Ο τελευταίος μήνας κυλάει ιδιαίτερα βασανιστικά για την ομάδα μας, που παρά τα αλλεπάλληλα δώρα από τους αντιπάλους μας και σ'έναν όμιλο που λέγαμε ότι με άνεση θα καθαρίσουμε τη δεύτερη θέση, έχουμε καταφέρει δυο αγωνιστικές πριν το τέλος να μην έχουμε καν εξασφαλίσει την πρόκριση. Για την ακρίβεια, ακόμα κι αν κάνουμε το 2/2, εξασφαλίζουμε την... 4η θέση.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η τελική κατάταξη της ομάδας, αλλά η προβληματική εικόνα που παρουσιάζουμε, που σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή που περιμέναμε τέτοια εποχή. Τα λάθη που έχουν γίνει και γίνονται, μπορούν να γεμίσουν σελίδες ολόκληρες και σίγουρα δεν μπορούν να διορθωθούν όλα εδώ και τώρα. Την ευθύνη φυσικά και φέρει ο προπονητής, που παρέλαβε στο ακέραιο - συν Περπέρογλου και Μαυροειδή - την ομάδα που πέρυσι κατέκτησε την Ευρώπη κι έχει καταφέρει να παλεύουμε για την είσοδο στην 8άδα. Δεν ξέρω τί ακριβώς είχε στο κεφάλι του κι ήθελε να βγάλει στο παρκέ, αλλά η εικόνα δεν τον δικαιώνει. Αρκεί η απλή διαπίστωση ότι εκτός του Χάινς (και του Μάντζαρη μέχρι τον τραυματισμό του) που κινείται στα γνωστά του στάνταρ, όλοι οι υπόλοιποι δε βλέπονται σε σχέση με την περσινή χρονιά που έκαναν. Ακόμα κι οι παίκτες που ήρθαν από άλλες ομάδες. Προφανώς, το μπάσκετ που παίζουμε δεν τους βοηθάει να έχουν την απόδοση που μπορούν να πιάσουν.

Δεν ξέρω αν αυτό το πράγμα το βλέπει ο Μπαρτζώκας (έχουμε φτάσει ν'αμφιβάλουμε ακόμα και για τ'αυτονόητα). Επειδή δε θεωρώ ότι έφτασε τυχαία μέχρι εδώ, θέλω να πιστεύω ότι το βλέπει. Γιατί λοιπόν δεν το αλλάζει? Πιστεύει ακόμα στο σχέδιό του κι ότι από δω και πέρα θα βγει και στο παρκέ? Φοβάται μήπως τυχόν “πισωγύρισμα” θεωρηθεί σαν αποτυχία του να φτιάξει μια ομάδα δικιά του? Σ'αυτό, δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Μπορούν όμως και πρέπει να δώσουν οι πρόεδροι. Είναι καθήκον τους να συζητήσουν με τον προπονητή και τους παίκτες και να πάρουν μια απόφαση ΤΏΡΑ! Γιατί αυτή η ομάδα ξέρει πώς να γυρίσει στα περσινά, μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Αν μη τί άλλο, οι ίδιοι παίκτες είναι με πέρυσι κι έχουν δείξει ότι μόλις τους ζητήσεις πίεση και γρήγορο παιχνίδι, γίνονται άλλοι άνθρωποι, όπως στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου με τον Άρη.

Αυτή τη στιγμή η ομάδα δείχνει να πηγαίνει ακυβέρνητη, με παίκτες και προπονητή που έχουν ήδη αποδεχτεί την επερχόμενη αποτυχία. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το μούδιασμα, η μη-ενέργεια μιας ομάδας-δυναμίτη, η τραγική αστοχία στα σουτ... Χρειαζόμαστε άμεσα ηλεκτροσόκ κι οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι οι πρόεδροι. Αν υπήρχε κάποιος άλλος, θα το είχε ήδη κάνει. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΥΠΟΜΟΝΗ! Τί άλλο να περιμένουμε να δούμε δηλαδή? Μιλείστε με τον προπονητή και τους παίκτες, μιλείστε και στον κόσμο που έχει αρχίσει να γίνεται βάρος στην ομάδα με τη δικαιολογημένη γκρίνια του, μπας και μπορέσουμε να γυρίσουμε τα δεδομένα. Πιστεύει ο Μπαρτζώκας ότι θα παίξουμε το μπάσκετ που φαντάζεται? Μάλιστα. Εσείς τον πιστεύετε? Βγείτε και πείτε στον κόσμο ότι “πιστεύουμε στον προπονητή μας και δεν πρόκειται ν'αλλάξει”, να σταματήσει η γκρίνια, αλλά μπας και ξεκολλήσει κι ο ίδιος και σταματήσει να φοβάται τη σκιά του, πανηγυρίζοντας που έχασε τη διαφορά από τη Σιένα σ'ένα λεπτό κι έχοντας φάουλ να δώσει. Μαρούσι δε γίναμε ακόμα, αν κι ούτε το Μαρούσι δεν τα'κανε αυτά.

Όπως κι αν πάει η κουβέντα κι όποια κι αν είναι η απόφαση, αυτή τη στιγμή κάποιος πρέπει να βγει μπροστά και να συσπειρώσει προπονητή, παίκτες κι οπαδούς που έχουν χωριστεί σε Μπαρτζωκικούς κι αντι-Μπαρτζωκικούς, Σπανουλικούς κι αντί-Σπανουλικούς κ.ο.κ. Ν'αναλάβει την ευθύνη και να δώσει ηρεμία. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο και μιλάμε για τεράστιες αποφάσεις, αλλά αν θέλετε να διοικείτε την ομάδα, πρέπει να το (μάθετε και να το) κάνετε κι αυτό πού και πού. Δε βάζουμε τον αυτόματο το Σεπτέμβρη κι όπου μας βγάλει. Δε γίνεται να μην παρθεί κάποια απόφαση άμεσα. Εσείς έχετε το καρπούζι και το μαχαίρι, προχωρείστε κι ο κόσμος θα είναι δίπλα σας, γιατί όλοι αναγνωρίζουν τί έχετε προσφέρει.