Λέω σήμερα το βραδάκι να κλείσω, πιθανόν για την ώρα, αυτό τον κύκλο των αναμνήσεών μου με κάποιες κουβέντες για τρεις πολύ δημοφιλείς ποδοσφαιριστές της ομάδας απ΄την δεκαετία του ΄70. Μου ζητήθηκε άλλωστε κι από έναν αγαπητό μου σύγγαυρο. Τους Υβ Τριαντάφυλλο, Ρομέν Αργυρούδη και Χούλιο Λοσάντα. Και οι τρεις, επί προεδρίας του ΜΕΓΑΛΟΥ Νίκου Γουλανδρή. Ενός ανθρώπου με σύντομο αλλά τόσο σημαντικό πέρασμα απ΄τον Ολυμπιακό που, αν παρέμενε ακόμη για μερικά χρόνια στον Θρύλο, μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα΄χε αλλάξει ΡΙΖΙΚΑ το ευρωπαϊκό του πρόσωπο ανεβάζοντάς το σε κορφές απλησίαστες σήμερα, κάτω από οποιεσδήποτε - εφικτές - συνθήκες. Και λέω να κλείσω τούτο των κύκλο των μικρών αφιερωμάτων μου σε άσσους του παρελθόντος, όχι γιατί κινδυνεύω να...τυποποιηθώ, σαν κάτι τηλεοπτικούς αστέρες που ταυτίζονται σ΄ένα μακροχρόνιο σίριαλ μ΄έναν ρόλο με συνέπεια να χαντακώνονται στη συνέχεια επαγγελματικά, αλλά γιατί - εκ χαρακτήρος - είναι αδύνατον να εγκλωβιστώ σε κάτι για πολύ και θα  πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πετάξω μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σε άλλο ΄΄λουλούδι΄΄, άλλο στόχο, άλλο αντικείμενο ενασχόλησης. Έτσι ήμουν πάντα, καθώς το΄χει δείξει και η όλη πορεία μου σε τούτη τη δροσερή ( λόγω των...ημερών ) ηλεκτρονική γαυροφωλιά. Εξαίρεση μία μόνο και τρανταχτή: Η ΜΟΝΙΜΗ - ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ - ΣΦΙΧΤΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΑΣΠΡΟΚΟΚΚΙΝΗΣ ΦΑΝΕΛΑΣ... Ας ξεκινήσω όμως:

1.   Υ Β   Τ Ρ Ι Α Ν Τ Α Φ Υ Λ Λ Ο Σ,   Ο   Δ Η Μ Ο Φ Ι Λ Η Σ   ΄΄ Τ Ε Ν  -  Τ  Ε Ν ΄΄ . . .

Όσοι είναι γύρω στα 50 και πέρα, τον έχουν ΖΗΣΕΙ. Γάλλος με ελληνικές ρίζες. Εγώ θα τον αποκαλούσα ΕλληνοΓΑΥΡΟ... Διεθνής, σέντερ φορ, έπαιξε στον Ολυμπιακό απ΄το 1971 έως ( και όχι...εώς, που ακούμε ρε πούστη μου τόσο συχνά απ΄την τιβί ή το ράδιο ) το 1974. Συμμετείχε σε 2 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Αγαπήθηκε ΤΡΟΜΕΡΑ από τους οπαδούς της ομάδας και ευτύχησε ν΄ακούει συχνότατα στη διάρκεια της σύντομης θητείας του σ΄αυτήν, την κλασική πια ιαχή ΄΄Υβ - Υβ - Υβ...΄΄ από τα στόματα δεκάδων χιλιάδων γαύρων στην Καραϊσκάκειο...αρένα. Του ΄΄βγήκε΄΄, αν δεν απατώμαι, μετά από ένα καταπληκτικό γκολ με ασύλληπτο βολέ που έβαλε στον θρυλικό Γκόρντον Μπανκς σ΄ένα φιλικό ματς προετοιμασίας το ΄71 κόντρα στη Στόουκ Σίτυ. Αυτό, ήταν αρκετό για να πάρει φωτιά η κερκίδα και να πρωτακουστεί το Υβ - Υβ από τα στόματα των...ενθουσιόγαυρων. Που δε θέλουν και πολλά, εδώ που τα λέμε... Όπως για παράδειγμα ο αξέχαστος κωμικός μας - και ΑΡΧΙΓΑΥΡΟΣ - Νίκος Σταυρίδης, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να εκστομίσει τούτο το...παλλαϊκό σύνθημα ακόμα και εν ώρα ζωντανής θεατρικής παράστασης προς τους θεατές ( Σ.Σ. αυτήκοος μάρτυς, ο γράφων )...

