ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ
Γράφτηκε απο μαουνιέρης στις 10:02 | 22-08-2015
Σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο Ηλίας Μπαζίνας, κατ' επάγγελμα δημοσιογράφος, κατ' ουσίαν τα πάντα: ήταν ένας αληθινός homo universalis. Ήξερε τα πάντα για τον αθλητισμό, ιδίως για το ποδόσφαιρο και για τα βαριά αθλήματα, τα οποία και υπηρέτησε ανιδιοτελώς σε όλη του τη ζωή. Επειδή ήταν πραγματικά πολύγλωσσος, είχε άμεση και προσωπική πρόσβαση στις διεθνείς ειδήσεις και μετέφερε πάντοτε έγκυρες πληροφορίες.
Ο Ηλίας Μπαζίνας ήταν οπαδός του Ολυμπιακού. Μπορεί από τα γραπτά του να μη φαινόταν πόσο φανατικός γαύρος ήταν, αλλά ΗΤΑΝ! Ο δε φανατισμός του ήταν έγκυρος, ακριβώς επειδή ο ίδιος αναγνώριζε πρωτίστως την καθαρή αξία του αντιπάλου, πέρα από τα άλλα. Γι' αυτό τον αγαπούσαν και οι αντίπαλοί μας. Ως προσωπικός φίλος του Νίκου Γουλανδρή είχε υπηρετήσει στο πλευρό του την ομάδα μας την εποχή που ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς σηκωνόταν στα πόδια του και έβγαινε από το χάος της δεκαετίας του ΄60 (που μόνο η μεγάλη προσωπικότητα του αείμνηστου Μάρτον Μπούκοβι είχε προσφέρει λάμψεις χαράς) για να ξαναγίνει ο κυρίαρχος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Επειδή με συνέδεε βαθιά προσωπική φιλία με τον Ηλία θα πω τούτο μόνο, που μου το είχε εκμυστηρευτεί - αργότερα το έγραψε και στο περιοδικό "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ", όπου αρθρογραφούσε τακτικά: ο ΠΑΟ είχε προσπαθήσει την εποχή του Αντώνη Μαντζεβελάκη με κάθε, μα με κάθε μέσο (ναι, ακόμα και με ανθρώπους μέσα από τον Ολυμπιακό) να μας διαλύσει, να μας καταστρέψει, να μας εξαφανίσει από προσώπου γης. Δεν το πέτυχε, επειδή είχε μπει στη μέση ο αθάνατος Νίκος Γουλανδρής και μερικοί άνθρωποι εκλεκτοί και παθιασμένοι οπαδοί του Θρύλου, όπως ο Ηλίας Μπαζίνας.
Δέκα μέρες πριν από την εκδημία του τον είχα δει για τελευταία φορά στο Νοσοκομείο της Νίκαιας. Του είχα πάει ένα φυλλαδιάκι με μεταφράσεις μου ιταλικών ποιημάτων του Διονυσίου Σολωμού στη γλώσσα μας. Τον είχα βρει να ακούει με αταραξία τα Κατά Ματθαίον Πάθη του Μπαχ - το έργο που λάτρευε και για το οποίο μπορούσε να μιλάει επί ώρες. Εκείνη την ημέρα μιλήσαμε χονδρικά 10 λεπτά για τον Σολωμό, δέκα λεπτά για τον Μπαχ, μου είπε 2-3 ανέκδοτα με την χαρακτηριστική του εκφορά του λόγου και με εκ μέρους του τρανταχτά γέλια στο τέλος, και μετά μιλήσαμε επί τρεις ώρες για τον Ολυμπιακό. Για τον Μουράτη, τον Μπέμπη, τον Μπούκοβι, τον Σιδέρη το τανκ, ξανά μανά για τον τρελο-Μποτίνο, για τον Αριστείδη (Κρόιφ) Παπάζογλου, για... για... για... για όλους, και φτάσαμε μέχρι τον Σαβιόλα. "Στον Ολυμπιακό μας ταιριάζουν οι Αργεντίνοι, Γεώργιε", μου είπε στο τέλος! (Έτσι με προσφωνούσε: "Γεώργιε!") Και πρόσθεσε: "Λες κι έχουν γεννηθεί για να παίζουνε στον Θρύλο. Και τον παιχταρά τον Μπερμούντες δεν τον άφησαν να παίξει κάτι καριόληδες". Σημειώνω ότι λάτρευε κυριολεκτικά τον Ιμπαγάσα, με τον οποίο συνδεόταν και φιλικώς.
