Η φωτογραφία δείχνει τον πραγματικό φάρο. Τον ερυθρόλευκο. Όχι τους ψευτόφαρους.

Έχει τελειώσει η περίοδος για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό και πιο κάτω θα επιχειρήσω ένα ρεζουμέ της κατάστασης, όπως την είδα, καθώς και μια καταγραφή των προσδοκιών μου για την αγωνιστική χρονιά που έρχεται. Όσο λακωνικότερα γίνεται.

1.  Ο Ολυμπιακός έχασε το φετινό  πρωτάθλημα για ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ κυρίως λόγους. Ναι μεν σε ορισμένους κρίσιμους αγώνες δεν έφερε τα αποτελέσματα που περίμενα, αλλά η ομάδα αγωνίστηκε απ΄την αρχή ως το τέλος μέσα σ΄ένα περιβάλλον ΑΠΟΛΥΤΩΣ εχθρικό γιαυτήν και ΑΠΟΛΥΤΩΣ επιβοηθητικό ιδίως για τον Πάοκ και κατά δεύτερο λόγο για την Άεκ. Οι υπεύθυνοι του πολυπλόκαμου αντιΟλυμπιακού σκηνικού το οποίο στήθηκε και μας πολέμησε λυσσαλέα, είναι γνωστοί: κυβέρνηση, ΟΥΕΦΑ, Ιβάν, Μελισσανίδης, ΕΠΟ, διαιτησία, πειθαρχικά όργανα, παπαγαλάκια. "Μίλησαν" οι πολιτικές και επιχειρηματικές σκοπιμότητες. Το μένος εναντίον του Ολυμπιακού υπήρξε πρωτοφανές, ενώ όσον αφορά τον ρόλο του Πάο θα τον παρομοίαζα με εκείνον του Ζέρα στην κλασική ταινία του Τζεφιρέλι για τον Ιησού από την Ναζαρέτ, δηλ. ύπουλο, δόλιο, ιοβόλο, ομοφυλοφιλοειδή. Ανέκαθεν.

2.  Η εικόνα του Ολυμπιακού άλλαξε προς το καλύτερο στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός στο β΄ειδικά μισό του, έπαιξε πανθομολογούμενα ελκυστικό ποδόσφαιρο, φόρτωνε τους αντιπάλους του με πολλά τέρματα και από΄κει που αρχικά έβαζε γκολ σε κάθε 11 περίπου τελικές, έφτασε να το κάνει σε κάθε τεσσεράμισι. Στην αμυντική λειτουργία παρουσίασε όντως κάποια προβλήματα, αλλά όχι τόσο εξώφθαλμα όσο τα μέσα προέβαλλαν. Πάντως, την αστάθεια της αμυντικής του λειτουργίας σε συνάρτηση με το παιχνίδι των αντιπάλων του ή - αν θέλετε - τη διάσταση μεταξύ της αποτελεσματικότητάς του εν τέλει σε τέρματα και της κάποιας ευαλωτότητάς του αντίθετα στην άμυνα, κυρίως σε ορισμένα παιχνίδια, την σημειώνω. Όπως και την απόδοση του Σα, εν προκειμένω. Εκεί όπου επιθυμώ να σταθώ λίγο, είναι στην απογοήτευσή μου σε δύο προπάντων περιπτώσεις. Εκείνη με τον Πάοκ στη Θεσσαλονίκη και στον αποκλεισμό μας από τη Λαμία για το Κύπελλο. Εικοσιοκτώ τελικές -  κανένα γκολ, μία τελική - ένα γκολ. Ή στο ανεπανάληπτο συμβάν της ήττας μας από τον Πάοκ στο Φάληρο ή στην ισοπαλία πάλι στην έδρα μας με τον Πάο, παρά το λιώσιμο που του΄χαμε κάνει... Μπορεί να συμβούν βέβαια αυτά στο ποδόσφαιρο. Το ξέρουμε. Συνέβησαν όμως και πολλά εξωαγωνιστικά. Τα μάθαμε, τα βιώσαμε ακριβέστερα, κι΄αυτά. Καλά. Δεν ήταν βλέπετε μόνο οι κόντρα σ΄εμάς διαιτησίες και οι ευνοϊκές - μέχρις εξοργιστικής προκλητικότητας - διαιτησίες, ιδιαίτερα για τον Πανθεσσαλονίκειο. Ήταν το πώς ( ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ) τον έπαιζαν αυτόν κάμποσες απ΄τις ομάδες του πρωταθλήματος και το πώς ( ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ) αντιμετώπιζαν εμάς. Αφήνω στην μπάντα ορισμένες δικαιοδοτικές αποφάσεις, εκούσιες τυφλώσεις, κωφώσεις αλλά και γραψαρχιδισμούς υπεύθυνων, γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα...

