Πλέον δε χρειάζονται ούτε εισαγωγές ούτε συστάσεις ούτε τίποτα, πλέον όλοι ξέρουν ποιος είναι ο στόχος και το κίνητρο αυτής της ομάδας: κάθε χρόνο ο πήχης να μπαίνει πιο ψηλά, κάθε χρόνο να ξεκινάμε την κούρσα από πιο μειονεκτική θέση και κάθε χρόνο ν'αφήνουμε όλη την Ευρώπη να ξύνει το κεφάλι της προσπαθώντας να καταλάβει πώς την κατακτήσαμε.

Σκεφτείτε τί πιθανότητες μας έδινε όλος ο κόσμος πριν ξεκινήσει αυτή η σειρά και τί πιθανότητες μας δίνουν τώρα. Όχι φυσικά γιατί απλά καταφέραμε να πάμε τη σειρά σε ένα μονό παιχνίδι όπου “όλα γίνονται”, αλλά πολύ περισσότερο γιατί βρεθήκαμε στα σχοινιά, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στη θέση να μας έχουν ξεγράψει όλοι, κι εκεί που ήταν έτοιμοι οι αντίπαλοί μας να ξεκινήσουν τα πανηγύρια, εκεί που οι θεατές ήταν έτοιμοι να πάρουν το δρόμο για το σπίτι, το καρδιογράφημα του Πρωταθλητή άρχισε να δείχνει σήμα κι όλους τους έλουσε κρύος ιδρώτας, γιατί το έργο το'χουν ξαναδεί: όταν ο Θρύλος αρχίζει την αντεπίθεση, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, όποιος κι αν είναι απέναντί του, ό,τι κι αν γράφει το ταμπλώ, πλέον αντίπαλος είναι μόνο ο εαυτός του. Έτσι έχει πάρει αμπάριζα μέχρι τώρα Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ σε παιχνίδια που όχι απλά κανείς δεν του'δινε ελπίδες πριν αρχίσουν, αλλά και τα δύο απ'αυτά – οι δύο τελικοί – είχαν στραβώσει σε βαθμό που κι εμείς είχαμε χάσει την πίστη μας.

Πώς να μην τα'χουν χαμένα τώρα πάλι όλοι? Πώς να μην έχουμε πιστέψει όλοι μας στην τρέλα?Απέναντι στην πολυδιαφημισμένοι Ρεάλ με τους ασύληπτους ατομικά παίκτες, που παίζει κατά γενική ομολογία το καλύτερο μπάσκετ σε όλη τη χρονιά μέχρι τώρα, με μόλις δύο ήττες σε όλη τη χρονιά, που διψάει για εκδίκηση μετά το περσινό κάζο κι η ίδια προκάλεσε την τύχη της διαλέγοντάς μας σε μια στιγμή που μας θεωρούσε ευάλωτους, ο Θρύλος δοκιμάζει αυτό που δεν έχει πετύχει κανείς μέχρι τώρα απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο: να γυρίσει τούμπα τη σειρά από το 2-0 και με μειονέκτημα έδρας. Κι αυτό όχι φυσικά απέναντι σε κάποιον τυχαίο αντίπαλο, αλλά απέναντι στο γκραν φαβορί της διοργάνωσης με μια έδρα κολαστήριο που δίνει φτερά στα πόδια των Ισπανών. Ε λοιπόν, αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο αυτής της ομάδας: ότι δοκιμάζουμε γι'ακόμα μια φορά το αδύνατο κι όχι πλέον κανείς δεν τολμάει να στοιχηματίσει εναντίον μας, αλλά ήδη όλοι νιώθουν ότι έχουμε το πάνω χέρι! Ναι, δε θ'ακούσετε κανέναν να λέει ότι είμαστε το φαβορί στην Ισπανία, γιατί κανείς δεν τολμάει να πάει ακόμα και τώρα – ανοιχτά και δημόσια – κόντρα στην κοινή λογική που λέει ότι η Ρεάλ ήταν καλύτερη ομάδα μέχρι σήμερα, ότι έχει τριπλάσιο μπάτζετ, καλύτερους παίκτες, έδρα που δεν έχει σπάσει όλη τη χρονιά και πιο δεμένη ομάδα. Κανείς όμως δε θα στοιχηματίσει εναντίον μας, γιατί το ξέρουν καλά αυτό το μάτι που έχει ήδη αρχίσει να γυαλίζει: είναι το μάτι του Πρωταθλητή.
 

ΘΡΥΛΟΣ ρε μάγκες,

τί δεν καταλαβαίνετε?