Ο Μπίλλυ με τα 3 μάτια
Την Κυριακή, φόρεσα το καινούργιο μου, πολύ κακόγουστο, πουκάμισο και πήγα στον ιππόδρομο.
Πήρα το πρόγραμμα, και πίνοντας μια μπύρα σκεφτόμουνα σε ποιο άλογο να ποντάρω τα τελευταία μου λεφτά.
Τότε, ήρθε δίπλα μου ο γερο-Σλιμ "Μπαντικοτ". Ο γερο-Σλιμ, δεν πρέπει να χε σπίτι.
Κάθε βράδυ, πρέπει να την έβγαζε σε κανένα γιατάκι αλόγου. Ο γερο-Σλιμ και ο ιππόδρομος, ήταν ένα. Τόσο πολύ, που κάποιες φορές η μούρη του έμοιαζε να μακραίνει, σαν του αλόγου. Και τ' αυτιά του να μεγαλώνουν και να γίνονται μυτερά. Κάποιοι λέγανε, πως για πρωινό, έτρωγε σανό.
-Στον "Μπίλλυ με τα 3 μάτια" να ποντάρεις, μου είπε με συνωμοτικό ύφος.
-Και ποιος είναι ο "Μπίλλυ με τα 3 μάτια", ρώτησα.
-Είναι το καλύτερο άλογο όλων των εποχών, μου απάντησε αφήνοντας για λίγο το συνωμοτικό ύφος.
-Τότε, μας περιμένουν καλές εποχές, απάντησα.
-Μάγκα, το άλογο θα γράψει ιστορία. Θα γίνει δυναστεία. Σε λίγο, τα στοιχήματα θα παίζουν μόνο για το ποιος θα βγει δεύτερος.
-Για να το λες εσύ Σλιμ, έτσι θα ναι.
-Θα σε δω στην εξέδρα. Μας περιμένουν ευτυχισμένες μέρες, είπε ο γέρο-Σλιμ φεύγοντας, και κραδαίνοντας το πρόγραμμα στον αέρα.
Κοίταξα το πρόγραμμα, και είδα πως αναβάτης ήταν ο Αλβάρο Μαρκές. Ένας κοντακιανός μεξικανός, που φόραγε πάντα πράσινα, και διακοσμούσε τη στολή του με ένα τριφύλλι. Επίκληση της τύχης, σκέφτηκα. Ο Αλβάρο Μαρκές, είχε ανάγκη την τύχη. Και ο "Μπίλλυ με τα 3 μάτια". Πόνταρα δέκα δολάρια, και έφυγα για την εξέδρα.
Στο δρόμο, σκεφτόμουνα γιατί δίνουν στα άλογα τόσο μεγάλα και τόσο γελοία ονόματα. Εγώ, αν είχα άλογο, θα του δινα κάποιο πιο απλό όνομα, όπως "Κόκκινος Επιβήτορας" ας πούμε.
Έφτασα στη θέση μου λίγο πριν ξεκινήσει η κούρσα.
Δεν είδα πουθενά το γέρο -Σλιμ, κι αυτό με ανησύχησε κάπως. Όχι για πολύ, γιατί άνοιξαν οι μπάρες, και τα άλογα ξεχύθηκαν μπροστά αφρίζοντας.
Πιο πολύ ξεχύθηκε μπροστά αφρίζοντας, ο "Μπίλλυ με τα 3 μάτια".
Στην πρώτη στροφή, είχε πάρει μισό μήκος διαφορά. Στη δεύτερη, ένα μήκος και γω σκεφτόμουνα ήδη τι κακόγουστο χρώμα καινούργιο παντελόνι θ’ αγοράσω, για να ναι ασορτί με το καινούργιο μου κακόγουστο πουκάμισο.
Λίγο πριν την τελευταία στροφή, ο Μπίλλυ άρχισε να χάνει έδαφος. Πήγαινε σχεδόν τρεκλίζοντας. Μάταια ο Αλβάρο Μαρκές χτύπαγε τα ποδαράκια του με μανία στα πλευρά του αλόγου.
