ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ
Γράφτηκε απο clark gheibol στις 18:06 | 04-03-2019
Γεια χαρά μάγκες. Τι κι αν πέρασαν 4 μέρες από τον αποκλειζμό από τη Λαμία και τα σενάρια για το ενδεχόμενο της απομάκρυνσης Μαρτίνς το ερχόμενο καλοκαίρι, εγώ ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι μου έρχεται να βάλω τα κλάματα. Κι αυτό γιατί τη στιγμή ακριβώς που η Διοίκηση του Ολυμπιακού ενήργησε μια σεζόν με ποδοσφαιρικά κριτήρια, έτσι ώστε όλοι, ακόμα και οι οπαδοί της κοίλης γης, να παραδέχονται ότι ο Ολυμπιακός φέτος έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ότι στο ρόστερ του υπάρχουν παίχτες που «τους κάνουν», ότι φέτος η ομάδα πήρε λιγότερα απ’ όσα δικαιούταν, η ίδια η Διοίκηση αφήνει ακόμα να κρέμεται πάνω από την κεφάλα του «Ελ Προφεσόρ» η δαμόκλειος σπάθη του αποτελέζματος. Προτού λοιπόν κάνουμε έναν μέχρι τώρα απολογιζμό της φετινής σεζόν του Μαρτίνς, ας κάνουμε έναν απολογιζμό των κινήσεων της διοίκησης του Ολυμπιακού από το 2010 μέχρι σήμερα.
Όταν ανέλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον Ολυμπιακό, για τους περισσότερους από μας ήταν άγνωστος. Οποιοσδήποτε άγνωστος όμως, ο οποίος θέλει να βάλει λεφτά στον Ολυμπιακό, σε οποιοδήποτε τμήμα του, για μας θα αντιμετωπίζεται πάντα ευνοϊκά. Τα σενάρια για παντελόνιαζμα, για νεφελίμ, για μπίζνες στην Ελλάδα και τα λοιπά τα αφήνω για να τα βάλουν στον κώλο τους όσοι τα υποστηρίζουν. Το γεγονός είναι ότι ο Βαγγέλας ήρθε, έβαλε τα λεφτά του στην ΠΑΕ και έφτιαξε ομάδα. Όσοι είχαμε καψούρα να δούμε την ΠΑΕ να διοικείται ορθολογικά για πρώτη φορά στην ιστορία της, παρακολουθούσαμε σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Βαγγέλας φρόντισε να μας δροσίσει.
Στην αρχή προσέλαβε τον Βαλβέρδε για προπονητή. Μια κίνηση κάπως σίγουρη, μιας και ο Τσινγκούρης είχε ξανακάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού και είχε δείξει αποτελέζματα. Την πρώτη σεζόν χτίσαμε ομάδα και πήραμε το πρωτάθλημα με σχετική άνεση, καθώς δεν είχαμε και ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τη δεύτερη χρονιά του Βαλβέρδε με ομάδα δικιά του κάναμε το νταμπλ στην Ελλάδα ενώ στο τσαμπιολί πήραμε 9 βαθμούς και περάσαμε ως τρίτοι στο γιουρόπα, όπου αποκλείσαμε την Ρούμπιν Καζάν και αποκλειστήκαμε στη συνέχεια στην έδρα μας από τη Μέταλιστ. Συνολικά η σεζόν κρίθηκε ικανοποιητική. Και όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει ότι ο Ολυμπιακός θα ήταν καλύτερος την επόμενη σεζόν αν έμενε ο Βαλβέρδε.
