Το γιατί ο Μαρινάκης έδιωξε τον Μίτσελ νομίζω ότι έγινε εμφανές στη σημερινή συνέντευξη και συνοψίζονται στις φράσεις:

- Για εμάς ήταν συνειδητή απόφαση η αλλαγή προπονητή. Δεν έγινε μέσα σε μία μέρα και αποφασίσαμε σε αυτή τη χρονική στιγμή να γίνει αυτή η αλλαγή. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε τον Ολυμπιακό στο τέλος της σεζόν πρωταθλητή. Όταν μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό έχει μεγάλο προϋπολογισμό σε σχέση με τις άλλες ελληνικές ομάδες, δεν πρέπει να αγχωνόμαστε μέσα και μακριά από το γήπεδό μας και να έρχεται με δυσκολία ένα αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι ήταν ανάγκη να γίνει μία αλλαγή, γιατί ο β’ γύρος θα είναι πιο δύσκολος.

- Ο Μίτσελ ήταν γνώστης του ποδοσφαίρου, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, χρειαζόταν ένας που θα είναι γνώστης σε δύσκολες συνθήκες.

- Ο Ολυμπιακός χρειάζεται να κάνει κάποια μεταγραφή για να κερδίσει τον Πλατανιά, τον Λεβαδειακό, τον Πανιώνιο που έχουν παιδιά τον 750 ευρώ? Χρειάζεται να κάνει μεταγραφές για να κερδίσει τον σημερινό ΠΑΟΚ; Που δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τα τελευταία ματς. Έχουμε παίκτες που παίρνουν 1,5 εκατ. ευρώ και 2 εκατ. ευρώ.

Είχε στραβώσει (πολύ) από τις εντός έδρας ήττες με ΠΑΟ πέρυσι και ΠΑΟΚ φέτος, με την ισοπαλία εντός με τα Γιάννενα κλπ παρόλο που οι παίκτες του αμείβονται παχυλά!! Έβλεπε δηλαδή να χάνεται ο πρωταρχικός στόχος που είναι το πρωτάθλημα λόγω της "χαλαρότητας" που αντιμετώπιζε το ελληνικό πρωτάθλημα ο Μίτσελ. Για αυτό και έπραξε αυστηρά ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ και ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ.

Με άλλα λόγια έβλεπε το καράβι να χάνει την ρότα του και θεώρησε απαραίτητη την αλλαγή για το καλό της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥ και ΟΜΑΔΑΣ ΜΑΣ.

Τελικά γίνονται και τον Γενάρη δυνατές μεταγραφές...
Καλή αρχή! Να εμφανίζεστε συχνά...

