Δεν ξέρω πώς το είδατε το ματσάκι ψες, εγώ πάντως το καταφχαριστήθηκα. Πήγα Βέλγιο να παίξω με την Άντρελε και της έριψα τρία τεμάχια στο χαλαρόν και μπορούσα κι άλλα. Και γαμώ τις νίκες. Θρίαμβος ρε! Έτσι είναι μάγκες ο θεζμός, να το ξέρετε. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Κι εμείς σε σχέση με την Άντρελε είμαστε μέγεθος υπολογίσιμο. Έχουμε την εμπειρία για το διπλό, τώρα πια κάπως πιο επαγγελματικά.
Παίζοντας με το Σαβιόλα ως δεύτερο επιθετικό κάναμε το ματς ροντέο. Λιγότερες επιθέσεις εμείς, με καλύτερες προϋποθέσεις όμως. Κερδίσαμε; Είμαστε μάγκες. Γιατί, μάγκες, να το ξέρετε, σε όλα τα σπορ όποιος κερδάει είναι και γαμώ. Κι εμείς φεύγοντας απ’ το Βέλγιο είμαστε σε τέτοια φάσις. Τι μπορείς να πεις σ’ ένα μπροπονητή που κερδάει; Όσο κερδάει του λες «μπράβο». Αυτή είναι η αλήθεια. Μπράβο στον Ολυμπιακό, το γαύρο το νικητή τον τροπαιοφόρο. Η καλύτερή μας νίκη εκτός έδρας στο τσου λου. Τι μας έδειξε αυτή η νίκη; Άσπρο ή μαύρο; Κώδων του κινδύνου ή άγγελος μεγάλης πορείας;
Καταρχάς μια χαρά από βαθμολογικής πλευράς. Παραμένουμε στο παιχνίδι της πρόκρισης. Έχουμε ένα μικρό πλεονέκτημα σε σχέση με την Μπενφίκα λόγω που τα τρία που ρίξαμε είναι κάμποσα. Έχουμε την άνεση να παραχωρήσουμε μια ισοφαρία στην Μπενφίκα, δεν είναι μονόδρομος η νίκη στο εκτός έδρας. Καλό κι αυτό, αν κι εμείς είμαστε Γαύροι, θα πάμε ρε μέσα στην Πορτογαλία να πάρουμε τη διπλούρα με ανατροπή και τη μπρόκριση μέσα στο Ναό από τέταρτη αγωνιστική και θα κυνηγάμε πρώτη θέση στα δύο τελευταία παιχνίδια, αέρα ρε κι έτσι.
Από αγωνιστικής πλευράς τα πράγματα έχουν δύο πρόσωπα. Το ένα είναι ότι κινδυνέψαμε αρκετά στην άμυνα, κάτι που θέλει προσοχή. Το άλλο ότι σκοράραμε τρία γκολ, έχουμε καφτό το σεντρεφό μας με χατ τρικ εκτός στο τσου λου (κι ένα μύριο αύξηση της μεταπωλητικής του αξίας) και ότι γενικά ο Μήτρογλου με το Σαβιόλα μπορούν να ξεκλειδώσουν παρέα τις κουτές άμυνες. Στο επιθετικό κομμάτι ήμασταν καλοί. Βάζαμε γρήγορα τους παίχτες μέσα στη μπεριοχή, το επιθετικό μισό της ομάδας έμπαινε όλο μέσα, το τόπι κινούταν γρήγορα προς τα μπρος. Αυτό προκαλούσε κενούς χώρους στον άξονα, πράγμα που έδωσε χώρο στους Βέλγους να κινηθούν ανάμεσα στις δύο γραμμές του Ολυμπιακού ανεβάζοντας πολλούς παίχτες μαζί με την μπάλα και προκαλώντας πολλά αριθμητικά μειονεκτήματα σε βάρος μας. Οι Βέλγοι ήταν σκαφτιάδες όταν έπρεπε να τελειώσει τις φάσεις, αλλά ξέρετε, έτσι έπρεπε να γίνει. Πεπρωμένο, άγραφος νόμος. Όταν είσαι μικρός στο τσάμπιονς λιγκ όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου για να χάσεις. Εμείς απλά πήραμε αυτό που το τσάμπιονς λιγκ προόριζε για τη δυνατή ομάδα: ένα δυνατό διπλό.