Θεωρώ πως είναι σημαντικό να εξηγήσω γιατί λατρεύτηκε τελικά ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ο παίχτης ετούτα τα, λίγα, χρόνια που΄παιξε από τους οπαδούς μας. ΑΠΛΟ. Πρώτα - πρώτα γιατί έστελνε το μπαλί στα δίχτυα... ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΚΟΡΕΡ. Τα στατιστικά του, μπορεί εύκολα να τα βρει κανείς. Κι όποιος στέλνει την μπάλλα με συνέπεια στο πλεχτό, γίνεται ΕΙΔΩΛΟ απανταχού της  γης. Ύστερα το λουκ του και κυρίως το στυλ παιχνιδιού του. Ήταν μια συμπαθητική...ασχημόφατσα. Κομμάτι...καραγκιοζέ. Μεγάλη μύτη, χαμογελαστός, ευχάριστα με φορά κάπως προς τα κάτω ματάκια κ.λ.π. Κι αυτοί οι τύποι, καθόλου σπάνια, μπορεί να κάνουνε μεγάλο γκελ στην εξέδρα, κι όχι οι...όμορφοι, ΕΙΔΙΚΑ αν ΄΄αγαπάνε΄΄ ( κι ένα άλλο ρήμα που καταλήγει κι αυτό σε -άνε...) τα αντίπαλα δίχτυα... Το στυλ παιχνιδιού του; ΓΑΥΡΟΕΙΔΕΣ... Παληκάρι, γρήγορος, δυνατός, δεν έπεφτε κάτω, μαχητής, μπουκαδόρος, τρεχαλατζής, επίμονος. Πείσμα στη διεκδίκηση, όχι...παιχνίδια. Καθαρός όμως. Δυνατό σουτ, αλλά και καλό κεφάλι άμα έβρισκε... Το ΄΄κλασικό΄΄ του γκολ; Σέντρα απ΄τα πλάγια συρτή ή σε χαμηλό ύψος και τελείωμα της φάσης με τον επερχόμενο απ΄το κέντρο Υβ, σε απόσταση 2-3-4 το πολύ μέτρων απ΄τον τερματοφύλακα των άλλων... Γκολ-τσουλήθρα... Ένα μίγμα, ας πούμε, Σιδέρη με Αλεξανδρή κάτι... Είχε πάντως και συμπαίχτες σούπερ εκείνα τα χρόνια. Τον βοήθησε πολύ αυτό, μολονότι το γκολ το΄χε - ούτως ή αλλως - στο αίμα του ο άνθρωπος. Το΄δειξε άλλωστε και με την Καλλιθέα το ΄78 - ΄80, αλλά όχι μόνο...

Αν τον παρομοίαζα, κατά την προσφιλή τακτική μου, με κάποιο ζώο, δεν θα΄χα δυσκολία. ΄΄Βοηθάει΄΄ πολύ, βλέπετε, ΚΥΡΙΩΣ το παιχνίδι που μας άφησε. Που μου΄μεινε...ΤΙΓΡΗΣ. Τίγρης ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΗΣ.

Να΄σαι καλά ρε μάγκα... Μας σημάδεψες για τα καλά, αλλά σημαδεύτηκες κι από μας πολύ έντονα... Το ξέρουμε και να μη μας το δήλωνες...