Φεύγει ο Βαλβέρδε και μαζί φεύγουν και αρκετοί εντεκαδάτοι παίχτες. Μέλμπεργκ, Μαρκάνο, Μιραλάς, Ορμπάιθ, βάζω και τον Μακούν μέσα που ήταν ο δωδέκατος παίχτης χοντρικά. Εκεί ορισμένους από εμάς μάς είχε πιάσει κόψιμο. Γιατί με τον Βαλβέρδε ξέραμε τι να περιμένουμε, έναν καινούριο προπονητή θα έπρεπε να τον κρίνουμε από την αρχή. Ο Βαγγέλας όμως φέρνει Ζαρντίμαρο που παίζει ένα τελείως διαφορετικό ποδόσφαιρο από τον Βαλβέρδε (και πιο κοντά στα δικά μου γούστα, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος) και το ρόστερ είναι γεμάτο στοιχήματα: Σιόβας- Μανωλάς στην πρώτη τους σεζόν στον Ολυμπιακό, Κοντρέρας που έπαιζε και βασικός στο τσαμπιολί, Γκρέκο στο 8 που δεν τον ήξερε η μάνα του, με ένα μόνο εξτρέμ (και τον φουκαρά τον Μασάδο που είναι παίχτης άξονα για δεύτερο εξτρέμ). Η χρονιά ξεκίνησε κάνοντας το σταυρό μας. Όπου ο Ζαρντίμ βγάνει το καπέλο του και τραβάει από μέσα κάτι λαγούς να με το συμπάθειο. Να σου και οι τρεις νίκες στο τσαμπιολί (όσες και ο Βαλβέρδε ύστερα από δύο σεζόν και με αντικειμενικά πιο πλούσιο ρόστερ), να σου και το αήττητο στο πρωτάθλημα, πρόκριση στην επόμενη φάση του γιουρόπα, όλα μια χαρά μέχρι το Γενάρη.
Ε, και τότε σκάει το πρώτο μπαμ. Δεν παίζαμε μπάλα λέει, πούλο ο καρπουζάς, να σου ο τηλεσχολιαστής στον πάγκο. Ο κόζμος σε παραλήρημα. Μέσα με τα μπούνια όλοι οι οπαδοί στην απόλυση Ζαρντίμ, δεν παίζαμε μπάλα, μας αλλοίωσε το ντιενέι (φαντάζομαι ότι στο ντιενέι μας είναι μας διασύρουν τίποτα κωλοχώρια στην Ευρώπη, αλλά άντε τώρα εσύ να περιμένεις καλλιγραφία από της μυλωνούς το γκώλο), η ομάδα πρέπει να αλλάξει, πρέπει να παίζουμε επιθετικό ποδόσφαιρο, έτσι παίζει ο Ολυμπιακός (αυτό το τελευταίο πρέπει να τους το ‘χει διαβάσει η μάγισσα στο χέρι). Φέρνουμε το Μίτσελ τον τηλεσχολιαστή, διασυρόμαστε από τη Λεβάντε στο γιουρόπα και όσους παρακολουθούμε τη διοίκηση μας λούζει κρύος ιδρώτας για άλλη μια φορά παρόλο το νταμπλ. Ο καρπουζάς εντωμεταξύ πάει στη Μονακό και της φέρνει πάνω από 400 μύρια σε 4 χρόνια μόνο από πωλήσεις.
Ο τηλεσχολιαστής όμως αποδεικνύεται καταφερτζής και την επόμενη χρονιά που είναι η δεύτερη (η πρώτη ήταν μισή, αλλά είχε χρόνο να αξιολογήσει το ρόστερ, δεν το έκανε όπως ο Ζαρντίμ το καλοκαίρι που προσελήφθη) ο Ολυμπιακός διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας του. Η ομαδάρα του Μίτσελ βγαίνει δεύτερη στον όμιλο τσαμπιολί, αφήνοντας έξω την Μπενφίκα και αποκλείεται άδοξα στο Μάτζεστε ύστερα από καθαρή καβλωτική νίκη με 2-0 στο Ναό. Στην Ελλάδα, ξανά νταμπλ.
