ΕΞΟΔΟΣ  20: 1 - 17 και  ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ  5: 6 - 21.

  Βρισκόμαστε στην έρημο του Σινά. Στους πρόποδες του ομώνυμου όρους. Είναι η εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Το γένος των Ρατμιτών έχει κατασκηνώσει εκεί, μετά  από ηρωϊκούς αγώνες, αποκαμωμένο μα ευτυχές. Επί τέλους ηρεμία στις σκηνές, καθημερινές βιωτικές ασχολίες, χωρατά αλλά και καυγαδάκια, αντιζηλίες, ομοψυχίες, κρυφές ή φανερές λάγνες σκέψεις, ρουτίνα...

Μια ψυχή όμως είναι ανήσυχη. Έχει προαίσθημα. Κάτι περιμένει. Χωρίς να λέει λέξη, κοιτάζει καθημερινά το βουνό. Το όρος Σινά. Το ιερόν όρος. Παρατηρεί την κορυφή του προσεκτικά. Και... να, έρχεται ΄κείνο το ξημέρωμα. Το σημαδιακό. Βλέπει σύννεφα να μαζεύονται στην κορυφή του, αστραπές ν΄αυλακώνουν τον ορίζοντα, ακούει μακρινές βροντές και νιώθει ένα ανεπαίσθητο για τους άλλους τρέμουλο της γης. Καταλαβαίνει πως έχει έρθει η ώρα... Το εκμυστηρεύεται στον αδελφό του, τον Ααρών του Σαββά, και τον αφήνει αρχηγό του γένους. Αυτός, ο Μωϋσαπόστολος, θα πρέπει τώρα να ανέβει... Φοράει βαθυκόκκινο απλό χιτώνα με λίγο λευκό στα φαρδιά μανίκια, σφιγμένος στη μέση με τρίχινο σκοινί, βάζει τα πιο γερά του σανδάλια και ξεκινάει. Τα  μαλλιά του σκουρόχρωμα, γενειάδα κοντή στο ίδιο χρώμα, ένα δερμάτινο σακκούλι για παγούρι με νερό, η κατάσκληρη μαγγούρα του απο αγριελιά στο χέρι κι αρχίζει το σκαρφάλωμα στα βράχια για τον τελικό προορισμό: την κορυφή...

Πορεία δύο ημερών δύσκολη, κοπιαστική, μα τελεσφόρα. Φθάνει τελικά στο ψηλότερο σημείο, νύχτα, σε απόλυτο πηχτό σκοτάδι. Μοιάζει υπνωτισμένος... Δεν ακούγεται τίποτα... Ξαφνικά, όλα αλλάζουν! Γίνονται απόκοσμα, συνταρακτικά, φοβικά, ανεξήγητα... Ο Μωϋσαπόστολος νιώθει καθαρά το βουνό να τρέμει... Πάνω στον σκοτεινό ουρανό αρχίζουν να σχηματίζονται αναρίθμητα φωτεινά ράκη, φλόγες, που περιστρέφονται γύρω από ένα νοητό κέντρο, για να συρρεύσουν στη συνέχεια με ταχύτητα σχηματίζοντας ένα εκτυφλωτικής λαμπρότητας σφαιρικό μόρφωμα. Κι αυτό με τη σειρά του... Να!.. καταδύεται σταδιακά προς το έδαφος και αλλάζοντας σχήμα καταλήγει να ενώνει σαν τεράστιος πύρινος κύλινδρος, σαν ολόφωτη κάθετη γέφυρα, ουρανό με γη, το Θεϊκό με το ανθρώπινο...

Ο Μωϋσαπόστολος τα΄χει χάσει... Πιστεύει βαθια, αλλά τούτο το θέαμα τον έχει αποσβολώσει κυριολεκτικά. Κρύβεται πίσω από ένα βράχο και παρακολουθεί εκστασιασμένος, λαχανιασμένος, με την καρδιά του να τρέχει σαν τρελή... Τα μάτια του μόλις εξέχουν απ΄το βράχο, τα χέρια του και το κορμί του ολάκερο τρέμουν, λούζεται στον ιδρώτα, το στομα του τσαρούχι απ΄την ξεραϊλα...

Ο κολοσσιαίος σε διαστάσεις πύρινος κύλινδρος που γυρίζει - γυρίζει, τώρα κάτι καινούριο κάνει πάλι κι αυτός... Μια τεράστια προσεκβολή, σαν ένα υπερμέγεθες φωτεινό και καυτό δρακόφιδο, φεύγει απ΄το σώμα του, αυλακώνει μ΄ ένα απόκοσμο ΄΄φςςςςς΄΄ το σκοτάδι και πέφτει με ασύλληπτη δύναμη πάνω σε δυο προσχηματισμένες λίθινες πλάκες σ΄ ένα μεγάλο βράχο δεξιά του έντρομου Μωϋσαπόστολου. Τις χαράζει με γράμματα...