Άλλη φορά θα γράψω περισσότερα. Για σήμερα αυτά.
Ηλία Μπαζίνα, γνήσιε γαύρε, θα σε θυμόμαστε πάντοτε.
ΥΓ. Το σκιτσάκι από κάτω είναι αυτοπορτραίτο του. Το είχε φτιάξει μια μέρα στο σπίτι μου και μου το χάρισε: ήταν άκρως ευχαριστημένος από τη λεμονόπιττα που του είχε ετοιμάσει η σύζυγός μου (για να χωνέψει εκείνα που είχε... καταβροχθίσει, καθόσον στο φαγητό ποτέ δεν είπε όχι ούτε κώλωσε!).
Η φωτογραφία από κάτω δείχνει τον Ηλία μαζί με άλλους σύγγαυρους στη Λέσχη του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλαθλων Πειραιώς κατά την παρουσίαση ενός βιβλίου των Θρησκευόμενων Κόκκινων Επιστημόνων, ιδρυτικό μέλος των οποίων υπήρξε και ο ίδιος.
Η φωτογραφία από κάτω δείχνει μια παρέα φίλων που είχαμε κατεβεί στη, Ταβέρνα του Κατσόγιαννου, στη Δραπετσώνα, στις 10 Μαρτίου 2013 (λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του Ηλία) για να γιορτάσουμε κατά την προσφιλή συνήθεια μας τα γενέθλια του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλαθλων Πειραιώς.
.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα ,
είμαι νέος στην παρέα του site και θα ήθελα να σας εκφράσω την χαρά μου, για την αναφορά στον Ηλία Μπαζίνα-για τον οποίον δεν γνώριζα τα φιλοολυμπιακά του αισθήματα, χωρίς βέβαια αυτό να αλλάζει την άποψη μου γι αυτόν-τον οποίον θεωρώ τον κορυφαίο αθλητικογράφο και όχι μόνο ,που έχω συναντήσει στην ζωή μου ως αναγνώστης.
Ένα πραγματικό κόσμημα της φτωχής σε πνεύμα και ήθος ,ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας και όχι μόνο.
Δυστυχώς, δεν έχω μπορέσει να δημιουργήσω ένα αρχείο με τα κείμενα του , και πιστεύω ότι ίσως να μην έχουν πέσει στην αντίληψη μου , λόγω της απουσίας μου αρκετά χρόνια εκτός Ελλάδος και αρκετά σημαντικά άρθρα του.
Θα ήθελα να ενόσω και εγώ τη φωνή μου με τους υπόλοιπους και να παρακαλέσω το
REDSAGAINSTTHE MACHINE αν είναι δυνατόν να θέσει μέσα στις προτεραιότητες του
το ανέβασμα άρθρων του Ηλία Μπαζίνα,(όσων περισσότερο γίνεται) γιατί πιστεύω ότι η ανάγνωση τους ,η γνωριμία με τις απόψεις και τις θέσεις του μόνο οφέλη μπορεί να αφήσει στον αναγνώστη.
Πένες σαν τη δική του σπανίζουν, από όσους έχω διαβάσει μόνο ο Giovanni Brera, o κορυφαίος Ιταλός αθλητικογράφος του 20ου αιώνα μου δημιούργησέ τα αντίστοιχα συναισθήματα που μου προκαλούσε ο ΜΠΑΖΙΝΑΣ.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία
και εύχομαι να δούμε μεγάλες νίκες και όμορφο ποδόσφαιρο από το ΘΡΥΛΛΟ μας.
Αγαπητέ σύγγαυρε Νίκο, είναι ωραία και σωστή η "σύγκριση" του Μπαζίνα με τον Μπρέρα. Κρίνω ότι η σάρωση των συνεργασιών του Μπαζίνα στο περιοδικό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι πολλαπλώς ωφέλιμη. Θα προσπαθήσω να βρω αντίτυπα (τα δικά μου έχουν καταστραφεί, και ο Ηλίας δεν ήταν ο πιο τακτικός άνθρωπος του κόσμου...). Να είσαι καλά.
