Μάγκαι μου καλημέρα και καλή εβδομάς. Άλλο ένα τρίποντο εμάσαμε χτες παίζοντας εκτός με το Μπανθρακικό. Πανθρακικός, λέει, μα πού στο διάλο τα βρίσκουν αυτά τα ονόματα; Ή τον άλλον, τον λένε Πλατανιά ρε σεις. Ρε, Πλατανιά, ρε; Εμπάση περιπτώσει, ας μείνουμε στο θέμα μας, γιατί με τη γκεφάλα που έχω σήμερα, μόνο για χριστουγεννιάτικο διήγημα δεν είμαι.

Ξεκαθαρίζω ότι το ματς το είδα ψες σε στρίμινγκ. Είχαμε κανονίσει το Σάββατο να πάμε με τα παιδιά σε γνωστό κόκκινο καφενείο κοντά στο γήπεδο, αλλά ο κωλόκαιρος μας τα χάλασε. Δηλαδής πήγαμε, αλλά δεν είχε Γαύρο. Αντ’ αυτού είδαμε το Νιόνιο να παλεύει με το Λεβαδειακό και να κερδάει τελικά, ωραίο ματσάκι. Ανοιχτό παιχνίδι, για δε’ ρε που μάθανε να παίζουν μπάλα και οι μικροί. Εντάξει, δεν ήταν και επιπέδου Φούλαμ- ΚΠΡ, αλλά βλεπότανε το παιχνίδι. Πάνω κάτω η μπάλα, σωστές άμυνες, ωραία τρεξιματάκια, δεν ήταν τόσο χάλια. Όλα αυτά μέχρι που έβαλε το χέρι το ο Χοντρός. Μετά, το τι είδαν τα ματάκια μας δε λέγεται. Οι δγιαιτητές σφουράγανε ό,τι να ‘ναι, ένας μπούλης τεχνίτης αραπάκος από τη Λεβαδειά έχασε ένα γκολ που το ‘βανε κι ο Φετφατζίδης, μετά ο Νιόνιος σκόραρε το 2-1 ύστερα από «λάθος» του τερματοφύλακα. Ήταν φανερό ότι ο Αφράτος ήθελε οπωσδήποτε νίκη του Νιόνιου προψές. Α, έπαιξα και φλιπεράκι με το γκοντό, είχα πάνω από 15 χρόνια να παίξω γνήσιο πίνμπολ, ξέρετε, αυτό με το τζάμι και τις πραγματικές σιδερένιες μπίλιες που φαίνεται να ζυγίζουν 10 ουγγιές. Κέρδισα ένα παιχνίδι γιατί έπαιξα μπαλάρα κι άλλο ένα στα λήγοντα. Ωραία ήταν το Σάββατο, αλλά δεν είχε Γαύρο. Άρα χάλια.
Τη Γκυριακή δεν ήμουνα και πολύ σίγουρος ότι θα γινόταν ο αγώνας. Νόμιζα ότι ο Αφράτος δεν ήθελε να παίξουμε κι έτσι θα γύρναγε η ομάδα πίσω. Τελικά ο Αφράτος προτίμησε να παίξουμε κανονικά τη Γκυριακή κι έτσι ο Αμπάρκιολης είπε ότι το παιχνίδι θα γινόταν. Εμ, αφού έτσι ήθελε ο Πρόεδρος, άμα ήταν μάγκας ο Αμπάρκιολης, ας έλεγε όχι. Θα του ‘στελνε ο Πανταλόνιας καναν δικό μας Θαμνάκια και θα του ξηγούσε τ’ όνειρο.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε έτσι όπως θέλουμε να τον βλέπουμε. Ο Αντώνης έπιασε το μπαλμό της εξέδρας που θέλει να βλέπει γνήσιο επιθετικό ποδόμπαλο και ξεκίνησε με φουλ επίθεση: Κοντρέρας- Μανώλα στα στόπερ, Ντιακιτέ- Χολέμπας στα μπακ, Μοντέστο- Μανιάτη- Μασάδο στον άξων, Αμπντούν ζερβά, Γκρέκο δεξά (ή μάλλον στο κέντρο κι αυτός να γιομώζει η περιοχή) και Τζεμπούρ κορφή. Ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια το Μπανθρακικό και δεν τον άφηνε να βγάλει ούτε κόντρες ούτε οργανωμένες επιθέσεις, παρά μόνο περιστασιακά. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από το πρώτο ημιχρόνιο, με το τόπι να ανεβοκατεβαίνει. Ο Γαύρος δυσκολευόταν να βρει χώρους μέσα στη μπεριοχή, ο Πάνθραξ γύρναγε γλήγορα και σαν να μην έφτανε αυτό, έβγαινε και γλήγορα στη γκόντρα, ακόμα και όταν το τόπι έμπαινε μέσα στη μπεριοχή τους και την έβγανε ο τέρμας, τους έβγαλε τη γλώσσα τους δικούς μας. Στην κόντρα ανέβαιναν μπόλικοι και γενικά όσοι ανέβαιναν έδειχναν σφαιράτοι σε σχέση με τους δικούς μας, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ή ότι είναι πιο αθλητικοί, ή ότι είχαν φάει μια φκυαριά ντόπα για άλογα ο καθένας ή ότι οι δικοί μας ρίχναν και καναν υπνάκο από καιρού εις καιρόν. Πάντως, πέρασε κι ο Γενάρης και οι παίχτες μας δείχνουν να συνέρχονται στον τομέα της φυσικής κατάστασης.

