Οι προτάσεις για πώληση του Μήτρογλου, που ακούγεται ότι έχουν φτάσει στα γραφεία της ΠΑΕ, έχουν προκαλέσει την αντίδραση πολλών που βλέπουν στο νεαρό φορ τον επιθετικό του Ολυμπιακού για την επόμενη 5ετία. Οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν αδιάφοροι, αφού δεν τους λέει και πολλά ο Μήτρογλου. Σίγουρα έχει βοηθήσει και θα βοηθήσει την ομάδα κι άλλο στο μέλλον, αλλά ποιος μπορεί να πει όχι σε 3.5 εκατομμύρια τη σήμερον ημέρα για έναν ταλαντούχο μεν, λουφατζή, παλιάς κοπής και ψιλοτρελό 24χρονο?

Η αλήθεια είναι ότι του έχω μια αδυναμία του Μήτρογλου και τον πιστεύω απ'όταν τον είχα δει με την Ελπίδων: εκείνο το γυριστό με τους Ισπανούς, στη μοναδική του ευκαιρία σ'εκείνο το ματς, δεν το βάζεις παρά μόνο αν σε θέλει η μπάλα κι αυτό είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε γκολτζή επιθετικού. Το ότι το δοκίμασε απευθείας με το κακό του πόδι, έγραψε κι αυτό στα θετικά του. Επίσης, έχει δείξει σε πολλά παιχνίδια ότι μυρίζεται το γκολ, είναι εκεί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή για να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα. Έχει κι άλλα στοιχεία όμως ο Μήτρογλου, πέρα από υπερφυσικές δυνάμεις. Καταρχήν έχει απίστευτη τεχνική και τρίπλα για το ύψος του, ενώ ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά το σώμα του ώστε να καλύπτει την μπάλα. Έτσι, μπορεί να κατεβάζει μεγάλες μπαλιές κι είτε να κρατάει την μπάλα περιμένοντας τους συμπαίκτες του ν'ανέβουν, είτε να την παίζει με τη μία, πράγμα που κάνει καλύτερα απ'όλους τους επιθετικούς μας που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια. Επίσης, έχει πολύ καλές κινήσεις για να δημιουρεί το λίγο χώρο που χρειάζεται ώστε να βρει το σουτ, όταν βρίσκεται σε θέση βολής. Όταν πρέπει να τρέξει με την μπάλα στην αντίπαλη εστία, χάνει πολύ λόγω ταχύτητας, με αποτέλεσμα να τον προλαβαίνουν οι αντίπαλοι αμυντικοί, αλλά δύσκολα του κόβουν το δρόμο προς την εστία, χάρη στην σωστή χρήση του σώματος και της δύναμής του. Στο παιχνίδι με το κεφάλι δε σκίζει, αν και θα μπορούσε να είναι δυνατό του σημείο λόγω ύψους, αλλά δεν τον βοηθάει το άλμα του, ενώ και τα τελειώματα του είναι απλά ικανοποιητικά, με το κεφάλι πάντα. Το δεξί του είναι πολύ καλό για “κακό” πόδι και μπορεί ν'απειλήσει μ'αυτό ακόμα κι από μακρινή απόσταση, ενώ με το αριστερό είναι επικίνδυνος από θέσεις που άλλοι επιθετικοί με το ύψος του, ούτε που θα το σκέφτονταν να σουτάρουν. Αλλά αυτό που γουστάρω περισσότερο πάνω του, είναι η άγνοια κινδύνου που τον διακρίνει ή αλλιώς το ποδοσφαιρικό του θράσσος. Να θυμίσω εδώ το γκολ που είχε βάλει στον επαναληπτικό στο Μπορντό. Πόσοι παίκτες θα δοκίμαζαν τέτοια ενέργεια και τελείωμα με το κακό τους πόδι σ'αυτή τη φάση κι ενώ μόλις έχουν μπει αλλαγή σ'ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι? Ο Μήτρογλου το έκανε και στην ουσία μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι της πρόκρισης μόνος του κι από το πουθενά, σ'ένα παιχνίδι που δεν είχαμε κάνει απολύτως τίποτα (για την ακρίβεια σε κανένα από τα δύο παιχνίδια δεν κάναμε τίποτα). Αυτό λοιπόν το θεωρώ τεράτιο προσόν για έναν επιθετικό, αρκεί να ξέρει πότε να βάλει φρένο ή έστω ν'ακούει αυτούς που πρέπει να του βάλουν φρένο. Γιατί η ίδια τρέλα είναι που σ'οδηγεί στα 20 σου να πας να σουτάρεις το πέναλτι στην Κύπρο, ενώ ο προπονητής σου δίνει εντολή να το χτυπήσει ο Γκαλέτι. Αν έλεγε να το χτυπήσει ο Πάντος, άντε να του βρίσκαμε ένα ελαφρυντικό, αλλά όταν η εντολή λέει Γκαλέτι, τί να πεις?