2.   Ρ Ο Μ Ε Ν   Α Ρ Γ Υ Ρ Ο Υ Δ  Η  Σ,   Ο   Ε Υ Γ Ε Ν Η Σ   Γ Α Λ Α Τ Η Σ...

Εντελώς άλλο στυλ παίχτη από ΄κείνο του Υβ. Και στο λουκ διαφορετικός. Σοφτ μορφή, γαλανομάτης αν θυμάμαι καλά, νόστιμος, ευπαρουσίαστος, πιο...μπε - μπε απ΄τον άλλο, σαφώς πιο...Γαλάτης. Στον Ολυμπιακό έπαιξε κι αυτός επί Γουλανδρή, όπως κι οι άλλοι δύο της ανάρτησης, αλλά ακόμα για πιο λίγο. Μόλις απ το 1971 έως το 1973. Παρά ταύτα, αγαπήθηκε κι αυτός πολύ. Όχι τόσο βέβαια όσο ο έτερος...Καππαδόκης, ο...ασχημάντρας. Απολάμβανε όμως καθολικού...σεβασμού από τους γαύρους, εξ αιτίας κυρίως της αναγνώρισης απ΄αυτούς των τεχνικών αρετών του. Στυλίστας ποδοσφαιριστής, βιρτουόζος, πολύ φινέτσα, απρόβλεπτος για τους αντιπάλους στο παιχνίδι του. Από κείνους, που όταν τους βλέπεις και κάνουν κάτι το ιδιαίτερο στο γήπεδο, κάποια μη προβλεπόμενη αρτίστικη ενέργεια, κουνάς δυο-τρεις φορές το κεφάλι σου καταφατικά απ΄την κερκίδα και λες στον εαυτό σου ή στον διπλανό σου ΄΄ Παιχτάρα ο πούστης...΄΄.  ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Χαρά οι...Τζιοβανικοί τώρα. ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Διεθνής και του λόγου του. Στην αρχή και για αρκετό διάστημα, δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στον Ολυμπιακό και δεν απέδιδε όπως περιμέναμε. Σήμερα, εύκολα θα τον είχανε βγάλει οι γνωστοί επαϊοντες, παλτό... Τότε φαίνεται υπήρχε πιότερη υπομονή. Κι όχι μόνο στην μπάλα. Άλλοι καιροί...

Τί θυμάμαι περισσότερο απ΄τον Ρομέν; Μα τί άλλο; Τα δυο καρφώματά του στον Βάζελο. Το πρώτο, σε παιχνίδι που δεν ήμουνα, στη Λεωφόρο τον Δεκέμβρη του ΄72. Τους κερδίσαμε 1 - 0, με δική του μαγική ενέργεια. Μπήκε απ΄αριστερά ο Δεληκάρης, έκανε σέντρα κοντά στο κόρνερ προς την εστία των πράσινων, στην πλευρά προς το Ιπποκράτειο, κι ο Αργυρούδης πήδηξε πάνω από ένα μέτρο ψηλά, όντας 3 - 4 μέτρα μακρυά και έξω απ΄τ΄αριστερό τους δοκάρι ( όπως τους βλέπαμε ) και με φαλτσαριστό εναέριο σουτάκι χωρίς να βλέπει προς την αντίπαλη εστία και εντελώς απρόβλεπτα από όλους, την έστειλε στη δεξιά βαζελογωνία... Υπέροχο γκολ, που έδωσε μια υπερπολύτιμη νίκη. Υπάρχει βίντεο, το παρακολούθησα, αν και δεν είναι καλά τραβηγμένη η φάση... Το άλλο γκολ τους το΄βαλε το Μάρτη του ΄73 στο Καραϊσκάκη. Ήμουνα στην 5 και το είδα απ΄τη μεριά μου. Αξέχαστο ντέρμπι-φωτιά, ιστορικό για το κυνηγητό του μακαρίτη του Συνετόπουλου απ΄τον Κωνσταντίνου καμιά 10ρια λεπτά πριν λήξει το ματς κι ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή το σκορ ήταν 3 - 2 υπέρ του Ολυμπιακού. Έγιναν επεισόδια του κερατά τότε, κι ο Βάζελος μηδενίστηκε για τους επόμενους 3 αγώνες. Το γκολάκι, που για μένα ήταν η ΒΑΣΙΚΗ ΑΙΤΙΑ για την οποία ο Κωνσταντίνου κυρίως έκανε το παιχνίδι κώλο, ήταν το τρίτο του ΘΡΥΛΟΥ. Τους το΄χωσε ο Ρομέν λίγο μετά την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου, γυρίζοντας το 2 - 2, και τους έσπασε έτσι τα νεύρα.... Τους απόκαμε... Δεν το ΄΄σηκώσανε΄΄ τα παιδιά ( βλέπε χρόνια πολλά μετά και... Αμπντούν στο ΟΑΚΑ ), κάτι που το συνηθίζουνε, δεν το μπορούνε και τα κάνανε της πουτάνας... Να, τώρα μου΄ρθε και το ΄΄τί μαλάκα είναι΄΄, με τον ατυχή Ευθυμιάδη στο κοτέτσι... ΓΑΜΗΣΤΕ ΤΑ...