Πιτσιρικάς στα 80ς θυμάμαι τον πατέρα μου μανιώδη αναγνώστη του Φιλάθλου που τον έφερνε κάθε απόγευμα σπίτι όταν επέστρεφε από το γραφείο του. σιγά σιγά κι εγώ άρχισα να προσπαθώ να διαβάζω τον "Ηλία Γ" σαν αγγαρεία αφού δεν μπορούσα να καταλάβω καν τα θέματα με τα οποία καταπιανόταν αυτός ο περίεργος. Σήμερα, με κλεισμένα τα 36 νιώθω πως τα γραπτά του Μπαζίνα ήταν το σπουδαιότερο ανάγνωσμα που είχα στο σχολείο και φτιάξανε το χαρακτήρα μου σαν άνθρωπο και ολυμπιακό. Πολλά συγχαρητήρια στηην ομάδα του RATM και να είστε καλά και δυνατοί για να προβάλλετε τέτοια θέματα
Γειά σου, σύγγαυρε Μίλτο! Ναι, αυτός ο "περίεργος", όπως τον λες, διαμόρφωσε αναγνωστικές και γλωσσικές συνειδήσεις σε πολύ κόσμο. Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου. Αν ζούσε, θα σε άκουγε με προσοχή, θα έκανε ένα ηχηρό "Χμμμ!" ή "Βάι-βάι" και θα σε κέρναγε μπυρίτσα λέγοντάς σου και ένα ανεκδοτάκι με τζίνια και λυχνάρια (από τα αμέτρητα που ήξερε), για να κρύψει την αμηχανία του, και κάτω από αυτήν την ευχαρίστησή του.
τον άνθρωπο δεν τον γνώριζα
τον είχα αδικήσει πολύ στην πρώτη μου επαφή με τα άρθρα του όταν ήμουν πιτσιρικότερος και ταλιμπάν ολυμπιακοφροσύνης,
στα χρόνια του ρίνγκο, που όλα τά'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά,
διότι δεν καταλάβαινα πως είναι δυνατό να μην αναδεικνύει ΕΜΦΑΤΙΚΑ τις παθογένειες του βαρδινογιαννισμού στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τα απίστευτα που ήταν τότε "φυσιολογικά", με δέδε στην επαε, τριβέλλα στην επο και καμάρα νομικό σύμβουλο
μεγαλώνοντας λιγάκι, συνειδητοποίησα πόσο universalis ήταν πράγματι
και από αναγνώστης του μόνο τα σαββατοκύριακα, με βόλτα στο σπίτι του ξαδέλφου που αγόραζε τον φίλαθλο, έγινα καθημερινός αναγνώστης, ή πιο σωστά λαθραναγνώστης, σε ψιλικατζίδικο γνωστού που, ψωνίζοντας βλακειούλες, διάβαζα σε ... υψηλές έστω ταχύτητες μανώλαρο στην τελευταία σελίδα στο ΦΩΣ και ηλία στην πρώτη του φίλαθλου, που συνέχιζε όμως στις εσωτερικές σελίδες, προσέχοντας μην τσαλακώσω την εφημερίδα, ψιλοφώναζε βλέπετε ο ψιλικατζής
αγαπημένο του θέμα, τα αθλήματα της δύναμης γενικά, εκεί τα έδινε πράγματι όλα στο 100% θυμάμαι
δεν μπορούσα τότε να πιστέψω, νεανίας γαρ και ορμητικός, ότι ήταν ολυμπιακός
ξεχώριζε πάντως
καλή του ώρα όπου είναι, να είσαστε καλά και εσείς που τον ξέρατε, να τον θυμάστε
όχι επειδή ήταν ολυμπιακός, αλλά επειδή ήταν όπως λέτε έντιμος και σωστός άνθρωπος
Γειά σου, σύγγαυρε Θήτα! Να είσαι καλά.
Δεν τον γνώριζα προσωπικά.Κι όμως αυτήν τη στιγμή με κάνατε να κλαίω.Και το εννοώ! Ψάχνω να βρω το γιατί να κλαίω για έναν άνθρωπο που γνώριζα μόνον από τα γραπτά του...Πρώτ' απ' όλα γιατί είμαι κάπως κοντά του στην ηλικία.Θα μού πει κάποιος και λοιπόν; Δεν είναι έτσι! Εμείς οι παλιότεροι-και καθόλου δεν υποτιμώ τούς νεώτερους-είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε την ιδιαιτερότητα άξιων ανθρώπων.Σαν τον Μπαζίνα.Τον λέτε και σωστά homo universalis.Για να γίνει αυτό σαφέστερο θα πω:αναγεννησιακός.Ξέρετε πόσο σπάνιο είναι αυτό το είδος στην εποχή μας,την εποχή τού μονομερούς και τής μονόπαντης εξιδεικεύσεως; Πώς λοιπόν να μην κλαίω όταν βλέπω ένα σπάνιο -για σήμερα- άνθρωπο να φεύγει,δίχως να αντικαθίσταται εύκολα. Άλλωστε,εγώ που θεωρώ τον εαυτό μου "πανέξυπνο και πολύ μορφωμένο",που τα ξέρει όλα (!!!) ,έχω κρατήσει κάποια γραπτά τού Μπαζίνα για να τα θυμάμαι και να διδάσκομαι.Πώς,λοιπόν,να μην δακρύζω και να μην συγκινούμαι από κάποιον που δεν γνώριζα προσωπικά;Ναι,παρόλο που δεν θα συμφωνούσα ΣΕ ΟΛΑ μαζί του,νιώθω ότι έφυγε ένα κομμάτι από μένα.Ή καλύτερα:ένα κομμάτι από την ανθρωπότητα....Πόσο μάλλον από την μίζερη νεοελληνική πραγματικότητα.