Αυτό είναι πιστεύω και το μεγαλύτερο ελάττωμά του. Μπορεί να είναι αργός, δεν είναι ιδιαίτερα κινητικός, δεν πιέζει, σε κάποια εύκολα τελειώματα εκπλήσει δυσάρεστα, αλλά αυτό που του καταλογίζουν οι περισσότεροι και κυρίως οι προπονητές του, είναι ότι δε δουλεύει. Ο Κώστας κατά βάση, απλά γουστάρει να παίζει μπάλα και να δείχνει στον κόσμο πώς παει η μπάλα στο πλεχτό. Ούτε τα σπριντ γουστάρει, ούτε να κυνηγάει τους αντίπαλους αμυντικούς, ούτε να ακούει τον προπονητή να μιλάει. Το τόπι και τίποτ'άλλο. Κι αν πηγαίνει στου Ρέντη κάθε μέρα, δεν είναι για να γίνει καλύτερος. Άλλωστε τα ξέρει ήδη όλα. Απλά αν δεν πάει για προπόνηση, αυτός ο κερατάς ο πορτογάλος θα τον αφήσει στον πάγκο κι ο Κώστας δε θα παίξει, να δείξει τί μπορεί να κάνει, να παραληρούν τα πλήθη στην εξέδρα, να βγάζει τα πιστόλια, ν'ανεβάζει πίεση ο πρόεδρος. Χαβαλές ρε παιδί μου, αυτά είναι τα ωραία. Πολλές φορές χάνει τα άχαστα λέει ο κόουτς και πρέπει να δουλέψει τα τελειώματά του. Άλλη όρεξη δεν είχε ο Κώστας, από το να κάθεται να κάνει σουτάκια από τα 5 μέτρα. Κι αν χάσει κι ένα τί έγινε, δηλαδή? Τα βάζουν οι άλλοι αυτά. Να, κάτσε να φωνάξουμε το Φουστέρ που'ναι μανούλα σε κάτι τέτοια, να πάω να βαρέσω κάνα φαουλάκι, σκέφτεται ο Κώστας.

Αυτός είναι ο Μήτρογλου και γι'αυτό διχάζει: οι λάτρεις της “μαγείας” (φτου φτου) μένουν στα θετικά του κι οι λάτρεις της τακτικής και της πειθαρχίας (ξαναφτού) βλέπουν μόνο τα αρνητικά του. Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στο θέμα μας, τί κάνουμε με τις προτάσεις για πώληση? Προσωπικά, αν ήμουν προπονητής, θα τον κρατούσα. Είναι μικρός σε ηλικία κι άρα εξελίξιμος, αρκεί να θέλει να δουλέψει. Η πρόοδος που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια γενικά στο παιχνίδι του, δείχνει ότι δεν είναι τελείως παρτάλι κι ότι έστω και χωρίς να πολυκαταλαβαίνει το λόγο, κάνει μια κάποια προσπάθεια στην προπόνηση. Επίσης, δεδομένου ότι τα άκρα μας κι οι μέσοι μας δεν πολυσκοράρουν, χρειάζεσαι οπωσδήποτε παίκτη που να τα παστελώνει. Ο Μήτρογλου μπορεί και να'ναι πρώτος στα γκολ ανά λεπτό συμμετοχής φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ, παίζοντας σε μια ομάδα που δε σκόραρε και κατά ριπάς, κάθε άλλο. Επίσης, η μιρκή του κινητικότητα δε με χαλάει ιδιαίτερα στην παρούσα φάση: αφενός η τακτική μας είναι να βρούμε τον αντίπαλο ανοργάνωτο, οπότε κάποιοι χώροι πάντα θα υπάρχουν, ενώ δεν υπάρχει ο παίκτης που θα γίνει δεύτερος επιθετικός να καλύψει τη θέση του φορ όταν κάνει στο πλάι ο Μήτρογλου. Όσοι σκεφτήκατε Φουστέρ, την πήρατε την απάντησή σας φέτος. Και φυσικά, αν έχει όρεξη για δουλειά, μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο και να πιάσει καλύτερη τιμή σε ένα-δυο χρόνια, έχοντας προσφέρει στην ομάδα κατά το αντίστοιχο διάστημα. Όσοι θέλουν οι παίκτες μας να γίνονται τοτέμ και να τελειώνουν την καριέρα τους στην ομαδάρα μας, παρακαλούνται να πάρουν τον Τοροσίδη τους και δρόμο, τώρα που κάτι σαλεύει ακόμα, γιατί σε λίγο ούτε αυτό θα καταφέρουμε να εισπράξουμε από την αρχηγάρα μας. Οι εξαιρέσεις είναι απλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα: οι παίκτες πρέπει να πωλούνται στο “πικ” τους και να αντικαθίστανται από άλλους που έχουν μέλλον μποστά τους και φιλοδοξία να παίξουν μπάλα, όχι να γίνουν πρώτη μούρη στο Μπειραιά. Αλλιώς, τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Τοροσίδης.

Επειδή όμως, δεν είμαι προπονητής, η απάντηση στο “Μήτρογλου γι'αλλού?”, είναι αυτή που θα'πρεπε όλοι να έχουμε σαν πρώτη: ό,τι πει ο προπονητής. Οι υπόλοιποι ξέρετε: τον Τοροσίδη. Τον βολεύει ο Μήτρογλου γι'αυτό που θέλουμε να παίξουμε? Τα λεφτά που μας δίνουν είναι λίγα για να βρούμε καλύτερο παίκτη? Ακολουθεί τις οδηγίες ο Μήτρογλου και βελτιώνεται εκεί που χρειάζεται βελτίωση? Αν η απάντηση του ΖΑΡΝΤΙΜ σ'αυτά τα ερωτήματα είναι “ναι”, πολύ θα χαρώ να τον δω να βελτιώνεται και να καθιερώνεται στον Ολυμπιακό. Αν η απάντηση είναι “όχι”, τότε τί να κάνουμε Κώστα, αγαπηθήκαμε πολύ μα δεν ταιριάξαμε.