Πώς μπήκε το...τεμάχιο; Πήρε την μπάλα θυμάμαι ο Ρομέν κοντά στη σέντρα και στην αριστερή πλευρά του Παναθηναϊκού όπως κατεβαίναμε ( είχε το τέρμα προς το Μοσχάτο ), χύθηκε μπροστά, ξεφτίλισε μερικά βαζέλια, βγήκε ο...Κώτσος κι ο Γάλλος του΄κανε - σε αρκετή απόσταση απ΄την πράσινη εστία - ένα πλασάρισμα του τύπου ΄΄πάρτο και σε καλή μεριά΄΄, με την μπάλα να κυλάει σχετικά αργά, συρτά και απολύτως σφαχτά, σαδιστικά στο βαζελόπλεχτο... Το λαρύγγι μου, πού και πού, μου δίνει ακόμα και σήμερα κάτι σουβλίτσες απ΄τις τότε φωνές μου... Κρίμα που αυτή η γκολάρα δεν μέτρησε τελικά, αφού το παιχνίδι κατακυρώθηκε σ΄εμάς με 2- 0 λόγω του μηδενισμού των πράσινων... Όσο για το...απαραίτητο ζώο, ιδανικότερο απ΄το ελάφι, δεν βρίσκω. Πολλές οι ομοιότητες και στην όλη αθλητική του συμπεριφορά και στην ευγένεια του χαρακτήρα του. Άλλη φυλή παίχτη... Ένα μίγμα Υφαντή, Κρητικόπουλου και Παύλου Γρηγοριάδη με Τζιοβάνεια...ψήγματα.

Συμμετείχε στην κατάκτηση του νταμπλ το ΄72 - ΄73 κι έφυγε απ΄τη χώρα κυνηγημένος απ΄τη χούντα των συνταγματαρχών, ενώ ήθελε κι αυτός κι η γυναίκα του να μείνουν για πάντα εδώ...

3.   Χ Ο Υ Λ Ι Ο   Λ Ο Σ Α Ν Τ Α,   Η   Ψ Υ Χ Α Ρ Α   Α Π ΄  Τ Η Ν   Ο Υ Ρ Ο Υ Γ Ο Υ Α  Η . . .