Καλημέρα και καλή αρχή κι απο μένα.
Τεράστιο κεφάλαιο ο Μίτσελ αλλά, πάει. Μας τελείωσε.
Έχουμε νέο προπονητή, που απ'οτι φαίνεται, αρκετοί ποδοσφαιράνθρωποι τον πιστεύουν πολύ.
Προσωπικά δεν μου γεμίζει το μάτι. Αλλά δεν γίνεται να κριθεί πριν τον Ιανουάριο του 2016, με την προϋπόθεση πως θα παραμείνει η ομάδα ως έχει και απλά θα ενισχυθεί την καλοκαιρινή περίοδο. Γιατί αν έχουμε πάλι αλλαγή της μισής ομάδας, σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο ο άνθρωπος.
Απο εκεί και πέρα, συμφωνώ πως ο Θρύλος είναι εταιρεία, αλλά έχει σημασία το είδος της εταιρείας.
Όπως και στο θέατρο ή σε μια εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών, οι πελάτες (εμείς), κρίνουμε και καθοδηγούμε το προϊόν. Δεν παίρνουμε τις αποφάσεις, συμφωνώ, αλλά το να αγνοείς τους πελάτες σου, είναι εγκληματικό για την οποιαδήποτε επιχείρηση. Πόσο μάλλον για μια επιχείρηση που δραστηροποιείται στο χώρο του θεάματος (έστω και αθλητικού).
Στην τελική, εμένα δεν με πείραξε τόσο η (ΛΑΘΟΣ) απόλυση του Μίτσελ, αλλά ο ερασιτεχνισμός που έδειξε η ΠΑΕ όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
Απο την ανανέωση συμβολαίου, πήγαμε σε χρόνο dt στην απόλυση. Κωλοτούμπες και μη ξεκάθαρες απαντήσεις απο τον εκπρόσωπο τύπου. Άκομψος τρόπος απόλυσης ενός τεράστιου ονόματος στο χώρο που προσέφερε πολλά στην ομάδα και ήταν πάντα ΚΥΡΙΟΣ. Λάθος περίοδος αλλαγής τεχνικής ηγεσίας (αποδεδειγμένα). Υπόκυψη, όπως φάνηκε στα μάτια μου, σε παιχνίδια managers και ακόμα μια φορά, λάθος σχεδιασμός.
Αν είχα πρόεδρο κανένα Αλασκούζο ή κανενα Σα-γίδι, δεν θα αντιδρούσα καθώς θα τα θεωρούσα όλα αυτά φυσιολογικά. Αλλά έχω πρόεδρο εναν εξαιρετικό επιχειρηματία παγκόσμιας κλάσης.

Εννοείται στηρίζουμε ομάδα, νέο προπονητή και διοίκηση.

Σηκώνουμε λοιπόν σήμερα να πιω τον καφέ μου και πέφτω, πού λέτε; Στον Μαουνιέεερηηη... Στον Μαουνιέρη ντε, τον εκλεκτό μας Συρρατμίτη, από τη θέση ( και ) του αναρτησιολόγου... Καλά ξεκίνησε η μέρα μου λέω και στρώνουμαι έμπλεος ικανοποίησης και ελπίδων - τί λέω; ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΩΝ - για την απόλαυση του γραπτού του.... Και τσουπ! Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, να η πρώτη ΒΑΣΙΚΗ μου αντίρρηση για κάτι που διάβασα: ΄΄Ξινές διοπτροφόρες γραμματείς στα διεθνή φόρα κτλ΄΄... Τί λες Γιώργο μου; Πρώτα - πρώτα, δεν είναι όλες, οι περισσότερες, ξινές...Βλέπεις κάτι μανούλια τρομερά σ΄αυτές τις θέσεις που σε κάνουν όχι μόνο να ξερογλείφεσαι, αλλά...ανασταίνουν και ΄΄ανορθωτικές΄΄ διαδικασίες, λανθάνουσες μεν επί έτη αλλά στην ουσία πάντοτε παρούσες και έτοιμες προς...εφηβικάς εκτοξεύσεις, τουτέστιν πάλλουσας, ορμητικάς, εντελώς γαλακτοχρόους και κατά ριπάς τοσούτον ισχυράς ώστε να ενθυμίζουν, ξέρεις, εκείνα τα χτυπήματα των καρατέκα σε σχηματισμό τούβλων μ΄εκείνα τα κραυγαλέα αααα!... Άσε που μερικές τέτοιες ξινές και ειδικά διοπτροφόρες, άμα τις δεις έτοιμες να βγούνε ραντεβού, μεταμορφώνονται κυριολεκτικά σε...Κάμερον Ντίαζ ή Σαρλίζ Θερόν, για να μη σου πω και τί ΄΄κλινικές΄΄ αρετές μπορεί να διαθέτουν...

