Μετά την ιστορία με τον Τζήλο, που δείχνει να΄χει πολύ και ενδιαφέρον ζουμί, φτάνει να ψαχτεί - επί τέλους - όπως ΠΡΕΠΕΙ και να μην μπει κι΄αυτή σαν τόσες άλλες παρόμοιες προηγουμένως στο αρχείο, κάθομαι σήμερα και διαβάζω τη σχετική με το θέμα ειδησεογραφία: ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟΝ. Αδιέξοδο. Δεν βλέπω απολύτως τίποτα το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ. Απ΄τους αθλητικούς συντάκτες. Είτε ευχολόγια είτε αναμάσημα παλαιότερων δημοσιευμάτων τους, οι συνήθεις πια κοινοτοπίες. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, καμία.

Είναι ένα θέμα οφθαλμοφανές. Εδώ μιλάμε και γράφουμε, πρακτικά όλοι, ότι παρατηρούμε στο πρωτάθλημα μια επιθετική δυστοκία από τον Ολυμπιακό. Αδιαμφισβήτητοι οι αριθμοί. Σε 14 αγώνες, 21 γκολ μοναχά. Λίγα πολύ, ειδικά σε σχέση με τον αριθμό των ευκαιριών που κάνουμε. Ένα γκολ κάθε 11,5 περίπου προσπάθειες ή, αν θέλετε, 1,5 γκολ τον αγώνα. Ο πρώτος που το΄χει επισημάνει άλλωστε επίσημα, είναι και ο πλέον υπεύθυνος να΄χει γνώμη επ΄αυτού. Ο Πέδρο Μαρτίνς. Αντίθετα, στην Ευρώπη βάζουμε σαφώς περισσότερα γκολ. Σε 10 αγώνες έχουμε πετύχει 22, δηλ. 2,2 γκολ ανά αγώνα.

Η εικόνα δείχνει σε οβελιαία διατομή του ανθρωπίνου σώματος και εις την περιοχήν της πυέλου, τί συμβαίνει κατά την δακτυλική εξέταση άρρενος ασθενούς υπό του ιατρού. Ο δείκτης του εξεταστού εν προκειμένω ψηλαφά τον προστάτη αδένα, έμπροσθεν του οποίου παρατηρούμε την ουροδόχο κύστη που συνεχίζει με την ουρήθρα, ενώ άνωθεν του δείκτου διακρίνεται το ορθόν, το τελικόν τουτέστιν τμήμα του παχέος εντέρου. Ο ασθενής ευρίσκεται εις γοναταγκωνιαίαν θέσιν, δηλονότι "στα τέσσερα". Η εξέταση οφείλει να διενεργείται, κλασικώς και κατά κανόνα, σε 3 περιπτώσεις.

Σκέφτηκα να γράψω μερικά πραγματάκια, τώρα, που υπάρχει - από πέρσι στην ουσία - μια πλήρως διαμορφωμένη κατάσταση στο ποδοσφαιρικό μας πρωτάθλημα βασικά, απ΄τις αρχές της ΧΩΡΑΣ. Εκτός δηλ. από τις ποδοσφαιρικές, ΚΑΙ τις πολιτικές. Το γκουβέρνο. Μια κατάσταση, ένα περιβάλλον, ένα πλαίσιο ΚΑΘΑΡΑ εναντίον του Ολυμπιακού. Με εκτελεστικούς βραχίονες, δύο: τη διαιτησία και τον πειθαρχικό έλεγχο. Τις ποινές ( ή και τις μη ποινές ) που επιβάλλονται στους κύριους διεκδικητές του τίτλου, όταν αυτοί υποπίπτουν σε τιμωρητέα παραπτώματα.