Τρίτη σεζόν με το Μίτσελ στον πάγκο η επόμενη σεζόν (2014-2015) και είμαστε πλέον ήσυχοι: η ομάδα έχει πάρει το δρόμο της. Στο τσαμπιολί κερδάμε εν ενεργεία πρωταθλητές Ισπανίας (Ατλέτικο) και Ιταλίας (Γιουβέντους) και μένουμε εκτός φάσης νοκάου εξαιτίας της ήττας στο Μάλμε, στην οποία έβαλε το χεράκι του και ο διαιτητής. Για τέταρτη σερί σεζόν μαζεύουμε τουλάχιστον 9 βαθμούς στο τσαμπιολί και τα πράγματα δείχνουν να έχουν πάρει το δρόμο τους: ο Ολυμπιακός φαντάζει ως ένας οργανιζμός υγιής, με διασυνδέσεις στη διεθνή αγορά παιχτών και διοικητικών στελεχών, με εγκατάσταση στις ψηλότερες θέσεις της κατάταξης ουέφα και φυσικά χωρίς αντίπαλο στο πρωτάθλημα. Την έχουμε βγάλει και τη λιάζουμε και πού και πού σκοντάφτει πάνω της κανα βαζελάκι και τρέχει για πρωκτορραφή. Δεύτερο μπαμ μετά απ’ αυτό του Ζαρντίμ και ο τηλεσχολιαστής τα μαζεύει για να έρθει ο Βίκτορ ο Περέιρα που έδειξε τ’ αρχίδια του πιο μετά στο κύπελλο και καλά έκανε. Αυτό που συνέβη όμως είναι ότι πήραμε και πάλι πούλο στο γιουρόπα από την Ντνίπρο, ενώ όσοι τσεκέρναμε διοίκηση, καταξοδευτήκαμε σε ψυχιάτρους και ψυχοφάρμακα μέχρι την επόμενη σεζόν.
Να όμως που έρχεται ο Μάρκος ο Σίλβας και βγάζει πάλι ασπροπρόσωπη τη διοίκηση. Ωραίο ποδόσφαιρο, νίκη εκτός έδρας με Άρσεναλ, η καθιερωμένη 9ποντη ετήσια συγκομιδή στο τσαμπιολί και 30 βαθμούς στην κεφάλα στον δεύτερο στο πρωτάθλημα βάζελο, ήττα όμως από την Κούλα στον τελικό του Κυπέλλου και αποκλειζμός από την Άντρελε στο γιουρόπα αμαύρωσαν κάπως την πολύ καλή εικόνα της ομάδας. Το καλοκαίρι ξεκινάει και γαμώ.
Την κάνει όμως ο πισωγλέντης ο Σίλβας στο άξαφνο και πρέπει να βρούμε προπονητή. Πιάνουμε τον Βίκτωρα τον Σάντσες, ο οποίος καλείται για πρώτη φορά να δώσει προκριματικά, αγώνες δηλαδή πρόκρισης τέλη Ιουλίου. Αποκλείεται από τους εβραίους και … απολύεται. Απολύθηκε γιατί αποκλείστηκε σε αγώνες νοκάου τέλη Ιουλίου. Με κριτήριο την αμπαλοσύνη του κόζμου μάλλον. Τότε χάσαμε και την πρώτη μας σελίδα στο φέισμπου, όταν έγινε μαζική επίθεση από τη λόατκι κοινότητα. Φυσικά, μας την έμπαιναν γιατί στηρίζαμε τον Βαγγέλα, όχι γιατί στηρίζαμε Βίκτωρα. Κι εμείς προς τα έξω στηρίζαμε Βαγγέλα, αλλά μέσα μας δε συμφωνούσαμε με την απόλυση Βίκτωρα. Τα υπογλώσσια με τα κοντέινερ εκείνο το καλοκαίρι, όπου από ένα χάιδεμα της στιγμής δε βρεθήκαμε με προπονητή το Μαρίνο.