Τέλος πάντων, παρ΄ότι - τ΄ομολογώ - ελαφρώς... σοκαρισμένος απ΄αυτό το πρώϊμο ΄΄χτύπημά΄΄ μου, συνέχισα το καφεδάκι μου και για να...ελαφρύνω κάπως τώρα την ατμόσφαιρα, λέω να ευθυμήσουμε λίγο με 2 - 3 ιλαροκουβεντούλες όλες κι όλες, που σου γράφω σαν επιμύθιο:

1. Ο ΘΥΛΟΣ ναι, είναι ΠΑΕ, αλλά στο μυαλό και στην ψυχή όλων μας ( με πρώτο εσένα, που έρχεσαι με τη ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ απ΄την Κέρκυρα στο Καραϊσκάκη για να τον δεις ) ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ΄ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΄΄ΚΑΤΙ ΜΑΑΓΙΚΟΟΟ...΄΄. Δουλειά του Μαρινάκη και του κάθε Μαρινάκη, πώς θα τα παντρεύει αυτά τα δυο. Με πετυχημένο γάμο εννοείται κι όχι απ΄τους ρηχούς ή βιαστικούς ή αταίριαστους ή, ή, απ΄αυτούς δηλ. που αργά ή γρήγορα καταλήγουν στο...δικηγόρο. ΄΄Αρχή άνδρα δείκνυσι΄΄, το ξέρεις. Και η ΑΡΧΗ, είναι δύσκολο πράμα η πουτάνα. Λίγοι ΄΄το΄χουν΄΄...

2. Ο Μίτσελ μας χαιρέτησε. Καλά τα γράφεις, τα σχετικά. Εμένα μ΄αρέσανε. Ο καθένας θα τον θυμάται, όπως το θέλει. Δικαίωμά του. ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όλων μας όμως, ν΄αφήσουμε τούτο το θέμα πια κατά μέρος και να στηρίξουμε ολόψυχα το νέο προπονητή της ομάδας ΜΑΣ, δίνοντάς του τον απαραίτητο χρόνο για να δείξει το έργο του και ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ. Ποιά; Μα να μην καταφεύγουμε συνεχώς σε συγκρίσεις του με τον Ισπανό, ΕΙΔΙΚΑ όταν και όπως ΒΟΛΕΥΕΙ τον καθένα μας. Κι αυτό δύσκολο, αν θυμηθούμε τις...Θεραπειάδες και Τσιγκουριάδες. Κάπου, εν πάση περιπτώσει, θα πρέπει κι εμείς να πατάμε κάποιο φρένο στα ΄΄γουστάρω΄΄ μας... Κριτική σίγουρα θα γίνεται και ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται στο τρίσκελο ΔΙΟΙΚΗΣΗ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ - ΠΑΙΧΤΕΣ, αλλά και η αυτοκριτική και η αυτοσυγκράτηση ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, κυρίως στα κρίσιμα, που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ψυχραιμία... Πρώτος, υποχρεούμαι να το κάνω ΕΓΩ, που γράφω αυτά τα πράματα. Γιαυτό ας με διορθώνετε, αν ΄΄ξεφεύγω΄΄, και

3. Καλορρίζικος Γιωργάρα σε τούτη τη νέα σου θέση! Α, καιιι πούσαι; Όχι να σε χάσουμε μεντνάν απο σχολιογράφο... Έτσι; Ούτε να μπαίνεις σ΄εκείνη την υποθερμική χρονοκάψουλα για λούφα, σαν κάτι...άλλους ( αν δεν το πω, θα σκάσω...) και να μαυρίζει το μάτι μας... ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕΣ, ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!

