ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ
Γράφτηκε απο nissios στις 10:41 | 17-01-2018
Προ καιρού αναρτήθηκε εδώ, στο RATM, ένα κείμενο κάποιου «redsky», εννοώ αυτό εδώ, και θα παρακαλούσα όσους φίλους έχουν τον χρόνο και τη διάθεση να διαβάσουν, ή να ξαναδιαβάσουν, πρώτα εκείνο και κατόπιν (ή και ποτέ) το δικό μου. Πλήρως ικανοποιημένος θα είμαι, εάν χάρη στην παρούσα ανάρτηση πέσουν περισσότερα μάτια στου redsky το γραπτό απ’ όσα... στην παρούσα ανάρτηση.
Είναι, ομολογουμένως, άκομψο το να γίνεται το RATM αυτοαναφορικό, να παραπέμπει στον εαυτό του ή να διαιρείται σε τμήματα από τα οποία τα μισά να επιβραβεύουν τα άλλα μισά, δίνοντας την εντύπωση ότι Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Κάποτε παρείχα απεριόριστη στον εαυτό μου την ελευθερία να συγχαίρει τους συντάκτες του ιστότοπου για τη δουλειά τους, την αγάπη τους για τον Έφηβο, τα σωστά ελληνικά τους, το χιούμορ τους... Από τότε, όμως, που περιέλαβαν και εμένα στο δυναμικό τους, ένιωσα να μου περιστέλλεται η σχετική άνεση. Αλλά, εν προκειμένω, θα την ανακτήσω ακέραιη, γιατί τον redsky δεν τον γνωρίζω.
Ή μήπως τον γνωρίζω και είπα ψέματα χωρίς να το καταλάβω; Ναι, μάλλον ψέματα είπα, και ζητώ συγγνώμη, παρασύρθηκα. Για τον redsky γνωρίζω πολλά, γιατί διάβασα με προσοχή το κείμενό του. Είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος. Γιατί μόνο κάποιος τέτοιος θα μπορούσε να διαποτίσει τα λόγια του με τόσο και τέτοιο οπαδικό συναίσθημα κρατώντας τα συγχρόνως απρόσβλητα από οποιαδήποτε υποψία διάθεσης για αντιπαράθεση με οπαδούς ομάδων άλλων από τη δική του. Ο redsky ξέρει γράμματα. Όχι γιατί ανέφερε στην έκτη παράγραφο ότι υπήρξε φοιτητής στη Θεσσαλονίκη –πολλοί υπήρξαν φοιτητές, και γράμματα δεν ξέρουν- αλλά γιατί έγραψε τόσες αράδες χωρίς καμία ασάφεια, χωρίς καμία σόλοικη φράση, χωρίς τίποτε που θα μπορούσε να προσληφθεί με περισσότερους από έναν τρόπους, χειριζόμενος άψογα τα σημεία της στίξης. Ο redsky είναι, επιπλέον, ένας άνθρωπος εντελώς απαλλαγμένος από συμπλέγματα, ξέρει την αξία του και δεν περιμένει άλλους να του την επισημάνουν. Τούτο συνάγεται από το ότι, ενώ ξέρει γράμματα, και θα μπορούσε να τα επιδείξει, αυτός επέλεξε να θέσει την εγγραμματοσύνη του στην υπηρεσία της μέγιστης δυνατής απλότητας, της μέγιστης δυνατής ακρίβειας και της μέγιστης δυνατής ενάργειας του μηνύματος που ήθελε να στείλει. Έτσι, έπεσε το βάρος όλο στο ίδιο το μήνυμα και όχι στη γλώσσα με την οποία αυτό ντύθηκε. Νομίζω πως τόσα φτάνουν και περισσεύουν, ώστε να μπορώ να πω ότι γνωρίζω τον άνθρωπο, ακόμη και αν αγνοώ κάποιες λεπτομέρειες, όπως, λόγου χάρη, το όνομά του.
Ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα είπα για τον άγνωστο (;) «guest red» ισχύουν για τον τέως υφυπουργό «επί της παιδείας» που υπέβαλε προχθές την «παραίτησίν» του (αρχαιοπρεπής η παραίτησις) από την προαναφερθείσα «θέση» (και όχι «θέσιν», καθώς η αρχαιοπρέπεια χάθηκε κάπου στον δρόμο ή ήταν χαμένη και βρέθηκε, δεν είμαι σίγουρος). Το κείμενο (;) της υποβολής της παραιτήσεως, ή της παραίτησης (τα γράφω και τα δύο, γιατί κάνει κόλπα η αρχαιοπρέπεια, πότε κρύβεται πότε βγαίνει όξω), στάθηκε για τον συντάκτη του ακόμη μία αφορμή επίδειξης – τώρα, το τί στην πραγματικότητα επεδείχθη είναι άλλο θέμα. Το μήνυμα θα μπορούσε ολόκληρο να χωρέσει απλώς σε ένα ρήμα: «παραιτούμαι». Αλλά έτσι, μονολεκτικά, ο τέως υφυπουργός δεν θα έκανε το κομμάτι του. Από μόνο του κακό δεν είναι το «πώς» να κλέβει την παράσταση από το «τί». Αυτό συμβαίνει και στα γραπτά του αμίμητου Μητσάρα. Αυτό κάνουν και οι λογοτέχνες όλοι, αυτό κάνει και η καλλιτεχνία σύμπασα. Μόνο που, διαβάζοντας Μήτσουκλα, χαμογελά ο κόσμος όλος ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Διαβάζοντας ή ακούγοντας τέως υφυπουργό χαμογελά ή, σκέτο, γελά, ή και ξεκαρδίζεται, και πάλι ο κόσμος όλος, αλλά ο μισός, ο άσχετος, με αυτούς που θέλει να προσβάλει ο τέως υφυπουργός, και ο άλλος μισός, ας τον πούμε, ταπεινά, λιγότερο άσχετο, με τον τέως υφυπουργό τον ίδιο.
«Πυγή», κύριοι, είναι ο κώλος. Και αυτό που λάμπει ο κώλος του είναι το εντομάκι της φωτογραφίας, που άλλως λέγεται και «κωλοφωτιά». «Στεατοπυγία» είναι η συγκέντρωση λίπους στον κώλο, πλην «στεατοπυγικό σύστημα» ο ανθρώπινος οργανισμός δεν διαθέτει. Αλλά, ακόμη και εάν διέθετε, η θέση του δεν θα ήταν μπροστά αλλά πίσω. Ο τέως υφυπουργός ανακοίνωσε urbi et orbi ότι 10.000 γαύροι επισκέφθηκαν τον... ας μην το πω εγώ, αφού το είπε ο ίδιος. Αλλά και αυτό πάλι ψέμα ήταν, καθώς οι γαύροι συνεννοούμαστε μεταξύ μας, και ο πρώτος που θα πήγαινε στα μέρη εκείνα θα ενημέρωνε τους υπόλοιπους 9.999 ότι η περιοχή δεν έχει ενδιαφέρον, και οι άλλοι θα έβρισκαν αλλού να παρκάρουν τη σμέρνα τους.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή όσα έγραψα δεν ήθελα να κάνουν άλλο παρά να δώσουν κάποιον επιπλέον χρόνο στην ανάρτηση του redsky, ας τελειώσω με την προτροπή του προλόγου: διαβάστε, ή ξαναδιαβάστε, τις έντιμες εκείνες αράδες. Εγώ δεν έχω άλλα να πω παρά μόνο ένα τελευταίο: Το να λέει κανείς σοφίες είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Το καταφέρνουν ελάχιστοι. Συνήθως σε προκεχωρημένη ηλικία και μόνο αφού έχουν προηγηθεί εμπειρίες πολλές, κόπος πολύς, θυσίες πολλές. Πολύ πιο εύκολα κατορθωτός είναι ένας άλλος στόχος, ταπεινότερος αλλά και πάλι μεγάλος: το να μη λέει μαλακίες. Ούτε μέχρι εκεί έχουν φτάσει οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστευτήκαμε της χώρας μας τις τύχες˙ και, εάν για το πρώτο κανείς μας δεν φταίει, για το δεύτερο δεν μας φταίει κανείς.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Αν ασχολούνταν με τις γυναίκες, θα το ήξερε από το καλλίπυγος - ας πούμε - το νόημα της λέξης.
Αλλά... αν το μάτι σου το έχεις καλιμπράρει να αναζητά θηριώδεις μαύρους πάνω σε άρματα...
Άνθρωπος, που παιδιά 10 χρονών με τις όσες εμπειρίες είχαν τότε τον έπαιρναν χαμπάρι και λέγανε "μα τι μαλάκας είναι αυτός ο κύριος" (χωρίς πλάκα τώρα), δεν είναι να απορείς που ξεστομίζει τέτοιες βλακείες και που ταίριαξε τόσο όμορφα στην παρούσα κυβέρνηση της παράνοιας, του άκρατου λαϊκισμού και της γενικευμένης σήψης. Κι αυτά, κοντά τρεις δεκαετίες τώρα, πολύ προτού αποκτήσει το ελαφρυντικό της ηλικίας...
Κάποιοι άνθρωποι θέλουν απλά να ακούνε το όνομά τους. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα το ακολουθεί έπαινος, ή μπινελίκι από μια κερκίδα ολόκληρη. Κόλπα Βαρουφάκη, "no such thing as bad publicity".
Ε ωραία, "happy to oblige" 'στράκια...
