Φίλε nissie (γαβριά) έχω πολύ καιρό να σχολιάσω,αλλά διαβάζω πάντα όλα τα άρθρα των εκλεκτών συναδέλφων σου.
Χάρηκα ιδιαίτερα που πήρες θέση γι αυτό το θέμα "υπερασπιζόμενος" τη ΘΥΡΑ 7 που έφαγε πολύ κράξιμο.
Την Κυριακή ήμουν στη συνηθισμένη μου θέση διαρκείας στην 16.Είχα μείνει καθιστός περικυκλωμένους από έξαλλους που έβριζαν και φασκέλωναν προς το πέταλο.Δεν αντέδρασα παρά σκεφτόμουν οτι κι εγώ στη θέση τους και στην νιότη μου τα ίδια θάκανα.Αν είχα όμως την κάβλα(που δεν την είχα γιατί κερδίζαμε)να αντιπαρατεθώ,θα πεταγόμουν στους γύρω μου και θα τους έπαιρνε ο διάολος
Ήταν καλή η ΘΥΡΑ 7 ρε πούστηδες όταν έπαιρνε το παιχνίδι-και κατ επέκταση το πρωτάθλημα-στη Ριζούπολη?
Όταν πρωτοστατούσε στον αγώνα εναντίον των βαλτών προέδρων(βλέπε ανάργυρους και μπανασάκηδες)?
Όταν ξεκαθάριζε με κορνέδες οτι δεν πρόκειται να δεχτούμε προπονητές τύπου φώκια?
Όταν καρπάζωνε τους δηλωμένους τσάτσους αθηναικούς και οφηδες
Όταν επανέφερε στην τάξη κάποιους "ζόρικους" αντιπάλους οπαδούς που κινούνταν προς το μέρος σας?
Όταν έλεγε δυό τρυφερά λογάκια σε εγκάθετους ΑΡΔ?
Όταν στα πέτρινα χρόνια ήταν μονίμως στους δρόμους για να φωνάζει για τα εξωαγωνιστικά γαμήσια που έτρωγε η ομάδα μας?
Όταν ¨τσίτωνε" γραψαρχίδηδες και καλοπληρωμένους παίκτες μας που έπαιζαν το πετσάκι τους αντί να σκίζονται?
λ
Σταματώ εδώ γιατί απ την υπερένταση δεν θα με πιάνει ύπνος/κι έχω πολλή δουλειά αύριο

Πάν κάπου 23 χρόνια από τότε που ξεκίνησα να έρχομαι στο γήπεδο σαν παιδάκι, από έναν μεγαλύτερο ξάδερφό μου, μιας και οι δικοί μου δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την μπάλα. Κάπως έτσι, όπως ξεκινήσαμε όλοι.
Μέχρι σήμερα, αν και πάω συχνά στο γήπεδο όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, δεν έχω πάει ποτέ στην 7. Και δεν θέλω να πάω. Είμαι από αυτούς που έχω μια οικονομική άνεση Α, και παίρνω το διαρκείας μου στην 15 ή και καμιά φορά όταν δεν είχα το διαρκείας πήγαινω στα VIP.
Στην 7 δεν πήγα όχι γιατί είμαι κανένας αριστοκράτης ή κανένας φλώρος, αλλά επειδή όταν πάω γήπεδο θέλω να κάτσω με τον καφέ μου και το τσιγαράκι μου να απολαύσω την ομάδα. Ξέρω ότι δεν θα σταθώ 90' λεπτά όρθιος, και δεν θα ξελαρυγγιαστώ. Πολλά συνθήματα δεν τα ξέρω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι ενεργός οπαδός ή ότι είμαι πιο λίγο οπαδός από τα παιδιά στα πέταλα. Το διαρκείας μου το παίρνω για να δω 9-10 παιχνίδια κάθε χρόνο γιατί τον υπόλοιπο ταξιδεύω. Το δίνω με την σειρά μου και εγώ σε μικρότερα ξαδέρφια και πάει λέγοντας.
Με το όλο αυτό που έχω γράψει άνωθεν θέλω να εξηγήσω ότι όταν πηγαίνετε στο γήπεδο να είστε αυτοί που πραγματικά είσαστε και εκτός αυτού. Να υποστηρίζετε την ομάδα με τον τρόπο σας και όχι αυτόν που θα είναι αρεστός σε κάποιους άλλους. Στην 7 δεν πάτησα ποτέ μου όχι από υποτίμηση στο πρόσωπο αυτών των παιδιών που πηγαίνουν εκεί, αλλά από σεβασμό. Και είδικότερα σε αυτά τα παιδιά που την έκανα μεγάλη όταν αυτή δεν ήταν "μόδα" και πολύ περισσότερο για τα παιδιά μου άφησαν την τελευταία τους πνοή στα σκαλιά.
Γι αυτό λοιπόν σεβασμός σε αυτούς που είναι η πραγματική 7 και όχι σε αυτούς που την γεμίζουν...

