ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ, PART 22: "Στο καφενείο"


Tags: -

            Η ιστορία που θα ξεδιπλωθεί παρακάτω δεν έχει οπαδούς ως πρωταγωνιστές. Δεν εκτυλίχθηκε στο Καραϊσκάκη, ούτε στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, ούτε στην Τούμπα, ούτε στη Φιλαδέλφεια, ούτε σε κάποιο άλλο γήπεδο. Δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα, παρά μόνο έμμεσα. Το πράγμα έλαβε χώρα κάπου στα μισά της θεόμουρλης δεκαετίας του 1980, στην πιάτσα κάποιου χωριού της Θρήλου. Να ενημερώσουμε όσους δεν το γνωρίζουν ήδη ότι η Θρήλος είναι ένα πανέμορφο νησί του Αιγαίου –κατά τη γνώμη του γράφοντος, το ομορφότερο όχι μόνο των ελληνικών θαλασσών αλλά και σύμπαντος του σύμπαντος- και κλίνεται όπως η Μήλος, η Δήλος, η Τήλος και όλα τα δευτερόκλιτα νησωνύμια σε -ήλος. Εκεί λοιπόν έγιναν τα κάτωθι ιστορούμενα. Στον κεντρικό δρόμο του Θρηλοχωρίου, ο οποίος χώριζε τα καφενεία αυτών που ψήφιζαν τα θετικά φορτισμένα σύννεφα απ’ τα καφενεία εκείνων που ψήφιζαν τα αρνητικά φορτισμένα σύννεφα.
 
            Ήταν βράδυ κι ο Άνθρωπος με το μπαρούτι και το μέλι μόλις είχε γυρίσει απ’ τον κήπο. Το τραπέζι στρωμένο κι η γριά περίμενε. Δέθηκε ο γάιδαρος στη δέστρα, πλύθηκαν τα χέρια στη γούρνα, όλα έτοιμα για να δειπνήσει το αντρόγυνο των χωρικών. Όμως κανείς απ’ τους δυο ηλικιωμένους δεν είχε προλάβει να κατεβάσει μπουκιά, και χτύπησε το τηλέφωνο. Η γριά το σήκωσε, αλλά δεν είπε πολλά. Ως επί το πλείστον, άκουσε. Και δεν της άρεσαν αυτά που άκουσε, αφού, η έρμη, χλώμιασε και η άρθρωσή της έχασε τη συνηθισμένη της διαύγεια. Ο γέρος τής άρπαξε ανήσυχος το ακουστικό απ’ το χέρι και, χωρίς «καλησπέρες», «ποιος είναι;», «είστε όλοι καλά;» ή άλλα τέτοια συμβατικά και τετριμμένα, ρώτησε κατ’ ευθείαν τη γυναίκα που βρισκόταν στην άλλη άκρη της γραμμής εκείνο που τον έκαιγε: «Πότε θα έρθετε;» Η απάντηση που έλαβε ήταν κάτι παραπάνω από απλώς αποκαρδιωτική: «Δεν θα έρθουμε φέτος, πατέρα, γιατί έγινε αυτό και τ’ άλλο...» Ο Άνθρωπος με το μπαρούτι και το μέλι άφησε το μέλι κατά μέρος και έγινε μπαρούτι. «Όταν θα κλείσω τα μάτια μου, τότε θα έρχεστε τακτικά, αλλά να δω ποιος θα είναι εδώ να σας ανοίγει την πόρτα... Τα συχαρίκια μου δώσε στον προκομμένο...» Η γυναικεία φωνή ψέλλισε ένα δειλό «Τι να του κάνω, πατέρα; Μήπως μ’ ακούει..;» Αλλά όχι, κανείς δεν την άκουγε. Ούτε ο προκομμένος της γιος, που τον καταζητούσε η αστυνομία σ’ όλον τον Πειραιά, ούτε ο γέρος πατέρας της που, μόλις της είπε αυτά που της είπε, κοπάνησε το ακουστικό στη βάση του, βλαστημώντας με αυτοσχέδιες βλαστήμιες την εφεύρεση του Alexander Graham Bell, με της οποίας τη χρήση ποτέ του δεν είχε εξοικειωθεί. Η γριά ξαναμάζεψε το τραπέζι. Όπως ήταν. Με τα πιάτα απείραχτα. Κανένα απ’ τα δυο γεροντάκια δεν είχε πια όρεξη.
            Την άλλη μέρα τα ονόματα κάποιων παλιόπαιδων ατίθασων αναγράφονταν στο πρωτοσέλιδο της «Μεραπαραμερινής», ήγουν της εφημερίδας που παραδοσιακά υποστήριζε το κόμμα των θετικά φορτισμένων σύννεφων. Οι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κόμματος ήταν στο Θρηλοχώρι συντριπτικά περισσότεροι απ’ τους άλλους και διάβαζαν φανατικά τη Μεραπαραμερινή. Όμως ο Στελής ο τσαγκάρης και όλο του το σόι ήταν βαμμένοι οπαδοί των αρνητικά φορτισμένων σύννεφων. Επομένως, δεν ήταν πολιτικοί οι λόγοι που έκαναν τον Στελή τον τσαγκάρη να αγοράσει εκείνο το πρωί τη Μεραπαραμερινή και μάλιστα να τη διαβάζει σταυροπόδης στο καφενείο, σε κοινή θέα, μπροστά στα μάτια όλων των Θρηλοχωριτών. Ήταν ηλίου φαεινότερον ότι ο Στελής ο τσαγκάρης καιγόταν από κουτσομπολίστικη περιέργεια. Ψοφούσε να μάθει τι είχε γίνει, να συλλέξει πληροφορίες, να ενημερωθεί για το τι έκανε και πού πήγε κι έμπλεξε πάλι ο εγγονός του Ανθρώπου με το μπαρούτι και το μέλι. Από μικρό φαινόταν αυτό το παιδί ότι θα γινόταν αλήτης...
              Η περιγραφή των συμβάντων ήταν εκεί, μαζί με όλα τα ονόματα των εμπλεκομένων:
«Άγρια συμπλοκή χθες τα ξημερώματα στο... Νεαροί χούλιγκανς, οπαδοί του Ολυμπιακού, επιτέθηκαν με πέτρες και ξύλα σε... , προκαλώντας υλικές ζημιές και τραυματίζοντας ελαφρά τους..., οι οποίοι και νοσηλεύονται στο... Συνελήφθησαν οι:

