Ίσως αυτή η ανάρτηση θεωρηθεί ότι ευλογάει τα γένια μας, ότι έχει μια χροιά, ας πούμε, εγωϊστική, ένα...ναρκισιστικό περιεχόμενο. ΑΔΙΑΦΟΡΩ. Άλλωστε, πρόκειται για έναν ιστότοπο γέννημα-θρέμμα αποκλειστικά γαυρόκαυλας, που δεν στοχεύει πουθενά αλλού παρά στο ν΄αποτελεί ένα βήμα ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗΣ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, με ό,τι σημαντικό συνεπάγεται τούτος ο τίτλος. Και την αφορμή για όσα προτίθεμαι να γράψω, μου έδωσαν εκείνα που αποκόμισα κάνοντας περαντζάδα σε διάφορα ερυθρόλευκα ηλεκτρονικά στέκια, μετά την ήττα μας από την Μπάγερν. ΄΄Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι'', λέει ο θυμόσοφος λαός. Κι εγώ εξειδικεύω το προηγούμενο, λέγοντας: δείξε μου τους σχολιαστές σου, να σου πω ποιά είναι η ταυτότητα της ιστοσελίδας σου, η στόφα που υφαίνει τον χαρακτήρα της, Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ της στην τελική. Έτσι, θα σταθώ ακριβώς σ΄αυτό. Στην εντύπωσή μου δηλαδή απ΄όλα τα σχόλια που διάβασα ( ήταν...κάμποσα ) και στην συνακόλουθη άποψή μου για όσους σχολίαζαν τα διάφορα κείμενα, αναφορικά με το παιχνίδι. Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ. ΚΑΙ Η ΑΦΕΝΤΙΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΗΝΤΛΗΣΕ...

Εκείνο λοιπόν που αποκόμισα, ήταν ότι η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ των όσων σχολιάζουν ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΤΕΚΙΑ, παλιά, νέα ή...ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΑ, έχει ΣΙΓΟΥΡΑ είτε μεταλλαγμένο γαυρογονίδιο ή βαζελογονίδιο, που ΣΚΟΠΙΜΑ εισβάλλει και εκφράζεται σε ερυθρόλευκες φωλιές για ν΄ανακατέψει, να προβληματίσει σε λάθος κατεύθυνση, να ναρκοθετήσει... Οι αρθρογράφοι, να σημειώσω, μου φάνηκαν μια χαρά οι άνθρωποι.... Εμπεριστατωμένες, ακριβείς, τεκμηριωμένες οι απόψεις τους για το ματς. Εκείνο όμως που δεν μ΄άρεσε καθόλου, είναι Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ. Την περιγράφω τηλεγραφικά, αν και μας είναι από παλιά γνωστή, αλλά δεν πειράζει...Προς εμπέδωση. Δεν βλάπτει...