Λένε ότι ο Ολυμπιακός στάθηκε τυχερός. Πού στάθηκε τυχερός; Ποιο γκολ λες τυχερό; Ποια ευκαιρία της Άντρελε χάθηκε από ατυχία; Καμία, ο τερματοφύλακας παίζει κι αυτός μπάλα, ενώ και η ικανότητα στο σκοράριζμα δίνει δείγμα παρουσίας καλών παιχτών. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει σε θεζμούς Κυπέλλου η διαδικασία των πέναλτι. Αυτό τι είναι; Δεν είναι ικανότητα; Ικανότητα στο τέρμα και στο τελείωμα; Όποιος βαράει καλύτερα πέναλτι κερδάει πχ. Η Τσέλσι δε γκέρδισε τη γκούπα με τ’ αφκιά χάρη σε αποκρούσεις πέναλτι; Καμία τύχη. Άμα ήταν καλοί θα τα βάζανε. Όπως στο πρώτο μας παιχνίδι, έτσι και στο δεύτερο, ο καλύτερος πήρε τη νίκη που του άξιζε.
Κι αντί που λες να βγεις και να πανηγυρίσεις, να ξεθάψεις κανα βαζελάκο να του πεις «Θρίαμβος ρε! Τρία όξω την Άντρελε» κι έτσι, κλαίγεσαι για τη χτεσινή εμφάνιση. Βγήκαν οι άλλοι στο κουτί μετά το ματς και αντί να γελάνε έλεγαν ότι παίξαμε άσχημα και ότι υπάρχει πρόβλημα. Σιγά μη σκίσετε κανα καλσόν ρε. Ήταν και οι δύο λες και αρπάξαμε τεμάχια πολλά. Αλλά εδώ μπαίνει ο ρόλος του δημοσιογράφου. Ο δημοσιογράφος πρέπει να στρογγυλεύει. Όταν αρπάς τέσσαρα στην έδρα σου κι είσαι μες στις μαύρες σου, σου λέει «μη φοβάσαι κορόιδο, καλά είσαι, πρώτο ημίχρονο και γαμώ, θες λίγη δουλειά στα στημένα, βρίσκεις και τις ανάσες και πας για πολλά». Όταν έχεις κεράσει τρία όξω με γκολάρες και  με την άνεση που κερνάς τρία στο Ναό σε καμιά μικρή ομάδα, καμιά ΑΕΚ παλιότερα πχ και λες «τα κωλόπαιδα πήγαν να μας κοψοχολιάσουν μέχρι το 2-0», έρχεται ο δημοσιογράφος για να στρογγυλέψει τα πράγματα και σου λέει «κορόιδο, μη χαίρεσαι, γιατί η Μπενφίκα δεν είναι Άντρελε, το Τσάμπιονς Λιγκ δε συγχωρεί, δες τους Βέλγους» και τέτοια. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο οπαδός όταν έχει χάσει ψάχνει παρηγοριά, αλλά άμα κερδίσει, άμα βαρεθεί να γκαρίζει γκολ και γκολ, ε, δε θέλει ρε φίλε να βλέπει φάτσες θλιμμένες. Δηλαδή να κλαίμε στις ήττες, να κλαίμε και στις νίκες; Βάζελοι θα καταντήσουμε στο τέλος από τη μιζέρια.