Α.Β., κάτοικος Νικαίας, ετών 18.
Β.Γ., κάτοικος Αμφιάλης, ετών 21.
Γ.Δ., κάτοικος Νικαίας, ανήλικος.
[...]
Καταζητούνται οι Δ.Ε., Ε.Ζ και...»

             Ο Στελής ο τσαγκάρης διάβαζε με βουλιμία το σχετικό ρεπορτάζ, αλλά δεν ήταν της μοίρας του να μάθει εκείνη τη μέρα ποιος άλλος καταζητούνταν. Μια χερούκλα, ροζιασμένη μεν αλλά πάντα χερούκλα, του βούτηξε την εφημερίδα απ’ τα χέρια και άρχισε να του την τρίβει στο πρόσωπο με μανιώδη λύσσα και λυσσώδη μανία. «Από πότε, ρε κερατά, φορτίστηκες θετικά; Από πότε, ρε, διαβάζεις Μεραπαραμερινή; Λέγε, ρε  βρώμε, από πότε; Ε; Σε ρωτάω, ρε μυγόχεσμα, από πότε; Απάντησέ μου, ρε λίλο». Όμως ο Στελής δεν μπορούσε να απαντήσει, αφού το επίμαχο φύλλο του ημερήσιου τύπου είχε σφηνωθεί βίαια ανάμεσα στα δόντια του και του εμπόδιζε όχι μόνο την ομιλία αλλά και την ίδια του την αναπνοήΟ Άνθρωπος με το μπαρούτι και το μέλι συνέχιζε να φωνάζει: «Τι έκαμε, ρε κερατά, το εγγόνι μου και σε πήρε ο καημός; Άντρας είναι και τσακώθηκε, ρε βρώμε. Άντρας είναι κι έδειρε, ρε. Κι εγώ άντρας είμαι και σε δέρνω, ρε λίλο. Πάρε κι αυτήν, ρε λακέ, πάρε και την άλλη, ρε ξεφτιλισμένε, σαλιάρη, γυναικωτέ...» 
              Ευτυχώς για τον Στελή τον τσαγκάρη, τα καφενεία ήταν γεμάτα. Έτρεξαν οι χωριανοί και συγκράτησαν το μπαρούτι, και φυγάδευσαν τον Στελή, και τον χτύπησαν στην πλάτη να φτύσει την εφημερίδα, η οποία στο μεταξύ είχε γίνει μια ημιπολτοποιημένη χάρτινη μάζα, κι ούτε γράμμα δεν μπορούσε πια κανείς να διακρίνει πάνω της. Ο αδιάκριτος υποδηματοποιός τη γλύτωσε με λίγους μώλωπες στα ζυγωματικά και περισσότερους μώλωπες στον εγωισμό του.
               