23:13 | 30-09-2014 από γαυρος ο μη tsimpon
....Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.BUENAS NOCHES entrenador Valverde.Buenos días entrenador,Mitchell el fuego esperando .and algunos esperando su incumplimiento a lanzar en usted demasiado en la arena.μτφ η φωτια σε περιμενει .και καποιοι περιμενουν την αποτυχια σου για να σε ριξουν και εσενα στην αρενα .......Αλήθεια είναι, γενικά, η υπαρκτότητα μιας κατάστασης ή η πραγματικότητα ενός γεγονότος. Ως αλήθεια δεχόμαστε αυτό που αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα, με σιγουριά, οι περισσότεροι άνθρωποι. Όταν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν στην αντίληψη ενός φαινομένου, δημιουργούν μια κοινή σύμβαση για το φαινόμενο και την «αίσθηση» που αυτό προκαλεί. Όταν αυτή η κοινή σύμβαση αφορά ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων, όταν δηλαδή «όλοι» αντιλαμβάνονται κάτι με όμοιο τρόπο, τότε η κοινή αυτή σύμβαση γίνεται αποδεκτή ως αλήθεια.Δύο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων μπορούν να έχουν διαφορετικές «αλήθειες»: οι μεν να λένε ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος και οι δε ότι ο ουρανός είναι μπλε. Καθώς το χρώμα είναι μόνο μια μορφή που σχηματίζεται στον εγκέφαλο από την επεξεργασία της αλληλουχίας ηλεκτρικών ώσεων που μεταφέρει το οπτικό νεύρο, το μπλε είναι μια σύμβαση, η οποία εξαρτάται από την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε όλοι με όμοιο τρόπο κάτι όπως το χρώμα. Η αχρωματοψία για παράδειγμα θα μπορούσε να προκαλέσει μια τέτοια ασυμφωνία.....Η αλήθεια ως όρος χρησιμοποιείται από την ευρωπαϊκή φιλοσοφία για να καθορίσει αυτό που αποτελεί μέρος της πραγματικότητας. Γενικά η έννοια και η αξία της αλήθειας αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας, με πολλές διαφορετικές θεωρίες να έχουν ειπωθεί.......Διαβάστε το μήνυμα του Μίτσελ προς τον κόσμο του Ολυμπιακού:

«Φεύγω απ’ το Ρέντη για τελευταία φορά, μόλις αποχαιρέτησα τους παίκτες μου και τους εργαζομένους στον σύλλογο οι οποίοι τα τελευταία δύο χρόνια με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου, μου ήταν αδύνατον να συγκρατήσω κάποια δάκρυα. Θα μου λείψετε.

Το ποδόσφαιρο ποτέ δε σε ειδοποιεί για το πότε έρχεσαι και το πότε φεύγεις. Φεύγω για το σπίτι μου, αλλά ένα κομμάτι μου θα μείνει εδώ. Απολύτως φυσιολογικό. Εδώ ήμουν ευτυχισμένος και παίρνω μαζί μου μεγάλες αναμνήσεις. Η πρώτη για τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς ο οποίος με εμπιστεύτηκε για να έρθω να προπονήσω τον Ολυμπιακό. Αξέχαστος.

Φεύγω εντυπωσιασμένος από το μέγεθος αυτού του ΣΥΛΛΟΓΟΥ, από αυτή τη θαυμάσια ΠΟΛΗ κι απ’ αυτή τη ΧΩΡΑ η οποία με αγκάλιασε και με έκανε να νιώσω κομμάτι της. Με ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που μου έδειξαν όλοι οι άνθρωποι που ήταν μαζί μου και που έκαναν τη ζωή μου στον Πειραιά πιο εύκολη και πιο άνετη. Συγκινημένος επίσης και με την ανάμνηση των βραδιών στο Καραϊσκάκη και των οπαδών όπου με απίστευτο πάθος ωθούσαν τους παίκτες προς τις νίκες. Ακόμα τρέμουν τα πόδια μου με τα τραγούδια τους. Με αμείωτη ένταση κάθε μέρα.

Τους ίδιους που χθες σηκώθηκαν όρθιοι και με χειροκρότησαν, καθώς έπινα έναν καφέ κοντά στο σπίτι μου και συζητούσα με τη γυναίκα μου. Ούτε εσάς δεν πρόκειται να ξεχάσω. Όπως δε θα μπορέσω να ξεχάσω ποτέ και όλους εκείνους που συνεργάστηκαν, εργάστηκαν και κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ώστε να μη μου λείψει ούτε στιγμή η οικογένειά μου. Θα έχετε πάντα μια θέση στην καρδιά μου.

