Πρέπει να γεφυρώνουμε και τα, ενδεχόμενα, χάσματα... Αν και η γνωστή μηχανή, όλο και εφευρίσκει τρόπους να κρατά την αδρεναλίνη του ερυθρόλευκου αίματός μας, σε στάθμες υψηλές... ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ, ΤΩΡΑ.

Έβλεπα, που λέτε, τον χθεσινό αγώνα με τον Παναιγιάλειο. Και σε μια στιγμή του παιχνιδιού, τσακώνω τον εαυτό μου ν΄αναρωτιέται: "Ρε! Κοίτα, ρε, ποιοί παίζουνε στο κέντρο της ομάδας... Με τον Παναιγιάλειο... Ο Τζόρι, που λέει και μια ψυχή, κι ο Καμπιάσο...". Χαμογέλασα και συνέχισα να παρακολουθώ. Αλλά το θέμα, είχε ήδη καρφωθεί μέσα μου. Και βγαίνει τώρα, στον επιμηριαίο υπολογιστή μου, με την ήρεμη συνοδεία του soundtrack απ΄το Inception...

Τίιι έχουμε στο κέντρο, φέτος; Ένα πολύμορφο σύνολο εξαιρετικών παιχτών, μια πεντάδα όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ένα άθροισμα από γνωστά παγκοσμίως ονόματα ( ειδικά ο ένας ), έστω και στη δύση τους, τους δυο δηλ. αργεντινούς παιχταράδες, δυο μεστά και δυνατά παιδιά, τον Κασάμι και τον Μιλιβόγεβιτς κι΄έναν ανατέλλοντα αστέρα που είναι σε θέση, άμα προσέξει και προσεχθεί, να δώσει πολλά και εκτός, όπως πιστεύω, της χώρας. Τον Φορτούνη. Αφήνω τους εναπομένοντες δύο, για...συνδεσμομυοσκελετικούς - ακόμη -  λόγους.

ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΥΣ.

"Το ωραίον εν τη απλότητι" έλεγε η μακαρίτισα - και ολιγογράμματη -  μάνα μου, όταν ντυνότανε... Ολυμπιακάρα κι αυτή, όπως ΟΛΟΙ στο σόϊ. Ούτε ένας δεν ξέφυγε... Ούτε ένας. Έστω και μακρινός. Είπαμε. Γονίδιο, κληρονομούμενο κατά τον επικρατούντα χαρακτήρα. Αν το "πάρεις", πάει και τελείωσε. ΝΟΣΗΣΕΣ. Πόσο μάλλον, όταν το΄χουν και οι δυο γονιοί σου. Ούτε μία στο δισεκατομμύριο πιθανότητες δεν έχεις να ξεφύγεις από τούτη την ηδονική γαυρομέγγενη...

Πάντα ξεμαρκάριστος. Πήγαινε η μπάλα στα πόδια του και τις περισσότερες φορές την έδινε αμέσως με τη μία, τρέχοντας στη συνέχεια γρήγορα να πάρει επίκαιρη θέση. Αν την κρατούσε για λίγο, κεφάλι ψηλά, σκόπευση και μπαλιά-διαβήτης, όχι στον οποιονδήποτε ξεμαρκάριστο, αλλά ειδικά σ΄εκείνον που έκρινε πως θα μπορούσε να φτιάξει "κατάσταση" για τους αντιπάλους. Μυαλό σβέλτο και ώριμο. Εχθρός του περιττού. Φίλος του δωρικού. Παρότρυνε συγχρόνως και επιβράβευε ή υποδείκνυε. Ποτέ επιτακτικά. Πάντα φιλικά, στοργικά, πατρικά θα΄λεγε κανείς. Τους νεότερους. Σχεδόν με συγκίνησε η συμπεριφορά του...

ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ... Προσπαθεί να κάνει σωστό καταμερισμό δυνάμεων μεσ΄ στο παιχνιδι, ενώ ταυτόχρονα αποβλέπει στο να είναι όσο το δυνατόν χρησιμότερος για την ομάδα. Τα καταφέρνει. ΤΟΝ ΣΕΒΕΣΑΙ, ΕΤΣΙ. Έβαλε και το γκολάκι του και το χάρηκε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ. Κι εμείς μαζί σου, Στέφαν... Α, ρε άτιμε χρόνε! Ακατάβλητε... Αδυσώπητε... Δεν κωλώνεις μπροστά σε τίποτα.... Παμφάγε... Κερατά...

ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΟ... Παίχτη πολύτιμο, ειδικών συνθηκών και αποστολών, τον θεωρώ. Το ξέρουν φυσικά εκεί κάτω και τον χειρίζονται ανάλογα. Σωστά. Το επικροτώ. Και στηρίζω απάνω του πολλές ελπίδες, ιδίως για τη μάχη με την Άρσεναλ...

