Το 1954-55 λοιπόν, είχε κυκλοφορήσει μια χολιγουντιανή ταινία στις ελληνικές αίθουσες, συνέχεια της περιώνυμης εκείνης του ΄΄Χιτώνα΄΄, με τον τίτλο ΄΄Δημήτριος και οι μονομάχοι΄΄. Δεν έκανε τον πάταγο του ΄΄Χιτώνα΄΄, αλλά οπωσδήποτε την είδε κόσμος μπόλικος. Μεταξύ αυτών και η - μικρή σε ηλικία τότε - αφεντιά μου, στο Καπιτόλ στο Πασαλιμάνι, ένα σινεμά που δεν υπάρχει πια εδώ και πολλά χρόνια. ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Τρελαινόμουνα τότε γιαυτά τα επικά φιλμς, μεγάλωσα στην ουσία μαζί τους και μου΄μεινε νομίζω μέχρι σήμερα το χούϊ με τις ΄΄αντίστοιχες΄΄ science fiction ταινίες, χωρίς να σνομπάρω και τις ιστορικές... Που λέτε, σ΄αυτή την ταινία παίζανε οι ηθοποιοί που αναγράφονται στην ακριβώς πάνω διαφημιστική αφίσα της εποχής. Κι αν μου΄χει βαθιά εντυπωθεί κάτι από τούτo το έργο, είναι εκείνος ειδικά ο ηθοποιός που έπαιζε τον τρελο-αυτοκράτορα της Ρώμης, τον Καλιγούλα. Ο άγνωστος σίγουρα στους πολλούς, Τζέϊ Ρόμπινσον. Απλά, κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό-ς.... Τον βλέπετε στην κεντρική φωτό της ανάρτησης, στο θεωρείο της ρωμαϊκής αρένας, να κάθεται στο κέντρο με την μεγάλη τότε ντίβα του Χόλιγουντ Σούζαν Χέηγουαρντ αριστερά του στο ρόλο της μοχθηρής καραμίλφο Μεσσαλίνας... Και από τον Καλιγούλα τώρα με τη σειρά του, εκείνο που μου΄χε κολλήσει και το θυμάμαι πάντοτε ζωηρά, ήταν η καθοριστική χειρονομία του για το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει απ΄τον όρθιο νικητή, ο πεσμένος κατά γης ηττημένος μονομάχος... Πρότεινε ο τρελάρας το χέρι του μπροστά και σαδιστικά, σήκωνε το μεγάλο του δάχτυλο με τα υπόλοιπα γροθιά, κι αν το κρατούσε εκεί, προς τα πάνω, σήμαινε να ζήσει ο ηττημένος, ενώ αν έκανε στροφή και το ΄΄βουτούσε΄΄ απότομα κάτω προς τη γη, σχώρα τον στο πιτς-φιτίλι τον σωριασμένο γκλαντιάτορα... Ο κόσμος, εν τω μεταξύ, ούρλιαζε ποικιλότροπα...

ΑΥΤΗΝ ακριβώς τη χειρονομία, γουστάρω να χρησιμοποιήσω απόψε για δυο άρθρα του ΄΄Αποδυτηριάκια΄΄, στα οποία με ΄΄οδήγησε΄΄ με τη διπλανή του ανάρτηση εδώ ο Σάββας και αφορούν στην ομάδα ΜΑΣ. ΠΑΝΩ Ο ΑΝΤΙΧΕΙΡΑΣ ΜΟΥ; Συμφωνώ με τα γραφόμενα του Καραγιαννίδη. ΚΑΤΩ Ο ΑΝΤΙΧΕΙΡΑΣ ΜΟΥ; Διαφωνώ εντελώς και με το γράμμα και με το πνεύμα του κειμένου του. Βάζω κι άλλο ένα, εγώ. ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΜΟΥ; Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ααα! Και να μην το ξεχάσω! Τον συγκεκριμένο αθλητικογράφο τον θυμάμαι από κάτι εκπομπές της τηλεόρασης. ΄΄Φίλαθλο΄΄ δεν διάβαζα, παρά μόνο κάτι τίτλους του απ΄έξω απ΄τα περίπτερα... Η γνώμη μου; Είναι παλιοσειρά ο μακαντάσης.... Οπότε και μόνο γιαυτό, ξεκινάω με...συν-αδερφικά αισθήματα. Κατά τα άλλα, δεν μ΄ενδιαφέρει ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ το κουμπαριλίκι του με τον Τιγρούλη, τί άλλο κάνει εκτός πλήκτρων και τα ρέστα, τουλάχιστον σε ΤΟΥΤΟ μου το άρθρο. Θα τον κρίνω ΜΟΝΟ απ΄τα scripta του. Έχει μια ταυτότητα πάντως... Πουλάει βέβαια συχνάκις μαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι, κουτσαβακίζει τα μάλα, είναι όμως αναμφίβολα καλά μπασμένος στην πιάτσα, έχει ζήσει πολλά πρόσωπα και καταστάσεις ( φαίνεται ), και εν πάση περιπτώσει είναι...τύπος, συμφωνείς-διαφωνείς μαζί του. Σχολή ΄΄Φιλάθλου΄΄ γαρ, όπως εμφανώς διατείνεται και καλά κάνει ο άθρωπος... Πώς λέμε Harvard Medical School? Nα...κάτι τέτοιο. Οπωσδήποτε πάντως, για΄μένα, δεν έχει καμιά σχέση με -θεοδώρου, -σβεστά, Τασούλη, -όλλλκα, διάφορους -όγλου κ.λ.π.

