλι +10 στην αρχή της τεταρτης περιόδου?!?!
Έχεις δίκιο για τον μιλουτινοφ. Υπάρχει λόγος να βγαίνει τόσο ψηλά?! Ας μένει απλά λίγο μέσα από το τρίποντο,λόγω ύψους του κανένας περιφερειακός δεν σουτάρει εύκολα μπροστά του ακόμη και χωρίς να σηκωθεί,ενώ έτσι θα είναι πάλι στην θέση του,κοντά στον παίκτη του εντός ρακέτας με ενάμιση βήμα,άσε που και πάλι λόγω ύψους,δύσκολο να του περάσει κάποιος λόμπα από πάνω του σε ευθεία πέντε μέτρων.
Πρέπει να υπάρχει προσαρμογή στο πλάνο με βάση και τους παίχτες. Δεν μπορεί, όπως παίζουμε με τον Χάντερ, να παίζουμε και με τον Μιλουτίνοφ.
Θωμά δεν χωνεύεται με τίποτα...
Μπήκαμε εντελώς απροετοίμαστοι για το τι θα αντιμετωπίσουμε, δεν δώσαμε την απαιτούμενη προσοχή και το πληρώσαμε. Δεν θεωρώ την Μπάμπεργκ κάτι το ιδιαίτερο και δυστυχώς η ήττα αυτή μας φέρνει αρκετά πίσω όσον αφορά τις δύο πρώτες θέσεις (εκτός αν κάνουμε ένα μεγάλο διπλό).
Όπως λες και εσύ το ότι πήγαμε να το γυρίσουμε δεν μου λέει και πολλά, ακόμα και μετά το -24, όχι μέσα στο ΣΕΦ και με την Μπάμπεργκ. Μέσα στην Μόσχα ή στην Μαδρίτη ναι...
Η ανατροπή εκτός των άλλων δεν βασίστηκε σε οργανωμένο πλάνο αλλά στην λύσσα του κάθε παίχτη ξεχωριστά να κάνει την ύστατη προσπάθεια . Προσπάθεια που βασίστηκε σε στοιχεία που διαθέτει και με το παραπάνω η πλειοψηφία του ρόστερ. Σκυλίσια άμυνα, τρομερή πίεση και απίστευτο πάθος που μεταφράζεται σε εκρηκτική ενέργεια...
Εδώ ερχόμαστε στην παρατήρηση σου πως με τον Λοτζέσκι τραυματία απουσιάζει (εκτός του Σπανούλη) ο παίχτης που θα προσφέρει πόντους χωρίς την συμμετοχή των συμπαιχτών του, πόντους ξεκούραστους που δεν θα απαιτούν σπατάλη ενέργειας από το υπόλοιπο σύνολο...
Το καλοκαίρι είχαμε ψαχτεί για έναν τέτοιο παίχτη (π.χ Μακ κόλουμ) αλλά εν τέλει δεν το προχωρήσαμε. Τον Τζόνσον Όντομ τον αποκτήσαμε λόγω του τραυματισμού του Λοτζέσκι αλλά και των προβλημάτων που εμφάνιζε συχνά ο Σπανούλης. Ο Τζόνσον Όντομ όμως πιο πολλές ομοιότητες έχει στο παιχνίδι του με τα υπάρχοντα γκαρντ (Χάκετ, Στρόμπερι) παρά με τους Λοτζέσκι και Σπανούλη που θεωρητικά θα αντικαθιστούσε μέχρι αυτοί να επανέλθουν...
Με τον ερχομό του Σπανούλη δεν χρειαζόταν ένας τέτοιου είδους παίχτης και πολύ σωστά δεν αποχτήθηκε. Τα χρόνια όμως πέρασαν και πιστεύω πως θα έκανε καλό τώρα και στον ίδιο και στην ομάδα μια τέτοια προσθήκη.
Στις 25/1 πάμε απλά για το +5 όχι για 20άρες όπως ακούγεται ή ακουγόταν τουλάχιστον πριν από το χθεσινό. Καλό θα μας κάνει η χθεσινή ήττα όσον αφορά τον αγώνα με τον Βάζελο...
Η Μπάμπεργκ έχει ταβάνι, ναι. Αλλά είναι σκληροτράχηλη ομάδα και πιστεύω ότι θα κάνει κι άλλες ζημιές. Ειδικά στη Γερμανία που παίζει ακόμα πιο δυνατά. Το έλεγα πριν από το ματς σε μία ψυχή εδώ μέσα αυτό που σου λέω σήμερα για την Μπάμπεργκ. Ήταν πολύ ύπουλο ματς και για έναν ακόμα λόγο. Ότι ήταν αντιεμπορικό το όνομά της. Την πατήσαμε σαν χωριάτες, με τον Σφαιρόπουλο πρώτο υπαίτιο.
Τον Μακ Κόλουμ δεν τον πήραμε λόγω χρημάτων.
Καλά, κάθε φορά που πάμε για 20άρες ή για τεσσάρες στο ποδόσφαιρο, τρώμε τα μούτρα μας. Κάποια στιγμή πρέπει να διδαχθούμε.