-  Ποιός είσαι Κύριε; Ψιθυρίζει, άπνους σχεδόν.

-  Εγώ είμαι ο ΄΄ΩΝ΄΄... Ακούγεται μια φωνή υπόκωφη, βροντερή, με έντονη αντήχηση, απ΄το πουθενά...

-  Και τί μου δείχνεις Κύριε; Τί είν΄αυτές οι λέξεις που γράφτηκαν με φωτιά πάνω στο βράχο;

-  Οι Δέκα Εντολές, Μωϋσαπόστολε, για έναν σωστό Ρατμίτη, απαντά η βροντώδης φωνή. Ήδη η μία γράφτηκε...

Σέρνοντας το κορμί του ο Μωϋσαπόστολος, πλησίασε τις λίθινες πλάκες, σήκωσε το κεφάλι με όση δύναμη του΄χε απομείνει και διάβασε:

ΕΝΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ:   ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΘΕΟΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΠΛΗΝ ΕΜΟΥΟΥΟΥ....

-  Φςςςς... Νέο τεράστιο καυτό και λαμπερό δρακόφιδο φεύγει απ΄το διάπυρο ουράνιο κυλινδρικό σώμα - μήτρα, πέφτοντας πάλι με πάταγο στις δύο πλάκες...

ΕΝΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:   ΣΤΗΡΙΖΕ ΕΝΕΡΓΑ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΝΑ΄ΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ. ΔΙΝΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΓΙ΄ΑΥΤΑ. ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΡΥΝΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΜΟΝΑ ΟΠΛΑ ΤΗ ΦΩΝΗ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΟΟ.... ΟΧΙ ΒΙΑ, ΟΧΙ ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΑΑΔΕΣ.....

-  Φςςςς... Νέο δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ:   ΤΙΜΑ ΤΟ R.Α.Τ.Μ. ΑΠΟ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ. ΣΕΒΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΙΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ, ΜΗ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ, ΑΛΛ΄ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΤΟΥ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΄΄ΥΔΑΤΑ΄΄. ΝΑ΄ΣΑΙ ΜΕΛΕΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΕΜΠΕΛΙΑΑΑΖΕΙΣ...

-  Φςςςς... Κι άλλο δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ:   ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΡΥΓΚΟΜΑΣ. ΜΗ ΒΡΙΖΕΙΣ ΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΑΘΜΟΥ... ΜΗΝ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΠΡΟΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΙΑΑΖΕΙΕΙΕΙΣ....

-  Φςςςς... Πάλι δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΠΕΜΠΤΗ:   ΚΡΑΤΑ ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ. ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΧΤΙΚΙΟ ΞΕΠΑΤΩΝΕ ΤΟ, ΟΠΟΥ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ. ΤΟ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ, ΤΟ ΙΔΙΟ. ΤΟ... ΙΚΤΕΡΙΚΟ, ΑΣΤΟ ΜΕΧΡΙ Ν΄ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΗ ΣΟΥΠΕΡΛΙΓΚΑ. ΝΑ΄ΣΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΨΥΧΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΝΟΥΟΥΟΥΛΕΕΣ....

-  Φςςςς... Κι άλλο δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΕΚΤΗ:   ΑΓΑΠΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΪΔΕΑΤΕΣ ΣΟΥ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΣΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Η ΓΑΥΡΙΛΑΑΑ... ΤΟΥΣ ΝΕΟΓΑΥΡΟΥΣ, ΝΑ ΚΑΤΗΧΕΙΣ. ΤΟΥΣ ΠΕΙΣΜΟΝΕΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ, ΝΑ ΣΥΜΠΟΝΕΙΣ. ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΟΜΩΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ... ( Σ.Σ.  εδώ δεν διακρίνεται με τίποτα μία λεξη...).

-  Φςςςς... Χτύπησε πάλι το δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΕΒΔΟΜΗ:   ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΄΄ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ΄΄ ΑΡΔ, ΗΣΥΧΟΥΣ! ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ... ΞΕΒΡΑΚΩΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΙΣ ΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΤΟΥΣ ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟΥΣ, ΒΙΑΙΟΥΣ ( ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ), ΤΡΟΠΟΥΟΥΟΥΣΣΣ....

-  Φςςςς... Το δρακόφιδο έπεσε πάλι με δύναμη στις λίθινες πλάκες...

