Ήταν πολύ μικρός, βρέφος θά ‘λεγες, όταν έδωσε τα πρώτα δείγματα του εκπληκτικού έργου του. Πριν καλά καλά αρχίσει να μιλάει, προέβλεψε σερί και με απόλυτη επιτυχία τα νούμερα του τζόκερ, του λαχείου και του λόττο της επόμενης κλήρωσης. Φίλοι και συγγενείς της οικογένειας τον πολιόρκησαν τόσο στενά όταν μαθεύτηκε το γεγονός, που ο μικρός γκουρού έκανε 5 χρόνια να ξαναμιλήσει. Ήταν όταν πήγε στη Νέα Υόρκη, σ’ ένα συνέδριο τηλεπάθειας. Βλέποντας τους δίδυμους πύργους, αναφώνησε: «Ωραία φάση, κρίμα που θα καταρρεύσουν όταν πέσουν πάνω τους τ’ αεροπλάνα!»

Ο γκουρού ήταν ήδη ο πιο αναγνωρίσιμος άνθρωπος του πλανήτη όταν –πολλά χρόνια μετά- διατύπωσε την άποψη ότι ο πίνακας του Λεονάρντο «ο Ευαγγελιζμός της Θεοτόκου» είχε πολύ περισσότερο μαύρο απ’ όσο έπρεπε. Η αμφιζβήτηση ήταν σχεδόν καθολική. Ζωγράφοι, κριτικοί τέχνης, ακόμα και το ΠΑΜΕ εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες τον καλούσαν να περιορίζεται στις προβλέψεις του στοιχήματος και ν’ αφήσει την Τέχνη για τους επαΐοντες. Όλοι όμως αυτοί αναγκάστηκαν να καταπχιούν τη γλώσσα τους όταν σε μια ξεχαζμένη από το χρόνο σοφίτα, σ’ ένα αγροτόσπιτο της Τοσκάνης βρέθηκαν κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις του καλλιτέχνη από το Βίντσι. Μεταξύ άλλων παραπονούταν για τους εργάτες που ήρθαν να βάψουν το σπίτι του ότι το στοκάριζμα ήταν απαίσιο κι επίσης ότι εκεί που έβαφαν τα κουφώματα της πόρτας, τους έπεσε ένας κουβάς μαύρη μπογιά πάνω σ’ ένα μπίνακα που ετοίμαζε, αναγκάζοντάς τον να τον τελειώσει εν μέρει πάνω στη μαύρη μπογιά, γι’ αυτό και του βγήκε λίγο σκούρος στη μέση.

Όταν έγινε η ανακάλυψις των χειρογράφων, δεν υπήρχε πλέον κανένας άνθρωπος στο γκόζμο ν’ αμφιζβητήσει το κριτήριο ή τις προβλέψεις του γκουρού που με αυτόν τον τρόπο έχτιζε την υστεροφημία του. Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, ο γκουρού είχε πάνω από 10 χρόνια να μιλήσει και δεν ήταν λίγοι που έλεγαν ότι είχε στερέψει ή ότι ετοιμαζόταν να βγει από το ανθρώπινο σώμα του και να γίνει μαύρη τρύπα, ή ότι δεν υπήρξε ποτέ στη μπραγματικότητα, αλλά ήταν προϊόν ομαδικής αυθυποβολής. Όπως και να ‘χει το πράγμα, ο γκουρού διατύπωσε την επιθυμία του να περάσει τα τέλη Αυγούστου του 2012 στην Ελλάδα. Όταν λέμε «διατύπωσε» εννοούμε ότι το σκέφτηκε τόσο δυνατά που το άκουσαν όλοι οι άνθρωποι σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων. Πολλοί μάλιστα απ’ αυτούς δεν άκουγαν τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτή του την επιθυμία για περισσότερο από ένα χρόνο.

Εμπασηπεριπτώσει, ο γκουρού παραθέρισε φέτος στη Μύκονο και το Σάββατο, 1η Σεπτέμβρη βρέθηκε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» για τη μπτήση της επιστροφής. Οι πιστοί ήταν όλοι μαζί του, οι παπαράτσι έβγαζαν συνεχώς φωτογραφίες, ενώ χιλιάδες δημοσιογράφοι ήταν αποφασιζμένοι να τονε συνοδέψουν μέχρι τον προορισμό του κι ακόμα πιο πέρα, προκειμένου να μη χάσουν την επόμενη κουβέντα του. Με ένα περίεργο χαμόγελο συνεχώς ζωγραφιζμένο στο πρόσωπό του, ο άνθρωπος που τον γνώριζε μόνο η Ιστορία με το μικρό του όνομα, σταμάτησε μπροστά σ’ ένα αντίτυπο της “Derby News”. Ο γκουρού ξερόβηξε.

«Τώρα θα μιλήσει!» βροντοφώναξε μέσα σε λυγμούς ο αρχαιότερος ακόλουθός του, αυτός που τον είχε ακούσει πριν δέκα χρόνια να λύνει το προαιώνιο ερώτημα της κότας και του αβγού. Μέσα σε πανικό οι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να πλησιάσουν τα μικρόφωνά τους όσο μπορούσαν στο άγιο στόμα, οι εικονολήπτες έριχναν αγκωνιές μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν τη γκαλύτερη γωνία λήψης, ενώ ο περισσότερος κόζμος είχε πέσει στα γόνατα και προσευχόταν. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο είχαν ξαμολήσει στο αεροδρόμιο όλη τη μπανίδα της Αφρικής, τους κροκοδείλους και τους ελεφάντους, τους ιπποποτάμους και τα όρνεα, ο πανικός θα ήταν λιγότερος. Θα έλεγες ότι ερχόταν το τέλος του κόζμου, η Δευτέρα παρουσία, ο Τρίτος παγκόζμιος Πόλεμος το λιγότερο.

Ο γκουρού πήρε ανάσα βαθιά. Αισθανόσουν ότι όλη η γη είχε για μια στιγμή σταματήσει να γυρίζει. Η ανθρωπότης ξεχνώντας τα μίση σε μια στιγμή απλότητας πέρα από το χώρο και το χρόνο κρεμόταν από τα χείλη του τελευταίου μεγάλου Σοφού. Η κάπως ψιλή φωνή του γκουρού ακούστηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης:
«Της κοντής της ψωλής το μαλλί της φταίει».

Ο σοφός δεν έχει ξαναμιλήσει έκτοτε, είναι πολύ νωρίς άλλωστε. Οι επιτροπές των επιστημόνων που ιδρύθηκαν με αυτό το σκοπό έχουν ήδη αρχίσει δουλειά για να βρουν το νόημα της φράσης. Μόνο ο Μπομπ κάνοντας το βραδινό του ντουζάκι και θαυμάζοντας τα δώρα που η φύση του είχε απλόχερα χαρίσει χωρίς να τσιγκουνεύεται τα χιλιοστόμετρα ανδρικής σάρκας τοποθετημένα σε μια χούφτα δεκάδες το ένα δίπλα στ’ άλλο, έπιασε όχι χωρίς κάποια υπερηφάνεια τον εαυτό του να γελάει με τη δύναμη που δίνει η Γνώσις…