Πάμε στο πρώτο του άρθρο. Εκείνο της 24/8 με τίτλο Ν΄ΑΝΑΨΟΥΝ ΚΙ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Δεν μ΄αρέσει το πνεύμα που ΄΄βγάζει΄΄ το γραφτό. Ψιλοειρωνικό, ψιλο...πατερναλιστικό, ψιλοπαραπλανητικό ( βλέπε φωτό ), ψιλο-αντιΟλυμπιακό στην τελική, μου θυμίζει κάτι παλιές γειτονιές μακριά απ΄τις δικές μου, Μεταξουργείο και Φρεατιδοπασαλιμανοπειραϊκή... Εκείειει λοιπόν, κατεβάζω τον αντίχειρά μου... Αντίθετα, αυτά που λέει διαφωνώντας με το ΄΄ΠΡΕΠΕΙ΄΄ του Θεοδωρίδη όσον αφορά την προσέλευση των οπαδών του Θρύλου κι ότι ο γαύρος ( όπως κι ο οιοσδήποτε ) δεν χρειάζεται εκκλήσεις και ΄΄πρέπει΄΄ για να πάει στο γήπεδο, αφού ΑΝ γουστάρει, ΑΝ το νιώθει πραγματικά, θα πάει, με βρίσκουν σύμφωνο. Θες κύριε κόσμο να φουλάρεις;  Άμα δεν έχει άλλα προβλήματα ο άλλος στο κεφάλι του και/ή η ομάδα παίζει μπάλα, ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ Ν. ΦΑΛΗΡΟ Ή ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ... Το δάχτυλό μου έτσι, ΄΄αναγκάζεται΄΄ ( για λογους αρχής βεβαίως βεβαίως ) να στρίψει κατά 180 μοίρες και να κοιτάξει τον ουρανό... Οπότε, summa summarum που θα λέγανε και στο Κολοσσαίο τότενες, γράφτε ΑΝΤΙΧΕΙΡΑΣ ΣΕ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΘΕΣΗ...

Γιααα να δούμε όμως και τ΄άλλο του γραφτό. Αυτό της 25/8 με τίτλο ΑΓΑΜΗΤΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΑΒΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ. Να βάλουμε και τη σχετική εικονίτσααα....

