Γεια χαρά μάγκες. Ψες πάθαμε νίλα μεγάλη. Ήττα ντροπιαστική από το βάζελο μέσα στο Καραϊσκάκη κι άντε να βγεις τώρα στους δρόμους. Βρέχει κιόλας, θα γιομώσει και σάλιαγκες ο δρόμος, γάμησέ το, κάτσε μέσα να απολάψεις τη βροχή.
Όταν ο κόραξ σφύριξε τη λήξη, κοιτιόμασταν με τους γύρω μας αμήχανα, χωρίς να έχουμε κάτι να πούμε. Το παιχνίδι ήταν να στραβώσει απ’ την αρχή και στράβωσε. Χειρότερα δε γινόταν να πάει. Για τον αγώνα δε νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε πολλά πολλά. Ο διαιτητής ήταν γενικά της άποψης «παίζετε», αφήνοντας τα δυνατά μαρκαρίζματα εκατέρωθεν. Ο βάζελος στήθηκε καλά αμυντικά, κόντυνε τις γραμμές του πυκνώνοντας τον άξονα, εμείς προσπαθούσαμε με το ποδόσφαιρο που ξέραμε να φέρουμε την μπάλα πρώτα στα πλάγια κι από κει με τα εξτρέμ να συγκλίνουμε. Η ομάδα φάνηκε κουρασμένη. Όπως ακριβώς οι δικοί μας φάνηκαν να «έχουν» τους παίχτες της Μάντσεστερ, βγαίνοντας πρώτοι στην μπάλα, έτσι και οι βάζελοι έδειχαν πιο έτοιμοι, πιο μαχητικοί από εμάς ψες.
Η αλήθεια είναι ότι προκάλεσε έκπληξη η ανακοίνωση της εντεκάδας ίδιας με αυτήν του παιχνιδιού με τη Μάντσεστερ. Παίχτες όπως ο Φουστέρ, ο Μασάδο, ο Σάμαρης θεωρούνταν ότι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν. Απ’ το ρεπορτάζ στο ΦΩΣ, ο Κάμπελ είχε παραπονεθεί για μικροτραυματισμό και ο Μανωλάς για κόπωση ύστερα από το ματς με τη Γιουνάιτεντ όπου και ήταν παντού. Η επιλογή της εντεκάδας λοιπόν, χρεώνεται αποκλειστικά στο Μίτσελ. Εγώ δε θα μιλήσω εδώ για προπονητική. Με την ίδια εντεκάδα είχαμε παίξει και την προηγούμενη φορά τα τρία ματς με Μπενφίκα, βάζελο και ΠΑΟΚ και καλά τα πήγαμε. Μπορεί ο Μίτσελ να πιστεύει ότι η αποθεραπεία γίνεται σωστά και το παιχνίδι αποτελεί την καλύτερη προπόνηση κι επομένως να θεωρεί ότι παρατάσσει τους πιο έτοιμους ποδοσφαιρικά παίχτες, εγώ θα κρίνω το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι στο γήπεδο φανήκαμε κατώτεροι αθλητικά του αντιπάλου.
Από τακτική τι να πεις; Ότι είχαμε θέμα στις διαγώνιες καλύψεις στον άξονα από Εντινγκά, ότι τα στόπερ έπαιζαν μακρυά το ένα από το άλλο, ότι έδιναν ανεξήγητο βάθος στην άμυνα, επιτρέποντας μπούκες από ένα φορ σαν τον Μπεργκ που ό,τι θες μπορείς να τονε πεις, γρήγορο δεν τονε λες όμως; Ε, άμα ήμασταν ασούμε πιο φρέσκιοι, θα είχαμε τα ίδια προβλήματα; Από ποιον ν’ αρχίσεις και σε ποιον να τελειώσεις; Όλοι φάνηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, με εξαίρεση τον Πέρες, το μοναδικό πραγματικό γαύρο μέσα στο παιχνίδι. Με Εντινγκά στον άξονα, η κυκλοφορία γινόταν βασανιστική, ο Τσόρι γυρνούσε πίσω να πάρει μπάλα και αναλωνόταν σε ξύλο με τους μέσους του βάζελου, ο Κάμπελ χωρίς χώρους δυσκολεύεται να κινηθεί, ο Πέρες ήταν τελείως μόνος, καθώς ο Χολέμπας διάλεξε ψες για να κάνει το χειρότερο φετινό του παιχνίδι. Αλλά αυτά τα ξέρετε, τα είδατε κι εσείς και δε θέλω να σας ζαλίζω.
Το παιχνίδι ψες ήταν καθαρά παιχνίδι γοήτρου χωρίς ουσιαστική σημασία. Και το γόητρό μας πληγώθηκε και μάλιστα πολύ. Τρία στην έδρα σου είναι πολλά. Τους έδωσες άλλη μια καραμέλα να πιπιλάνε τώρα που έλιωσαν οι παλιές. Λες και ζητάμε πολλά ρε πούστη μου, μια νίκη με το βάζελο ζητάμε. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Γιατί τώρα που το ξανασκέφτομαι ζητάμε και νίκες μέσα έξω με βάζελο και ΠΑΟΚ και αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη και κατάκτηση του πρωταθλήματος και θελκτικό ποδόσφαιρο. Και το γεγονός είναι ότι με εξαίρεση την ψεσινή εφιαλτική βραδιά, τα άλλα όλα τα έχεις πάρει φέτος. Δεν αισθάνεσαι ότι μπορείς ν’ αρχίσεις τα αναθέματα και τις κατάρες, η ομάδα φέτος αξίζει τη στήριξή μας μέχρι τέλους, έχεις τόσα πράγματα να κριτικάρεις, αλλά όταν σκέφτεσαι συνολικά το χτεσινό ματς, πείθεσαι ότι χειρότερα δεν μπορούσε να κυλήσει.
