Γεια θου θενιόρ, τεράστιε Μίτσελ Γκονζάλες, σήμερα η κιθάρα μου τραγουδάει για θένα. Στην μπούκα σε είχαν όλοι, τηλεσχολιαστή σε ανέβαζαν, άνεργο σε κατέβαζαν. Και ποιοι; Οι αρδικειμενικοί δημοσιογράφοι που ούτε για τηλεσχολιαστές δε γκάνουν, ενώ εγώ προσωπικά δε θα τους έδωνα ούτε επίδομα ανεργίας. Εκεί ρε, να πνιγούν μέσα στη λάσπη που σου έριξαν όλον αυτόν το γκαιρό.
Πήρες την ομάδα να πας να παίξεις στο Ντα Λουζ και όλοι οι παραπάνω έλπιζαν να χάσεις, να διασυρθείς. Τι έλεγαν το λοιπόν όσοι δε σε πίστευαν; Έλεγαν ότι στην Ελλάδα κερδάς με διαιτησία, με παραρτήματα, γιατί έχεις καλύτερο ρόστερ, αλλά στην Ευρώπη είναι που κρίνεσαι. Και στην Ευρώπη άρπαξες μια τεσσάρα ξεγυριζμένη στο πρώτο ματς κι όλοι λέγανε ότι για τόσο είσαι.
Κι έφυγες θενιόρ και πήγες στη Λουζιτανία, να παλέψεις με τα νανάκια. Και έφτασες και άνοιξες το στόμα σου να δώκεις οδηγίες και γυάλιζε το στόμα σου από μακριά και άστραφτε. Και μετά άστραψες κι εσύ και βρόντηξες και τότε είναι που σε σκιάχτηκαν όλοι. Μέχρι κι ο Θεός του καιρού μόλις σε είδε να αστράφτεις προσπάθησε σε σταματήσει. Ατσαλάκωτος έφτασες, όλο το νερό τ’ ουρανού έπεσε πάνω σου, αλλά στο τέλος του αγώνα έφυγες ακόμα πιο ατσαλάκωτος από πριν. Κι είχες απέναντί σου τον άλλον τον κασίδη που λέγαν ότι θα σού ‘παιρνε τα σώβρακα, αλλά στον αχό της μάχης έμοιαζε με ξεπουπουλιαζμένο κόκορα. Δεν ήταν που βράχηκε, έτσι φαινόταν, ήταν που  τον έβαλες κάτω και τον γάμησες σα βάζελο μακρύγλωσσο, σα χάνουμο πορτοφολά, σα μπούγατσο ονειροπόλο.
Και κατέβασες εντεκάς σωστή στη χώρα των νάνων. Εντεκάς για νίκη, έτσι που πρέπει πάντα να κερδάμε, εντεκάς συνετή, εντεκάς που δε θα ‘τρωγε γκολ ούτε σε δέκα ημιχρόνια, αν ο βάζελος Θεός της τύχης δε συνωμοτούσε με τον άλλον του καιρού για να σου παίξουν το παιχνίδι τους. Και ήταν ο γαύρος δυνατός, γαύρος όνομα και πράμα και σκιάχτηκαν εκεί κάτω οι κοντοί κι έστειλες το μήνυμα για το ποιος είναι το φαβορί και ποιος το αουτσάιντερ στον όμιλο. Και τώρα όλοι ξαφνικά σε παραδέχονται, αλλά δε σου ζητάνε συγνώμη. Ε, εγώ γι’ αυτό γράφω τούτη δω την μπαλάντα για σένα, για να σου ζητήσω συγνώμη που έλεγα ότι περιμένω το ματς με την Μπενφίκα για να σε κρίνω. Ελπίζω αυτοί που αποφασίζουν για τις τύχες της ομάδας να αντιλήφθηκαν ότι ένας προπονητής κρίνεται σε βάθος χρόνου και μέχρι να κριθεί πρέπει να δουλεύει απερίσπαστος. Ελπίζω επίσης όσοι γουσταρίσανε το γαύρο ψες και το αντέχει η τσέπη τους, να έρθουν στο γήπεδο να χειροκροτήσουν την ομάδα, να τραγουδήσουν, να γουσταρίσουν, να μη νιώθει μοναξιά ο κόζμος που πάει να στηρίξει την ομάς…
Ψες δώσαμε δείγματα μεγάλης ομάδας. Πάνε πια αυτά που μας έλεγαν οι τρύπιοι τα προηγούμενα χρόνια, ότι δυσκολευόμαστε να κάνουμε διπλά. Τελευταία κερδάμε κάθε χρόνο εκτός έδρας, φέτος δε, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε δύο διπλά. Δε μπειράζει, έχουμε ακόμα το ματς με το Παρίσι. Μπορούμε με άνεση να πούμε ότι έχουμε ανέβει επίπεδο. Τώρα πια κάθε χρονιά επιβεβαιώνουμε το γκρουπ δυναμικότητας απ’ όπου προερχόμαστε και κοιτάμε πάντα πιο αψηλά. Την ομάδα- μαξιλαράκι του ομίλου τη γκερνάμε γκολ και θέαμα, είτε λέγεται Ντόρτμουντ, είτε Άντρελε, είτε Μονπελιέ. Αυτός είναι ο νέος Γαύρος, ο Γαύρος του Μαρινάκη. Ένας «σερ» Γαύρος, συνηθιζμένος πλέον στα μεγάλα σαλόνια. Εντάξει, θα φας και τεσσάρες τώρα, αλλά θα τις ρίξεις κιόλας. Είσαι ο κύριος Γαύρος, με το λογότυπο της Γιούνισεφ στη φανέλα. Μπήκες σ’ ένα σφιχτό κλαμπ τριών ομάδων, αντάξιων της φήμης σου, κουστουμάτος κι ατσαλάκωτος, ακριβώς σαν το μπροπονητή σου.
Οι φράσεις κλισέ σε τέτοιες περιπτώσεις είναι «χαμηλά την μπάλα», «δεν έχουν επιτευχθεί ακόμα οι στόχοι μας», «το επόμενο ματς θα είναι το πιο κρίσιμο» και κάτι άλλα τέτοια. Αλλά, ρε μάγκες, πας στη δουλειά βραχνιαζμένος από τις ψεσινές γκαρίλες, ο ήλιος έξω λάμπει σε ένα έξοχο φθινοπωρινό πρωινό, ο γαύρος έχει κάνει πειστικότατη εμφάνιση, όντας καλύτερος εκτός έδρας απέναντι σε μια ομάδα με διπλάσιο μπάτζετ και περσινή φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ και τα βαζέλια πόνο ρε, πόνο!!! Άντε τώρα να σου πέσει. Έτσι κι έβγαινε κανας Μένιος Σακελαρόπουλος ψες το βράδι, θα μας έμενε όρθια μέχρι το ματς με την Μπενφίκα. Κάθε μέρα είναι καλή μέρα άμα είσαι γαύρος που λέει ο φίλοζ μας ο Ταρζανιάρης, αλλά υπάρχουν κι οριζμένες μέρες που σίγουρα είναι καλύτερες από τις άλλες και σήμερα είναι μία απ’ αυτές. Σήμερα είναι μέρα απόλαυσης για μας και καταξίωσης για το μπροπονητή. Σήμερα η γαυροσύνη έχει γιορτή.