Ακριβώς έτσι, Ορέστη. Και όμως, γέμισε ο διαδικτυακός ντουνιάς από σχόλια εντυπωσιασμένων από τη ρητορική δεινότητα του φαιδρού.
Να σε διαβάζουμε όσο πιο συχνά γίνεται Νίσσιε. Η σελίδα αυτή ξεχωρίζει από όοοοολες τις οπαδικές του κόσμου (έχω επισκευθεί πάρα πολλές αλήθεια), για την τεκμηρίωση, τη σοβαρότητα, το ύφος, το χιούμορ, τον λεπτό σαρκασμό, το λυρισμό συχνά... Γι αυτό έχουν σαλτάρει. Από ζήλεια. Ξέρουν ότι εδώ φωλιάζει το μεράκι αγνών, καλοστημένων, ώριμων και ιδεαλιστών οπαδών. Αυτά τα στοιχεία κάνουν τους πληρωμένους εκτελεστές των πληκτρολογίων να λυσσάνε από το κακό τους. Σαν γριές σταφιδιασμένες πουτάνες που βλέπουν στο απέναντι μπουρδέλο να πρσλαμβάνεται μια δροσερή, όμορφη και νέα κοπέλλα. Τέτοια λύσσα νοιώθουν. Και πού να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι που γράφουν εδώ, μπορούν και επηρεάζουν μεγάλο αριθμό ατόμων του ευρύτερου περιβάλλοντός τους. Τα αποτελέσματα θα τα δουν όταν έρθει η ώρα.
Γεια σου, κοντοχωριανάκι μου. Και η δική σου έλευση μάς έφερε μια δυναμική μεγάλη. Μπορεί να μην ήμασταν ακριβώς αυτό που περίμενες, αλλά ό,τι μπορούμε κάνουμε. Με εσένα μαζί, μπορούμε πιο πολλά.
Ο Ζουράρις είναι η απόλυτη προσωποποίηση αυτής της κυβέρνησης. Αμορφωσιά, εξυπνακισμός, μπεκρουλίαση, ωχαδερφισμός, φιλιά με μαύρους στα Παρίσια, θολούρα του εγκεφάλου και ακροβασία ανάμεσα στον εθνικισμό τον αναρχισμό και τον κομουνισμό, και τέλος, αντιολυμπιακός. Κοινώς, πιο τρόμπας δεν γίνεται. Καλό υπόλοιπο στη μίζερη ζωή του και να προσέχει μην τον πετύχει κανείς αναμμένος γαύρος.
Σειρούλα μου, θα ακουστεί σιχαμερά κουλτουριάρικο αλλά δεν με πειράζει, εγώ το λέω ακριβώς όπως το αντιλαμβάνομαι: Το χειρότερο που έκανε αυτό το κυβερνητικό αριστεροδέξιο εξάμβλωμα είναι η καταβαράθρωση του όποιου, έστω υποτυπώδους, πολιτικού πολιτισμού είχαμε πιο πριν. Νοστάλγησε ο κόσμος τις γραβάτες!
Περί τα 200 στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ έβγαλαν τις γραβάτες, τις οποίες φορούσαν τότε, και έγιναν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το βγάλσιμο της γραβάτας τι ακριβώς σηματοδότησε; Μήπως το πλασάρισμα μιας δήθεν διαφορετικότητας; Η γελοιότητα στο μεγαλείο της.
Συγκινητικός ο κόκκινος ουρανός, απολαυστικός ο Νίσιος...
Ο Ζουράρις θα ήταν κατάλληλος να παίξει στη θέση του Ρώμα τον Κατακουζηνό στο Κωνσταντίνου και Ελένης, πιο πολύ γέλιο θα πρόσφερε....
Η ουσία, φίλε μου καλέ, είναι ότι και το Technical Ecstasy και το Never Say Die μια χαρά άλμπουμ είναι ως προς τις συνθέσεις, η ποιοτική έκπτωση σημειώθηκε στον ήχο. Εάν τα είχε κυκλοφορήσει κάποιο πρωτοεμφανιζόμενο τότε συγκρότημα, θα είχαμε κάθε λόγο να πούμε επαίνους πολλούς και να περιμένουμε μεγάλα πράγματα από το συγκρότημα αυτό στο μέλλον. Αλλά, επειδή γράφουνε πάνω τα εξώφυλλα "Black Sabbath", η σύγκριση με τα πρώτα έξι είναι αναπόφευκτη και μάλλον καταδικαστική για τα δύο τελευταία της περιόδου Ozzy. Και φταίει ο μουστάκιας. Τον εκτιμώ απεριόριστα αλλά εδώ έκανε πατάτα. Ήθελε, λέει, να κάνει τον ήχο πιο a.o.r, να τον κάνει να μοιάσει με εκείνον των Foreigner, λόγου χάρη. Αφού, ρε άνθρωπε, είσαι η αδρότης προσωποποιημένη, τί τους θέλεις τους φλωρονεωτερισμούς και τα πειράματα; Κάνε εκεί πέρα αυτό που ξέρεις καλά, να γουστάρει ο κόσμος. Αλλά τώρα θα μου πεις, καλλιτέχνης που δεν εξελίσσεται καλλιτέχνης δεν είναι. Οπότε, μπορεί και άκυρα όσα έγραψα.
