Διάβασα σήμερα το πρωί, όπως κάνω κάθε φορά, τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων. Αρχίζω ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ, δηλ. από τα δύο οπαδικά φύλλα των αλλοθρήσκων, πάω μετά στις...συμπρωτευουσιάνικες, ακολουθούν οι "αντικειμενικές" και καταλήγω στις δικές μας, ξεκινώντας κατά κανόνα από το Ευαγγέλιο... Τούτη τη φορά με τράβηξε Η Ψ-ΩΡΑ για αρχή, ίσως όχι τυχαία, και βέβαια πώς να μη δώσεις αμέσως την πρωτιά στο ασπροκόκκινο παραθυράκι της κάτω δεξιά; Άμα δεν έχει άλλωστε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ κι αυτή κι η ΠΡΑΣΙΝΗ και κάτι το ΑΝΤΙ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ καθημερινά, πως διάολο θα ζήσουνε, θα δικιολογήσουνε σωστότερα την ύπαρξη τους; Έτσι λοιπόν...αφιέρωμα, λέει, στους μεγάλους βολεϊμπολίστες του ΟΣΦΠ, Μανιάτη, Χάρα, Ντουρμάζ και Ιντέγιε... Αν ήμουνα ο γνωστός βιονικός ( καλά δεν κοιμάται ποτέ αυτός; ) αποστομωτικός συρρατμίτης μου, τώρα θα΄χα βγάλει εδώ μέσα δεν ξέρω πόσα βίντεο ή αποκόμματα για κιτρινόμαυρα καρφιά, μανσέτες, μπλοκ, σερβίς κλπ. στη φόρα, απ΄το παρελθόν της προσφυγοπούλας. Αλλά του λόγου μου, σκέφτομαι διαφορετικά... Ο καθένας με τον τρόπο παιχνιδιού του...Το πρώτο λοιπόν που μου΄ρθε στο νου ήταν να καταργήσω στο εξής το ΑΕΚ και ΑΕΚτζήδες και να την ( τους ) αποκαλώ, η ( οι ) "μιλάνε όλοι μιλάν΄κι κώλοι"... Και το δεύτερο, να ψιλοκουβεντιάσουμε λίγο για ένα πράμα που το ξέρουμε φυσικά απαξάπαντες τί σημαίνει, αλλά νααα..., να το...εμβαθύνω κάπως: ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ. Κι όχι μόνο τούτο, μα να το επεκτείνω κιόλας παραθέτοντας συγκεκριμένα και ορισμένους - γελοίους και ατελέσφορους - τρόπους αυτοθεραπείας του, που απ΄ό,τι βλέπω συνεχώς κινητοποιούν. ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΟΠΑΔΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, Κ-Α-Ι ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ...

  Ο καθένας από΄μας έχει μια αίσθηση της αξίας του, αφού από τότε που αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο, αρχίζουν και οι συγκρίσεις του με τους άλλους. Κοντινούς και πιο μακρινούς. Έτσι, σταδιακά και αναπόφευκτα, "τοποθετεί" τον εαυτό του κάπου. Τον αξιολογεί. Έστω κι αν δεν το εκφράζει πάντα ανοιχτά, καμιά φορά ούτε στον εαυτό του... Καλός, μέτριος, σκατά, απ΄τους πολύ καλούς κ.λ.π. Εξαρτάται και για ποιές ικανότητες μιλάμε κι όχι μόνο... Όταν λοιπόν ετούτη η σύγκριση με τους άλλους ή κάποιον συγκεκριμένο που σ΄ενδιαφέρει και ειδικά ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗ, σου  δείχνει συνεχώς ότι ΥΣΤΕΡΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ, τότε κλονίζεται σοβαρά η αυτοπεποίθηση και η εντύπωση που έχεις για τις ικανότητές σου ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΣΩΣΤΑ, ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΑ, το αποτέλεσμα τελικώς θα΄ναι ν΄αποκτήσεις βαθιά εδραιωμένη μέσα σου μια ΕΝΤΟΝΗ αίσθηση ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ σε σχέση μ΄αυτόν. Τον άλλο. ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ, ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ...