Μπράβοοο... Ας αρχίσουμε το Μάθημα Ανατομίας ( Ρέπραντ μάγκες, θα τον ΄΄χώσω΄΄ τον διάσημο πίνακα κάπου προσεχώς. Δεν γίνεται... Μ΄αρέσει, έστω και κομμάτι μακάβριος ). Πρώτα-πρώτα το επίθετο ΑΓΑΜΗΤΟΣ. Σημαίνει και αυτός που δεν γαμεί, ΑΛΛΑ κι αυτός που, ενώ γουστάρει και τρελά μπορεί, δε γαμιέται. Ειδικά το θηλυκό του επιθέτου. Το ΑΓΑΜΗΤΗ. Όπερ, διφορούμενος μάγκα... Ο λόγος τώρα που μείναμε...ΑΓΑΜΗΤΟΙ, κατά τον αρθρογράφο, είναι γιατί δεν είδαμε μπάλα (ενώ κάτι π.χ. βαζέλες, χανούμισες και μπαόκια, χαζέψανε ρε πούστη μου τον κόσμο... ). Έπειτα, δεεεν είδες τίποτα καλό εσύ ρε τύπε απ΄τον Ολυμπιακό την Κυριακή; Μπιτ για μπιτ;  Και τί σ΄ενδιαφέρει τόσο εδώ που τα λέμε ρε...΄΄Ολυμπιακάρα΄΄ μου η ομάδα μας, που δεν ξέσκισε χασέδες στο ΠΡΩΤΟ της επίσημο παιχνίδι, έστω και με το πανιωνιάκη όπως το αποκαλείς; BTW, καταπώς γράφει συχνούτσικα κι ο φίλος μου ο Θήτα, για να δούμε τί θα κάνουν κι οι...ομαδάρες σου ( ή όχι; ) όταν θάρθει κι η δική τους σειρά να παίξουνε με τοοο - άκη... Μας λες ακόμα ότι φύγαμε απ΄ το γήπεδο προχτές χωρίς να΄χουμε... φτιαχτεί κι εκσπερματώσει απ΄την απόδοση της ομάδας μας. Και πού το ξέρεις εσύ ρε μάγκα αυτό; Μπροστά...ήσουνα; Παρακολουθείς τις...σεξουαλικές μας επιδόσεις; Μεταφορικά, πάντα... Το φυλάμε το...σπέρμα μας ρε φίλε για κάτι άλλους, ξέρεις, γνωστούς σου, έτσι ώστε και ποσοτικά και ποιοτικά να΄ναι ΑΑΑ, όταν θάρθει με το καλό η ώρα εκείνη να παίξουμε μαζί... Έχουμε και μερικά χρεωστούμενα μαζί τους... Σοβαρές παρατηρήσεις άλλωστε από έγκυρα ερευνητικά κέντρα το΄χουνε καταδείξει αυτό το προηγούμενο, ειδικά όταν η...αγαμοσύνη, αγαμία ή αγαμησιά όσων μελετήθηκαν, τερματίστηκε με πολύ επιθυμητές σεξουαλικά συντρόφους, νόστιμες, χυμώδεις και...κολπατζούδες. Περπατημένο μου μαγκάκι εσύυυ, με τις...υψηλές γνωριμίες. Γράφεις ακόμα, ότι είναι ντροπή να ...χαιρόμαστε που πήραμε το πανιωνιάκη. Δηλαδή τί θα΄θελες να κάνουμε; Να κάτσουμε και να χτυπιόμαστε κάργα στο κλάμα, σαν την μακαρίτισα την Παξινού στο Ηρώδειο, για την...κατάντια μας να...νικήσουμε; Ρυθμιστή και pacemaker των συναισθημάτων μας... Επίτηδες σε...παιδεύω σπρώχνοντάς σε να γκουγκλάρεις, αλλά και πάλι δε βλέπω να πολυκαταλαβαίνεις... Και για να τελειώνω απόψε μαζί σου, πείνασα βλέπεις, το ΚΑΥΛΩΝΩ γιατί το γράφεις σωστά και το  ΓΑΒΡΟΣ - σκόπιμα - λάθος, σαν όλους τους αντιΟλυμπιακούς;  Σηπία η μελανοφόρος... Δεν μπορεί. Παλιακός είσαι και του λόγου σου ΠΙΑ... Πρέπει να την θυμάσαι απ΄το γυμνάσιο...

Το μεγάλο μου δάχτυλο ΑΡΑ, προς τα κάτω, ΚΑΤΩ, ΚΑΑΑΤΩΩΩ....

Θα μου πεις: Και τώρα που τα είπες ρε φίλε, τί έγινε ναούμ; Ξαλάφρωσες απ΄την...τάση; Και μπορεί να΄χεις δίκιο. Κι εγώ όμως, θα σε ρωτήσω απ΄τη μεριά μου: Κι εσύ που γράφεις όσα και κυρίως ΟΠΩΣ γράφεις για την ομάδα μου, γιατί τα γράφεις ρε μάγκα; ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ αθλητικογράφε; Για να υπηρετήσεις την...αντικειμενικότητα, να μας δείξεις ότι...δε μασάς καθ΄ότι παλαιά...κλπ., ή ότι γράφεις με αποκλειστικό γνώμονα το...αθλητικό ιδεώδες και συναφείς μπαρούφες; Έτσι γουστάρεις, έτσι τα γλέπεις, στην τελική;  Ε, τότε θα τ΄ακούς κι απο΄δω μεριά, δόξα τω Θεώ αφορμές αράδα μας δίνεις, όποτε θα βλέπω να κοντεύει πανσέληνος...

ΟΜΟΛΟΓΩ ΠΑΝΤΩΣ: ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΥΛΑΚΙ ΣΟΥ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΣ ΚΑΛΑΑΑ... ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΡΦΙΚΟ ΣΟΥ ΣΥΡΦΕΤΟ. ΤΟΥΣ ΧΥΔΗΝ ΑΡΔΟΜΜΕΔΕΣ... ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΚΑΙ Σ΄ΑΡΕΣΕΙ.

ΚΙ ΕΜΕΝΑ...