φιλε nissios για την Μυκονο που αναφερεις, και επειδη πηγαινω συχνα λογω επαγγελματικων υποχρεωσεων,η συντριπτικη πλειοψηφια των κατοικων ειναι αρρωστοι με τον Ολυμπιακο και παρα πολλοι εχουν διαρκειας παρολο που δεν ειναι εφικτο να ανεβαινουν πειραια σε ολα τα παιχνιδια.παλαιοτερα υπηρχε και μια πεφο στην περιοχη του Ορνου και γενικα παιζει πολυ ολυμπιακο στοιχειο στο νησι οπως φυσικα σε ολες τις κυκλαδες..
Φυσικα αναφερομαι στους Μυκονιατες και οχι σε τουριστες που σε μεγαλο βαθμο εχουν''ευαισθησιες'' και ''χαλαρωμενα γκροβερ''...

Φίλε Νίσσιε, σωστά όλα όσα γράφεις - προσυπογράφω. Το πράγμα που ξέραμε παλιά, όμως, τελείωσε. Δεν πρόκειται να γυρίσει η κατάσταση. Χαιρετώ σε.

Μπράβο!!!!!!! Ίσως το καλύτερο άρθρο που έχω διαβάσει γιατί αφορα καθαρά την κατάντια του οπαδικου κινήματος.
Ώντας μεσά στα κόλπα για πόλλα χρόνια εκοψα συνειδητά για αυτους τους λόγους που αναφερεις.
Έτσι οπώς τα γράφεις ήτανε και δυστυχώς η μετάλλαξη είναι τραγική.
Συμφωνώ οτι φταίμε όλοι γιατί εμείς αφησαμε να γίνουν έτσι τα πράγματα.
Το βασικό που διακρινω εγώ είναι η ελλειψη ΣΕΒΑΣΜΟΎ όχι μόνο απέναντι σε αλλόθρησκους αλλά και απέναντι σε συνοπαδους.
Το θέμα υπάλληλοι και λοιπά αφορά όλες τις ομάδες δυστυχώς χωρίς να υιοθετω τα λεγόμενα των βαζελων,δεν παύει να υπάρχει όμως το φαινόμενο απο λίγους για καθέ ομαδα(συγνώμη αν δεν είναι αρεστό αυτό που γράφω).
Είμαι απαισιόδοξος για τους λόγους που αναφέρει ο κύριος Απόστολος και για άλλους δυστυχώς.
Δυστυχώς δεν διακρινω τον λογο να μην έχουμε σύντομα κρούσματα οπώς το χτεσινο στην Βραζιλία με την στυγνή εκτέλεση οπαδών καθώς η στάση της πολιτείας απέναντι στα κρούσματα βίας είναι το λιγοτερο αστεία και η στάση των ομάδων(ειδικα των αφραγκων επενδυτών) μονο προάγει το μισός και την καχυποψία.
Μακάρι να βγω 1000% λάθος δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη χαρά για εμένα να ξαναδώ γραφικούς στο πέταλο.

ΩΔΗ σε ένα παρελθόν που οφείλουμε, ΟΛΟΙ, να ξανακάνουμε ΜΕΛΛΟΝ.

Για να σου δώκω να καταλάβεις σιορ προφεσσόρε. Χτες φώναζε εν χορώ το γήπεδο το γνωστό ΑΛΑΦΟΥΖΟ ΣΕ Γ..Ε, ΣΤΟ Μ..Ι ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ Χ...Ε. Προσωπικά, χαλάστηκα! Είχε τόσο γαυροπαλμό, τόση ενέργεια η χθεσινή κερκίδα μας ώστε κάτι τέτοια συνθήματα δεν χωράνε. Οι άλλοι μπορούνε να λένε και να φωνάζουνε ό,τι τους κατέβει στο κλούβιο το μυαλό. Εμείς που λέμε πως ξεχωρίζουμε, θα πρέπει να τα κόψουμε μαχαίρι αυτά. Ας δώσουμε εμείς το παράδειγμα, κι ας έχουν, ενδεχομένως, άλλοι φίλοι, εδώ μέσα, αντίθετη γνώμη.
Είμαι κι εγώ ένας απο εκείνους που εκείνες τις περιόδους πήγαινα άφοβα στη Λεωφόρο, παρέα με βαζέλια φίλους και συμμαθητές, καθόμασταν στην 13 τους, με ρώταγαν τί ομάδα είμαι, έλεγα Γαύρος και ουδείς διανοήθηκε, ποτέ, να με πειράξει,. Ίσα-ίσα. Πιάναμε κουβεντούλα για τις ομάδες, για το πρωτάθλημα, για τον αγώνα που βλέπαμε...

ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΑΝ.

αναγνωρίζω πως αιτία για όλα αυτά που συμβαίνουν αποτελεί ο "οπαδός του μεροκάματου" που δημιούργησαν σχεδόν όλοι ανεξαιρέτως, οι πρόεδροι των ομάδων απο καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ε, αρκετά κράτησε αυτό το όνειδος. Μπορούμε κάλλιστα να κράζουμε τα βαζέλια και τις κούλες κι εκείνοι το ίδιο, δίχως τον εμετό!

Ειδικά αυτός ο μπούλης που μίλησε για ''πρεζάκια και παιδεραστή'', πέρα από το ότι το 1982 που ο ''πρεζάκιας και παιδεραστής'' έκοβε βόλτες στο λαγούμι της Λεωφόρου αυτός ήταν μέσα στα αρχίδια του πατέρα του, ακόμη και σήμερα αν τον δει μπροστά του θα βαφτεί καφέ το στρινγκάκι του. Μιλάμε για κιλότα πολυτελείας, βαζέλικη. Τολμούν να λένε αυτοί ''δεν κυκλοφορούν πουθενά οι γνωστοί γαύροι, έξω από τον Πειραιά δεν βγαίνουν'', που στο τέλος θα μπούμε μέσα στα σπίτια τους, θα κλειδώνονται στο μπάνιο και θα μας λένε μετά ''ναι, αλλά στο μπάνιο που σε περίμενα δεν ήρθες ρε κότα γαύρε''.