Ας πιάσουμε για παράδειγμα στην περίπτωσή μας, το προαναφερθέν τρίο της συμφοράς. Ένας λ.χ.εικοσάρης ΒΑΖΕΛΟΣ, ΜΟΜΙΚ ( Μ-ιλάνε Ο-λοι ΜΙ-λάν΄κι Κ-ώλοι) ή ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΒΛΑΧΟΣ, τί έχει δει από τρόπαια στην μπάλα; Πρακτικά, ΤΙΠΟΤΑ. Ασε που πολλοί απ΄αυτούς το γήπεδο το΄χουν δει ελάχιστα ή μόνο στα βιντεάκια με τα highlights... Ζει επομένως και τρέφεται ΟΠΑΔΙΚΑ τούτο το άτομο, κυρίως ή αποκλειστικά, μέσα απ΄τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ καταπίνοντας απεγνωσμένα το κώνειο της εσκεμμένης παραπληροφόρησης που του προσφέρουν αφειδώς και με το...αζημείωτο φυσικά οι διάφοροι, παγκοίνως γνωστοί, "τραβεστί" της αθλητικογραφίας. ΧΡΑΤΣ! Για να τους δούμε κομμάτι τους τύπους...

Ρουφάει λοιπόν ό,τι του γράφουν και του λένε, για να την "βγάλει"... Εκείνοι το ξέρουν. Και γιαυτό του δίνουν ό,τι ακριβώς ζητάει η ψυχή του για την ομάδα του, ποτίζοντάς τον βεβαίως αδιάλειπτα, απαραίτητα ΚΑΙ με γεναίες δόσεις... ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΙΣΜΟΥ. Εκείνοι ΄ΚΟΝΟΜΑΝΕ, ετούτοι ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ... Μέχρι να΄ρθει η ώρα της πικρής αλήθειας, της ανώμαλης προσγείωσης, οπότε οι ΑΡΔόμαγκες εύκολα και έγκαιρα το γυρίζουν στο "τά΄χα επισημάνει εγώ αυτά, τα΄λεγα..." και τα συναφή, για να διασώσουν το τομάρι τους απ΄την έκρηξη... ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΒΛΕΠΕΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΟΠΟΥΣ ΕΛΙΓΜΩΝ... ΑΝ ΕΧΟΥΝΕ ΔΑΥΤΟΙ ΤΣΟΥΡΜΟ ΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΙΣ ΝΤΟΥΛΑΠΕΣ ΤΟΥΣ!  ΟΑΕΔ, ΒΛΕΠΟΥΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΛΙΓΟΙ. ΟΙ ΤΙΜΙΟΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ... ΟΙ ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΕΣ ΤΑ "ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ" ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ. ΕΚΤΟΣ...

Να πάμε τώρα στον τριαντάρη; Αυτός κι αν βρίσκεται στο μαύρο του το χάλι, αφού για μια ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ χτυπιέται ΑΛΥΠΗΤΑ απ΄το...φονικό δίδυμο που του΄τυχε απέναντι του: ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΒΑΓΓΕΛΑΣ. Έχει πάει - λογικά - και στα γήπεδα ο δυστυχής και τα΄χει ζήσει...in vivo όλα εκείνα τ΄απογέματα της...κυριακάτικης μαυρίλας, καθ΄ομολογίαν όλων αυτών τους οποίους κι ο λεγάμενος διαβάζει όπως οι αγιορείτες τις Γραφές.... Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ - ΠΙΘΑΝΩΣ -  ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ...

Να πάμε και στους 40ρηδες; Είδανε κάποια χαρά στα σκέλια τους στα πρώτα τους, αλλά είναι καιρός πολύς πια που΄χουνε σταματήσει κι αυτοί να γαμούν. ΟΠΑΔΙΚΑ πάντα. Στις μεγαλύτερες ακόμα ηλικίες; Εκεί το μυαλό ζει πιότερο με τις αναμνήσεις. Πότε πάνω, πότε κάτω... ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ Ο ΚΑΡΓΙΟΛΗΣ, Ο ΑΣΠΡΟΚΟΚΚΙΝΟΣ ΜΑΟΥΝΙΕΡΗΣ, ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΚΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΥ, ΤΟΥΣ ΠΗΔΑΓΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ... Μη φτάσουμε στη 10ετία του΄50... Άσε καλύτερα... Μη βγάλω απ΄το τσεπάκι μου τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ μου βιώματα... Τα΄χουμε πει εξάλλου...