Όπως και να ‘χει, οι κόντρες του Πάνθρακα έβγαιναν τόσο γλήγορα που οι παίχτες μας γύρναγαν όπως να ‘ναι πίσω, με αποτέλεζμα να βρίσκονται τελείως εκτός θέσης όταν ανακτούσαμε το μπαλόνι και να κολλάει η μπάλα στα πόδια μέχρι να ανασυνταχτούμε. Δυο τρεις φορές βρεθήκαμε σε αμηχανία έχοντας μόλις ανακτήσει το τόπι, λες και είχαμε 3-4 Λεντέσμα στην ομάδα, κανείς δεν ήξερε πού να το δώσει. Μ’ άλλα λόγια: αν δεν είναι κοντά στο τόπι ο Αμπντούν που τονε βλέπεις αμέσως να του δώκεις την μπάλα, ο μηχανιζμός για να πάρει μπρος θέλει 40 καρβουνιάρηδες να φκυαρίζουν όλη νύχτα. Ήταν εμφανές ότι η δεξά μας πλευρά είχε πρόβλημα, καθώς ο Γκρέκο πλησίαζε τον αζβέστη μόνο στα αράουτ και ο αραπάκος ο Ντρίσα είχε όλη τη μπλευρά στη διάθεσή του, όπως πρέπει να κάνει ένας γνήσιος φουλ μπακ με τα προσόντα του Ντιακιτέ. Έτσι τον είδαμε με χώρο να κάνει και τις σεντρούλες του, να κάνει και τις προσπάθειές του, να είναι και στη θέση του για άμυνα, μιας και είχαμε όπως είπα στον άξονα αργοκαρούτες, ενώ από τους εξτρέμ δε μπεριμέναμε και μεγάλες βοήθειες. Δεν έχει φυσικά ο Ντρίσα τις ικανότητες του Τοροσίδη, οι σέντρες του είναι αργές, εννοώ ότι και θέλει πολλή ώρα για να στρώσει την μπάλα και ότι οι μπάλες μπαίνουν αργά στη μπεριοχή, δίνοντας πλεονέκτημα στους αμυνόμενους. Η τεχνική του είναι κάτω του μετρίου, αλλά, κύριοι, ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. Ο Γίδης δεν ήταν ποτέ- ή σχεδόν ποτέ- εκεί. Δεν ξέρω με την εθνική τι έκανε, τα παιδιά λένε εδώ ότι έπαιζε καλά με τα κυανόλευκα και τα παιδιά βλέπουν μπάλα. Εγώ την εθνική δεν τη μπολυβλέπω, βαριέμαι. Είναι κάτι σαν το μπάσκετ. Θέλω να τη δω, αλλά δεν τα καταφέρνω.