Υφάκι λοιπόν, ειρωνικό, σκωπτικό, μαζί με μουρμούρα του τύπου ΄΄τα΄λεγα΄γω΄΄, τουλάχιστον 5 ή 6 ( θα σας γελάσω ) Μουρίνιο, απαισιόδοξο, μαύρο κι άραχλο... Απόρησα ειλικρινά με τις τόσες τεχνικές τους ΄΄γνώσεις΄΄... Πού είναι κρυμμένοι, ρε πούστη μου, μονολογούσα όλοι αυτοί οι ΄΄παντογνώστες΄΄; ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ. ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΕΙ. ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΛΕΓΟΥΝ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ, ΑΜΕΣΟ, ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ...ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ( μερικοί ). Και φυσικά, οι...απαραίτητες κραυγές αποδοκιμασίας για τον προγραμματισμό και τις επιλογές της διοίκησης. Γνωστό τροπάρι... Στ΄ΑΡΔ μου βέβαια, τί γράφουνε... Το΄χω ξαναπεί... Είναι κρίμα όμως, πραγματικά ΚΡΙΜΑ για όσους δουλεύουν σ΄αυτά τα ΜΜΕ, υποτίθεται δικοί μας και δικά μας, και πιο συγκεκριμένα για το προϊόν των κόπων τους, την ιστοσελίδα του καθημερινού τους επαγγελματικού μόχθου, να ΄΄χρωματίζεται΄΄ έτσι και ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΜΗ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟ - ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ - ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟ:  Μ Π Α Ρ Ο Υ Τ Α Π Ο Θ Η Κ Η   Ο Π Α Δ Ι Κ Ω Ν   Β Λ Η Μ Α Τ Ω Ν ....  Βλέπει κανείς μια τρομερή διάσταση μεταξύ αρθρογράφων και σχολιαστών. Πρόσφατο παράδειγμα, χτυπητό. Κάκιστο αισθητικά το νέο layout, μα δεν πειράζει. Αναρτήσεις όμως καλά δομημένες, που σέβονται την νοημοσύνη του αναγνώστη. ΑΛΛΑ, ΑΛΛΑ... Ο εσμός των άστεγων για καιρό βαζελόγαυρων, Ολυμπιακάρων και μασκέ Ολυμπιακών, ΝΑΤΟΣ ΠΑΛΙ!  Σύνδρομο στέρησης βαρύ κι ασήκωτο τους είχε βαρέσει στην απεγνωσμένη κεφάλα, κάνοντάς τους να τρέχουν σε τούτο το διάστημα της αναγκαστικής τους...έξωσης, από ΄΄αντικειμενική΄΄ σε ΄΄αντικειμενική΄΄, φιλόξενη, αγκαλιά... Ήρθε όμως - επί τέλους - η ώρα και επανέκαμψαν στην πατρώα φωλεά, βρίσκοντας πάλι τον εαυτό τους... Τί να την κάνεις π.χ. μια δεξίωση, όσο πλούσια και φροντισμένη να΄ναι, άμα πλακώσει μέσα της το...γυφταριό του κερατά και σ΄τηνε κάνει λίμπα; Γάμησέ τα... Κρίμα τα έξοδα κι οι κόποι...

Κι απ΄την άλλη, εμείς. Το RATM. Oι δικοί μας σχολιαστές. Γιατί γιαυτούς η κουβέντα. ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Δεεεν...τους γλείφω. Δεν το χρειάζονται άλλωστε. Και ειλικρινά - δεν είναι αυταρέσκεια ή αλαζονεία δική μου - ούτε΄γω... Ούτε δουλειά τους ζητάω, ούτε κανένα υλικό όφελος  ( όπως όλοι εξάλλου οι αρθρογράφοι εδώ ) έχω από τούτη μου την ενασχόληση, ούτε ξέρω αν θα γράφω αύριο που λέει ο λόγος και πότε θα σταματήσω, ούτε ΤΙΠΟΤΑ. Τους ΖΩ όμως καθημερινά και βλέποντας πόσο αγνοί είναι, πόσο καθαροί, πόσο λατρεύουνε τον Θρύλο, πόσο σωστά, αδέσμευτα, ντόμπρα, χύμα και τσουβαλάτα καταθέτουν την ερυθρόλευκη ψυχή τους με όσα γράφουν, ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ. ΟΛΟΥΣ. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΗΛΙΚΙΑΣ, ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ Κ.Λ.Π. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ   Ο Π Α Δ Ι Κ Ο   Η Θ Ο Σ   ΠΟΥ ΜΟΥ΄ΧΟΥΝΕ ΦΑΝΕΡΩΣΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ...Τους ευχαριστώ λοιπόν και τους υπόσχομαι να βελτιώνομαι καθημερινά, όσο μπορώ. ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ...

Πριν σας καληνυχτίσω, κοιτάζω το καραβάκι που΄φτιαξα το πρωί... Το καραβάκι του RATM... ΣΑΣ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ. Σε σχολιαστές ΚΑΙ αρθρογράφους.... Σκίζει περήφανο τα νερά της οπαδικής, αθλητικής καλύτερα, πολλαπλής μας ενημέρωσής, με κινητήρια δύναμη το πάθος της καρδιάς μας για τον δαφνοστεφανωμένο. Τον βλέπουμε στα ουράνια, μονάχα εμείς. ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ. ΕΙΝΑΙ Ο   Μ-Ο-Ν-Ο-Σ   ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ. ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ...

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ...