Γεια χαρά μάγκες. Ψες πήγαμε να παίξουμε στη Ντρίπολη με τον Αστήρ. Πάντα θυμάμαι να τρώμε ξύλο στη Ντρίπολη όταν έβρεχε, να μας σακατεύουν όταν φύσαγε και να μας δίνουν τα πόδια στο χέρι όταν είχε καλό καιρό. Ψες ήταν σχετικά καλύτερα και σ’ αυτό πιστεύω ότι συνέβαλε το γεγονός ότι όταν επιστρατεύτηκαν τα δρεπάνια, βγάλαμε κι εμείς τα δικά μας και παίζαμε το «μία εσύ μία εγώ, να δούμε ποιος θα μείνει στο τέλος».
Το ματς ήταν περίεργο και οποιαδήποτε ανάλυση δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπεράζματα. Επειδής όμως κάτι πρέπει να γράψουμε για να βγάλουμε το ψωμί μας, θα προσπαθήσουμε να πούμε μέσες άκρες τι είδαμε ψες. Καταρχάς να πούμε ότι η ομάς ξεκίνησε με Μέγερι- Τόρες- Μπονγκ, Μανώλα- Μαρκάνο, Πελέ- Σάμαρη- Μανιάτη, Μασάδο- Κάμπελ, Σέποβιτς. Το ακριβές σχήμα τοποθέτησής τους στον αγωνιστικό χώρο δεν μπορώ να σας το πω, καθώς ο Μίτσελ δε δίνει βάση στο σχήμα, αλλά στο να παίζει καλά η ομάδα. Εγώ έτσι που το είδα, είχαμε ένα περίεργο 4-4-2 με το Γκάμπελ να παίζει μπροστά με το Σέποβιτς και τους 4 του κέντρου να κάνουν το παιχνίδι που ξέρουν με τους Μανιάτη- Μασάδο μπροστά από τους Πελέ- Σάμαρη. Είχαμε καλούτσικη κυκλοφορία με 3 καλούς κουμανταδόρους κι έναν τρεχαλατζή, αλλά έλειψε πάρα πολύ η ταχύτητα. Όταν έχεις δε και τον αντίπαλο να πιέζει μεν στα 3/4, αλλά όταν έσφιγγαν τα γάλατα να κλείνεται στο δικό του τέταρτο του γηπέδου, είναι λίγο δύσκολο να μπουκάρεις με καλούτσικη κυκλοφορία μόνο. Θες άριστη κυκλοφορία με ταχύτητα, θες και μπουκαδόρο.
Στο πρώτο ημίχρονο φάγαμε και το πρώτο γκολ του Αστήρ στο 22΄, ύστερα από λάθος του Μαρκάνο σε φάση χωρίς ζόρι. Καθυστέρησε στ’ αριστερά με την μπάλα, πιέστηκε, κλείστηκε, πήγε να συγκλίνει, γλίστρισε και στο τέλος πάσαρε στον Ντε Μπλάζις, ο οποίος με το Μέγερι στο τέρμα πλάσαρε εύκολα στο πρώτο δοκάρι για το 1-0. Δεν είχαμε πιεστεί μέχρι εκείνο το σημείο καθόλου από τον Αστήρ, έτσι το σκορ του ημιχρόνου ευνοεί τους γηπεδούχους. Ο Πελέ έκανε επίσης ένα καλό σουτ από φάουλ, η μπάλα πέρασε μέσα από το τείχος και βρήκε γεμάτο δοκάρικο. Εδώ να σημειώσω ότι η σκληράδα στο ποδόσφαιρο δε φαίνεται από το πόσο δυνατά βαράς τον αντίπαλο, φαίνεται από πολλά άλλα πράγματα. Και ο Σανκαρέ στο τείχος σ’ αυτό το φάουλ έδειξε ότι είναι φτιαγμένος από πάστα βάζελου. Λίγο ακόμα και θα άνοιγε το κωλοτρυπίδι του να ρουφήξει την μπάλα. Το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα και ο Άντρας δε γυρνάει κώλο. Ούτε σκύβει για ν’ αποφύγει την μπάλα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά τέλειωσε το πρώτο ημίχρονο, χωρίς πολλά πολλά. Παιχνίδι κέντρου κυρίως, με τον Ολυμπιακό να μην μπορεί να παίξει απ’ τις πτέρυγες παρά μόνο με τα μπακ. Ο Τόρες ξέρει το παιχνίδι, έχει καλή τεχνική, αλλά είναι πολύ βαρύς. Δυσκολεύεται ν’ ακολουθήσει, δυσκολεύεται και να προωθηθεί. Ο Μπονγκ είναι αθλητικός, αλλά προβλέψιμος. Τακτικά καλός πάντως. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάναμε κάποιες καλές φάσεις να ισοφαρίσουμε, με καλύτερη μια διπλή ευκαιρία όταν ο Μανιάτης σούταρε με το αριστερό πάνω στον αμυντικό του Αστέρα ύστερα από καλό παιχνίδι από τα πλάγια και μπούκα του Μασάδο στην περιοχή. Στη συνέχεια της φάσης, ο Κάμπελ έκανε ένα κακό κοντρόλ στην προσπάθειά του να φέρει την μπάλα στο αριστερό για το τελείωμα που αναγκάστηκε να το κάνει με προβολή αφού ο τέρμας του Αστέρα είχε κλείσει γρήγορα.