Τί κάνει επομένως ο - αναντίρρητα - κομπλεξικός, για να διαχειριστεί την κατωτερότητά του; ΄Ενα απ΄τα δύο. Ή το αποδέχεται, το κρατάει μέσα του, το κρύβει για να μη γίνει ρεζίλι στους γύρω του και βυθίζεται όλο και πιο έντονα στην εσωστρέφειά του ή, αντίθετα, φθονεί, μισεί ΤΟΝ ΑΛΛΟ και γιαυτό του επιτίθεται συνεχώς με χίλιες δυο αφορμές, κυρίως φανταστικές, τον κατακρίνει, τον ακυρώνει, τον απαξιώνει, για να νιώσει έτσι καλύτερα, ν΄ανακουφιστεί έστω προσωρινά, έστω και απατηλά, από το βάρος της - ασήκωτης - παραδοχής του ότι ΑΥΤΟΣ Ο...ΑΑΑΛΛΟΣ, ΑΥΤΟΣ Ο...ΑΑΑΛΛΟΣ, είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ του. ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ "ΚΟΝΤΥΝΕΙ", ΝΑ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ, ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΝΑ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙ Κ-Α-Τ-Ω ΑΠ΄ΑΥΤΟΝ - ΗΘΙΚΑ ΕΣΤΩ - ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥ... Σκεφτείτε λίγο: "Και 100 πρωταθλήματα να πάρει ο Ολυμπιακός, το επίπεδο του ΠΑΟΚ δεν το φτάνει΄΄ ή " Όταν η ΑΕΚ έπαιρνε πρωταθλήματα, την χειροκροτάγανε όλοι, όχι όπως τώρα..." ή "Οι αξιοπρεπείς, δεν θέλουν τέτοια πρωταθλήματα" και τόσα άλλα ΠΑΛΑΒΑ που ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε... Είναι ένας μηχανισμός άμυνας, αντιμετώπισης του κόμπλεξ αυτός. Σαφέστατα παθολογικός, που θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε και ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ (ΨΕΥΤΟ)ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ. ΟΧΙ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ, ΣΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΑΛΛΑ ΣΕ...ΟΝΟΡΕ. Να θυμηθώ τις πραγματικές, τις ηθικές, τις αξιοκρατικές βαθμολογίες, έναντι των επίσημων αλλά ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΩΝ βαθμολογιών που μας έχουν δώσει πρωταθλήματα; Το πόσα πέναλτι που δεν ήταν κι έχουμε πάρει; Το πόσες αποβολές έπρεπε να πάρουμε και τη βγάλαμε λάδι; Το πόσα οφσάϊντ έπρεπε να μας σφυρίξουν οι κόρακες και κάνανε την πάπια, το πόσα φάουλ σε βάρος μας πνίξανε ή το πόσα κ.λ.π; Κατά τους εμπνευστές βεβαίως όλων αυτών των γελοιοτήτων... Σφυρίγματα ευνοϊκά έχουμε σίγουρα πάρει. ΤΑ ΙΔΙΑ ΟΜΩΣ - TO ΠΟΛΥ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ - ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ( δύο μέχρι πριν λίγο καιρό, λόγω της εκούσιας καταβύθισης της ΜΟΜΙΚ...).

Και να πω και κάτι άλλο, νομίζω σημαντικό. ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΡΟΜΙΚΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΛΛΟΦΥΛΩΝ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΩΝ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΑΠΟΛΥΤΗ, ΚΑΘΕΤΗ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΤΙΚΗ. Και σοβαρολογώ. Δεν είμαι...Βαρούχας εγώ. Δεν πρόκειται δηλαδή να τελειώσει. Θα την έχουμε μπροστά μας ΣΥΝΕΧΩΣ.  Να το ξέρουμε. Όσο θα συμβαίνει τουλάχιστον ΑΥΤΟ που μας υπενθυμίζει τόσο...παραστατικά η κάτω φωτογραφία:

Υ. Γ.  Πάει...χάλασα κι εγώ.