Σεζόν 2016-2017 λοιπόν, έρχεται ο κατσαπλιάς Μπέντο στη θέση του Βίκτωρα του Σάντσε, περνάει στους ομίλους γιουρόπα, όπου τερματίζει δεύτερος, αποκλείει την Οσμανλίσπορ στη φάση των 32 κι ενώ έχει πάρει το πρωτάθλημα από το Γενάρη, η Διοίκηση διώχνει τον κατσαπλιά Μπέντο και πάει με υπηρεσιακό στους 16 του γιουρόπα με την Μπεσίκτας, από την οποία και αποκλείεται. Εδώ έχω να πω ότι η απόλυση του Μπέντο αυτή καθ’ εαυτήν δε με βρίσκει αντίθετο, ο Ολυμπιακός δεν έδειξε σημάδια βελτίωσης, θα μπορούσε βέβαια να έρθει μετά το τέλος των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων.
Μέχρι εκείνο το σημείο ήμασταν γενικώς ήσυχοι. Ο Ολυμπιακός διοικούνταν από ανθρώπους με γνώση του αντικειμένου και αν καμιά φορά λαμβάνονταν αποφάσεις με γνώμονα το θυμικό, αυτό συγχωρούνταν γιατί οι επόμενες επιλογές έδειχναν ότι υπάρχει ένα μοτίβο. Έτσι, οι σεζόν του Μίτσελ έδιωξαν τη στενοχώρια από την απόλυση Ζαρντίμ, του Σίλβα απ’ αυτήν του Μίτσελ, ακόμα και του Μπέντο αυτήν του Βίκτωρα που δεν πρόλαβε να κοουτσάρει, έχτισε όμως το αθλητικό προφίλ εκείνης της σεζόν.
Το καλοκαίρι 2017-2018 ήρθε η απόλυτη καταστροφή για τον Ολυμπιακό. Η διοίκηση αντιτάχθηκε στο σύνολο σχεδόν των οπαδών, οργανωμένων και μη, που έλεγαν ότι το βιογραφικό του Χάσι είναι για ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία σε πρωτάθλημα της Νικαράγουας και έφερε τον κλεφτοκοτά να διαλύσει την ομάδα, πράγμα που κατάφερε. Περάσαμε μεν στους ομίλους του τσαμπιολί, όπου όμως κάναμε εμφάνιση Κούλας με έναν μόνο βαθμό σε 6 παιχνίδια και για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα δείξαμε ότι δεν μπορούμε. Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, η διοίκηση έφερε στη θέση του τον Τάκαρο που ξεζούμισε και τα τελευταία υγιή κύτταρα των παιχτών, οι οποίοι έμοιαζαν να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Όχι μόνο χάθηκε το πρωτάθλημα και μάλιστα με την κατάκτηση της τρίτης θέσης και με 6 ήττες, όχι μόνο σκοτώθηκαν μεταξύ τους οι οπαδοί που χωρίστηκαν σε Λεμονικούς και ποδοσφαιρικούς, διαλύθηκε και απαξιώθηκε το ρόστερ σε σημείο που η φετινή σεζόν να φαντάζει δυσοίωνη. Η διοίκηση έφερε τον Γκαρσία για το τέλος της σεζόν και μετά τον αποδέζμεφσε. Ο Μαρτίνς ήρθε πριν τελειώσει η σεζόν, ανέλαβε όμως το καλοκαίρι.
Σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια όπου οι προπονητές έπαιρναν ένα ρόστερ με παίχτες νικητές, με εμπειρίες στα πόδια τους, με τίτλους, με συνεργασίες έτοιμες κλπ, ο Πέδρο κλήθηκε για άλλη μια φορά στην μαρινάκεια ιστορία του Ολυμπιακού να φτιάξει το ρόστερ από την αρχή. Ξανά υπογλώσσια, αυτή τη φορά όμως ησυχάσαμε από νωρίς. Ο Ολυμπιακός έδειξε να συνέρχεται από τη λαίλαπα Χάσι, η ομάδα άρχισε από νωρίς να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, πήραμε καλούς παίχτες σε όλες τις θέσεις. Εμένα αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ύστερα από την άδικη ήττα στο Ναό από τους Μπουγάτσες, πήγαμε να παίξουμε στο Μιλάνο με 11 αλλαγές στην εντεκάδα και η ομάδα έπαιζε το ίδιο ωραίο ποδόσφαιρο.