Ο Ρόντμαν έλεγε ότι όταν προετοιμάζονταν με τους Πίστονς για τα πλέι οφς, ήταν απαραίτητη η συγκέντρωση σε ό,τι κι αν έκαναν, από τις προπονήσεις μέχρι τα αποδυτήρια. Αν σε έβλεπαν να κωλοβαράς πχ στην προπόνηση, ερχόταν κανας παλιός, κανας Λαϊμπίρ ασούμε και σού ‘λεγε «κοίτα, φιλαράκο, εμείς εδώ είμαστε μαζεμένοι για ένα στόχο. Δε θα έρθεις τώρα εσύ να μας τα γαμήσεις όλα, έτσι;». Κάπως έτσι είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να σκεφτούμε κι εμείς. Η ομάδα φέτος έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, έχει έναν πολύ κρίσιμο αγώνα στο τσάμπιονς λιγκ με την Μάντσεστερ, αντιμέτωπη με μια από τις σημαντικότερες  προκλήσεις της ιστορίας της, χώρια που έχει το Κύπελλο, αντιμέτωπη πρώτα με τον ΠΑΟΚ και μετά με το βάζελο όπου και θα έχει τη δυνατότητα να ξεπλύνει την ντροπή. Εντάξει η μουρμούρα, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, αλλά αυτά τα «προτιμούσα να έχανα απ’ τη Μάντσεστερ και να κέρδαγα το βάζελο» φτάνουν την κατάσταση στα άκρα. Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ σας λέω να καταπιείτε τον εγωισμό σας και να βρεθείτε πλάι στην ομάδα στις πολύ απαιτητικές επόμενες αναμετρήσεις σε όλους τους θεζμούς. Και φαίνεται ότι και ο κόζμος του γαύρου απέκτησε την απαραίτητη υπομονή. Δυσανασχετούσε βέβαια, αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα για κανέναν, τους αγαπούσε όλους αυτούς εκεί μέσα, 5 μέρες πριν του έδωσαν μεγάλη χαρά, αυτοί οι ίδιοι. Έπεσαν και κάτι μάπες στο γήπεδο σε πολλές θύρες, ακόμα και στα οικογενειακά άκουσα. Φαίνεται ότι η τσίμπλα πάει σύννεφο και όλο και περισσότεροι έχουν φάει το παραμύθι ότι με στήριξη και υπομονή θα πας μπροστά. Βοήθησε βέβαια και η φετινή ομάδα, μας έδωσε χαρές φέτος. Φυσιολογικό και δεκτό σαν κριτική το σφύριγμα στο τέλος του αγώνα, όταν δε μάχονται οι παίχτες πρέπει να τ’ ακούνε.
Η ήττα πάντως, κυρίως με την έκταση του σκορ, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, έχει και οριζμένα θετικά αποτελέσματα. Πρώτον, έμαθαν οι δικοί μας ότι δεν είναι άτρωτοι και ότι θέλει συγκέντρωση και προσπάθεια σε όλους τους αγώνες, είτε παίζεις με τη Μάτζεστε, είτε παίζεις με το βάζελο. Αυτό το έχει πει ο Φαν Γκάαλ, αλλά κολάει γάντι με τη μπερίσταση. Δεύτερον, αφύπνισε και την εξέδρα. Γιατί, μη μου πείτε ότι με το που σφύριξε η λήξη δεν παρακαλάγατε να παίξουμε με το βάζελο στον τελικό Κυπέλλου, ε; Δε νιώθετε ότι θέλετε να τους σκίσετε; Να κάνει επιτέλους αυτή η ομάδα τη μεγαλειώδη εμφάνιση που χρωστάει φέτος στους οπαδούς της;  Έτσι, πάμε στο Κύπελλο φορτωμένοι για τη νίκη, παίχτες και οπαδοί, στο ΟΑΚΑ και θα γίνει της πουτάνας. Εκεί δε θα χαριστούμε σε κανέναν. Τρίτον, προσγειωθήκαμε όλοι στις κριτικές μας για την ομάδα. Στα φετινά παιχνίδια με το βάζελο, δείξαμε ότι θέλουμε πολλή δουλειά ακόμα. Ποιος θα την κάνει αυτή τη δουλειά; Εγώ λέω ο Μίτσελ και του χρόνου, μόνο κέρδος μπορεί να έχουμε από την παραμονή του στον πάγκο μας.
Ο βάζελος πέτυχε χτες νίκη εικοσαετίας και δεν μπορείς να του πεις τίποτα. Θα σ’ το κοπανάνε μερόνυχτα ολόκληρα και θα νοσταλγείς το μεγάλο Σωκράτη που τους είχε σεβαστικούς. Εσύ πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να έχεις κάτι να πεις στο τέλος της σεζόν. Κι αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα είναι να μην αφήσεις την πίκρα να σε κατευθύνει. Να στηρίξεις με χειροκρότημα τη φετινή προσπάθεια, να κάνουμε τη σούμα στο τέλος και μετά γκρίνιαξε ρε φίλε, καλοκαίρι θα ‘ναι…
ΥΓ Αδυνατώ να φανταστώ ότι μπορεί έστω και ένας γαύρος να κοιμήθηκε ψες.
ΥΓ 1 Ευχόμαστε καλή επάνοδο στον Ολαϊτάν, εγώ προσωπικά ανατρίχιασα με το συμβάν, καθώς τον παρακολουθούσα την ώρα που έπεσε. Κιχ στο γήπεδο, πάγωσε όλος ο κόσμος