              Ο Άνθρωπος με το μπαρούτι και το μέλι δεν έδειχνε το μέλι παρά μόνο σ’ εκείνους που αγαπούσε. Κι ούτε σ’ εκείνους πάντα. Μόνο αν ήταν στις καλές του. Ειδεμή, μπαρούτι. Και στη χήρα κόρη του, που του ’χε τηλεφωνήσει εν μέρει «για να μην το μάθει από άλλους» και εν μέρει μήπως ακούσει έναν λόγο παραμυθίας... μπαρούτι! Και στον προκομμένο εγγονό του που, όταν τέλειωσαν όλα και την έβγαλε με αναστολή, βρήκε το θάρρος να του τηλεφωνήσει κι εκείνος... μπαρούτι! «Δεν ντρέπεσαι, ρε» του είπε «να ποτίζεις τη μάνα σου τέτοια φαρμάκια; Είπα στο χωριό πως το ’καμες γιατί είσαι άντρας, μα άντρας δεν είσαι. Ρεζίλι μ’ έκαμες». Πέρασαν χρόνια και καιροί, προτού ξαναφανεί το μέλι. Μα φάνηκε - κι ήταν, θαρρώ, γλυκύτερο από ποτέ.

 

ΥΓ: Οι Ιστορίες Για Αγρίους φεύγουν για διακοπές στη Θρήλο. Έστω κι αν δεν είναι πια εκεί ο Άνθρωπος με το μπαρούτι και το μέλι, να τους ανοίξει την πόρτα. Καλή Παναγιά, ρατμογράφοι και ρατμοσχολιαστές. Και προσέξτε: «Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές, για να χαιρόμαστε όλοι μας την καθαρή θάλασσα κι αυτό το καλοκαίρι», που έλεγε κι ένας γλάρος παλιά στην ΕΡΤ, πριν πλακώσει η δορυφορική και το ίντρενε και το fb και όλες οι κλειδαρότρυπες απ’ όπου κοιτάνε οι Στελήδες οι τσαγκάρηδες αυτού του κόσμου. Γαμώ το fb! Καλή Παναγιά!

https://www.youtube.com/watch?v=AoaYOf8zNL4  
 
 
                                

Σχόλια

Εικόνα thita

μούδιασμα σε κάθε ιστορία, πω πω, τι να σου λέω πάλι μπράβο...

να είσαι καλά στη ΘΡΗΛΟ ή εδώ, γύρνα ή γράψε γρήγορα πάλι εύχομαι (εσύ και όλα τα παιδιά)

Στελήδες πάντα θα υπάρχουν, δεν γίνονται στιγμές δόξας χωρίς αυτούς (ούτε και ιστορίες για αγρίους ε χεχεχε)

Εικόνα Νίκος Γόδας

Να περάσεις όμορφα, Νικόλα!

Εικόνα Chief Bromden

Καλή ξεκούραση φίλε Nissie στο Θρηλοχώρι!
Η Θρήλος θα βρίσκεται πάντα εκεί που βρίσκονται και οι άνθρωποι της...
Πίσσα και πούπουλα στους ρουφιάνους τους Στελήδες!

Εικόνα nissios

Πίσσα στα καριόλια! Εσύ κάνε σήματα καπνού, όποτε σου κάνει κέφι...