Στο δεύτερο ημίχρονο το παιχνίδι συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο, με το Μπανθρακικό να είναι πιο κουρασμένος. Ο Γκρέκο που ποτέ δεν έμαθα πού ακριβώς έπαιξε έδωσε τη θέση του στο Μήτρογλου, να δούμε ρε αδερφέ και λίγη μπάλα που θέλει ο κόζμος, 4-3-3 με τον Τζεμπούρ στα πλάια. Το είχα ξαναγράψει (σε προηγούμενο άρθρο, σε σχόλιο, σε σμς που έστειλα στο γκοντό, θα σας γελάσω) ότι για το παιχνίδι του Ζαρντίμ, ίσως ο Μήτρογλας να είναι καλύτερος από τον Τζεμπούρ. Γιατί ο Κώστας είναι καθαρά παίχτης περιοχής, ο Αλτζερίν είναι πιο κινητικός, βγαίνει καλύτερα στα πλάγια, βοηθάει καλύτερα μακριά από το τέρμα. Κι έτσι, ενώ ο Τζιμπουρένιος στο πρώτο απειλούσε με κινήσεις από έξω προς τα μέσα, ο Μήτρογλας πήγε και μπαστακώθηκε εκεί στη μέση να παίξει πίβοτ. Και παίζει καλό πίβοτο ο Κώστας. Βάνει λίγο παραπάνω απ’ όσο πρέπει τα χέρια για να προστατέψει το τόπι, αλλά ξέρει να το προστατεύει, ξέρει και να γυρνάει πρόσωπο στο τέρμα. Τζεμπούρ- Αμπντούν. Η αλλαγή έγινε εκεί γύρω στο 60΄ κι αν κρίνω και από την εικόνα του ματς, αλλά και από το πρόσφατο παρελθόν, η αλλαγή ήταν μάλλον προγραμματιζμένη.

Οι δύο κινήσεις ματ του Αντώνη όμως που άλλαξαν τον ρουν του αγώνος, ήταν οι άλλες δύο αλλαγές που έκανε. Έβγαλε γύρω στο 75 το Μοντέστο κι έβαλε το Φέισα και κυρίως έβαλε το Φετφατζίδη στη θέση του Αμπντούν στο 85. Με την είσοδο του Φέισα οι αντίπαλοι αποπροσανατολίστηκαν. Το αόρατο οχτάρι με πολύ καλές συνεργασίες με τους στόπερ, αλλά και τα μπακ, ανάγκασε το Μπανθρακικό να κλείνεται σιγά σιγά στην περιοχή του, να ντύνει τις αντεπιθέσεις του με λιγότερη έκρηξη, με λιγότερα πρόσωπα και έτσι αυτές συχνά ξεθύμαιναν λίγα μέτρα έξω από την περιοχή τους.
Μόλις μπήκε και ο Φετφαζίνιο, είδαμε άλλο παιχνίδι. Τι συστήματα και μαλακίες, μιλάμε για γνήσιο ταλέντο. Που όλο κάτι κάνει, όλο κάτι προσπαθεί, αλλά στο τέλος κάνει πάντα "πλιτς". Μέσα στα 10 λεπτά που έπαιξε ο μικρός κέρδισε και ένα πλάγιο και το φάουλ απ’ όπου μπήκε το γκολ του Κοντρέρας. Ενώ ο Αμπντούν σε 85 λεπτά δεν κέρδισε το φάουλ απ’ όπου μπήκε το γκολ του Κοντρέρας. Α, όλα κι όλα, να λέμε και του στραβού το δίκαιο. Έτσι μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε και σαν περιουσιακό στοιχείο. Αν μαζέψει 5-6  δεκάλεπτα συνεχόμενα, ίσως κάποια στιγμή να τον δούμε να παίζει από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου και να τον πουλήσουμε το καλοκαίρι ως παίχτη με 15 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα. Να φκιάσουμε κι ένα καλό βιντεάκι 15λεπτο απ’ όλη του τη γκαργέρα και να τσιμπήκουμε μισό μύριο. Ή και 300 χιλιάρικα.

Αν δεν υφίσταται μία ποδοσφαιριστής Φετφατζίδης, ποδοσφαιριστής Φέισα δεν υφίσταται δέκα. Παρατηρώ ότι τελευταία τα ζόμπι πάνε να φάνε τη θέση από τα βαμπίρια στο χώρο του θεάματος. Και δώσ’ του σειρές με ζόμπι, και δώσ’ του ταινίες με ζόμπι, γίνανε μέινστριμ και τα ζόμπι. Οπότε, για να είμαστε κι εμείς του συρμού, βάνουμε πού και πού μέσα το Φέισα για να μας δείξει ότι άμα θες μπορείς να γίνεις ακόμα πιο αργή ομάδα. Όλα είναι θέμα μυαλού και σκληρής δουλειάς.