Αναμφισβήτητα η ομάδα υπερίσχυσε σε πάρα πολλές παραμέτρους απόδοσης και επιτεύξεων γενικότερα απέναντι στον Πάοκ. Εκτέθηκαν αυτά αναλυτικά και πειστικά εδώ. Δεν χωρεί αμφιβολία. Όπως αξιομνημόνευτη ήταν και η πορεία της ομάδας στην Ευρώπη, με τον αποκλεισμό ονομάτων από πολύ μεγάλα ξένα πρωταθλήματα και κορυφαίο άθλο τον αποκλεισμό της Μίλαν, ενώ ο αποκλεισμός μας από την Ντινάμο ήταν μεν άδοξος αλλά δεν με εξέπληξε όσο πολλούς, απ΄ότι είχα δει τότε τουλάχιστον. Με δυσαρέστησε πάντως το γεγονός πως φάγαμε τρία γκολ απ΄αυτούς, με έξι συνολικά ευκαιρίες. Πρωτάθλημα βέβαια, δεν πήραμε. Και όπως είπε και ο Μαρτίνς ( με το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του οποίου, παρενθετικά, συμφωνώ μέχρι κεραίας ), καλά τα ρεκόρ αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να κατακτά τίτλους. Ολυμπιακός και τίτλος αποτελούν διαχρονικά, έννοιες ταυτόσημες. Δεν μας ανέφερε όμως, εύλογα, και τον πρώτιστο ΛΟΓΟ εξαιτίας του οποίου δεν βγήκαμε πρωταθλητές. Κι΄αυτός περιγράφηκε πιο πάνω στο κείμενο. Έτσι πιστεύω, ανατρέχοντας τελικά σε ό,τι παρακολούθησα φέτος. Δεν ήταν η πορεία του Ολυμπιακού υπεύθυνη για το ότι δεν βγήκαμε πρωταθλητές ετούτη τη σεζόν. Ήταν η απίθανη, η απίστευτη, αλλά ΕΥΕΞΗΓΗΤΗ αγωνιστική διαδρομή της ομάδας της Θεσσαλονίκης, εκείνη που το πήρε.

3.  Σε σχέση με την απόδοση των παικτών μας, τώρα. Θα τους κατέτασσα σε τρείς κατηγορίες, ανάλογα με την συνολική απόδοση τους. Κατά φθίνουσα σειρά. Στην πρώτη, θα έβαζα τους Σα, Ομάρ, Σισέ παρά τις...διαλείψεις του, Κούτρη, Τσιμίκα, Γκιγιέρμε, Καμαρά, Ποντένς, Φορτούνη. Στη δεύτερη τους Μεριά, Μπουχαλάκη, Λάζαρο εξ΄αιτίας της ατυχίας του, Χασάν κυρίως ( θα...έπαιζε να τον βάλω και στην προηγούμενη κατηγορία ), Μασούρα και ίσως, ίσως Γκερέρο. Ο Σολδάνο δεν μου΄χει δείξει τίποτα απολύτως μέχρι τώρα. Έχω άποψη για τον συγκεκριμένο και εύχομαι - χωρίς να πολυελπίζω - να με διαψεύσει. Ακολουθούν οι άλλοι. Τα μεταγραφικά, τα χειρίζονται οι υπεύθυνοι της ομάδας. Δεν δίνω σημασία καμιά στα ονόματα που κυκλοφορούν. Θα΄θελα να διατηρηθεί ο βασικός κορμός της ομάδας και να γίνουν 3-4 πραγματικά αξιόλογες προσθήκες. Χιλιοειπωμένα αυτά, εξαρτώνται βέβαια κι΄απ΄τις ενδεχόμενες αποχωρήσεις. Δεν θα΄θελα να φύγουν ο Καμαρά και ο Ποντένς. Για τον Φορτούνη, ούτε λόγος. Ναι στην προσθήκη στόπερ, παίκτη κέντρου, σέντερ φορ και εξτρέμ. Θα επανέλθουμε στο θέμα.

4. Παρακολούθησα τα παιχνίδια για το Τσουλού και το Γιουρόπα. Τί πρόσεξα και τα συναρτώ αυτά με τον Ολυμπιακό, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών. Νομίζω λοιπόν ότι εκτός από εκπληκτικά, τα παιχνίδια ήταν και πολύ διδακτικά. Τα συνοψίζω τα τελευταία, όσο μπορώ:

Πέρασαν όσοι αγωνιστηκαν με πάθος και αυτοθυσία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για την πρόκριση. Μέτρησαν πολύ η ψυχολογία της ομάδας, το φρόνημα και ΙΔΙΩΣ η φυσική κατάσταση των παικτών, με το ασταμάτητο τρέξιμο, την ολόπλευρη πίεση στον αντίπαλο και τις αντοχές. Καλή η ατομική τεχνική, αλλά χωρίς δυνάμεις... Δόθηκε επίσης μεγάλη προσοχή στην κεντροαμυντική λειτουργία. Πρώτα, δεν τρώμε γκολ και ύστερα το κυνηγάμε μέχρι τέλους και θα΄ρθει. Όταν την παίρνει την μπάλα ο καλός ( ή οι καλοί ) απ΄τους άλλους και είναι έτοιμος να δημιουργήσει παιχνίδι ή να απειλήσει, αυτός περικυκλώνεται άμεσα από δυο τρεις δικούς μας με σκοπό να του πάρουν την μπάλα ή να τον αναγκάσουν σε άστοχη ενέργεια και παράλληλα οι συμπαίκτες τους καλύπτουν το δημιουργούμενο κενό. Έπαιξαν ρόλο μεγάλο η δύναμη, ο ρυθμός, η υπομονή, η επιμονή, η τακτική, η ψυχραιμία, η αυτοπεποίθηση και βεβαίως η ευστροφία

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΝΑ΄ΝΑΙ ΜΑΖΙ Η ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΩΣΕΙ, ΝΑ ΔΕΣΕΙ, Ν΄ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ. ΚΑΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ΠΑΝΤΑ, Σ΄ΕΝΑ ΜΗ ΤΟΞΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΟΧΙ ΕΤΟΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΕΦΑ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΛΑΓΕΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ. ΑΠΟ ΔΙΟΣ ΑΡΧΟΜΕΝΕΣ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΥΕΦΑ. ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ Η ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΕΜΜΟΝΙΚΑ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΠ΄ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΡΧΗ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ Ν΄ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΒΑΝΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΝΑ ΑΝΑΣΤΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΘΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ, ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ, ΑΛΛΑ Η ΟΠΑΔΙΚΗ ΜΠΟΥΝΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ΄ΝΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΦΙΧΤΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ. ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ Σ΄ΕΝΑ ΣΜΑΡΙ....