Ξέρω ότι το Καραϊσκάκη θα γεμίσει σε λίγο με παθιασμένους για θέαμα και νίκη γαύρους... Ιλ γκράντε σπετάκολο, ξεκινάει όπου να΄ναι. Εγώ όμως θα είμαι μακρυά τους... Τίιι να κάνω, τίιι να κάνω, σκεφτόμουνα απ΄το πρωϊ σήμερα, έτσι για να γεμίσω τις ώρες τους ρε παιδί μου πριν απ΄ τον αγώνα με τον Πανιώνιο; Κάτι σαν τον παλιό, τον αξέχαστο... Τσακατσούκα που λέγαμε, με τον πασα-τέμπο του, στις κερκίδες του παλιού γηπέδου... Σταδίου, επί το...ορθότερον. Θυμήθηκα λοιπόν μια φωτογραφία που΄χα βγάλει στα...κλεφτά ( γιατί απαγορευότανε ) πριν από λίγο καιρό στο μουσείο Ουφίτσι, όταν είχα πεταχτεί στη Φλωρεντία για τη μεταγραφή του Κασάμι. Παρεμπιπτόντως, θα ξέρουμε τελικά σε λίγες μέρες τί θ΄απογίνει τελικά με τούτονε. Μας έχουνε πρήξει, βλέπετε, τα συκώτια ρε σύγγαυροι κι αυτοί οι βιόλα... Θα τον πάρουνε, δεν θα τον πάρουνε... Μπήκε κι η Μπάγιερ Λεβερκούζεν εσχάτως στη μέση... Τέσπα, ξαναγυρίζουμε στο θέμα... Ήθελα το λοιπόν πολύ, που λέτε, να επισκεφτώ την αίθουσα του Μποτιτσέλι. Αδυναμία μου, καθ΄ότι. Κι όταν μπήκα στο φινάλε μέσα, έτρεξα, πού αλλου; Στην...αδυναμία της αδυναμίας μου βέβαια... Στο αριστούργημα των αριστουργημάτων του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη. Την ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ φυσικά...

Τον...ξαναβλέπετε τον πίνακα, εις τριπλούν συνολικά, έτσι...μέχρι μπουχτίσματος. Ας σας πω και δυο λογάκια, ως ότου δείτε τις ασπροκόκκινες να βγαίνουν στο χόρτο και η καρδιά σας βρεθεί στα πρόθυρα...κοιλιακής ταχυκαρδίας απ΄την υπεραδρεναλιναιμία της γαυρέκστασης...

Η...Αφροδίτη ( με μουστάκι και μούσι, ζωγραφική αδεία ), γενιέται από ένα ευμέγεθες κοχύλι... Θεά... Όνομα και πράμα. Πατέρας της, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΥΘΟ, τα...γεννητικά όργανα του Κρόνου. Τα πέταξε στη θάλασσα όταν πήρε την βασιλεία απ΄τον Ουρανό, κι απ΄τους αφρούς της τελευταίας αναδύθηκε η θεά, κοντά στην Κύπρο. Αριστερά της όπως βλέπουμε, δυο ΄΄φιλικά΄΄ της πλάσματα, αγκαλιασμένα, της κάνουν παρεϊτσα στην μεγάλη της στιγμή. Είναι δυο...ξωτικά. Ζευζέκικα και ψιλοτσαμπουκάδικα έτσι και ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ να τους κολλήσεις, καταστρατηγώντας π.χ. κανονισμούς και νόμους που΄ναι θεσπισμένα κι έχουν ΑΠΟΛΥΤΗ εφαρμογή στο βασίλειό τους... Πλατινέα και Ινφαντίονας τα ονόματά τους. Και δεξιά, μια απ΄τις Ωρες, θεότητες των εποχών... Η Γκιρτζικία... Να προσφέρει ένα μανδύα στην Αφροδίτη, να την καλύψει όπου δει, σκεπάζοντας εξ αρχής τις...μπομπές που η θεά θα επιχειρήσει επανειλημμένα στο μέλλον, τρώγωντας πάντως αδιάλειπτα τα...μούτρα της, καθώς μας αναφέρει κι ένας σύγχρονος του Μποτιτσέλι ιστοριογράφος του 15ου αιώνα, ο Ντρ-αγκάνι,  επονομασθείς αργότερα υπό των μελετητών Αποστολεύς , στο περιώνυμο έργο του ΄΄Ρατμία Διαθήκη΄΄...

ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ Ν΄ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΤΡΙΒΕΤΕ... Προσέξτε παγανιστική ατμόσφαιρα, καθάριες γραμμές, γλυκύτητα προσώπων και κινήσεων, αρμονία, φωτεινότητα χρωμάτων... Συγκεντρωθείτε στο γυμνό της σώμα... Καθρέφτης της κλασικής ομορφιάς, της αγνής ψυχής της, της αξεπέραστης ευφυίας της και μιας άλλης λέξης, που επίσης καταλήγει στο  -ίας της...

Σας αποχαιρετώ, με οδύνη ψυχής φίλοι μου... Αλλά μου μαϊνάρει κάπως τούτη την βάσανο, η σκέψη ότι σύντομα θα ξαναβρεθούμε αντάμα... Στο γνωστό, παραθαλάσσιο στέκι, με τις καυλονεραϊδούλες να μας σερβίρουν τον προαγωνιστικό μας καφέ... Μουά, τσάϊ του βουνού. Σταθερός...