Γι’ αυτό και συ ρε Μίτσελ γύρισες και του ‘πες: «θενιόρ, είμαστε πολύ ‘φχαριστημένοι, τους χορτάσαμε γκολ και μάλιστα γκολάρες και συ κλάψε όσο θες θενιόρ». Κάτι πήγαν να σου πουν για αμυντικές λειτουργίες και τέτοια, «Μεγάλη νίκη, θρίαμβος, γαμήσαμε θενιόρ» τους είπες και το Μαρινάκι έλιωνε και μόνο που σε κοίταζε να λάμπεις σκούρος και γυαλιστερός, όλα στη μπένα, όλα όπως πρέπει. Μπράβο μεγάλε Μίτσελ τους έκατσες πάλι στο παγωτό και κοίτα τώρα να ξηγηθείς έτσι ωραία και της Μπενφίκας, γιατί εμείς μόνο νίκες γουσταρίζουμε και να το ξέρεις θενιόρ και του λόγου σου.
Αγωνιστικά εν τάχει για να τα μαζεύουμε. Το πρόβλημα στα στημένα παραμένει άλυτο. Εμένα μου φαίνεται ένα μαν του μαν παλιάς κοπής. Νομίζω ότι πρέπει να παίζουν περισσότεροι παίχτες σε ζώνη, αφήνοντας λιγότερα μαν του μαν. Δεν μπορώ να δω με ποιο τρόπο δε θα συνεχίσουν οι αντίπαλοι να μας ζορίζουν με τα κόρνερ (κυρίως), αν εξακολουθούμε να μη μαρκάρουμε το χώρο μπροστά από το ντερματοφύλακα, προστατεύοντας τις εξόδους του. Ειλικρινά, περιμένω αλλαγές σ’ αυτόν το ντομέα, αλλιώς θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε φάσεις από ακίνδυνα, φυσιολογικά στημένα. Εμπάση περιπτώσει, δε θα υποδείξω εγώ σε προπονητή πώς να χειριστεί τα κόρνερ, αυτό που περιμένω είναι βελτίωση της ομάδας για να μην έχουμε εμφράγματα.
Όσο πιο κοντά είναι οι γραμμές μας τόσο καλύτερα παίζουμε. Είμαστε αρκετά ρωμαλέοι, καλούτσικοι στις προσωπικές μονομαχίες, έχουμε πείζμα και ας μη γκζεχνάμε ότι περιμένουμε ακόμα νέο αίμα στην ομάδα. Είδαμε για πρώτη φορά κάπως καλά τον Εντινγκά. Δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράζματα, εγώ προσωπικά τον είδα κάπως βαρύ. Ίσως με τα παιχνίδια βελτιωθεί. Περιμένουμε να δούμε από την αρχή και τον Γιαταμπαρέ. Ειδικά όταν παίζουμε με Σαβιόλα- Μήτρογλου (δηλαδή στην Ελλάδα, στο Βέλγιο και –ελπίζω- όχι στη Λισαβόνα), χρειαζόμαστε πολλά και γρήγορα χιλιόμετρα πίσω από τους φορ και ο τύπος μου φαίνεται αρκετά αθλητικός. Περιμένουμε κι αυτήν τη μπζυχή, τον Αρχηγό (πού είσαι ρε Αρχηγέ; Σε πονάμε ρε).