λυπαμαι που δεν μπορουν να διαβασουν τα κειμενα σου χιλιαδες γονεις - νεοι - οπαδοι

Είναι από τα άρθρα που με κάνουν ειλικρινά ν αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν, τόσο συγκροτημένες, ιστορικά ακριβείς και σε επίπεδο γραφής υψηλότατο, πένες (ή αν προτιμάς "πλήκτρα") να μην τα συναντούμε στους ουκ ολίγους ιστότοπους, που με πάσα ευκολία και προχειρότητα ενδύονται "αντικειμενικότητα" και "σφαιρική ενημέρωση". Σε ιστότοπους "σοβαρούς", οι οποίοι βρίθουν οπαδισμό και τυφλό αντιολυμπιακό μένος. Είναι δε τέτοια η συγκυρία του άρθρου σου, μετά την συνέντευξη-μάθημα για τους νεότερους - του Κούλη, που ξεγυμνώνει και αποκαλύπτει τι πραγματικά επιδιώκουν οι "νοσταλγοί των πέτρινων", τι σήμαιναν πραγματικά τα "πέτρινα" και πόσο μόχθησε ο Σωκράτης να τα ξορκίσει ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ.
Δεν χρειάζεται ούτε να υπερθεματίσω, ούτε να αναλύσω περαιτέρω όσα πολύ εύστοχα ανέφερες, θέλω απλά να σε συγχαρώ από καρδιάς. Μόνο μια φράση σου θα επαναλάβω, προς τους απανταχού "νοσταλγούς" των πέτρινων, "αντικειμενικούς", "ντροπιασμένους", "αγανακτισμένους", "κριτές της 7", "υπαλληλολόγους" και λοιπούς: ΡΕ ΔΕΝ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΠΙΤΥΡΊΔΑ;

Aν και δεν ήμουν ποτέ μέλος της 7 ,θεωρώ ότι το άρθρο εμπίπτει στην κατηγορία <όλα αυτά που ήθελα να ακούσω και δεν ήξερα από ποιόν>.Οπότε να σε ευχαριστήσω , όχι τόσο για μένα όσο για τους διάφορους φίλους που έχουν άποψη για τα πάντα χωρίς ξεκάθαρη γνώση (με την ελπίδα βέβαια ότι σε διάβασαν). Απλώς να σημειώσω ότι πολλοί από μας δεν έχουν είτε την ικανότητα είτε τον χρόνο να γράψουν αυτά που θέλουν με μια σειρά οπότε εύκολα δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Επίσης να μην έχεις καθόλου τύψεις. Προσωπικώς δεν έχω καμία απαίτηση από σας να μου απαντάτε σε ότι γράφω σεβόμενος τον χρόνο σας και την υπομονή σας (αφορά όλους τους αρθρογράφους-καθοδηγητές).Ευτυχώς που υπάρχει η δική σας συντροφιά για να γράψουμε καμιά λέξη να ξεκαβλώσουμε , να μάθουμε κάτι βρε αδελφέ. Τέλος για το τι είναι δημοκρατικό αυτο μάλλον επαφίεται στον καθένα μας, καθώς στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία , η έννοια έχει αποκτήσει την ελαστικότητα μιας καπότας (και μάλιστα από αρχαιοτάτων χρόνων).Εν τέλει καλά να είμαστε και απευθύνω θερμούς και αγωνιστικούς ερυθρόλευκους χαιρετισμούς.