Εικόνα ΔΙΑΣ

στο φιλο μου το νισσιο που κατεβαινει στη ΘΡΗΛΟ και σε καθε γαυρο, θα αφιερωσω δυο αποσπασματα βγαλμενα κατευθειαν απο τη λύρα του Ορφέα. Καλη ξεκουραση και καλη Παναγια μαγκες. Ραντεβου ΟΛΟΙ πισω στο ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ στο Καραισκακης

https://www.youtube.com/watch?v=XK86rQhV8d0

https://www.youtube.com/watch?v=oTOrMwuyTJ0

Εικόνα nissios

Ωραίος, ρε Νώντα! Βάζω κι εγώ τον ύμνο, αφού πρώτα ενημερώσω ότι "ντουγιουντίζω" ή "ντουσουντίζω" (μάλλον τούρκικο) σημαίνει "σκάω απ' τη στενοχώρια μου", "γροικώ" σημαίνει "ακούω", και "κουκοσάλι" (< λατ.: cucutium, απ' όπου και το νεοελληνικό "κουκούτσι") είναι το χαλάζι:
https://www.youtube.com/watch?v=R4eLCmAj46g

Εικόνα nissios

Γεια σου, Τζόλε παιχταρά! Γιώργο, Ηλία, αδέρφια, καλά να'στε ρε! Τα ματαλαλούμε ρε! Καλή Παναγιά!

Εικόνα jole11canezza

Nissio, το Υ.Γ. με γ...ε. Φιλε μου καλες διακοπες.

Εικόνα ze ηλιας

Νάσαι καλά φίλε nissie με τις ιστορίες σου.
Επειδή έχω γυρίσει όλα τα νησιά εκτός ελαχίστων να σου πω οτι σε όλα έχουμε σταλινικά (με την καλή έννοια)ποσοστά υπεροχής ,αλλά εκεί που χτυπάμε 95% -ΠΑΤΜΟ το λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε.
ΑΣΧΕΤΟ
Αυτά τα τζιτζίκια ,ειδικά όταν κοπάσει ο άνεμος μου ζαλίζουν τους όρχεις.

Εικόνα apostolos gaganis

Δε μου λες; Εκεί στη Θρήλο, τί λες; Θένε μήπως αγροτικό γιατρό; Υπάρχει ένας παππούς εδώ, περίεργος, που όλο θέλει να χώνει τη μύτη του σ΄άγνωστα μονοπάτια... Δεν πειράζει που δεν βρίσκεται πια ψυχή στο νησί... Αυτός θα΄ναι η πρώτη που θα το κατοικήσει πάλι... Ούτως ή άλλως, άμισθος θα πάει... Άσε που του αρέσει κι η μοναξιά... Μια λεπτομέρεια όμως, βασική... ΦΑΡΟ έχει η Θρήλος; Γιατί είν΄ΕΚΕΙ ΜΟΝΟ που θέλει να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει, παρεϊτσα με τον αδιάκοπο παφλασμό των κυμάτων, τ΄αγαπημένο του βιβλίο: τις Ιστορίες Για Αγρίους...

Εικόνα nissios

750 m. υψόμετρο έχει το Θρηλοχώρι, Απόστολέ ΜΑΣ. Ορεινό χωριό, 18χμ. απ' την πλησιέστερη θάλασσα. Γεωργία και κτηνοτροφία. Όχι τουρισμός. Τουρισμό έχουν οι κατωπαντιανοί, οι παραθαλάσσιοι. Εκεί οι φάροι, εκεί και οι γιατροί. Εμείς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ερχόμενος εσύ, θα μας καλύψεις και τα δυο κενά, ως φάρος και γιατρός συνάμα.

Εικόνα jorge rojo

Καλές διακοπές στη Θρήλο nissie και καλή αντάμωση με το καλό ξανά. Σε τοπ συγγραφική φόρμα αποχωρείς και θα μας λείψουν οι ιστορίες και οι άγριοι ήρωες τους. Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα και οι περιπέτειες τους θα είναι πάντα εδώ και θα περιμένουν να τις διηγηθείς με το μοναδικό σου τρόπο. Καλά να περάσεις και θα τα πούμε.