Ειλικρινά, ύστερα από τη περσινή σεζόν, δεν πίστευα ότι η ομάδα μπορούσε να φτιάξει τόσο γρήγορα ένα δεμένο σύνολο. Δεν περίμενα να δω τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη να ζητάει την μπάλα για να φτιάξει φάσεις, ούτε θα μου πέρναγε ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε μια μαγική βραδιά σαν αυτήν με τη νίκη εδώ μέσα επί της Μίλαν όπου χύναμε καρδάρες, έτσι, σαν αυτές που ζούσαμε τα πρώτα χρόνια του Μαρινάκη στην ομάδα και που η τελευταία τέτοια ίσως ήταν την σεζόν 2015-2016 του Σίλβα. Ο Μαρτίνς συμμάζεψε την ομάδα, έδωσε πλάνο στο παιχνίδι της, αξιοποιεί όλο το ρόστερ (δημιουργώντας έτσι υψηλή μεταπωλητική αξία σε περισσότερους παίχτες) και επιτέλους έχει φτιάξει έναν Ολυμπιακό που δε βαριέσαι να τον βλέπεις. Έναν Ολυμπιακό που ξέρει να φτιάχνει φάσεις απέναντι σε όλες τις άμυνες. Έναν Ολυμπιακό που αν είχε διαιτητική ισονομία, το πρωτάθλημα θα ήταν στον πόντο (μην το ξεχνάμε αυτό, έτσι;). Επιτέλους, γύρισε το χαμόγελο στα χείλη μας. Ο Ολυμπιακός μόνο να καλυτερέψει μπορεί με τον Μαρτίνς. Αυτό μάλιστα θεωρώ ότι πιστεύουν όλοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού ενδόμυχα, ότι με μερικές προσθήκες (εγώ θα πω δύο, στόπερ και φορ), η ομάδα δε θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τις προηγούμενες που μας χάρισαν μεγάλες συγκινήσεις.
Έλα όμως που έχει ανοίξει για τα καλά θέμα Μαρτίνς. Το καταλαβαίνεις αυτό από το πώς τα λένε οι δημοσιογράφοι. Γράφει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του στο διαδίκτυο, κάτι αλαμπουρνέζικες συριζιές και παραγνωρίζουν τα εξής:
1) Ο Μαρτίνς παρέλαβε καμμένη γη. Κυριολεκτικά. Έφτιαξε μια ομάδα σχεδόν από την αρχή. Μιλάμε για οχτώ εντεκαδάτους, έτσι;
2) Ο αντίπαλος του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, η ομάδα του βόρειου τμήματος του πρώτου μέρους, είναι καλύτερος από τους εκάστοτε διεκδικητές των προηγούμενων πρωταθλημάτων. Η βαθμολογία του το αποδεικνύει εν μέρει.
3) Ο Μπουγάτσας ελέγχει μαζί με την Κούλα τη διαιτησία. Για να παραφράσουμε την καραμέλα που πιπιλάνε οι πούστηδες για τους Βαρδινοτρίχηδες, επί Γκιρτζίκη παίρναμε τα πρωταθλήματα, αλλά έπαιρναν όλοι φαλτσοσφυρίγματα, περισσότερα μάλιστα από μας. Και ο Πόα, και ο Μπουγάτσας και η Κούλα. Με τον Γραμμένο όμως τα φαλτσοσφυρίγματα τα παίρνουν όλα ο Μπουγάτσας και η Κούλα.