Τι να πω φίλε μου πως έχεις άδικο;; έτσι που τα λες είναι, αλλά όταν στο εξώφυλλο που λες και εσύ γράφει "Black Sabbath" και είναι μέσα και οι 4 "Black Sabbath"(για μένα μόνο αυτοί είναι, συγγνώμη τιτανοτεράστιε, υπέρτατε Ντίο)τότε κάνουμε τα στραβά μάτια...Τα πρώτα 6 δεν είναι απλά άλμπουμ είναι αρχή των πάντων...Έρχεται ο άλλος και μου λέει οι Candlemass είναι οι δημιουργοί του Doom Metal και γελάω και τους βάζω να ακούσουν αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=0lVdMbUx1_k
Συμφωνούμε.
Φαντάσου αυτό εδώ χωρίς πλήκτρα και τέτοιες μαγαρισιές. Φαντάσου το επενδεδυμένο, λ.χ., με τον ήχο του Master of Reality:
https://www.youtube.com/watch?v=AeKUbMqO-kM
Ναι έτσι είναι θα ήταν απίστευτη κομματάρα, όχι πως δεν είναι και τώρα δηλαδή...
Το Master of Reality είναι ξεκάθαρα το πιο μέταλ άλμπουμ τους, απλά απίστευτο....
μα τι ...συγκρινεις Νισσιε?
Έλα ντε...
Για πρώτη φορά <<γνώρισα>> το φαινόμενο Ζουράρι , μέσα από τις στήλες των εξαιρετικών τότε -δεκαετία 90- 4 τροχών του Κ.Καββαθά.Από τότε είχε αυτοπροσδιορισθεί ως αναρχοαυτόνομος ελληνορθόδοξος κομμουνιστής και στα γραπτά του εμφανίζονταν οι ίδιες ακριβώς λέξεις (στεατοπυγικό,αυτεξούσιον κλπ) που χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα.Εκείνη την εποχή έκανε και guest εμφανίσεις στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ως ομιλητής (δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος τον καλούσε) και πήγα από περιέργεια σε μια από αυτές.Μιλούσε επί δίωρο με ασυναρτησίες,φιοριτούρες αρχαιοπρεπείς χωρίς ειρμό μόνο και μόνο για να καταλήξει στο τρισμέγιστο της ελληνικής ψυχής.Περιττό να πω για το χαβαλέ που γινόταν στα έδρανα...Με άλλα λόγια για τους λίγους που τον ήξεραν παραμένει ο ίδιος επαναλαμβανόμενος όπως και οι λέξεις του ,γραφικός τύπος και για όσους δεν τον ήξεραν ακόμη ένας τύπος χαρακτηριστικός των απόνερων της χρεοκοπίας (οικονομικής,πνευματικής και ότι άλλο θέλετε) αυτής της χώρας....
Ευριπιδη,διαβασε σημερα στο γαυρο,τον παντοτινο εφιαλτη τους και ΜΕΓΑ Ολυμπιακο,Γαβαθιωτη.
Ευριπιδη, και χωρις παρελθοντικα καποιος να τον εχει "ακουσει", γινεται ευκολα αντιληπτο οτι ο τυπος ειναι ....κονσερβα. Εντοπισε καποτε ενα φραστικο πεδιο που θεωρουσε οτι τον προφιλαριζε σαν καποιον "σπουδαιο" και εκτοτε βαζει την ιδια ...κασετα. Αν ειχε αποφθεγματικες θεσεις η προτασεις το συγγραφικο του εργο δεν θα ηταν μονο ποπουλιστικες "κοινωνικες' προκλησεις.
Να εισαι καλα.
Γεια σου, Ευριπίδη. Μήπως εκεί στα Γιάννενα έτυχε να ακούσεις και Νούτσο; Το εύχομαι, φίλε.
Χαιρετίσματα στην πιτσιρικαρία, πάντα.
Όχι δυστυχώς.Όχι μόνο λόγω σχολής (Ιατρική) αλλά νομίζω ότι τότε είχε αρχίσει να απομακρύνεται από τα τεκταινόμενα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.Έχει βιβλία του Ο πατέρας μου.Η πιτσιρικαρία αντιχαιρετά.Όποτε βλέπει ομάδα να παίζει με ερυθρόλευκα φωνάζει Ολυμπιακός.Είμαστε στην προσπάθεια εκμάθησης ύμνου και παικτών.
Χαχαχαχα, ωραίος.