Για μια στιγμή, o αμείλικτος γαυροχρόνος στην Κομμούνα του Καρλοτζίμ, φάνηκε να σταμάτησε…
Έξω από αυτή, ο χωροχρόνος ταλαντεύθηκε ανεπαίσθητα.
Ένας τύπος που ετοιμαζόταν να πάει σε μια πορεία, πάτησε το κορδόνι του και έπεσε.
Μια γκαμήλα κάπου στην αραπιά, πνίγηκε καθώς κατάπινε ένα χουρμά. Ο Πρίγκηπας θα καθυστερούσε λίγο ακόμα.
Στο West End του Λονδίνου, σε ένα διαμέρισμα με ροκοκό διακόσμηση, το μονόκλ του πρέσβη έπεσε μέσα στο φλυτζάνι καθώς, ολο αδημονία, ετοιμαζόταν να πιει την πρώτη γουλιά από το Earl Grey απογευματινό του τσάι.

Ο κοντός, έστριβε σκεφτικός το μουστάκι του, και για πρώτη φορά στη ζωή του ίσως, ξέχασε να προσευχηθεί στην εικονα του Οσίου Ερνέστο. O Τζεο σήκωσε τα μάτια από το Μεγαλο Βιβλίο της Γαυροσύνης και κοίταξε κάπου απροσδιόριστα μπροστά..o Μήτσος ψέλλισε δυο συνεχόμενες προτάσεις σε κανονικά ελληνικά (εκεί, όλοι θορυβηθήκαμε, αλλά ευχηθήκαμε από μέσα μας να ναι κάτι παροδικό).
Ο Ταρζάν, πάνω που ειχε βρει τον παράγοντα εκείνο που αποδείκνυε και μαθηματικά ότι «γραφικότητα» ισοδυναμει με «καρώ κουβέρτα», έχασε τον ειρμό και για να το ξεπεράσει άπλωσε ξανά τις εφημερίδες της επομένης μιας μεγάλης γαυρονικης πάνω στο τραπέζι του σαλονιού.
Ο Χανκ, κοίταξε μέσα στο άδειο του ποτήρι με την απελπισμένη βεβαιότητα εκείνου που ξέρει ότι τίποτα δεν είναι χειρότερο από ένα άδειο ποτήρι φτηνό ουίσκυ. Εκτός ίσως από το να είναι κανείς βάζελος..
Ο Δίας, ο πιπινοσυνάχτης κατά τον Όμηρο, καθώς ετοιμαζόταν να στείλει άλλο ένα sms για τον Ερασιτέχνη θορυβήθηκε και πάτησε λάθος νούμερα. Ποιος ξέρει σε ποιο τσουλάμι κατέληξε το μήνυμα…(αλλά, αμέσως μετά, έστειλε 10 μαζεμένα στον Ερασιτέχνη).
Ο Διον, θόλωσε κι αυτός, κι αντί να πάρει το τραίνο για το Βερολίνο, πήρε αυτό για τη Μασσαλία (η το αντίθετο; Θα σας γελάσω…).
Ο κόουτς, σε ένα ματς με καλη εμφάνιση και διαιτητική αδικία που έχανε 1-3 (όλα τα ματς που χανει ο κόουτς είναι με καλη εμφάνιση και διαιτητική αδικία), έκανε λάθος αλλαγή…(και τελικά το έχασε 1-4).
Κι ο Κλαρκ, σταμάτησε να κοπανάει το Μπρονσκι (και το Μπομπ)…κι αυτό, και χωρίς  τίποτα ακόμα από τα παραπάνω, ήταν αρκετό για να επιρρώσει πως η ερώτηση «Ρε μαλάκες, και γιατί δεν φτιάχνουμε ένα δικό μας site;» ήταν ήδη ένα γαυροιστορικο γεγονός.
Έτσι λοιπόν ( η, κάπως έτσι..) φτιάξαμε ένα «δικό μας» site.
Μετά από 2.000 ( και βαλε) σελίδες και 40.000 ( και βαλε) ποσταρίσματα στα έγκατα του πιο βαζελολάγνου και του πιο αντιολυμπιακου από τα βαζελάγνα και αντιολυμπιακα ΜΜΕ, μετα από απειρα σχόλια σε κάθε topic, και αφου βαρεθήκαμε να μας κόβει η να μας λογοκρίνει ο Σώτος (ο Σώτος, είναι ο ιδανικός διαχειριστής κάθε βαζελολάγνου site: φτηνός στους βαζελους, κι ακριβός στους γαύρους), μετά από ασυμφωνίες, διαφωνίες, εντάσεις - και καβγάδες ακόμα- μεταξύ μας, μετά από αμέτρητα ποτήρια μπύρα σε πλαστικά ποτήρια στο Red Café μετά από τα ματς του Θρύλου (η σε γυάλινα στο Ολύμπικο), φτάσαμε εδώ.
Με όλο το κόστος (ο,τι μπορεί να σημαίνει «κόστος» για να στηθεί ένα site) να το έχουμε επωμιστεί εξ’ ολοκλήρου.
Κι αυτό φυσικά δεν σας αφορά, παρά μόνο ως απαραίτητη διευκρίνιση για να τονίσουμε πως δεν εξαρτιόμαστε από κανέναν, και ούτε λογοδοτούμε σε κανέναν. Και ούτε πρόκειται να το κάνουμε.
Όλα έγιναν από καθαρό συναίσθημα γι αυτό που είναι το πιο ισχυρό από όλα όσα μας ενώνουν: τον Ολυμπιακό.
Είμαστε μια παρέα γαύρων (οπαδών, φιλάθλων, όπως θέλετε, εμείς γαύροι δηλώνουμε) και απευθυνόμαστε σε γαύρους, να τα λέμε μαζί τους.
Σε όσα περισσότερα επιπεδα μπορούμε.

Σκοπός μας (ή ιδεοληψία μας) να πολεμήσουμε τη machine. Της ψευτιάς, της προπαγάνδας , της παραχάραξης, διαχρονικά. Της ταγμένης  να μάχεται τον μεγαλύτερο και ενδοξότερο Σύλλογο της χώρας.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Τόσο απλό, όσο ακούγεται.