Η λίστα θα ήταν τόσο μεγάλη που δε θα μπορούσα ποτέ να την ολοκληρώσω… Στέλλα, Ρομπέρτο, Ελβίρα, Μαρίνα, εργαζόμενοι στον σύλλογο και μέλη του επιτελείου μου, προσωπικό της ΠΑΕ και του Ρέντη: σας ευγνωμονώ όλους. Και φυσικά τον αιώνιο Κούλη Δουρέκα, ο οποίος με την πνοή και τη στήριξή του σημείωσε κι αυτός σημαντικά γκολ. Όλοι εκείνοι μου έμαθαν πώς αγαπάμε έναν Σύλλογο. Μπορεί η περιπέτεια να τελείωσε αλλά δεν την ξεχνώ.

Ζήτω ο Θρύλος για πάντα». Η αλήθεια για την αποχώρηση του σενιορ Μίτσελ με αυτόν τον τρόπο ίσως να μην την μαθευτεί ποτε
Ένας καλός έφυγε. Ενας καλύτερος μαουνιέρης ήρθε .

Kαλορίζικος και καλά κείμενα με το νέο σου ρόλο, Γιώργο. Η δεύτερη μεταγραφή μας μετά τον Απόστολο είναι γεγονός. Και θα έχουμε και συνέχεια.

Σόρρυ αν σπαμάρω αλλά παραθέτω σχόλιο σύγγαυρου που με βρίσκει σύμφωνο:

Vradypous • 6 ώρες πριν

Ο Μίτσελ θα μείνει στην ιστορία του Ολυμπιακού και ο κόσμος θα τον θυμάται με αγάπη, αφού πήρε δύο πρωταθλήματα (το ένα με περίπατο) και έπαιξε μερικά από τα καλύτερα ευρωπαϊκά παιχνίδια στην ιστορία μας.

Με τον Μίτσελ είδαμε πολλούς παίκτες να παίζουν την καλύτερη μπάλα που έχουν παίξει ως τώρα στην καριέρα τους (Μανωλά, Σάμαρη, Κάμπελ, Ολαϊτάν, Μήτρογλου). Ήταν ΚΥΡΙΟΣ, σοβαρός και αξιοπρεπής, όπως θέλουμε να είναι ο άνθρωπος στον πάγκο της ομάδας μας.

Να δούμε, όμως, και τα αρνητικά: στα δύο χρόνια που έμεινε στον Ολυμπιακό, η ομάδα έπαιξε μπάλα ένα εξάμηνο -πέρυσι, από Σεπτέμβρη μέχρι και Δεκέμβρη.
Έχει μια τεράστια δικαιολογία: για περύσι ότι το πρωτάθλημα καθάρισε από τον Δεκέμβρη, και για φέτος ότι με έναν υπολογισμό που έκανα -βάσει των στατιστικών του Γαλάνη- η ομάδα από πέρυσι σε φέτος έχασε το 68% των αγωνιστικών λεπτών -μιλάμε για αδιανόητη αλλαγή, ο ΠΑΟΚ, των πολλών επίσης αλλαγών- ήταν περίπου στο 47% (παίζει να έχω κάνει και λάθος, αλλά κάπου εκεί ήταν τα ποσοστά).

Δεν αποτελεί, όμως, δικαιολογία το φτωχό ρόστερ: το ίδιο ρόστερ κέρδισε (χάρη ΚΑΙ -αν όχι κυρίως- στην τακτική του Μίτσελ) Ατλέτικο-Γιουβέντους. Το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι έτη φωτός καλύτερο από αυτό των ομάδων που από την αρχή της χρονιάς αγκομαχούμε να νικήσουμε (ή δεν νικάμε).