Ισως δεν έχει σχέση με την ανάρτηση αυτό που γράφω, ίσως προσθέτει κάτι ή αφαιρεί κάτι άλλο.
Μέσα στην πάροδο του χρόνου, με την τρυφηλότητα που φέρνει ο κορεσμός, χάσαμε την αυτόματη αντίδραση στα γεγονότα, χάσαμε τον ακτιβισμό μας ως οπαδοί, "απλοί" ή οργανωμένοι, δεν στάζει αποφασιστικότητα το μάτι μας, δεν μας κοιτάζει ο άλλος ρε παιδί μου και να πει, ας το καλύτερα, μην του την πω, γιατί δεν ξέρεις... Τα παραδείγματα αρκετά και ανησυχητικά. Βυσσοδομούν ανενόχλητοι όλοι κατά της ομάδας και περιμένουμε μόνο από τη διοίκηση να αντιδράσει. Να κάνει τί; Να φωνάξει το εκατό, να κάνει μήνυση, να στριγγλίσει; Τί ακριβώς;
Έχουμε για παράδειγμα έναν μπουγάτσα μπεκροβουλευτή, που σε κάθε ευκαιρία βγάζει χολή και βρωμιά για το ΘΡΥΛΟ. Πού ζει αυτός; Μα εδώ κινείται, τρώει, ψωνίζει, διασκεδάζει, "εργάζεται". Τον συνάντησε ποτέ κανείς να τον ρωτήσει ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημά του με την ομάδα μας; Κανείς, γι αυτό αποθρασύνεται και συνεχίζει απτόητος. Θα τολμούσε κάποιος ολυμπιακός να ζει στη θεσσαλονίκη και να λέει τα αντίστοιχα για τον μπάουγκ; Ούτε γι αστείο! Εδώ, αυτοκίνητο με πινακίδες αθήνας και σκέφτεσαι να μπεις στην πόλη γιατί θα το σπάσουν.
300 μέτρα από τα γήπεδά μας, μέσα στην καρδιά του συλλόγου, εκπέμπει τόσα χρόνια σχεδόν ανενόχλητος ένας δημοσιογραφικός βόθρος. Φαντάζεστε ένα κανάλι με στούντιο στην Πανόρμου στους αμπελόκηπους, να βρίζει τον αλαφούζο και τον ποα από το πρωί μέχρι το βράδυ; Ούτε για μια μέρα.
Αυτό εννοώ όταν λέω ότι χάσαμε τον ακτιβισμό μας και δεν εννοώ βίαιη αντίδραση. Υπάρχουν τρόποι πολιτισμένοι να πονέσει ο άλλος, να γίνει ρόμπα, να το ξανασκεφτεί το θέμα.
Ακολουθώ το ΘΡΥΛΟ πολλά χρόνια, χωρίς να είμαι μέλος θύρας. Με αγάπη και πάθος θα έλεγα. Τόσο πάθος, που από το άγχος δεν μπορώ πια να δω ολόκληρο αγώνα και μαθαίνω το σκορ από φίλους. Από το παλιό Καραϊσκάκη στην υπερομάδα του ΟΑΚΑ, όπου βλέπαμε τα ματς, ταξιδεύοντας μέρες ολόκληρες από τις πόλεις που σπουδάζαμε ή που υπηρετούσαμε φαντάροι αργότερα. Άλλοτε τρείς φίλοι κι άλλοτε πέντε, ρεφενέ τα έξοδα και τα τσιγάρα, να δανείζουμε ο ένας τον άλλο για να συμπληρωθούν τα εισιτήρια. Και στη στρούγκα της ριζούπολης, που ρίχναμε άμμο για να καλυφτούν οι λακκούβες στο τερέν και να κυλάει η μπάλα. Και στο παλάτι αργότερα. Όσο βαστάει η καρδιά και το πορτοφόλι.
Βλέπω όμως ότι με τις επιτυχίες και τη σταθερότητα μα-λα-κώ-σα-με, γίναμε σοφτ, αρκούμαστε να κουνάμε χαρτάκια, ν΄ ανάβουμε καπνογόνα και παραπέρα τίποτα. Όλοι χτυπούν από παντού, αλλά ούτε ένα τηλέφωνο στον τοπικό βουλευτή, να διαμαρτυρηθούμε για όσα γίνονται, ας μη μιλήσω για πιο δύσκολα πράγματα.
Αυτά τα σκόρπια θέλω να πω, βάζω πρώτα τον εαυτό μου μέσα, κι αν θίγεται κανένα αδέρφι, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Σκοπός είναι να καταλάβουμε ότι, όταν οι αρκούδες προσπαθούν να γκρεμίσουν την πόρτα της καλύβας σου, δε έχει νόημα να ψάχνεις στο πατάρι το νεροπίστολο.