Μικρός το δέμας, μόλις 1.62, αλλά δεμένος, αθλητικός, ΄΄γεμάτος΄΄, με μεγάλα μυώδη μπούτια... Γρήγορος δεξιός εξτρέμ, φορούσε το 7, μέση, προσποιήσεις, ντρίπλα κοφτή, δυνατό, ευθύβολο σουτ, μαχητικός, πεισματάρης, καλές σέντρες, ο τύπος του παίχτη ΄΄που τα δίνει όλα΄΄ για την ομάδα. Ακόμη: καλός χαρακτήρας, ΣΕΜΝΟΣ,  φιλότιμος, ομαδικός, χρυσό παιδί... Έβαζε τα γκολάκια του, χωρίς να είναι πάντως ο γκολτζής. Ο ρόλος του, δημιουργικός. Αγάπησε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον Ολυμπιακό και αγαπήθηκε ΠΟΛΥ από τους γαύρους. Ευτύχησε κι αυτός να γίνει φράση-σύνθημα-σύμβολο, στα στόματα χιλιάδων οπαδών της ομάδας. Είδα το βίντεο με την βράβευσή του από τον Σάββα τον Θεοδωρίδη το βράδυ της φιέστας, τον Απρίλη του 2014 στο Καραϊσκάκη. Δυο παρατηρήσεις. Η πρώτη: Το χειροκρότημα του κόσμου, δεν ήταν αντάξιο της ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ του παίχτη στον Θρύλο. Δικαιολογία, αποδεκτή, η νεαρή κατά βάση ηλικία των παρευρεθέντων. Δεν τον είχαν ζήσει. Απλά. Η δεύτερη παρατήρηση: Το σύνθημα, ΕΠΙΣΗΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ, που δονούσε τότε το Καραϊσκάκη στις κορυφώσεις των αποδόσεων του παίχτη, ήταν ΄΄Στην μπάντα, στην μπάντα, ΕΡΧΕΤ΄ ( και όχι ΠΕΡΝΑΕΙ που μας είπε δις ο ατυχής - ηθοποιός νομίζω - εκφωνητής ) Ο ΛΟΣΑΝΤΑ΄΄... Αυτά να τα προσέχουμε παίδες εκεί πέρα, ειδικά σε επίσημες και δαπανηρές εκδηλώσεις όπου γιορτάζονται ΤΙΤΛΟΙ, δηλαδή οι επιβραβεύσεις των ετήσιων ΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ... Γιατί έτσι αυτό το σύνθημα; Γιατί όταν ξεχυνόταν ο Χούλιο προς την αντίπαλη εστία, το΄κανε μ΄έναν δυναμισμό, μια παληκαριά, μια καλώς εννοούμενη αγωνιστική ΄΄τρέλα΄΄ και μια ελκυστκότητα στο μάτι, που άρεσε σ΄εμάς τους γαύρους στην κερκίδα. ΄΄Γαυριζόμασταν΄΄ μαζί του... Γουστάραμε κατά μαουνιέρικο, ούτως ειπείν, τρόπο. Μας ενθουσίαζε κάργα, όταν κατέβαινε καλπάζοντας με τα ΄΄δεμένα΄΄ πόδια του και το άψογο κοντρόλ του, πετώντας την μπάλα μπροστά και ξεφεύγοντας μ΄έναν ελιγμό ( Σ.Σ. τον ΄΄είχε΄΄ ) απ΄τον προσωπικό του αντίπαλο... Στη μέρα του, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ. Σαν να υπήρχε ΚΕΝΟ μπροστά του... Εξ΄ου και το ΄΄στην μπάντα, στην μπάντα...΄΄.

Διεθνής, έπαιξε από το 1972 έως το 1980 στον Ολυμπιακό ( ο μακροβιότερος μετά τον Τζόρτζεβιτς ), πήρε 4 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδας. Ποιόοο ζώο; Μα ποιό άλλο από το αγριοκάτσικο, στην ΄΄πλάγια γραμμή΄΄ του βουνού;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Γιαυτούς τους παίχτες και όχι βέβαια μόνο, έχουν κάνει ωραιότατα αφιερώματα εκλεκτοί και φίλοι Συρρατμίτες μου, μεταξύ πολλών άλλων. Η δική μου, βιωματική, συμβολή είναι ελάχιστη κι έχει περισσότερο πρόθεση ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ, ΕΓΩ, ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, παρά να συνεισφέρει ( σημαντικά τουλάχιστον ) σε πληροφόρηση για το όλο θέμα...