Πολύ ωραία, τα γράφεις, σύγγαυρε Πάνο! Ο αείμνηστος Ηλίας μιλούσε 6 γλώσσες (τις μιλούσε!), ήταν πολύ καλό σκιτσογράφος, ήξερε να παίζει πιάνο σε επίπεδο ερασιτεχνικό, τραγουδούσε καλά, ήταν φοβερός μάγειρος (και έτρωγε πολύ), είχε βαθιά νομική παιδεία και μιλούσε με απόλυτη ακρίβεια. Ούτε κι εγώ συμφωνούσα σε όλα μαζί του - άσε που τους βαριόταν τους "συμφωνάκηδες". Αλλά μου λείπει πολύ... Να είσαι καλά.
Σε ευχαριστώ σύγγαυρε μαουνιέρη,να είσα κι εσύ καλά! Από το "μαουνιέρης" υποθέτω ότι είσαι πειραιώτης,οπότε είναι κάπως ευκολότερο να είσαι με τον θρύλο μας.Εγώ μεγάλωσα σε μια πλήρως παναθηναϊκοκρατουμεν αθηναϊκή γειτονιά,αλλά εγώ έγινα ολυμπιακός! Κάποια στιγμή θα πω πώς συνέβη αυτό,έχει πλάκα και είναι ενδιαφέρον!Όλοι ,μα όλοι,οι παιδικοί φίλοι μου με τον ΠΑΟ κι εγώ το αντίθετο!Ίσως μού δοθεί η ευκαιρία να το αναλύσω και να το διηγηθώ...
Όχι, σύγγαυρε Πάνο! Δεν είμαι γέννημα-θρέμμα Πειραιώτης. Παιδί της πελοποννησιακής επαρχίας είμαι, αλλά ο πατέρας μου φρόντισε να με κάνει οπαδό του Θρύλου (ξεχνώντας να κάνει και τον... αδελφό μου!)Ν αμας πεις τις ιστορίες σου! Χαίρε!
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!
Σε αγαπούσε πολύ, βουρλισμένε, επειδή είσαι βουρλισμένος με τον Θρύλο!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Χαίρε, ερυθροφύλακα!
Πρώτα- πρώτα ΧΑΙΡΟΜΑΙ που, ύστερα από τόσον καιρό, ΄΄ξαναχτύπησες΄΄. Είχες ξαναγράψει για τον φίλο σου, είχαμε συζητήσει κι άλλη φορά γιαυτόν τον άνθρωπο, που δεν τον ήξερα καλά, μάλλον...τον κρατούσα σε απόσταση όταν τον έβλεπα στην τηλεόραση ( δεν τον διάβαζα, ίσως και γιατί δεν τον ΄΄πήγαινα΄΄ τόσο ), αλλά ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΕΧΑ τί έλεγε, γιατί μου φαινόταν ότι, εν πάση περιπτώσει, ήξερε και τί έλεγε και πώς το΄λεγε.. Από σένα βασικά έμαθα πόσο μεγάλη - και γιαυτό σπάνια - προσωπικότητα ήταν, ειδικά στον συγκεκριμένο χώρο για τον οποίο μιλάμε... Μοναδικός θα΄λεγα...
Να΄σαι καλά Γιώργη, να μας...θυμάσαι - όχι μόνο στις...επετείους - και κάνω όρεξη για τη γνωστή χειμωνιάτικη συμπόρευση μας στον ΝΑΟ... Του λόγου μου είμαι ακόμα εκεί που ξέρεις...