Στο 60΄ βγήκαν οι Μασάδο- Μανιάτης και πέρασαν οι Βαλντές- Βέργος και ο πιτσιρικάς( που είδαμε κι ένα δεκάλεπτο με τη Μάτζεστε) με το που μπήκε έβαλε το γκολ με κεφαλιά σε κόρνερ του Σάμαρη για το 1-1. Ξέφυγε σε κίνηση στο πρώτο δοκάρι και κάρφωσε την μπάλα. Το σχήμα άλλαξε σε πιο κλασσικό 4-4-2, με Κάμπελ- Βέργο στις πτέρυγες και Βαλντές- Σέποβιτς μπροστά, έτσι είδαμε λίγο περισσότερο παίχτες με χώρο. Ωραίο, εμένα μ’ αρέσει το 4-4-2 με καλούς πλαϊνούς χαφ. Δημιουργείς αριθμητικό πλεονέκτημα στα πλάγια, χωρίς να ξεθεώνεις τα μπακ σου. Ανέβηκε και ο Τόρες επιθετικά, ανέβηκε και ο Πελέ, ο οποίος δε σκόνταφτε πια στο πολυπρόσωπο κέντρο και με την μπάλα στα πόδια έδειξε ότι μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις σε ρόλο εξαριού αρκετά καλού αμυντικά και με καλούτσικα πόδια. Ο Σάμαρης πάλι, με περισσότερο χώρο μπροστά του, έδειξε καλός στο να δημιουργεί παιχνίδι με καλό έλεγχο της μπάλας και γρήγορες πάσες 15 μέτρων. Ο Βέργος φάνηκε κινητικός, έκανε κι ένα καλό σλάλομ από μακριά περνώντας όλον τον Αστέρα και μπαίνοντας περιοχή, γενικά στο επιθετικό κομμάτι έδειξε καλά στοιχεία. Αμυντικά, ξαπλώνει λίγο παραπάνω από τα γούστα μου, νομίζω ότι πρέπει να ψάχνει λίγο περισσότερο την επαφή. Λίγο καλύτερος τακτικά από το Βλαχοδήμο, καλός τεχνίτης, σφαιράτον δεν τον είδα, δεν τον λες όμως και αργό- πάντως Πέρες δεν είναι-, εξελίξιμος φαίνεται. Διαβάζω ότι η φυσική του κατάσταση είναι σχεδόν στο επίπεδο των υπολοίπων, τι να πω; Ας δουλέψει γιατί η ομάδα χρειάζεται να έχει εναλλακτικές στο τσάμπιονς λιγκ όπου έχουμε υποχρέωση να φέρνουμε παίχτες από τις ακαδημίες.