Έχει πάθει όλος ο κόσμος μανία με τον Κάμπελ: ο Κάμπελ ακόμα δεν υπολογίζεται στην Άρσεναλ. Τα φετινα εξτρέμ είναι ο Αφελάι, ο Ντουρμάζ (εθνική Σουηδίας), ο Ντοσεβί και ο Γκαζαριάν. Πώς μπορείς να δεις αν αξίζουν, αφού το φετινό σύστημα περιλάμβανε ένα ή κανένα εξτρέμ; Πόσους αγώνες χρειάστηκε να πάρουν σερί ο Φουστέρ ή ο Κάμπελ για να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους; Να είμαι άμπαλος; Μπορεί, αλλά μου άρεσαν και ο Ντοσεβί και ο Γκαζαριάν (και μιλάω για το ελληνικό πρωτάθλημα) -αφήνω έξω τα δύο πιο βαριά ονόματα.

Λένε ότι ο Μποτία ήταν δική του (σίγουρα περιορισμένη λόγω των οικονομικών δεδομένων) επιλογή: δεν είναι τεράστιο λάθος του Μίτσελ ότι θεώρησε -έστω και με τα λίγα λεφτά- ότι ο ικανός στο ψηλό παιχνίδι και αποτελεσματικός όταν η ομάδα πιέζεται, αλλά αργός, Μποτία μπορεί να αντικαταστήσει τον πιο γρήγορό σου αμυντικό; Δηλ. με τα ίδια λεφτά δεν μπορούσε να βρει έναν πιο γρήγορο αμυντικό;

Πάμε στο σύστημα: νικάς Ατλέτικο και Γιούβε -τερματίζοντας πάντως τρίτος, όπως ήταν και το λογικό σενάριο- και δεινοπαθείς για να κερδίσει ή δεν κερδίζεις τον κάθε πικραμένο της Super League. Εμμονή σε ένα σύστημα χωρίς κανέναν ή με έναν μόνο ακραίο, με φουλ μπακ -τα οποία μονίμως αφήναν εκτιθειμένο το, έτσι κι αλλιώς, αδύναμο αμυντικό σου δίδυμο, κανένας αυτοματισμός, ακίνδυνες σέντρες κυρίως του Μαζουακού, μονόμπαντος και απολύτως προβλέψιμος τρόπος ανάπτυξης με τον Τσόρυ -να τον κλείνουν ένας ή δύο αντίπαλοι- και από τον έναν ή κανέναν εξτρέμ. Τι δεν έβλεπε ο Μίτσελ που βλέπαμε όλοι οι άλλοι; Πόση εμμονή για να παίξει η ομάδα με ένα σύστημα που δεν ΒΛΕΠΟΤΑΝ στην Ελλάδα;

Λες για τα πρώτα παιχνίδια ότι ήθελε να δέσει αυτό το σύστημα για τα επίκινδυνα -για διασυρμό- παιχνίδια του Ch.L. Σωστότατο. Μετά όμως; Βάλε σε λίγα παιχνίδια στη σειρά το πολύ πιο ορθολογικό σύστημα των δύο εξτρέμ και απέδειξε ότι σου φταίει το ρόστερ. Δεν το έκανε, όμως. Και με εξαίρεση τον αγώνα με τον ΠΑΣ -των πολλών αλλαγών- στους έλαχιστους αγώνες (ή τα λίγα λεπτά) που το έκανε η ομάδα ρόλαρε πολύ καλύτερα, ήταν πολύ πιο ισορροπημένη επιθετικά και πιο ασφαλής στην -έτσι κι αλλιώς κακή- φετινή αμυντική λειτουργία.

Ακόμα: ανέφερα και στην αρχή ότι οι αλλαγές στο ρόστερ ήταν τεράστιες και συνεπώς τεράστια η δικαιολογία του για το ξεκίνημα της χρονιάς. Δεν μπορεί, όμως, επαγγελματίας προπονητής να δικαιολογείται ότι δεν έχει δέσει η ομάδα πέντε μήνες μετά το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου. Τα πενταετή πλάνα είναι για τον Μαλεζάνι και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Μετά από πέντε μήνες ο φετινός Ολυμπιακός δεν είχε καμία συνοχή, ελάχιστη ψυχή (με εξαίρεση τα ευρωπαϊκά παιχνίδια) και κανένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο για να διασπά τις αντίπαλες άμυνες και να καλύπτει τις μεγάλες αμυντικές του δυσλειτουργίες. Και αυτό είναι θέμα προπονητή.