Φίλε Απόστολε, έχεις χίλια δίκια, κι έτσι ό,τι και αν πω, δεν με σώζει. 'Εχω αναλάβει (που να μην έσωνα) μια δουλειά (ελπίζοντας να βγάλω κανά φράγκο για το παιδί που σπουδάζει εις την Εσπερίαν) και τραβάω χοντρά ζόρια καλοκαιριάτικα. Εγώ που υποτίθεται ότι είμαι εύκολος στα γραψίματα τα έχω δει όλα. Δεν είμαι εγώ για -να το πω στην καθαρεύουσα- deadlines, αδερφέ μου. Άσε με ελεύθερο, να σ' το παραδώσω αύριο το κείμενο. Βάλε μου αυτό το πωώς το λένε να μηνσ' το δώσω ποτέ! Ελπίζω από 10 έως και 30 Σεπτεμβρίου να κάνω κανα μπάνιο, γιατί το έχω ανάγκη. Οι ιατρικές εξετάσεις μου όλες τέλειες. Σε φιλώ!
Μπράβο Γιωργαρε που έκανες άρθρο για τον ΜΕΓΙΣΤΟ ΗΛΙΑ.Νιωθω πολύ τυχερός που αγόραζα εκείνη την εποχή τα περιοδικά του Ολυμπιακού κυρίως για την αρθογραφία του. Τα κείμενα του ηταν γεμάτα σοφια.Δεν μπορώ να βρω αλλη λέξη για να τα περιγράψω.Καταπιανοταν με ολα τα θέματα του Ολυμπιακού και το εκανε με μοναδικό τροπο.Αποκορυφωμα,το εκπληκτικό του άρθρο με το οποίο προσπαθούσε να εξηγήσει τους λόγους της αποτυχίας στο Ανφιλντ τον Δεκέμβριο του 2004. Εχω ακόμα το άρθρο και το διαβάζω τακτικά κάποια στιγμή αμα το φέρει η περίσταση μπορει και να το δώσω στα παιδια του site για δημοσίευση. Μιλάμε για το καλυτερο ισως άρθρο που εχω διαβάσει σχετικά με τα κουσούρια του Ολυμπιακού. Έδωσε ρέστα ο Ηλιας εκείνη τη μέρα.
Κάποια στιγμή ρωτάει ο Καρπετοπουλος τον Πανούτσο αν υπάρχει Θεός. Και ο άλλος απαντά " Αν υπάρχει ειναι σαν τον Μπαζινα "...
Σύγγαυρε John, να τα δώσεις τα περιοδικά για σκανάρισμα. Αξίζει τον κόπο. Εγώ, που ήμουν και συνεργάτης του περιοδικού, δυστυχώς δεν τα έχω. Μια πλημμύρα στο υπόγειο κ.τ.λ. Να είσαι καλά.
Ελόγου μου, Γεώργιε, μη γνωρίζοντας πώς αλλιώς να σχολιάσω την ανάρτηση, θα ανατρέξω στη -δυστυχώς, μόνο εν μέρει κληροδοτημένη σ' εμένα- θυμοσοφία ενός ταπεινού τσεμπεροφορούντος γραϊδίου το οποίο πολύ αγαπούσα και το οποίο συνήθιζε να λέει μεταξύ αναρίθμητων άλλων και τούτο: "Ο που φελά παντού φελά", που πάει να πει "αυτός που ωφελεί ωφελεί σε όλα" και πιο ελεύθερα: "όταν κανείς είναι άξιος, η αξιοσύνη του εκδηλώνεται σε όλα τα πεδία". Το ξέρω πως εσύ δεν χρειαζόσουν επεξηγήσεις- συμπάθιο.
Σε συμπαθώ και σε αγαπώ λιμαnissie! και το ξέρεις.
Kαλά έκανες καί μας ξαναέφερες στό νού ένα μεγάλο Ολυμπιακό καί ένα σωστό δημοσιογράφο.
Αυτούς τούς ανθρώπους δέν πρέπει νά τούς ξεχνάμε ποτέ.
Αιωνία του η μνήμη.
Να είμαστε καλά, σύγγαυρε Τάσο, να τον θυμόμαστε.
EXΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ..ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ?
Όλα τα πράγματα στον κόσμο έχουν ένα τέλος. Ατόνησε η υπόθεση, σύγγαυρε. Και όταν ατονεί κάτι, καλό είναι να τελειώνει. Με λύπη το λέω, αλλά έτσι είναι.
ΚΡΙΜΑ,ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ.ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΣΑΝΕ,ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ.ΚΛΕΒΩ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΣΧΗ,ΟΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΠΕΠΠΑ,ΤΟΝ ΜΑΧΑΙΡΑ,ΤΟΝ ΜΑΥΡΩΝΑ,ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΩΤΗ,ΤΟΝ ΡΟΥΣΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΗΛ.ΜΠΑΖΙΝΑ