Σήμερα λέω να σοβαρολογήσουμε. Μεθαύριο παίζουμε ή καλύτερα ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ενάντια σ΄ένα ποδοσφαιρικό μεγαθήριο. Την Μπάγερν Μονάχου. Την ξέρουμε όλοι. Ας θυμηθούμε λοιπόν και μερικούς αριθμούς της, συγκρίνοντάς τους με δικούς μας.

Σημερινή εμπορική αξία των παιχτών της, σύμφωνα με το Τransfermarkt, κοντά στα 550 εκατομμύρια ευρώ. Η δική μας, 85 εκατ. Πάνω από 6,5 φορές, κοντά στις 7, μεγαλύτερη η δική τους. Οι μισοί απ΄τους παίχτες που διαθέτει ( οι 14 στους 28 ), έχουν αξία μεγαλύτερη από 20 εκατ. ο καθένας. Στην ομάδα μας, πιο ακριβοί είναι οι Ρομπέρτο και Πάρντο με 7 εκατ. περίπου ο καθένας. Μόνο ο Μίλερ κι ο Λεβαντόφσκι ( που παίζουν ) μας κάνουν περισσότερα από 100 εκατομμύρια, δηλ. 25% παραπάνω απ΄την αξία ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της ομάδας μας. Τίτλοι; Αυτοί 25 πρωταθλήματα και 17 κύπελλα έναντι 42 και 27 δικών μας, αλλά στο πρωτάθλημα και κύπελλο...Γερμανίας. Βάλτε γιαυτούς και 5 τσάμπιονς λινγκ, 1 κύπελλο κυπελλούχων, 2 διηπειρωτικά, 1 κύπελλο ΟΥΕΦΑ κι ένα παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων. Εμείς, 1 βαλκανικό. Μιλάμε επομένως ότι το βράδι της Τετάρτης θα΄χουμε μάχη Δαβίδ με Γολιάθ, στα...εδάφη του πρώτου όμως, που τα ξέρει καλά, σε αντίθεση με τους - πολύπειρους πάντως - Γερμανούς. Απ΄την άλλη, επειδή το λένε οι αριθμοί, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ο Νόϊερ π.χ. είναι 6 φορές καλύτερος απ΄τον Ρομπέρτο ή ο Λεβαντόφσκι...35 φορές καλύτερος απ΄τον Τσόρι... Είπαμε: λένε πολλά τα νούμερα, αλλά όχι κι...όλα.

Πάμε τώρα στην Αθλητική Ψυχολογία. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ επιστημονική ειδικότητα. Όχι μόνο για τους αθληταράδες αλλά πολύ ευρύτερα, ιδίως τον σχολικό και πιο γενικά τον παιδικό αθλητισμό. Περιδιάβηκα κάμποσο χτες και λίγο σήμερα την ηλεκτρονική βιβλιογραφία επί του θέματος και...μορφώθηκα όντως αρκετά, ιδίως απ΄την αρθρογραφία κάποιου κ. Γιάννη Ζαρώτη, αθλητικού ψυχολόγου πανεπιστημιακού επιπέδου ( τύποις και ουσία ), που πολύ με βοήθησε και τον ευχαριστώ από΄δω. Ενδεχομένως, να΄χει σχέση και με τις παιδικές μας ακαδημίες κι αν τούτο είναι ακριβές, πρόκειται για μια πολύ σωστή και αναγκαία κίνηση του συλλόγου την οποία επικροτώ απολύτως. Στη χώρα μας, η παραπάνω ειδικότητα δεν έχει πολυαναπτυχθεί ακόμα ( και να΄ναι το μόνο; ) ως - χρησιμότατο - επιβοηθητικό προπονητών και αθλητών εργαλείο, όπλο, αναπτύσσεται πάντως σταδιακά, επειδή όλο και περισσότεροι υπεύθυνοι αναγνωρίζουν την αξία της. Για το εξωτερικό, δεν το συζητώ. Παλαιόθεν δοκιμασμένη είτε σε ομαδικό είτε σε ατομικό επίπεδο.

Έτσι, στάθηκα και...ξεψείρισα κάπως στο διάβασμά μου το ζήτημα των ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Κι ο λόγος βέβαια, προφανής. Μεθαύριο αγωνίζονται για το καλύτερο δυο πρωταθλητές. Τον ένα τον λένε Δαβίδ. Κι είμαι μαζί του. Και τον άλλο, Γολιάθ. Και θέλω να τον χτυπήσω, αν μπορώ, κατάματα, με τη σφεντόνα μου. Ας δούμε λοιπόν παρέα, τί συνέλεξα στο ΄΄οδοιπορικό΄΄ μου. Τα καταγράφω:

1.  Μια δήλωση ενός καθηγητή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ονόματι Ντέϊβ Κόλλινς, που μ΄άρεσε. ΄΄ Τα φυσικά, τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων αποτελούν τη ΒΑΣΗ ( αναμφίβολα ), αλλά τα ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ είναι εκείνα που σε στηρίζουν, σε βοηθάνε ν΄αντιμετωπίσεις την ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ και είναι ΑΥΤΑ που σε κάνουν ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ΄΄. Προφανής η ΑΛΗΘΕΙΑ των λόγων του. ΓΕΝΙΚΑ κι όχι μόνο στον αθλητισμό...