Να κι ο έτερος...Καππαδόκης. Με την έννοια του, επίσης παιχταρά, συμπατριώτη του. Αναθάρρησα χτες. Το ίδιο κι αυτός, μου φαίνεται. Πέρασε πολλά. Κι εύχομαι να μην ξαναπεράσει παρόμοια ή άλλα... Γιαυτό και μέχρι τώρα  δεν έχει δώσει ούτε κατά διάνοιαν, εκείνα που θα μπορούσε και ήθελε. Ατυχία ΚΑΙ ηλικία μαζί... Όπως ο προηγούμενος. Έκανε βέβαια τις...απαραίτητες λάθος πασούλες του στην αρχή, έστρωσε όμως μετά, έβαλε και το "νεανικού τύπου" γκολάκι του με την κεφαλιά-ψαράκι και γενικότερα μου΄δειξε πως βρίσκεται στο δρόμο της ΕΠΑΝΟΔΟΥ, της ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗΣ. Επί τέλους! Γιατί και μεστότητα δίνει στο κέντρο δημιουργώντας ευφυώς και μπορεί να εκτελέσει τον αντίπαλο, προ πάντων στα δύσκολα, χάρη στη υψηλή τεχνική του. Ασε που τον "πάει" πολύ η εξέδρα... Σ΄ΕΠΙΘΥΜΗΣΑΜΕ ΤΣΟΡΑΡΕ!

Θα΄θελα να κλείσω, με τον τελευταίο της τριάδας των πολύ γνωστών διεθνώς παιχτών μας. Έχουμε βέβαια κι άλλους γνωστούς. Μπόλικους μάλιστα. Αλλά νααα, ετούτοι οι τρεις, όπως και να το κάνουμε, αποτελούν αδιαμφισβήτητα τον αφρό... Μιλαω για την τερματοφυλακάρα μας.

Δεν έπαιξε χτες. Όταν όμως αναφερόμαστε στην...αγία τριάδα ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ της ομάδας, δεν μπορεί να λείπει ο Ρομπέρτο. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια γιαυτόν. Έχουν ειπωθεί άλλωστε τόσα. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΠΟΛΛΑ. Όπως, αναντίρρητα, ΚΑΙ αυτός οφείλει στον Ολυμπιακό. Περιμένω να δικαιώσει την αγάπη με την οποία τον περιβάλλουμε, στον αγώνα με τους Λονδρέζους. Δείχνει να΄χει πια "γαυροποιηθεί". Κι αυτό μας γεμίζει με ικανοποίηση βαθιά. Παρένθεση: Κοίτα να δεις, ωραία μουσική στο Harry Potter... Κλείν΄η παρένθεση.

Όταν λοιπόν διαθέτεις ΤΕΤΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ παιχταράδων στην ομάδα σου, ΠΙΣΩ έχεις Μασουακού, Ελαμπντελαουί, Σιόβα, Μποτία, Ντακόστα, Σαλίνο και ΜΠΡΟΣΤΑ γίνεται  - Ο -  χαμός, με Ιντέγε, Πάρντο, Ερνάνι, Ντουρμάζ, Φιμπόγκασον ( ακόμη και Σεμπά που λεει ο λόγος ), ΤΙ ΝΑ ΜΟΥ΄ΠΕΙ ΕΜΕΝΑ Η...ΑΛΛΗ ΤΡΙΑΔΑ; ΑΥΤΗ, ΜΕ ΤΑ...ΨΑΡΙΑ - ΚΛΟΟΥΝ; Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΥΣ...

ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΨΗ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η    Π Α Ρ Α Μ Ι Κ Ρ Η    ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ... ΤΟ ΧΟΡΤΟ, ΤΑ ΤΑΠΩΝΕΙ ΟΛΑ! ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΤΕ ΝΑ ΠΙΑΝΕΤΕ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΑΣ, ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΑΡΔΟΜΕΜΕΔΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ, ΤΗ ΛΕΞΗ ΓΑΥΡΟΣ, ΣΠΕΚΟΥΛΑΡΟΝΤΑΣ Μ΄ΑΥΤΗΝ... ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ, ΡΕ ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΟΙ... ΑΛΙΜΟΝΟ ΚΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ... ΑΚΟΥΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ: ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ -  ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΣΑ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ - ΧΡΟΝΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ! ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ ΗΔΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ, ΚΙ ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΠΙΑ, ΑΝΤΕΕΕ...ΑΡΓΗΣΑΤΕ, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΠΟ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ! ΟΛΑ, ΜΑ ΟΛΑ Τ΄ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΞΕΡΕΤΕ   Κ Α Λ Α    ΓΙΑ ΠΟΥ....