Το καλύτερο άλογο όλων των εποχών, το άλογο-δυνάστη, άρχισαν να τον προσπερνάνε όλοι. Και αυτόν, και τα τρία του μάτια. Ο "Μπίλλυ με τα 3 μάτια", δεν κατάφερε καν να τερματίσει.
Σκίζοντας το κουπόνι μου, καθώς γύρισα να φύγω, εκτός του ότι λυπήθηκα που δε θα πάρω καινούργιο κακόγουστο παντελόνι, ένοιωσα οίκτο για τον "Μπίλλυ με τα 3 μάτια".
Υποθέτω, πως το να βλέπεις την καταστροφή σου με 3 μάτια, είναι χειρότερο από το να τη βλέπεις μόνο με 2.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια στο Δέλτα που έσκαγε ένα άλογο που το λέγανε ΠΑΟΚ και έβγαινε πρώτο αέρα πατέρα. Κάπου πρέπει να έχω κι ένα θρυλικό πρωτοσέλιδο από τα ΣΠΟΡ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ, με τίτλο ''έτσι τα παίρνει όλα η Παοκάρα'' ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Για δε βγάζουν οι λαγοί ένα άλογο τώρα να τα σαρώσουν όλα? Θα μετρήσει και στους τίτλους τους.
Επίσης είναι γνωστό τοις πάσι ότι άμα σου πετάκσωνε τα μάτχια όκσω, πγιο πολύ πονάς άμα διαθέτεις τρία μάτγια παρά δγυο !
Καλά ντάκσει...
Το σεγκεκρεμένο αλόγατο τόχα παίκσει κι εγώ μετά από καναδγυό ''εχτονώσεις''(έτσα δε λαλούνε οι αλανιάρες τις εκσπερματώσεις στο τελέφωνο ;)και τελικά το πσοφάλογο δε γκζεκίνεπσε καν!
Καλά για το κίτρινο μουλάρι εφθύνεται λαλεί ένας....Μάβρος !Ήτονε κι ένας κοντός λαλεί που τάφαε μέχρις φράγκο...
όσο για το πράσενο πσοφάλογο δε γκατάφερε να βγάνει καν ούτε τις παντόφλες το καημένο λένε...Πέσανε οι μπάρες και φόραε παντόφλες !΄'Ασε που στο πρώτο βήμα που πήε να κσεκινέπσει τούπεσαν τα σώβρακα και εχτέθηκε γιατί ολάκερος ιππόδρομας θώρραγε το στριγκάκι του...Κρίμας...Κσεφτύλα και ρεζιλίκι λέμε...
Άλλωστε ούλοι κσέβρουνε ότι με στρεγκάκι σαν αλόγατο γεννιέσαι δε ντο αποχτάς στο δρόμο...
Ωραίο είναι, αλλά με το φετινό βάζελο θά 'πρεπε να λες για ένα άλογο που ξεκίνησε τελευταίο και δώσ' του, δώσ' του, προσπαθούσε να φτάσει τα άλλα που τρέχανε όλα μαζί, για μια στιγμή φάνηκε να τα καταφέρνει, αλλά στο τέλος έμεινε και πάλι πίσω να χλαίει το χάλι του, παρέα μ' ένα άλογο βαμμένο κίτρινο που δε γκατάφερε να τερματίσει καν
υποθετω οτι το ανωτερω δεν εχει σχεση με τη σημερινη πραγματικοτητα....
κατα τα αλλα...εξοχο λογοτεχνικα...ειδικα αν διαβαστει με πρασινα γυαλια..
Πατέρα των θεών, και συνάχτη των πιπινιών, το "σημερινή πραγματικότητα", ειναι σχετικό...εξαρτάται απ το πόσο έχεις πιεί.
Αν και στην περίπτωση των βάζελων, δε χρειάζεται να πιούν καθόλου.
Η "σημερινή πραγματικότητα" είναι ενα αέναο μαρτύριο που έρχεται απ το παρελθόν και εκτείνεται εις το διηνεκές.
Τώρα, αν σου πω οτι δεν το απολαμβάνω, θα σου πώ ψέμματα.
Και, παρόλο που δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος, ψέμματα δε λέω.