2.  Τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ είναι:

-  Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ. Έχει σχέση με την υψηλή, αλλά ρεαλιστική, αυτοεκτίμηση και ΄΄χτίζεται΄΄ προοδευτικά. Βάζω στόχους, τους φέρνω σε πέρας, βάζω καινούριους στόχους, τους πραγματοποιώ κι αυτούς κ.ο.κ.

-  Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στον στόχο, στον αντίπαλο. Χωρίς να επηρεάζομαι από άλλους παράγοντες που μπορεί να με σπρώξουν είτε σε υπερβολές ενθουσιασμού και επιπολαιότητες ( που πληρώνονται ) ή αντίθετα σε ηττοπαθή στάση και συμπεριφορά.

-  Ο ΥΨΗΛΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ. Πάρα πολύ σημαντική παράμετρος. Συγγενεύει με το προηγούμενο και εκφράζεται με το ξεπέρασμα του φόβου ( φόβος = φυσιολογική αντίδραση, πανικός = παθολογική ), το κοντρολάρισμα του άγχους ( φυσιολογική αντίδραση που κινητοποιεί, το υπερβολικό όμως παραλύει ), τη διατήρηση της ψυχραιμίας και την αντοχή στις αναποδιές, στην πίεση ( κεφαλαιώδες να μη ΄΄σε πάρει από κάτω΄΄ ) . Υπάρχουν ειδικές τεχνικές γι΄αυτά όλα.

-  Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ

-  Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

-  Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Θα κλείσω με δυο λέξεις για την ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΟΡΜΗ, το psychological momentum. Έτσι ορίζουμε τη ΔΥΝΑΜΗ εκείνη της ψυχής μας που ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ Ή ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, βαραίνοντας τη ζυγαριά ενός αγώνα προς την μια ή την άλλη πλευρά. Έχουμε επομένως, όπως καταλάβατε, δυο ειδών ψυχολογικές ορμές. ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ. Η πρώτη, που αποκλειστικά σχεδόν μας ενδιαφέρει και επιθυμούμε για τον ΘΡΥΛΟ μεθαύριο, χαρακτηρίζεται από έκλυση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, αποφασιστικότητα, υψηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση ότι ΄΄ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ΄΄, ΟΤΙ ΄΄ ΤΟ΄ΧΩ, ΤΟ΄ΧΩ΄΄, ΟΤΙ ΄΄ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ΄΄... Βάζει γκολ αυτή η κατάσταση, πιάνει πέναλτι, ανατρέπει σκορ, ιδιαίτερα αν έχεις έμπειρους παίχτες που΄χουν ζήσει ξανά τέτοιες ιστορίες, σε κάνει να τρέχεις γρηγορότερα, να τζαρτζάρεσαι δυνατότερα, να πηδάς ψηλότερα, να πασάρεις ακριβέστερα, να σουτάρεις ευστοχότερα, να...να... Δίνει πάντα νίκες αυτή η ΄΄ηφαιστειακή΄΄ έκρηξη; ΟΧΙ. Τίποτα δεν είναι ασφαλές. Παίζουν κι άλλα ρόλο στην έκβαση. Τύχη, κάτι τύποι με σφυρίχτρα, το επίπεδο της ικανότητας του αντιπάλου... Τα ξέρουμε ΟΛΟΙ ετούτα... Όπως ξέρουμε και την ΑΡΝΗΤΙΚΗ ψυχολογική ορμή, ειδικά στους εκτός έδρας αγώνες μας... Την βγάζω έξω όμως τη λεγάμενη για μεθαύριο. Την αποκλείω; Δυστυχώς ΟΧΙ και πάλι. Όλα μέσα είναι. Αισιόδοξος παραμένω, ΑΛΙΜΟΝΟ, αλλά φυσικά δεν νεφελοβατώ. ΔΕΝ ΣΚΥΒΩ ΟΜΩΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ , ΚΑΤΩ ΑΠ΄ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΜΟΥ.

Ευελπιστώντας ότι Τετάρτη βράδυ μπορεί και να ξαναζήσουμε τον μύθο του Δαβίδ με τον Γολιάθ...

Σας χαιρετώ με εκτίμηση

Α Π Ο Σ Τ Ο ΛΟ Σ