ΕΝΤΟΛΗ ΟΓΔΟΗ:   ΚΡΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΣΒΕΣΤΗ ΤΗ ΔΙΨΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΙΤΛΟΥΣ. ΜΗ ΜΟΥ ΄΄ΧΟΡΤΑΙΝΕΙΣ΄΄ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΖΕ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ. ΜΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΟΓΟ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΝ... ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΛΥΣΕΙΣ, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. ΕΧΕΙΣ ΧΡΕΕΟΟΟΣ....

-  Φςςςς... Νέο δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΕΝΝΑΤΗ:   ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ R.Α.Τ.Μ... AYTA TA ΠΕΡΙ ΄΄ΣΑΒΒΑΤΑ ΚΥΡΙΩ ΤΩ ΘΕΩ ΣΟΥ Κ.Λ.Π.'' ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΙΧΕΕΕΕΣ....

-  Φςςςς...Το τελευταίο και πιο δυνατό δρακόφιδο...

ΕΝΤΟΛΗ ΔΕΚΑΤΗ:   Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ. ΕΤΣΙ, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕ ΤΗΝ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΧΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ: ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ. ΛΑΤΡΕΥΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ ΕΦΗΒΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΥΣΕΙ ΠΟΤΕΕΕΕ....  

  Είχε αρχίσει πια να χαράζει... Όλα τώρα ήταν ήσυχα, γαλήνια. Τίποτα που να προδίδει κάτι έστω από τα συνταρακτικά της προηγούμενης νύχτας... Κατάκοπος μα πανήρεμος ο Μωϋσαπόστολος, ξεκόλλησε απ΄το βουνό τις δύο πλάκες με τις ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ, χωρίς να προσέχει την τεράστια αλλαγή που του΄χε επισυμβεί. Είχε ασπρίσει τελείως...Τα μαλλιά και η γενειάδα του είχαν μακρύνει κι ήταν χιονάτα... Μέσα σ΄ένα βράδυ...

Φύσαγε ένα ελαφρύ αεράκι, όταν άρχισε να κατεβαίνει τα βράχια προσεκτικά με το θησαυρό του για να ξανανταμώσει τη φυλή του, τους Ρατμίτες. Η επιστροφή κράτησε κι αυτή δυο μερόνυχτα. Το τρίτο πρωϊνό έφτασε πια κάτω, στους πρόποδες του Σινά, βρίσκοντας τους ομοεθνείς του να κοιμούνται ακόμη βαθιά, ύστερα απ΄ένα βραδινό ξεφάντωμα... Ξύπνησε τον αδελφό του, τον Ααρών του Σαββά, του μίλησε όσο πιο παραστατικά μπορούσε για όλα εκείνα τα απίστευτα που΄χε βιώσει, τον άφησε έκθαμβο κι ύστερα ανέβηκαν μαζί σ΄έναν ψηλό βράχο, σηκώνοντας με τα χέρια τεντωμένα τις δυο λίθινες πλάκες με τις ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ. Τότε ο Μωϋσαπόστολος έβγαλε στεντόρεια φωνή και κραύγασε μ΄όλη του τη δύναμη: ΄΄Ξυπνήστε, ξυπνήστε αδέρφια, σύγγαυροι Ρατμίτες!!!  Εδώ είναι αυτό που χρειαζόμασταν όλοι!!!  Οι Εντολές Του...  Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΡΑΤΜΙΚΗΣ ΟΡΘΟΦΡΟΣΥΝΗΣ!  Ο ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΓΑΥΡΩΣΥΝΗΣ!!!

Οι Ρατμίτες ξαφνιασμένοι αλλά έμπλεοι χαράς και ελπίδας, σηκώθηκαν μονομιάς, περικύκλωσαν τους δυο άντρες και όλοι μαζί με μια φωνή, άρχισαν να τραγουδούν, ενώ οι λίθινες πλάκες αστραποβολούσαν στο άπλετο πια φως του ήλιου κι ανεβοκατέβαιναν στο ρυθμό του επικού τους ύμνου:

ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΑΛΟΟΟ, ΚΑΤΙ ΜΑΑΓΙΚΟΟΟ, ΟΠΟΥ ΠΑΑΣ ΕΣΥ, ΘΑ΄ΜΑΙ ΠΑΑΝΤΑ ΕΓΩ, ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΑΓΟΥΔΩΩΩ.... ΘΡΥΛΟΛΕΕ ΟΛΕΕΕ....ΘΡΥΛΟΛΕΕ ΟΛΕΕΕ.... ΘΡΥΛΟΛΕΕ ΟΛΕΕΕ.... ΘΡΥΛΟΛΕΕ ΟΛΕΕ....