4) Η προοπτική εξέλιξης που έχει αυτή η ομάδα με αυτήν τη διοίκηση (εννοώ όλους, Καρεμπέδες, Μοντεστούς κλπ), αυτό το ρόστερ και αυτόν τον προπονητή είναι χωρίς ορατό ταβάνι για την ώρα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουν ρόλο μέσα στο γήπεδο, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, ξέρουν πώς πρέπει να επιτεθούν και να αμυνθούν και όσο περισσότερο παίζουν μαζί και με τον ίδιο προπονητή, τόσο θα βελτιώνονται.
Εμένα τα πράγματα μου φαίνονται απλά. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης καλείται να αποφασίσει ποια θα είναι η εικόνα του Ολυμπιακού στο μέλλον. Από τη μια μπορεί να διώξει τον Μαρτίνς και να χαροποιήσει αυτούς που κάποτε σταμάτησαν να του τραγουδάνε «πόσο το έπαιξες Χοντρέ;» για να πανηγυρίσουν το γκολ με το βάζελο. Αυτοί βέβαια είναι σαν τις γκόμενες του Μπουκόφσκι, αλλοπρόσαλλοι κυκλοθυμικοί, δεν βγάζεις άκρη. Τη μια σου λένε «προχώρα Μπήχτη, κι εμείς μαζί σου» και την αμέσως επόμενη στιγμή σε καταριούνται και σου καίνε τα σώβρακα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου σου.
Από την άλλη μπορεί να κάνει μια παύση από το βιασμό της ποδοσφαιρικής λογικής που ακολούθησε πιστά τα τελευταία δύο χρόνια (πω μαλάκες, σκέφτομαι Μαρίνο προπονητή και μου σηκώνεται η τρίχα) και να δεχτεί όσα του λένε οι αριθμοί. Και οι αριθμοί λένε ότι η ομάδα βελτιώνεται με γοργούς ρυθμούς ξαναφτιάχνοντας παράλληλα το ευρωπαϊκό προφίλ της σιγά σιγά. Έτσι δε θα ξενερώσει και όσους όλα αυτά τα χρόνια τον υπερασπίζονταν απέναντι στις κυκλοθυμικές βαζελίνες που ονειρεύονται αλλιώς τον Ολυμπιακό.
Πρόεδρε, ο Πρόεδρος δεν είναι «για να το παίρνει πάνω του». Άμα ο Πρόεδρος «το παίρνει πάνω του», φέρνουμε Μιραλάδες και Τουρέδες. Άμα ακούμε τους επαΐοντες φέρνουμε Καμαράδες και Ποντένσες. Αν διοικήσεις την ΠΑΕ με μοντέλο εταιρείας, οι επιτυχίες είναι εξασφαλιζμένες. Αν κάνουμε στην ΠΑΕ ό,τι λέει ο Σούλης ο κουρέας, κάποια στιγμή θα ξαναδούμε τον Τάκαρο στον πάγκο.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Πάρα πολύ σωστά τα γράφεις δεν πιστευω να κάνει τέτοιο λάθος η διοίκηση και να αλλάξει τον Μάρτινς απλά χρειάζονται 3-4 αλλαγές αλλά πολύ προσεγμένες και όχι ότι λάμπει απλά για να πάρομε παίχτες.
ο μαρτινς πρεπει να μεινει 2 σεζον ακομα ,να κριθει το 2021 κι αν εχει παει καλα να μεινει κι αλλο.και δεν ξερω τι υποστηριξη εχει απο το υπολοιπο τιμ της ομαδας.δεν ειναι για να τρωει μονο αυτος ολη τη λεζα.του εχουν δωσει να καταλαβει σε τι μπουρδελο χωρα βρισκεται?
Συμφωνώ σε όλα.
Με μία υποσημείωση ότι ο Λεμονής θα έπρεπε να ΄χει τελειώσει την περσινή σεζόν.
Συμφωνώ σε όλα.
Με μία υποσημείωση ότι ο Λεμονής θα έπρεπε να ΄χει τελειώσει την περσινή σεζόν.
Πολύ σωστός, σύγγαυρέ μου...
