Τα πράγματα στην Τούμπα ψες εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα ήθελε ο Σαββίδης. Η ατμόσφαιρα ήταν τέτοια που έκανε το Μάνταλο να κλάσει μπάμια. Ο Τερτσέτης ήταν καχεκτικό λιοντάρι κατά το Μπετρόπουλα το Λιάκο, ο Μάνταλος αποδείχτηκε καχεκτική ψείρα στο ψεσινό ματς. Τι να κάνουμε, άμα θέλαμε να έχουν αρχίδια οι διαιτητές, θα έπρεπε να σφυρίζουν μόνο γαύροι υποθέτω.
Η λύσσα που νιώθει κάθε οπαδός του Ολυμπιακού είναι η αυτόθροος συνέπεια των όσων συνέβησαν. Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι. Με κλοτσιά, μπουνιά και φτύσιμο, το γνωστό δηλαδή ποδόσφαιρο της μεγάλης βουλγάρικης σχολής του ποδοσφαίρου, η οποία διδάσκει ότι η μπάλα είναι μια αφορμή για να σακατέψεις τον αντίπαλο, με μια εξέδρα τίγκα στο βουλγαροπίθηκα τον μαλαματίνο κι ένα διαιτητή που τον μόνο που κατάφερε να προστατέψει ήταν ο εαυτός του (μη γελάς μπαγλαμαδάκο, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσεις αλώβητος, η σούφρα σου θα γίνει ακορντεόν έτσι και δοκιμάσεις να ξανασφυρίξεις γαύρο- εσύ είσαι για να σφουράς παιδάκια μέχρι έξι χρονών, από εφτά και πάνω θα σε φαπώνουν), τα πουστοβουλγάρια κατάφεραν να αποκλείσουν την ομάδα μας.
Βάζω στοίχημα ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από σας που δε θέλει να έρθουν τα βουλγάρια να παίξουν εναντίον μας. Και τους θέλουμε όλους. Και τις αδερφάρες στον αγωνιστικό χώρο και αυτές της εξέδρας, κυρίως τους δεύτερους. Τους πρώτους φάνηκε ότι τους έχουν οι δικοί μας, για τους δεύτερους είναι που αισθανόμαστε όλοι ότι πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας. Γαμήσι και στρατιωτικό περίπατο θέλουν όλοι. Ένας μόνο μπορεί να επιβάλει τη μποδοσφαιρική πειθαρχία κι αυτός είναι ο γαύρος. Οι παίχτες στον αγωνιστικό χώρο και εμείς στην εξέδρα. Προσωπικά, ποτέ δεν ήμουν απ’ τους φανατίλες. Μέχρι χτες. Τώρα δε βλέπω την ώρα να παίξουμε με τους μπουγάτσες. Ευτυχώς έχουμε και τα πλέι οφς.
Λένε πολλοί ότι δε μπρέπει να φωνάζουμε γιατί έχουμε κάνει κι εμείς τα ίδια στο παρελθόν. Καταρχάς τέτοιο πράγμα σαν το ψεσινό δεν έχουμε δει ποτέ στα παγκόζμια χρονικά.: το διαιτητή να λερώνει τόσο το βρακάκι του που να αδικεί μια ομάδα σε σωρεία φάσεων αγωνιστικά και σε όλο το παιχνίδι πειθαρχικά. Αλλά, ανεξάρτητα απ’ αυτό, καταλαβαίνετε τώρα ότι εισάγετε τη νομιμοποίηση των επεισοδίων. Αφού επιτρέπεται να κάνεις το γήπεδο ζούγκλα, αντιδρώντας σε έκτροπα που έχουν γίνει ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, τότε φαντάζομαι ότι επιτρέπεται και να το κάνεις για να ΑΜΥΝΘΕΙΣ όταν όλοι στρέφονται εναντίον σου. Θεωρώ προκαταβολικά τα όσα επεισόδια γίνουν από τους δικούς μας οπαδούς τα επόμενα δύο χρόνια ως απόλυτα δικαιολογημένα, προκειμένου να μπορέσουμε να επιβιώσουμε ποδοσφαιρικώς, καθώς για άλλη μια φορά φαίνεται ότι είμαστε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία άδικη και παρούσα επίθεση και πρέπει να την αποκρούσουμε με κάθε μέσο που έχουμε στα χέρια μας. Ακούτε πουστράκια; Είστε όλοι απέναντι. Δε θέλουμε καμιά συμπάθεια από κανέναν, εμείς θα συνεχίσουμε να σας γαμάμε μόνοι μας.
