Η ιστορία είναι βέβαια φανταστική... Ασφαλώς και καμιά σχέση με την πραγματικότητα. ΄΄Καμιά΄΄...  Και γιατί τη γράφω; Μα...έτσι. Για να χαμογελάσουμε λίγο ( φιλόδοξη πρόθεση, ε; ) μέσα σε τούτο το σκηνικό της γενικότερης μιζέριας που ζούμε, σ΄αυτή την αθλιότητα της απόλυτης μα κακοφτιαγμένης  απόκρυψης αδυναμιών ή αρνήσεων, της σκόπιμης διαστρέβλωσης, της υποκρισίας, της υστερικής, εμμονικής και παράνομης εν τέλει ναρκοθέτησης των άξιων, της συνομωσιολατρείας και της αφόρητης...όχι μετριο-, αλλά ΜΗΔΕΝΟκρατίας που διαπερνά τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του ποδοσφαίρου μας. Μηδενοκρατίας, να εξηγούμαι ως προς την εν λόγω ανάρτηση,  κατ΄εξοχήν γνωστών διοικητικών παραγόντων του τελευταίου, ΠΟΥ ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ -  ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΗΓΟΥΝΤΑΙ... Συνοδοιπόροι και συνορχηστρωτές τους, οι επίσης γνωστοί οπαδικοί και ΄΄αντικειμενικοί΄΄ ΑΡΔοΜεΜΕδες...

Είναι μεσάνυχτα λοιπόν, αναγνώστη Συρρατμίτη... Παρασκευή 16 του Γενάρη 2015, στα Β.Π... Μια άμαξα με δυο άσπρα άλογα να καλπάζουν ελαφρά, ρυθμικά, σ΄ ένα απόμερο δρομάκι με πανύψηλα δέντρα δεξιά κι αριστερά... Νεκρική σιγή, εκτός απ΄το γκλαπ, γκλουπ των αλόγων πάνω στο γλιστερό απ΄την υγρασία οδόστρωμα. Πού και πού, ακούγονται μακριά κάτι γαβγίσματα ανάκατα με τη διαπεραστική φωνή κάποιας ανήσυχης κουκουβάγιας... Μέσα στη άμαξα, μια μορφή ξεχωριστή στον κόσμο των δαιμόνιων ντετέκτιβς, ΄΄ισοϋψής΄΄ σε επιτεύξεις ενός Σέρλοκ Χολμς, ενός Ηρακλή Πουαρό, ο ήρωας του Έλληνα Κόναν Ντόϊλ, μα ποιός άλλος;  Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ  Μ Π Ε Κ Α Σ!  Όνομα συνυφασμένο με την αγωνιώδη προσμονή, το μυστήριο, τη συναρπαστική πλοκή, το χιούμορ, τις απίστευτες λύσεις στα αδιέξοδα και τους δυσεπίλυτους γρίφους...  ΘΡΥΛΟΣ πραγματικός!  Ας τον περιγράψω: Μπόλικα τα κιλά του, υπερβολικά θάλεγα, ρεμπούπλικα, καμπαρντίνα λευκή οφ, κουστούμι γκρί ανοιχτό, κάτασπρο πουκάμισο και κατακόκκινη λουσάτη γραβάτα με κάτι σαν...δαφνοστεφανωμένες κεφαλές εφήβου για ντεκορασιόν,  μουστάκι, μούσι, στρογγυλοπρόσωπος, μάτια μάλλον μικρά με βλέμμα άλλοτε αθώο, προσηνές, ήρεμο και άλλοτε δολοφονικό, στόμα με υπομειδίαμα...ανοχής των γύρω του, φοράει γιαλιά ( τα βράδια καμιά φορά ), και τον βλέπω να παίζει ταξιδεύοντας έναν κύβο του Ρούμπικ για ...οξύνοια στις χερούκλες του... Το ύφοοος τουου...είναι σαν να μονολογεί: ΄΄ Τώρα θα σας γαμήσω πούστηδες, πού θα μου πάτε; Στη φάκα σας έχω...΄΄.  ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΞΑΣ... ένας πύργος. Ένα κτίσμα παλιό, αρχοντικό, πέτρινο, μεσ΄το δάσος, από ΄κείνα τα ελάχιστα που΄χουν απομείνει πια στις μέρες μας, ανάμνηση ενός κόσμου που΄φυγε οριστικά... ΜΕΣΑ στον πύργο, στην κεντρική γοτθικοφέροντος ρυθμού αίθουσα με την παλιακιά ξύλινη σκαλιστή τραπεζαρία, τις αντικέ καρέκλες  και τις μπερζέρες μπροστά στο πελώριο αναμμένο τζάκι, κάθονται τρεις ΄΄σκοτεινοί΄΄ τύποι, άσχημοι, περίεργοι, σιγομιλώντας μεταξύ τους με ύφος...υποχθόνιο. ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ Ν΄ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΝΕΕΕΕ...

-  Είμαστε τρεις ώρες κοντά εδώ, ρε Λιβάν και Μέλις, κι ακόμα να συμφωνήσουμε γαμώ την πουτάνα μου οριστικά για το τί θα κάνουμ΄επί τέλους μ΄αυτόν τον πούστη τον Κρητικοπειραιώτη τον Καρινάκη... Μας έχει γαμήσει τα βάρδουλα σε σημείο κι εγώ δεν ξέρω πια... Είχανε παλιότερα οι ομάδες μας εκείνο τον δαίμονα, τον Χο-χόκαλη, απέναντι τους και μας ρούφαγε το αίμα χρόνια και χρόνια, έχουμε τώρα κι αυτή την κουφάλα... Μας παίρνει κι αυτός τους τίτλους, μας παίρνει τα πρωταθληματα, μας παίρνει τα ΄κατομμύρια, μας έχει πάρει τα βρακιά... Δεν πάει άλλο! Με τίποτα! Λέω να κάτσω λοιπόν να γράψω πού έχουμε κατασταλάξει στο τί θα κυνηγήσουμε για την ώρα και μετά ξαναβρισκόμαστε και τα λέμε πάλι, δε χανόμαστε δα...

-  Σύμφωνοι, σύμφωνοι Παλαφούζ, γράφε συ...

-  Το λοιπόν... ΕΝΑ:  Αποφασίσαμε να συμπορευτούμε ενάντια στο Σύστημα και στην εγκληματική οργάνωση που δρα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο!  Ντάξει; Ντάααξει.... ΔΥΟ:  Θα πρέπει να πιέσουμε πάση δυνάμει ( ωραίο, ε; ) τη Δικαιοσύνη για κάθαρση στο ποδόσφαιρο της χώρας, μια κάθαρση που ξεκίνησε από τον εισαγγελέα Αριστομένη Καρέα, πού καθυστερεί έκτοτε απαράδεκτα και αφορά Διαιτησία, ΕΠΟ και Σούπερ Λίγκα. Ντάξει; Ντάααξει...

-  Καλά ρε Παλαφούζ και Μέλις ( ρωτάει ο Λιβάν ), ο Αντώνης, μεγάλη η χάρη του γιατί έχει αύριο και τη γιορτή του, τίιι σκααατά κάνει; Δεν είχε πει ότι θα βοηθήσει; Τί κάνει, την πουτάνα μου μέσα;

-  Άσε μας ρε Λιβάν ( οι άλλοι δυο μ΄ένα στόμα )... Μας δουλεύεις τώρα; Αυτός έχει την κωλοπιλάλα με τη φουρτούνα των εκλογών... Είναι στην κόψη του ξυραφιού βλέπεις και δεν έχει μπιτ καιρό για μας... Δε θέλει να τα χαλάσει και με τους γαύρους, λίγες μέρες πριν την κάλπη... Δεν καταλαβαίνεις; Τις πουτάνες τις εκλογές... βρήκανε ώρα να πέσουνε κι αυτές... 

-  Εγώ, συνεχίζω να γράφω ( ο Παλαφούζ )... ΤΡΙΑ: Ειδικότερα, δεν γίνεται ν΄αποδεχτούμε τον Κιρζίκη για υποψήφιο πρόεδρο της ΕΠΟ και επικείμενο αντικαταστάτη της προηγούμενης κουφάλας, του Ζαρρή, και εφ΄όσον γίνει κάτι τέτοιο, υποσχόμαστε με όρκο... αίματος ν΄αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων(!)  είτε να μην υποβάλει υποψηφιότητα είτε, όταν βγει, για την έκπτωσή του... Σωστό; Σωστόοοο...Και ΤΕΣΣΕΡΑ: Αν δεν τηρηθούν οι προϋποθέσεις που βάζουμε για ένα τίμιο πρωτάθλημα, καθαρό και απαλλαγμένο απο τη σημερινή του σαπίλα και διαφθορά, ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, είμαστε αποφασισμένοι να απόσχουμε και να μη συμμετάσχουμε και οι τρεις σ΄αυτό... Όχι παίζουμε! Φώναξε κατενθουσιασμένος ο Παλαφούζ, με τους άλλους δύο να συγκατανεύουν, τον ένα μάλιστα , τον Λιβάν, να θέλει από τώρα να τα παρατήσει αν δεν του κάνουν - όλοι - ΟΛΑ τα κέφια μέσα κι έξω απ΄τα γήπεδα φέτος... Ασθενική πάντως η σκέψη του κι η θέλησή του, γιατί πέσαν οι άλλοι δύο πάνω του και του είπανε ΄΄ασ΄τις μαλακίες μωρή αρκούδα...΄΄, αφού πρώτ΄απ΄όλα τον ένα δεν τον συνέφερε καθόλου αυτός ο εκβιασμός και όλων εμάς βέβαια ΣΤ΄ΑΡΔια μας κι αν φύγει η ομάδα του Λιβάν απ΄το Ελληνικό πρωτάθλημα και τρία αυγά κ.λ.π....

ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς τη στιγμή χτύπησε δυνατά το ρόπτρο της παλιάς δρύϊνης πόρτας του πύργου!  Ντου, ντουπ! Ακούστηκε βαρύς και υπόκωφος ο χτύπος του... Μαρμάρωσαν κι οι τρεις οι τύποι, στο τραπέζι, μπρος στο τζάκι... Ποιός να΄ταν τέτοια ώρα, μεσ΄ το μεσονύχτι; Άνοιξε την πόρτα, ο Ιάκωβος, ο γηραλέος μπάτλερ του πύργου και ο θρυλικός αστυνόμος μπήκε οδηγούμενος μέσα στη μεγάλη αίθουσα, με το θριαμβικό εκείνο υπομειδίαμα κάποιου, όταν πιάνει ενόχους στα πράσα...

-  Οοοο κύριος; Ρώτησε με τρεμάμενη φωνή ο Παλαφούζ... Και οι τρεις ΚΑΤΑΧΛΩΜΟΙ σαν το κερί...

-  Μπέκααας, α-στυ-νόμος Μπέκας... Βλέπωωω, καλά τα λέτε εσείς οι τρεις εδώ μέσααα... Για να δω; Τί να΄ναι αυτό το σημείωμα στο τραπέζι, άραγε;

-  Τίποτα, τίποτα του απάντησε το τρίο... ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΑΡΓΑ... Με μια αιφνιδιαστική κίνηση ο σούπερ ντετέκτιβ τ΄άρπαξε στην παχουλή χερούκλα του, το΄φερε μπροστά του κι άρχισε να το διαβάζει ψιθυριστά κουνώντας ανεπαίσθητα τα χείλη του... Τέλειωσε το διάβασμα στο πιτς φυτίλι. Οι άλλοι... ΠΑΓΩΜΕΝΟΙ. Σαν εκείνο το φάρο καλή ώρα, στη φωτο που΄χω βάλει ( δις ) σε άλλη ανάρτηση...

-  Είχα τις πληροφορίες μου για σας... Γιαυτό και με είδατε ξαφνικά, φάντη μπαστούνι, μπροστά σας. Είχα πληροφορίες ότι σκοπεύετε, ΛΕΕΙ, ν΄ανατινάξετε το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα στον αέρα, για να καλύψετε τη δική σας μισαλλοδοξία, ψευτιά, ανικανότητα και ανυπαρξία, βλέποντας τώρα ακριβώς ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΤΟΧΟ - ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΑΣ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ; - ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΘΕΣΗΣ, ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ: ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ! Όσο ήταν η κομπλεξική μελανόλευκη μπουγάτσα πρώτη, όλα καλάαα ή έστω ανεκτάαα... Τώρα που το πράμα στράβωσε για δαύτην και βλέπει πια την πλάτη του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΥ, τσουπ! Οι αιφνίδιες και κρυφές συγκεντρώσεις στο πρόγραμμα! Νόμιζα ότι θα χρονοτριβούσα μαζί σας... Δεν χρειάζεται όμως...Δεν χρειάζομαι τίποτ΄άλλο! Φαντάζομαι ότι μπορεί να βγάλετε και επίσημη ανακοίνωση με διάφορα μπλα, μπλά, μπλα, για απαλλαγή απ τη βρωμιά και τη σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου και τις άλλες γνωστές μαλακίες σας... Σας ξέρουμε όλους καλάαα... Σας μάθαμε, αντιμετωπίζοντας τις συστηματικές, πολυεπίπεδες και προ πάντων γλοιώδεις, καταβρώμικες μεθοδεύσεις σας... Κύριοι, εντός εισαγωγικών, την...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ!

Κι αφήνοντας τους σύξυλους,  έκανε μεταβολή και στράφηκε γοργά προς την πόρτα της έξοδου, με τον κακομοίρη τον Ιάκωβο να τρέχει - μάταια - από ευγένεια να του την ανοίξει... Πίσω του, καθώς έβγαινε, άκουγε την εκκωφαντική νέκρα... της ένοχης ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ... ΟΙ ΤΑΦΟΙ, ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΦΛΥΑΡΟΙ...

Μπήκε ξανά στην άμαξα με τ΄άσπρα άτια που τον περίμενε απ΄έξω και ο αμαξάς ξεκίνησε για το δρόμο της επιστροφής... Το σκοτάδι ήταν ακόμα πηχτό... Σε καναδυό ωρίτσες θ΄άρχιζε πάλι να παλεύει, όπως κάθε μέρα, με το φως... Ο Μπέκας, καθισμένος άνετα και με την ικανοποίηση ολοφάνερη στο...ευτραφές πρόσωπό του, έβαλε τη χερούκλα του μεσ΄το σακάκι, πήρε το κινητό του, πληκτρολόγησε ένα νούμερο και ακούστηκε ύστερα απο μερικά δευτερόλεπτα αναμονής να λεει:  ΄΄ Καρινάκης εδώ... Κοίτα Γρέντζο, σου φέρνω ένα χαρτί... Βάλτο κι αυτό μαζί με τ΄άλλα που΄χω μαζέψει για ΄κείνη τη συνέντευξη που΄χω υποσχεθεί και την ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝΕ ΠΟΛΛΟΙ....