Επίσης, φέτος έκανε μπαμ ότι είχε στραβώσει το κλίμα στα αποδυτήρια. Δεν τα ξέρουμε -ούτε θα μας τα πούνε ποτέ- όλα. Όμως: που πήγε ο Σαλίνο; Δεν είναι πολλοί οι τσακωμοί για μισή χρονιά (Αβραάμ, Αφελάι, Κασάμι), όταν οι δύο τελευταίοι είναι και από τα σημαντικότερα όπλα σου; Φταεί η διοίκηση (δηλ. το συμβόλαιο) για την μόνιμη χρησιμοποιήση του -δανεικού- Μήτρογλου; Μπορεί, αλλά η ατιμωρησία του στα δύο πέναλτι μόνο καλό δεν κάνει στους υπόλοιπους παίκτες.

Ολοκληρώνοντας: υποστήριζα τον Μίτσελ από ένα δεκαπεντάλεπτο καλής μπάλας στην περυσινή πρώτη αγωνιστική με Καλλονή (επειδή έπαιζε επιθετικά και επειδή είμαι υπομονετικός άνθρωπος). Έλεγα και το καλοκαίρι, όμως, ότι ο άριστος περσινός διαχειριστής παικών/ υλικού Μίτσελ, φέτος έπρεπε να αποδείξει ότι είναι και καλός προπονητής (κάτι που πίστευα ότι θα κάνει). Ρεαλιστικά (γιατί με βάσει την εικόνα της ομάδας κρίνεται) δεν το έκανε (και εγώ έπεσα για μια ακόμα φορά έξω). Μπορεί η περσινή του χρονιά να ήταν το ταβάνι για τον τωρινό προπονητή Μίτσελ στον τωρινό Ολυμπιακό; Πολύ πιθανό. Έπρεπε να αλλάξουμε τώρα προπονητή; Νομίζω όχι, αλλά έπρεπε να αλλάξει ο Μίτσελ (και ο φετινός Μίτσελ σαν να είχε εμμονή να αποδείξει ότι μπορεί -που δεν το κατάφερε- να παίξει μπάλα με αυτό το σύστημα).

Και υπενθυμίζω: δεν είμαστε Μιτσελικοί - αντιΜιτσελικοί ή Μαρινακικοί- αντιΜαρινακικοί. Ολυμπιακοί είμαστε, και ασκούμε κριτική σε όλους για ό,τι κρίνουμε ότι τους αναλογεί σχετικά με την μεγάλη μας αγάπη. Κανείς δεν τα κάνει όλα τέλεια και σπάνια τα κάνει κανείς όλα λάθος. Όμως έτσι όπως είμασταν ή αλλάζαμε ή βουλιάζαμε (και η αλλαγή έπρεπε να είναι του Μίτσελ: ή αυτός να αλλάξει σύστημα -και ας αποδείκνυε ότι το ρόστερ είναι ανίκανο- ή να αλλάξει ο Μίτσελ).

Η διοίκηση -και κόντρα στην πλειοψηφία των οπαδών- έκρινε ότι έπρεπε να αλλάξει ο άνθρωπος. Μετά τις καλοκαιρινές της λανθασμένες επιλογές (και -προσωπικά- κυρίως στην τραγική διαχείριση του ζητήματος του βασικού επιθετικού) θα κριθεί και αυτή αυστηρά στο τέλος της χρονιάς, ειδικά αν καταφέρει να χάσει ένα πρωτάθλημα, στο οποίο παίζει χωρίς σοβαρό αντίπαλο