Τώρα για το μπροπονητή τι να είπω ωρέ κλεφτόπουλα; Μπορεί κανένας να κρίνει σοβαρά τον Αντώνη ως προπονητή; Δεν τον υποτιμώ, μακάρι ο άνθρωπος να γίνει ο καλύτερος προπονητής όλων των εποχών, απλά τώρα πήρε μια ομάδα που ετοίμασε άλλος προπονητής και τη μπήρε στη μέση της περιόδου. Πώς να τη μπειράξει την ομάδα; Αυτή είναι. Άσε δε το άλλο, ότι του δώσανε και τους παίχτες που είχε ο προκάτοχός του. Μα είναι συμπεριφορά αυτή; Παλιακός γάιδαρος, περπατησά καινούρια; Όχι βέβαια, θέλουμε παίχτες.
Τον Αντώνη για να μπορέσουμε να το γκρίνουμε (όπως και όλους τους άλλους βέβαια) πρέπει να τον δούμε από την αρχή της σεζόνας. Πώς θα κάνει την αθλητική προετοιμασία, πώς θα κάνει το μεταγραφικό σχεδιαζμό, πώς θα δουλέψει την ομάδα στην τακτική, στα στημένα, αλλά και τους παίχτες ατομικά, τι ρόλους θα τους δώκει και τα λοιπά, τα ξέρετε και δεν τα λέω. Τώρα τι να κάνει; Να παίξει 3-4-3 ή να βάλει το Φετφατζίδη στον άξονα; Πάνω στη δουλειά του Ζαρντίμ μόνο μπορεί να δουλέψει ο Αντώνης. Και το ότι το κάνει με ωθεί να πω «πάλι καλά», τουλάχιστον η ομάδα θα μείνει στα επίπεδα Ζαρντίμ για φέτος. Ελπίζω αυτό να φανεί και με τη Λεβάντε. Απλά, άμα πάμε τελικό Γιουρόπα, όπως είχε προγραμματίσει ο Λεονάρδος, μπορεί ο Αντώνης να αποδειχτεί λίγος και να πάει τζάμπα το ταξίδι στο Άμστερνταμ…

 
ΥΓ. Δεν το έγραψα ξεκάθαρα, αλλά νομίζω ότι είναι προφανές. Η ψεσινή εικόνα οφείλεται στο πανταλόνι του Χοντρού. Παντελονιάζει ο Χοντρός, σέρνεται ο Γαύρος. Κι εν τω μεταξύ τα γαυρόπουλα μαθαίνουν όλο και περισσότερη μπάλα. Σε λίγο θα ξέρουν να βλέπουν μπάλα μόνοι τους…
2. Το ματς ήταν καλό, με το Μπανθρακικό εννοώ. Όχι καλό με την έννοια ότι τους πατήσαμε, αλλά με την έννοια ότι υπήρχαν δύο ομάδες στο γήπεδο που ήθελαν να παίξουν το ποδόσφαιρό τους. Οι Θράκες προσπάθησαν να επιτεθούν όταν έπαιρναν το τόπι και το κατάφεραν καλά κανα δυο φορές. Μπράβο τους, έτσι πρέπει να παίζουν όλοι. Δεν ξέρω αν είμαστε σε θέση από ψυχολογικής πλευράς να γυρίσουμε ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με αυτό το δεδομένο, θα πρέπει να πούμε ότι η άμυνά μας είναι λίγο χαρούμενη τελευταία. Δε μπρέπει να τον αφήσεις τον άλλον ούτε καν να πλησιάσει στη σκέψη να κάνει σουτ. Αλλά δε μπειράζει, κερδίσαμε, πάμε παρακάτω, άλλο που η ήττα παραμονεύει στη γωνία…
3. Χαρήκατε κουφάλες ότι θα τελειώσουμε με δυο εξτρέμ τη χρονιά, ε; Πάρτε τώρα πειθαρχικό παράπτωμα, έτσι για να γουστάρουμε, να ‘χουμε κάτι να γκρινιάζουμε άμα δεν μπαίνει ο Βλαχοδήμος. Όσο για το Μασάδο, στον άξων είναι καλύτερος σίγουρα. Όπως άλλωστε και ο Γκρέκο. Διαλιέχτε…

4. Μόνο θετικά έχει η ενδεχόμενη μεταγραφή του Μυτόγκα στο Γαύρο. Και γεμίζουμε ποιότητα το ρόστερ και αποδυναμώνουμε το Μπανθρακικό ενόψει της επόμενης σεζόν…