Ο Σαββίδης είναι μια ρώσικη μπουγάτσα, ένα πιροσκί. Κι ως γνωστόν τα πιροσκί όταν τ’ ανοίγεις δεν αποκλείεται να βρεις μέσα καλά φωλιαζμένο ένα λουκάνικο. Αυτό το πιροσκί το λοιπόν κάνει ό,τι θέλει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Του λένε «ρε φτωχαδάκο, δώσε τα λεφτά που χρωστάς», απαντάει «κοίτα, εγώ τόσα δίνω, άμα δε γουστάρετε παίρνω την ομάδα και φεύγω». Ψες ισχυρίζεται ότι έκανε το ίδιο, είπε ότι αν δε γίνει το παιχνίδι, θα πάρει την ομάδα και θα φύγει. Δεν ξέρω αν έγινε, καθότι τον θεωρώ αρκετά μυθομανή ώστε να πει μια τέτοια ανυπόστατη μπαρούφα, αλλά αν όντως έτσι συνέβη, εγώ λέω «στη μπούτσα μας, να τη μπάρεις και να τη μπας στη Σαχαλίνη να παίζει μπάλα με τους πετρελαιορύχους». Οι οποίοι καλύτερη μπάλα θα παίζουν, και ό,τι στοίχημα θέλετε. Και μια ολόκληρη ομοσπονδία κάνει τα γούστα ενός κλοσάρ που άμα πήγαινε να διασχίσει τη διάβαση μπροστά στο φανάρι την ώρα που περιμένεις ν’ ανάψει, θα του πέταγες ένα διφραγκάκι να λαδώσει λίγο τ’ αντεράκι του. Αν και έχω την υποψία ότι το λαδώνει το αντεράκι ο Ιβάν, φαίνεται ότι εκεί στα κρύα μαζεύονται όλοι μαζί για ζέστα και όποιον πάρει ο Χάρος. 
 Υπήρχε μια γκρίνια τελευταία, μια μουρμούρα λόγω κυρίως των κακών αποτελεζμάτων, αλλά και της έλλειψης πάθους στα τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος. Λίγο οι παίχτες, λίγο ο προπονητής, λίγο η διοίκηση έγιναν στόχος οριζμένων φιλάθλων. Δίκαιη η γκρίνια, ο οπαδός θέλει να βλέπει συνέχεια προσπάθεια. Αλλά τώρα τέλος. Αυτό είναι και το μόνο καλό που προξένησε το ψεσινό παιχνίδι. Συσπείρωσε ολόκληρη τη γαυροσύνη και όποιος τώρα γκρινιάζει εναντίον της ομάδας, την ώρα που αυτή δέχεται πόλεμο από αντιπάλους και θεζμούς, διάλεξε το στρατόπεδο των απέναντι. Τώρα θα έχει πούτσα παντού και πάντα.
Είναι αυτονόητο ότι εμείς εδώ δεν επικροτούμε την οπαδική βία. Ούτε εναντίον δημοσιογράφων, ούτε εναντίον οπαδών, ούτε εναντίον παιχτών, ούτε εναντίον διαιτητών. Εμείς όμως εδώ μέσα, κατανοούμε ότι ο Άνθρωπος όταν πιεστεί πολύ, ζοριστεί, αισθανθεί ότι κινδυνεύει, αντιδρά ενστικτωδώς. Είναι θέμα της φύσης, θέμα επιβίωσης. Το είχαμε πει από το προηγούμενο μπουγατσοπαίχνιδο ότι πρέπει να μας προστατέψουν οι αρμόδιοι. Τώρα γίναν χειρότερα. Με το ρυθμό αυτό, στο επόμενο θα επιτρέψουν στους παίχτες του μπουγάτσα να φέρουν ρόπαλο ή δόρυ. Άρα, και σ’ αυτό το επίπεδο, στο επίπεδο θεζμών, πάλι ισχύει το αξίωμα ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Ποτέ άλλοτε η απαγόρευση μετακίνησης οπαδών δε φάνηκε τόσο άδικη όσο ύστερα από το ψεσινό ματς.
Άντε, καλό Πάσχα μάγκες και προπάντων μην αφήσετε τη γαύρικη αγανάκτησή σας να ξεθυμάνει. Ανώτεροι θα είμαστε όταν θα παίζουμε στο τσου λου, που έτσι κι αλλιώς ο μπουγάτσας έχει ισόβιο αποκλειζμό λόγω αγωνιστικής κατωτερότητας. Στη ζούγκλα θα παίζουμε με τους κανόνες της.