Στο 66΄ μπήκε ο Αβραάμ στη θέση του Μανωλά, να πάρει κι αυτός μερικά αγωνιστικά λεπτά. Η δεξιά πλευρά της άμυνας με Αβραάμ- Τόρες έμπαζε αρκετά καθώς είναι και οι δύο βαριά κορμιά. Προέρχονται βέβαια και οι δύο από τραυματιζμό, πάντως αυτή τη στιγμή ζορίζονται να ακολουθήσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Έκανε κανα δυο φάσεις ο Αστέρας από κει. Ύστερα από μια ευκαιρία του Αστέρα στο 92΄, παρόμοια με αυτήν των Μανιάτη- Κάμπελ στο πρώτο ημίχρονο, φάγαμε στο 93΄ το γκολ του 2-1 με τρόπο που γενικά έχουμε συνηθίσει και μας στοίχισε και στην Ευρώπη: διαγώνια σέντρα από τα πλάγια της γραμμής του κέντρου στην πλάτη της άμυνας στην πλευρά Αβραάμ- Τόρες, κοντρόλ του Ντε Μπλάζις με το στήθος για να μπει στην περιοχή, πάσα στον Καράσκο που είναι ξεκάθαρα οφσάιντ και μπροστά από την μπάλα, ο οποίος και βάζει το γκολ σε κενό τέρμα. Ο επόπτης δεν πρόλαβε ν’ ακολουθήσει τη φάση, σταμάτησε και κάπως ανεξήγητα στο ύψος της μεγάλης περιοχής, η ουσία είναι ότι χάσαμε με γκολ οφσάιντ στο 93΄, αλλά μην περιμένετε να ασχοληθεί κανένας μ’ αυτό, άλλωστε όταν αδικούμαστε εμείς, απλά καθαρίζει το πρωτάθλημα.
Οι παίχτες δεν ήταν πολύ ορεξάτοι, δεν ήταν όμως και αδιάφοροι. Πάλεψαν τις μπάλες τους, πήγαν να παίξουν και ποδόσφαιρο όταν έβρισκαν χώρους. Χάσαμε με ένα ατομικό λάθος κι ένα γκολ οφσάιντ. Δοκιμάσαμε διάφορους παίχτες για να τεστάρουμε την κατάστασή τους και το κατά πόσο μπορούν να παίξουν σε θέσεις διαφορετικές απ’ αυτές που τους έχουμε συνηθίσει. Δοκιμάσαμε και ένα άλλο σύστημα, απ’ αυτό που παίξαμε φέτος, σε ένα παιχνίδι που (κρίνοντας και από την αλλαγή Αβραάμ- Μανωλά) έμοιαζε περισσότερο παιχνίδι προετοιμασίας παρά αγώνας πρωταθλήματος. Γενικά δεν ήμασταν κακοί, απέναντι σε μια ομάδα με καλή φυσική κατάσταση και παίχτες αρκετά γρήγορους.
Περιμένω στα επόμενα ματς του πρωταθλήματος μεγαλύτερη συμμετοχή των Σέποβιτς- Πελέ- Βέργου- Τόρες, για να μπορέσουμε να κρίνουμε σε πραγματικές συνθήκες αν μπορούν να προσφέρουν. Φαντάζομαι ότι ο Μίτσελ ξέρει πώς να διαχειριστεί το υλικό. Είναι καλή ευκαιρία να δούμε το ρόστερ σε όλο του το βάθος. Εννοείται ότι αυτό που τώρα προέχει είναι το παιχνίδι του Κυπέλλου με το Μπάοκ. Εκεί δε θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για κανέναν. Τώρα μας έχει απομείνει μόνο ένας στόχος, η κατάκτηση του Κυπέλλου, έχουμε άνεση στο πρωτάθλημα, διαχείριση της κόπωσης κατά βούλησιν, καλύτερη ομάδα απ’ όλους, οπότε δεν υπάρχει χώρος για αποτυχία. Περιμένουμε από την ομάδα να κάνει το καθήκον της και το ίδιο πρέπει να πράξουμε κι εμείς. Την Κυριακή παίζουμε με τον Άρη, ο κόζμος πρέπει να βρεθεί κοντά στην ομάδα, να της δείξει τη στήριξή του ενόψει του αγώνα της Τετάρτης με τις μπουγάτσες. Για να δούμε, θα δώσει τίποτα ο κόζμος ή μόνο θα ζητάει;