Με το κείμενο ΣΥΜΦΩΝΩ απόλυτα.
Σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια το μεγαλύτερο επίτευγμα του Πέδρο Μάρτινσ είναι η ΤΑΧΥΤΗΤΑ που έδωσε στο παιχνίδι του ΘΡΥΛΟΥ. Αυτό φαινόταν και σε παιχνίδια που δεν είχαμε τα αποτελέσματα που θέλαμε (π.χ. όταν βγάζαμε τη γλώσσα στα "μωρά" του Μαρίνου). Φυσικά δεν συγκρίνω με την περσινή ΤΡΑΓΙΚΗ χρονιά (ακόμα και με Λεμονή η ομάδα σερνόταν και μετά το 60 παρέδιδε πνεύμα)αλλά με τις χρονιές του Βαλβέρδε που γενικά θεωρούνται και οι καλύτερες. Πιθανολογώ δε ότι δεν θα αλλαχθεί ολοκληρωτικά και πάλι ο βασικός κορμός της ομάδας με τις μεταγραφές (πωλήσεις, αγορές, αποδεσμεύσεις κ.λ.π.) και ότι ο προπονητής θα παραμείνει (επιτέλους να δούμε και ένα προπονητή για πάνω από ένα χρόνο στον πάγκο και όχι να τον φάμε για τίποτα τεσσάρες σε φιλικά προετοιμασίας) οπότε η ομάδα του χρόνου θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη ακόμη και αν δεν έρθει το σεντερ φορ φονιάς ή ο όποιος άλλος παίκτης νομίζει ο καθένας μας. Ελπίζω στην παραμονή του ΣΑ είτε με ανανέωση του δανεισμού είτε με την αγορά του. Του χρόνου θα είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ γιατί θα γνωρίζει και την ομάδα.
Να συμπληρώσω ότι με το Χάσι ήταν διπλό το λάθος. Το Μιλόγεβιτς λέγαμε να φέρουμε, αλλά άρχισε η γκρίνια του στυλ:"με προπονεφτή του νιώνιου πού θα πάμε;" και τελικά ήρθε ο κλεφτοκοτάς και την κάτσαμε. Υπόψη ο Μιλόγεβιτς πήρε εύκολα το πρωτάθλημα με τον Ερυθρό Αστέρα, τον έβαλε στο τσαμπιόλι και φέτος πάει πάλι για πρωτάθλημα και πιθανότατα αήττητο. Και με καλή μπάλα, όπως με τον Πανιώνιο.
Και με τον Μπεν που ήταν η αδυναμία μου. Κάνει τα πάντα στο γήπεδο, σαν τον Ποντένσε. Αλλά περαζμένη βροχή κάπα δε χρειάζεται. Εμένα μου αρέσει πολύ και ο Μασούρας κι ας δούμε και τον Ντουρμισάι
Α-Ψ-Ο-Γ-Ο-Σ-!-!-!-!
Το υπογράφω κιόλας!!
Πες τα Χρυσόστομε...
Υπηρχε παλια μια διαφημιση "ο εισαγομενος"
Ε λοιπον ρε παιδιά ο Τακαρος ο Λεμονης πετυχε εκει που δεν εχουν πετύχει πολλοι απο τους ξένους που πέρασαν απο γην ομάδα.
Ο Ερνεστο ηταν ο καλύτερος αλλα ο Τακης έδωσε πρωτος αυτοπεποίθηση στην ομάδα.
Επίσης ο Φορτουνης ο Έλληνας ειναι καλυτερος του Ποντενσε.
Εχουμε ελαττώματα αλλα δεν είμαστε του πεταματου εμείς οι Έλληνες.
Φίλε, εγώ δε μιλάω για τους Έλληνες, μιλάω μόνο για τον Τάκαρο. Ε, ο Τάκαρος δεν κάνει για τον Ολυμπιακό. Αυτή είναι η γνώμη μου.
Πολύ, πολύ σωστός !!!