Δυσκολεύομαι να κάνω ατομική κριτική στους παίχτες. Δε μιλάω για το ψεσινό ματς, μιλάω για την ομάδα μέχρι τώρα. Ούτε αισθάνομαι ότι έχει ξεχωρίσει κάποιος, δε νιώθεις σιγουριά σε κάποια θέση, να πεις δηλαδή ότι εκεί έχεις παίχτη που δεν μπορείς να φέρεις καλύτερο. Μόνο ο Ρομπέρτο είναι σχεδόν αλάνθαστος από την αρχή της χρονιάς. Ρομπέρτο, έτσι όπως είναι μέχρι τώρα, ούτε είχες ούτε θα έχεις. Πολυτέλεια για την ομάδα. Προσωπικά θα τον αντάλλασσα με το Μήτρογλου μετά χαράς. Ποιοι παίχτες δεν αγωνίστηκαν βασικοί στο παιχνίδι με την Άντρελε από το ρόστερ: Μέγερι, Χολέμπας, Σαλίνο, Αβραάμ, Μεντζανί, Μασάδο, Γιαταμπαρέ, Τσόρι, Φουστέρ, Κάμπελ και Σέποβιτς. Εσείς τι λέτε, μια τέτοια ομάδα τη γκέρδαγε τη μπζεσινή Άντρελε ή όχι;
Αυτό δείχνει ότι ο Βαγγέλας κάνει δουλειά. Μην κάνετε σα χήρες και σκεφτείτε. Πότε ήμασταν τόσο μεστοί στην Ευρώπη όσο τα τελευταία χρόνια; Ρε, κάθε χρονιά έχουμε διπλά. Τώρα μάλιστα, πάμε, παίζουμε άσχημα και κερδάμε εκτός. Πήραμε κανονάκι, αλλάξαμε κατηγορία, σούπερ Σαγιάν δευτέρου επιπέδου. Πάνε αυτά που προσπαθάγαμε, προσπαθάγαμε, αλλά δεν ερχόταν η νίκη. Τώρα ακουγόμαστε έξω. Και χτες ακουστήκαμε. Ανεβαίνει η αξία του Ολυμπιακού (καλοφάγωτο το πριμ της νίκης από την ουέφα), άρα γίνεται καλή δουλειά, άρα ξανά μπράβο στο Μπρόεδρα. Το μόνο θέμα είναι ο προπονητής. Θα είναι αρκετά ικανός να διαχειριστεί ένα τέτοιο ρόστερ όπου όλοι οι παίχτες έχουν αδυναμίες και πλεονεκτήματα; Εγώ λέω μακάρι, να ζήσωμε (ΜΙΚΕ Α) μαγικές στιγμές και φέτος.
 Αν αυτή η νίκη οφείλεται στο ότι ο Μίτσελ δέχτηκε ότι το ματς θ’ ανοίξει κι εκεί θα κερδίσει ο πιο καλός σκόρερ, πρέπει να αντιληφθεί ότι το ίδιο πράγμα δε γίνεται με την Μπενφίκα. Εκεί αυτοί δε θα σε λυπηθούν. Κάνουν τόσο καλά και γρήγορα το παιχνίδι της εναλλαγής της μπάλας που αν βρεθούν με αριθμητικό πλεονέκτημα έξω από την περιοχή θα τελειώσουν τη φάση σε κενή εστία. Τα κενά που είχες με την Άντρελε πρέπει να τα βουλώσεις όλα. Δεν μπορείς να κρατάς μακριά τις γραμμές, θα σε κάνουν γιο γιο. Πρέπει να είσαι υπομονετικός και τελεσίδικος.
Τα ματς με την Μπενφίκα είναι καθοριστικά όχι μόνο για τη φετινή χρονιά, αλλά γενικότερα για την πορεία του Ολυμπιακού. Θα καθορίσουν εν πολλοίς την παραμονή του Μίτσελ στον πάγκο για την ερχόμενη σεζόν. Περιττό να αναφέρω εδώ τα πλεονεκτήματα του να έχουμε τον ίδιο προπονητή δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στο μπάγκο (πόσο μάλλον του να έχουμε βρει μόνιμο προπονητή σε βάθος χρόνου), θα πω μόνο ότι το ενδεχόμενο να αλλάξουμε προπονητή θα μας επαναφέρει σε κατάσταση αβεβαιότητας για το πού βαδίζουμε. Γι’ αυτό μια ικανοποιητική εμφάνιση θα φέρει στην ομάδα την πολυπόθητη αγωνιστική σταθερότητα που είχαμε πχ τη ντρίτη σεζόν του Βαλβέρδε στην ομάδα. Εγώ λέω «προσοχή», Φουστέρ οπωζδήποτε στην εντεκάδα, παίχτες κοντά και πάμε για την απογείωση. Ένα είναι σίγουρο:
Ότι όπως υπάρχει ένας Ρομπέρτο για να καθαρίζει τις μαλακίες των αμυντικών, έτσι πάντα θα υπάρχει ένας πράσινος ζβέρκος για να μας παρηγορεί αν κάνουμε απογοητευτικές εμφανίσεις στην Ευρώπη.